WS บทที่ 348 รูปแบบที่สี่ จงควบคุม
“ดวงตาแห่งความมืด จงควบคุม!”
พ่อมดลีโอคำรามเบา ๆ บนหน้าผากของเขา แสงสีแดงเลือดของดวงตาแห่งความมืดได้จางหายไปเป็นแสงวูบวาบ มันดูน่ากลัวและน่าเกรงขาม
สำหรับพ่อมดลีโอเอง เขาตัวสั่นเล็กน้อยและใบหน้าของเขาซีดอย่างชัดเจนแต่แววตาของเขาเผยความมุ่งมั่นออกมาอย่างไม่ย่อท้อ นี่หมายความว่าการเปิดใช้งานการโจมตีของดวงตาแห่งความมืดรูปแบบนี้ มันส่งผลต่อตัวเขามาก ๆ ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ เขาจะไม่ใช้มัน
ดวงตาแห่งความมืดมีเจ็ดรูปแบบ สามรูปแบบแรกเป็นจงลวงตา จงสลายและจงทำลาย คราวนี้ พ่อมดลีโอเปิดใช้งาน ‘จงควบคุม’ ซึ่งเป็นรูปแบบที่สี่ของมัน!
“รูปแบบที่สี่?”
ดวงตาของเมอร์ลินแหลมขึ้นเล็กน้อย เขาเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับพ่อมดลีโอและรู้ว่านี่คือไพ่ตายของเขา นั่นก็คือรูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืด!
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของพ่อมดลีโอ การเปิดใช้งานรูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืด ดูเหมือนจะทำให้เขาบาดเจ็บอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน เขาไม่สามารถรักษามันไว้ได้นาน ถ้าเขาใช้มันเพียงครู่เดียว พ่อมดลีโอจะได้รับอันตรายร้ายแรงซึ่งยากที่จะกู้คืนได้
พ่อมดแบมมูทำได้เพียงจ้องเขม็งไปที่ลำแสงสลัวในดวงตาแห่งความมืดของพ่อมดลีโอ ในฐานะนักเวทย์เมื่อหลายร้อยปีก่อน ผู้มีความรู้ระดับหนึ่งเกี่ยวกับดวงตาแห่งความมืด พ่อมดแบมมูรู้ดีว่ารูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืดคืออะไร
“ยังมีคนที่สามารถฝึกฝนรูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืดได้งั้นเหรอ?” พ่อมดแบมมูพึมพำเบา ๆ
ณ ตอนนี้ เป้าหมายของดวงตาแห่งความมืดรูปแบบที่สี่ของพ่อมดลีโอคือพ่อมดมอร์สตัน เปลวเพลิงรอบ ๆ ตัวเขาได้ดับลงอย่างสมบูรณ์และไม่มีร่องรอยของความผันผวนของธาตุเลยแม้แต่น้อย
ลำแสงสีดำสลัวเหมือนกรงที่ผนึกมอร์สตันไว้ภายใน ในแสงสลัว พ่อมดมอร์สตันไม่รู้สึกถึงความผันผวนของธาตุใด ๆ ราวกับว่าเขาถูกผนึกไม่ให้ใช้คาถาได้
รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากของพ่อมดลีโอ แม้ว่าทุกคนจะเห็นว่ารอยยิ้มนั้นดูมีพลัง
สถานการณ์ปัจจุบันของพ่อมดลีโอไม่ได้ดีไปกว่าพ่อมดมอร์สตันมากนัก ใบหน้าของเขาซีดเผือดและริมฝีปากของเขาก็แดงสดราวกับกำลังจะมีเลือดออก แก้มของเขาตอบเป็นหนังหุ้มกระดูก ทำให้หน้าผากของเขายื่นออกมา โดยเฉพาะบริเวณตรงกลางหน้าผากของเขา ดวงตาแห่งความมืดโป่ง มันบวมปูดราวกับมันกำลังจะหลุดออกมา
พ่อมดลีโออยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย เห็นได้ชัดว่าเขาต้องจ่ายราคามหาศาลเพื่อเปิดใช้งานรูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืด
“รูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืด จงควบคุม! สิ่งที่ควบคุมคือพลังธาตุ! พวกเจ้าจะได้เข้าใจถึงยิ่งใหญ่ของดวงตาแห่งความมืด”
พ่อมดลีโอหัวเราะอย่างเย็นชา หลังจากนั้น พ่อมดมอร์สตันก็รู้สึกได้ชัดเจนว่าม่านน้ำรอบตัวเขาค่อย ๆ แตกออก
แม้จะตัวคาถาจะผสานกับพลังปีศาจแพนโดร่า มันก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง พลังธาตุน้ำแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว นี่เป็นเพราะพ่อมดลีโอใช้ดวงตาแห่งความมืดควบคุมพลังธาตุน้ำของพ่อมดมอร์สตัน
ดังนั้น พ่อมดลีโอจึงสามารถแยกม่านน้ำของมอร์สตันออกได้อย่างง่ายดาย คาถาป้องกันที่มีพลังเหนือชั้นซึ่งสามารถป้องกันการโจมตีจากรูปแบบที่สามของดวงตาแห่งความมืดได้ก็ถูกพ่อมดลีโอลบออกอย่างง่ายดาย
นอกจากนี้ เมื่อเผชิญกับดวงตาแห่งความมืด รูปแบบที่สี่ มันไม่มีประโยชน์ที่จะลองร่ายคาถาใด ๆ เพราะพ่อมดลีโอควบคุมพลังธาตุทั้งหมด!
บางทีอาจจะมีเพียงพ่อมดระดับเก้าหรือจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่อาศัยความเชี่ยวชาญด้านพลังธาตุของพวกเขาที่สามารถตอบโต้การควบคุมของพลังธาตุที่เกิดจากรูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืดได้
ม่านน้ำรอบพ่อมดมอร์สตันถูกปัดกระจายหายไปทันที ดวงตาแห่งความมืดของพ่อมดลีโอได้ปลดพลังธาตุน้ำออกไป ดังนั้น พ่อมดแบมมูจึงคว้าโอกาสที่หายากนี้วาดมือไปข้างหน้าและร่ายคาถาธาตุไฟระดับแปดของเขาอย่างรวดเร็ว
*หวู่ม หวู่ม หวู่ม...*
เปลวเพลิงของพ่อมดแบมมูเริ่มลุกโชนและทรงพลังมากขึ้น ทางด้านพ่อมดมอร์สตันไม่มีคาถาป้องกันเหลืออยู่ แม้ว่าเขาจะต้องการร่ายอีกครั้งแต่พลังธาตุทั้งหมดก็ถูกนำออกไปโดยดวงตาแห่งความมืด เขาจึงไม่สามารถร่ายคาถาใด ๆ ได้เลย
เมื่อถึงจุดนี้ สีหน้าของพ่อมดมอร์สตันเผยความหวาดกลัวออกมาอย่างสุดขีด เขาหันไปทางพ่อมดทานนินและตะโกนออกมา
"ทานนินช่วยฉันด้วย! รีบจัดการลีโอเร็วเข้า ลีโอไม่มีทางรักษารูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืดได้นานนัก!”
มอร์สตันยังไม่ทันจะพูดจบ ทานนินก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว เขาโบกมือและร่ายคาถาผูกมัด
“ดวงตาแห่งความมืด จงควบคุม!”
พ่อมดลีโอชี้นิ้วเบา ๆ ด้วยนิ้วเดียว ทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็เหี่ยวยิ่งขึ้นไปอีก พลังจิตของเขาก็ลดลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ในเวลาเดียวกัน ดวงตาแห่งความมืดบนหน้าผากของพ่อมดลีโอก็เพิ่มพลังขึ้นและเสียงแหลมก็ดังขึ้นมา
เมอร์ลินรู้สึกว่าดวงตาแห่งความมืดดูเหมือนจะ ‘กลับมามีชีวิต’ และแตกต่างจากรูปลักษณ์ก่อนหน้านี้อย่างมาก เมอร์ลินกลัวว่าเขาจะต้องแลกเปลี่ยนบางอย่างที่มหาศาลเพื่อใช้งานรูปแบบที่สี่ของดวงตาแห่งความมืดสองครั้งติดต่อกัน
ด้วยดวงตาแห่งความมืดที่ควบคุมพลังธาตุทั้งหมด พ่อมดทานนินจึงไม่สามารถร่ายคาถาใด ๆ ได้ แม้ว่าเขาจะร่ายออกมาแต่พลังธาตุทั้งหมดถูกควบคุมโดยดวงตาแห่งความมืด ดังนั้น พ่อมดแบมมูจึงฉวยโอกาสโจมตี เปลวเพลิงรอบตัวเขาแตกออกเป็นสองส่วนและโหมกระหน่ำไปยังพ่อมดมอร์สตันและพ่อมดทานนิน
นี่คือพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของพ่อมดแบมมู คาถาธาตุไฟระดับแปดที่เขาดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากกรงเพลิงและสร้างมันขึ้นมา มันไม่ใช่คาถาระดับแปดธรรมดาอีกต่อไปและถือได้ว่าเป็นคาถาที่ถูกทำพลังของแม็กซิม
คาถาเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องใช้พลังมากนักในการจัดการกับนักเวทย์ระดับแปดสองคนที่ไม่มีคาถาป้องกัน เสื้อคลุมที่พวกเขาสวมอยู่ก็ไหม้เป็นเถ้าถ่านทันที และเสียงกรีดร้องอันเจ็บปวดของพวกเขาก็ได้ยินจากกองเพลิง
ทานนินกับมอร์สตันเป็นนักเวทย์ระดับแปด ทั้งสองคนที่อาละวาดมาหลายศตวรรษได้เสียชีวิตด้วยน้ำมือของพ่อมดลีโอ กล่าวอีกนัยหนึ่ง พวกเขาไม่สามารถฆ่านักเวทย์ระดับแปดที่ทรงพลังสองคนนี้ได้โดยปราศจากพ่อมดลีโอ
“น่าเสียดายที่แหวนของพวกเขาถูกทำให้เป็นเถ้าถ่าน มิฉะนั้น เราอาจจะได้สมบัติที่ทั้งสองสะสมมาตลอดหลายร้อยปีที่ผ่านมา”
พ่อมดแบมมูเห็นว่ามอร์สตันและทานินกลายเป็นเถ้าถ่านและพูดด้วยความเสียใจ คาถาระดับแปดของเขานั้นทรงพลังเกินกว่าที่แม้แต่แหวนมิติที่แข็งแกร่งก็ไม่สามารถต้านทานได้ ดังนั้น เมื่อกำจัดพ่อมดมอร์สตันและพ่อมดทานนินได้ มันจึงทำลายวงแหวนไปด้วย
“ฮ่าฮ่า ทานนินกับมอร์สตันตายแล้ว พ่อมดลำดับที่สี่ คุณคิดจะฝืนอยู่อีกมั้ย?”
ตอนนี้เมอร์ลินสามารถหันหลังกลับและตรวจดูส่วนที่เหลือของสนามรบได้ สิ่งแรกที่เขาเห็นคือมอร์สตันกับทานนินถูกไฟของแบมมูเผาจนเป็นเถ้าถ่าน และเขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา
องค์ชายสี่ทรงพึ่งพาพ่อมดทานนินกับมอร์สตันเพราะเป็นนักเวทย์ระดับแปดที่ทรงพลัง องค์ชายสี่คิดว่าชัยชนะอยู่ในกำมือของเขา อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ทั้งสองเสียชีวิตแล้ว มันจบลงแล้ว นักเวทย์หลายคนที่ตามองค์ชายสี่ในตอนแรกเริ่มลังเลและบางคนถึงกับหลบหนีไปอย่างลับ ๆ
“ขืนอยู่ไปก็ตายเปล่า ฉันไม่คิดว่าดวงตาแห่งความมืดในตำนานจะแข็งแกร่งขนาดนี้ พ่อมดลีโอได้พิสูจน์ตัวเองแล้วจริง ๆ ว่าเป็นนักเวทย์ที่ทรงพลังซึ่งสามารถตามล่าอัจฉริยะของออสมูได้!”
“องค์ชายสี่พ่ายแพ้แล้วและมันเป็นความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ พระองค์ไม่มีโอกาสฟื้นตัวแล้ว หากยังมีพ่อมดลีโออยู่ในสนามรบก็ไม่มีใครสามารถต่อสู้กับดวงตาแห่งความมืดของเขาได้ นอกจากนี้ยังมีนักเวทย์ระดับเจ็ดที่ลึกลับและน่าเกรงขามอีกด้วย คาถาระดับแปดที่เขาสร้างขึ้นสามารถเอาชนะคาถาระดับแปดของพ่อมดมอร์สตันได้ ไม่มีคนขององค์ชายสี่คนใดสามารรับมือเขาได้”
“องค์ชายสี่ทรงแพ้แล้ว เราออกหนีไปก่อนดีกว่า...”
ในตอนแรก องค์ชายสี่ยังคงได้เปรียบกว่าองค์ชายองค์อื่น แต่หลังจากการเสียชีวิตของพ่อมดมอร์สตันและพ่อมดทานนิน นักเวทย์เหล่านี้จงไม่ประสงค์จะต่อสู้ต่อไป พวกเขาแต่ละคนร่ายคาถาและหลบหนีในขณะที่ทำได้
นักเวทย์เหล่านี้ยอมอยู่ข้างองค์ชายสี่เพื่อรับผลประโยชน์บางอย่าง ตอนนี้พวกเขาเห็นว่าองค์ชายสี่ไม่มีความหวังในชัยชนะ นักเวทย์ที่ไม่ซื่อสัตย์เหล่านี้ย่อมไม่ทิ้งชีวิตของพวกเขาไปโดยเปล่าประโยชน์
“นายท่าน เดี๋ยวข้าช่วยท่านเอง”
พ่อมดแบมมูเห็นว่าเมอร์ลินยังคงต่อสู้กับพ่อมดลำดับที่สี่และปรากฏตัวขึ้นข้างเมอร์ลินในพริบตา เขาเสกทะเลเพลิงขึ้นมาทันที และหลังจากอัดไฟแล้ว เขาก็ยิงพวกมันไปทางพ่อมดลำดับที่สี่อย่างดุเดือด
บางทีพ่อมดแบมมูอาจเสียเปรียบบ้างเมื่อเขาจัดการกับพ่อมดทานนินและพ่อมดมอร์สตัน แต่การฆ่านักเวทย์ระดับหกอย่างพ่อมดลำดับที่สี่เป็นเรื่องง่ายอย่างกับปอกกล้วยเข้าปาก
เปลวเพลิงได้กลืนกินพ่อมดลำดับที่สี่ ก่อนที่เขาจะกรีดร้องออกมา พ่อมดลำดับที่สี่ที่ต่อสู้กับเมอร์ลินมานาน ในที่สุดเขาก็กลายเป็นเถ้าถ่าน
เมอร์ลินกวาดสายตาไปทั่วสนามรบ กองกำลังขององค์ชายแปดดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรมาก นักเวทย์หลายคนเริ่มโต้กลับราวกับว่าไม่คำนึงถึงชีวิตของพวกเขาและความสมดุลของชัยชนะก็เปลี่ยนไป นี่เป็นสิ่งที่องค์ชายแปดต้องการมากที่สุด
ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังมีพ่อมดแบมมู!
“แบมมูกำจัดเหล่านักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้องค์ชายสี่ทีละคน!”
เมอร์ลินสั่งพ่อมดแบมมู พ่อมดแบมมูอาศัยสายลมแสงวาบและคาถาธาตุไฟระดับแปดและไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อผลของสงครามครั้งนี้
นอกจากนี้ เนื่องจากพ่อมดทานนินและมอร์สตันเสียชีวิตทั้งคู่ จึงไม่มีใครในกองกำลังขององค์ชายสี่ที่สามารถต้านทานพ่อมดแบมมูได้
*หวู่ม*
เมอร์ลินไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ต่อแต่กลับบินไปด้านข้างของพ่อมดลีโอ
“อาจารย์ลีโอ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เมอร์ลินช่วยประคองลีโออย่างอ่อนโยน แม้ว่าพวกเขาจะมีแบมมูเพียงคนเดียวก็เหมือนมีทั้งหองทัพ แต่คนที่พลิกกระแสการต่อสู้และรับประกันชัยชนะก็คือพ่อมดลีโอ
ถ้าไม่ใช่เพราะดวงตาแห่งความมืด รูปแบบที่สี่ของพ่อมดลีโอและการยุติคาถาของพ่อมดทานนินกับมอร์สตันก็คงไม่มีใครสามารถยับยั้งพ่อมดผู้ทรงพลังทั้งสองนี้ได้
อย่างไรก็ตาม แม้แต่เมอร์ลินก็ยังเห็นว่าพ่อมดลีโอจ่ายด้วยราคาที่มหาศาลสำหรับการปล่อยดวงตาแห่งความมืด รูปแบบที่สี่ ปัจจุบัน พ่อมดลีโอดูเหมือนจะทรุดโทรมลงอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา และแม้แต่พลังจิตของเขาก็ดูอ่อนแอ
สิ่งที่ทำให้เมอร์ลินตื่นตระหนกมากขึ้นก็คือดวงตาแห่งความมืดที่หน้าผากของพ่อมดลีโอกำลังเปล่งพลังชีวิตออกมา ดูเหมือนว่าดวงตาแห่งความมืดจะ ‘กลับมามีชีวิต’ จาก ‘ความนิ่งไร้ชีวิตชีวา’ ของมันในทันที
