โลกมนุษย์จิ๋ว: ตอนที่ 1 เทพบรรพกาลจากดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพ
ตอนที่ 1 เทพบรรพกาลจากดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพ
โลกจิ๋ว ป่าใกล้ดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพ
ฮูัววว! ! !
กลุ่มคนหลายร้อยคนกำลังหลบหนีด้วยความตื่นตระหนกในป่าและพวกเขากำลังถูกตามล่าโดยกองทัพที่มีคนหลายหมื่นคนที่รายล้อมไปด้วยอาวุธสังหาร
ผู้นำหลบหนีคือหลี่เซียว เจ้าชายแห่งราชวงศ์ถัง
“แย่แล้ว ฝ่าบาท! มีดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพอยู่ตรงหน้าเรา เราเข้าไปลึกกว่านี้ไม่ได้แล้ว”
ใบหน้าของทหารองครักษ์เปลี่ยนไปอย่างมาก เมื่อนึกถึงบางสิ่ง เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกน
ใบหน้าของทหารองครักษ์หลายคนก็เคร่งขรึมเช่นกัน พวกเขารู้ว่าดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพเป็นสถานที่ที่เป็นลางร้ายและโดยพื้นฐานแล้วสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่เข้าไปในดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพจะหายไปและไม่กลับมาอีกเลย
ที่นี่เป็นสถานที่ที่แม้แต่เทพเจ้าก็ยังต้องล่มสลายเมื่อเข้าไปข้างในและข้างในมีศพของเทพเจ้าซึ่งก่อตัวเป็นคำสาปที่น่ากลัว เป็นเวลาหลายล้านปี มีตำนานที่น่าสยดสยองมากมายเกี่ยวกับดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพ
“เราต้องหนี อีกไม่นานทหารของราชวงศ์เฉินจะไล่ตามเราทัน หากเราไม่เข้าไปในดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพ เราจะตาย” หลี่เซียว เจ้าชายแห่งราชวงศ์ถังกัดฟัน
"ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกอันธพาลของราชวงศ์เฉินได้มัน” ใบหน้าของเขาแสดงความเกลียดชัง
พูดตามตรงราชวงศ์เฉินและราชวงศ์ถังเป็นศัตรูกันมาอย่างยาวนาน คราวนี้ ราชวงศ์ถังถูกราชวงศ์เฉินทำลายเมืองหลวง
และเขาก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะหนีจากเมืองหลวง ในที่สุด เหลือทหารองครักษ์ที่ซื่อสัตย์เพียงร้อยคน
"แต่ดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพนั้นอันตรายมาก...” หัวหน้าองครักษ์ยังคงลังเล
“อย่ากังวล ดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพเป็นเพียงตำนานที่ห่างไกล บางทีอาจไม่น่ากลัวเท่าข่าวลือ และเราอยู่ในตำแหน่งรอบนอก ไม่ควรมีอะไรเลย”
เจ้าชายหลี่เซียวส่ายหน้าและตัดสินใจ
บอกตามตรง สถานการณ์ตอนนี้ชัดเจนมาก ถ้าอยู่ต่อก็มีแต่ทางตัน แต่ถ้าหนีเข้าไปในดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพ ประกายแห่งความหวังยังคงมีอยู่
“หากนี่คือการตัดสินใจของฝ่าบาท เราจะไปกับท่านจนสุดทาง”
องครักษ์หลายคนพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
พวกเขาเป็นองครักษ์ที่จงรักภักดีมากที่สุดของราชวงศ์ถัง แม้ว่าพวกเขาจะตายพวกเขาก็จะไม่รีรอ
“เดี๋ยวก่อน ฝ่าบาท เร็วเข้า ดูนั่น...”
องครักษ์คนหนึ่งตะโกนออกมาด้วยความตกใจสุดขีด นิ้วของเขาชี้ไปข้างหน้าอย่างสั่นเทาราวกับเห็นบางอย่างที่น่ากลัว
“เกิดอะไรขึ้น ตกใจมากไหม?” หัวหน้าองครักษ์พูดด้วยความไม่พอใจ
แต่เขาก็มองไปในทิศทางที่องครักษ์กำลังชี้ไป ขณะนัันเอง ความกลัวที่มองไม่เห็นได้แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขาในทันที
“นี่ นี่!”
รวมทั้งเจ้าชายหลี่เซียว ในตอนนี้ พวกเขาไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของพวกเขาได้ในชั่วขณะ
บูม! บูม! บูม!
ในขณะนี้ มีการสั่นสะเทือนที่น่าสะพรึงกลัวในระยะไกลราวกับเกิดแผ่นดินไหวหรือราวกับภูเขาขนาดใหญ่กำลังเคลื่อนที่
ทุกย่างก้าวของการเคลื่อนไหวทำให้เกิดการสั่นสะเทือนอันน่าสะพรึงกลัวของโลกและทำให้เกิดรอยแตกที่น่าตกใจ ในขณะเดียวกัน ต้นไม้สูงตระหง่านก็พังทลายลงในทันทีและกลายเป็นฝุ่นผง
ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นยักษ์ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา นี่คือยักษ์จริงๆ ไม่ง่ายเหมือนยักษ์ที่มีความสูงหลายสิบเมตรหรือหลายร้อยเมตร แต่เป็นยักษ์ที่สูงกว่าหมื่นเมตร
แม้แต่ภูเขาที่เคยเห็นมาทั้งชีวิตก็ไม่มีความสูงเท่ากับยักษ์หมื่นเมตรตรงหน้า พวกเขาดูเหมือนมดต่อหน้ายักษ์นี้ แม้แต่นิ้วเท้าของอีกฝ่ายก็ใหญ่เท่าภูเขา
พวกเขามองไม่เห็นความสูงของยักษ์เลยด้วยซ้ำ เพราะหัวของอีกฝ่ายอยู่เหนือก้อนเมฆ แม้จะมองเห็นเพียงครึ่งเอวของอีกฝ่ายเหนือก้อนเมฆก็ตาม
"นี่ นี่คือสิ่งที่เรียกว่าสัตว์ประหลาด อ่า? จะยิ่งใหญ่ถึงระดับนี้ได้อย่างไร"
"ไม่ใช่มันไม่ใช่สัตว์ประหลาด มันคือทวยเทพ อ่า"
"ใช่ที่นี่เป็นดินแดนต้องห้ามแห่งทวยเทพ ฉันเกรงว่านี่คือเทพบรรพกาลที่เดินออกจากดินแดนต้องห้าม"
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องด้วยความสยดสยอง เผชิญหน้ากับยักษ์ที่ราวกับเทพบรรพกาล แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่แสดงพลังใดๆ ก็ตาม พวกเขาก็หมดกำลังใจที่จะต่อสู้โดยสิ้นเชิง
ร่างกายของอีกฝ่ายเหมือนกับภูเขาที่กว้างใหญ่ก็เพียงพอแล้วที่จะจุดประกายความสิ้นหวังให้กับชีวิตนับไม่ถ้วนและถึงกับต้องการที่จะคลานลงมาและสวดภาวนาให้อีกฝ่าย
ในขณะนี้ ขาของพวกเขาสั่นสะท้าน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนที่กล้าหาญที่สุดและเป็นนักสู้ที่เก่งกาจที่สุด เมื่อเผชิญกับอำนาจเช่นนี้ราวกับพระเจ้า พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้
แม้แต่ทหารบางคนก็กลัวจนหมอบลงกับพื้น กลัวที่จะเคลื่อนไหว
แม้แต่เจ้าชายหลี่เซียวก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ เพราะกลัวว่าการเคลื่อนไหวโดยไม่ได้ตั้งใจของตัวเองจะทำให้เทพองค์นี้พิโรธ
ฟุบ ฟับ ตุบๆ! ! !
ในขณะนี้ กองทัพแสนคนพุ่งเข้ามาจากระยะไกล ขี่หมาป่าและถืออาวุธชั้นยอด พวกมันไล่ล่าฆ่าหลี่เซียวและคนอื่น ๆ อย่างดุเดือด
พวกเขาคือกองทัพชั้นยอดจากราชวงศ์เฉิน