WS บทที่ 342 สมรภูมิ PART 1
หลังจากออกจากป่า เมอร์ลินก็นำสัญญาทาสขึ้นมา เขาใช้มันทำให้เขาติดต่อกับพ่อมดแบมมูได้อย่างง่ายดาย
เมื่อรู้สึกถึงตำแหน่งของพ่อมดแบมมูที่อยู่ไม่ไกล เมอร์ลินจึงสื่อสารกับเขาผ่านสัญญาทาส “แบมมู มาที่คิงส์วูดในเมืองอิมพีเรียล มาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
ตอนนี้พ่อมดแบมมูเพิ่งเข้ามาในเมืองอิมพีเรียล เขารู้สึกว่าข้อความเล็ดลอดออกมาจากสัญญาทาส แววตาที่ไร้หนทางฉายขึ้นบนใบหน้าของเขา
เขาไม่ได้เสียเวลาแม้แต่นิดเดียวในการรีบวิ่งไปที่เมืองอิมพีเรียลทันที เนื่องจากเป็นคำสั่งของเมอร์ลิน พ่อมดแบมมูจึงไม่กล้าเพิกเฉย
ครู่ต่อมา แบมมูวิ่งมาถึงชายขอบของคิงส์วูด เขาเห็นเมอร์ลินกำลังรออยู่รอเขาอยู่ไกล ๆ
"นายท่าน!"
พ่อมดแบมมูแสดงตัวต่อหน้าเมอร์ลิน ใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย แสดงถึงความเหนื่อยล้าที่เขารู้สึกจากการเดินทางที่ยากลำบาก
เมอร์ลินพยักหน้าอย่างโล่งใจ เขาสังเกตเห็นว่าแบมมูคงใช้พลังเวทย์ของเขาจนหมดในการเร่งรีบมาที่นี่ประจวบกับจะมีการต่อสู้เกิดขึ้น เมอร์ลินเอื้อมมือเข้าไปในแหวนของเขาและหยิบหินธาตุนับพัน เขายื่นมันให้แบมมู
“เหตุผลที่ฉันเรียกคุณให้มาที่เมืองอิมพีเรียลก็เพราะมีเรื่องยุ่งยากเกินกว่าที่ฉันจะรับมือได้เกิดขึ้น หลังจากนี้ อาจมีการต่อสู้ที่ดุเดือด คุณต้องเพิ่มพลังเวทย์ของคุณอย่างรวดเร็ว!”
“การต่อสู้ที่ดุเดือด?”
พ่อมดแบมมูทำหน้าบูดบึ้งและส่ายหัวอย่างหมดหนทาง เขาเดาได้อยู่แล้วในใจ ถ้าเมอร์ลินทำให้เขารีบร้อนจากเมืองปรากาซมายังเมืองอิมพีเรียลแสดงว่าต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแน่นอน
เนื่องจากเมอร์ลินเรียกมันว่าเป็น 'การต่อสู้ที่ดุเดือด' พ่อมดแบมมูจึงไม่กล้าประเมินสถานการณ์ต่ำไป เขาหยิบหินธาตุและพยักหน้าอย่างจริงจัง “ไม่ต้องเป็นห่วงขอรับนายท่าน ข้าจะฟื้นพลังเวทย์ของข้าให้เร็วที่สุด”
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ คุณควรตามฉันเข้าไปข้างในโดยไม่ให้ใครสังเกตเห็น เมื่อเราเข้าไปในคิงส์วู้ด คุณต้องซ่อนตัวเองอย่างเงียบ ๆ และติดตามฉันอย่างใกล้ชิด ไม่มีใครนอกจากฉันที่ควรรู้ถึงตัวตนของคุณ หากมีการต่อสู้ที่จะเกิดขึ้น คุณมีส่วนสำคัญในการพลิกสถานการณ์!”
ความโศกเศร้าในดวงตาของพ่อมดแบมมู เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเมอร์ลินหมายถึงอะไร เขาพยักหน้ารับอย่างเงียบ ๆ
เมื่อเห็นว่าพ่อมดแบมมูเข้าใจความตั้งใจของเขาอย่างเต็มที่แล้ว เมอร์ลินก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย การมีพ่อมดแบมมูอยู่ข้าง ๆ ทำให้เขารู้สึกปลอดภัยมากขึ้น นอกจากนี้ โอกาสขององค์ชายแปดจะได้รับชัยชนะก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
เมอร์ลินเข้าไปในคิงส์วูดพร้อมกับพ่อมดแบมมู หลังจากนั้นแบมมูก็หายเข้าไปในฝูงชนทันที พ่อมดแบมมูซ่อนตัวเก่งมากจนแม้แต่เมอร์ลินก็หาเขาไม่เจอ หากไม่ใช่เพราะว่าเขายังคงสัมผัสได้ถึงพ่อมดแบมมูผ่านสัญญาทาส เมอร์ลินอาจสงสัยว่าพ่อมดแบมมูยังอยู่ในป่าหรือไม่
“ดูเหมือนว่าทักษะการซ่อนตัวของแบมมูจะค่อนข้างก้าวหน้า แผนนี้อาจจะดีกว่าที่ฉันคิด!”
เมอร์ลินหยุดพยายามค้นหาตำแหน่งของแบมมูและกลับมาที่จัตุรัส เขากลับประจำตำแหน่งเดิม
องค์ชายทั้งแปดหันกลับมาพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนกลับมาให้ความสนใจอย่างเต็มที่กับพิธีอันยิ่งใหญ่
พิธีดำเนินต่อไปอีกสองถึงสามชั่วโมงก่อนที่มันจะจบลงในที่สุด
หลังพิธีจบลง กษัตริย์บุตโต้ที่สิบหกค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนและทอดพระเนตรไปทางเจ้าชาย เจ้าหญิงและขุนนางทั้งหลายด้วยความรักใคร่ พระองค์ตรัสเบา ๆ ว่า “เมื่อเร็ว ๆ นี้มีราชากวางเอลก์ปรากฏตัวในคิงส์วูดซึ่งมันหายากมาก ใครก็ตามที่ประสบความสำเร็จในการล่าราชากวางเอลค์ผู้นั้นจะได้เป็นผู้ชนะของการล่าครั้งนี้!”
กฎเกณฑ์ในแต่ละครั้งส่วนใหญ่คล้ายกับการล่าประจำปีที่ผ่านมาในคิงส์วูด ในบางครั้ง ชัยชนะถูกกำหนดโดยจำนวนการสังหารสูงสุด และในบางครั้ง ชัยชนะถูกกำหนดโดยใครก็ตามที่จับสิ่งมีชีวิตได้ก่อน
ราชากวางเอลค์ที่ได้รับเลือกในครั้งนี้หายากมาก แม้แต่กวางเอลค์ธรรมดาก็ยังพบได้ไม่บ่อยในอาณาจักรแบล็คมูน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องพูดถึงความหายากของราชากวางเอลก์
ลูกชายของขุนนางหลายคนดูตื่นเต้นที่จะเริ่มการล่า ท้ายที่สุด ผู้ชนะจะได้รับรางวัลสุดยิ่งใหญ่จากองค์ราชา
ในทางกลับกัน องค์ชายสี่และองค์ชายแปดไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เจ้าชายทั้งสองจ้องมองที่กันและกัน รางวัลพวกนั้นไม่ได้มีความหมายอะไรกับพวกเขา พวกเขาไม่สนใจการล่าสัตว์ แต่พวกเขาสนใจการต่อสู้เพื่อ...
ขึ้นครองบัลลังก์!
กษัตริย์บุตโต้ที่สิบหกทอดพระเนตรไปที่องค์ชายสี่และองค์ชายแปดในทันใด ชั่วครู่หนึ่ง การแสดงออกที่ซับซ้อนปรากฏขึ้นบนใบพระพักตร์ของพรองค์แต่หายไปเกือบจะในทันที จากนั้นพระองค์ทรงโบกพระหัตถ์ “เอาล่ะ ไปได้! เริ่มต้นการล่า ณ บัดนี้!”
*ครืน*
เกือบทุกคนยืนขึ้นและโค้งคำนับเล็กน้อยต่อกษัตริย์บุตโตที่สิบหก บุตรชายของขุนนางสองสามคนไม่สามารถความอดทนได้อีกต่อไปและรีบวิ่งเข้าไปในส่วนลึกของคิงส์วู้ดทันที
บนพระพักตร์ของเจ้าหญิงไชน์วิตกอย่างกงัวลอย่างเห็นได้ชัด องค์หญิงหันไปทางองค์ชายสี่ องค์หญิงลดเสียงลงและตรัสกับองค์ชายแปดว่า “ขอให้คุณปลอดภัย!”
องค์ชายแปดหรี่ตาขณะที่ทอดพระเนตรไปทางองค์ชายสี่นำกองทหารเข้าไปในป่าลึก เขาหายใจเข้าลึก ๆ มีประกายในพระเนตรของพระองค์ขณะที่พระองค์แย้มพระสรวลให้องค์หญิง “ไม่ต้องกังวล ฉันจะกลับมา!”
"ไปกันเถอะ!"
ตามคำสั่งของเจ้าชายทั้งแปด พ่อมดลีโอ เมอร์ลินและนักเวทย์ระดับหกและเจ็ดอีกจำนวนมากเริ่มเข้าไปในป่าลึก
ขุนนางบางคนสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติในทันที ทั้งองค์ชายแปดและองค์ชายสี่ได้นำกองทหารและนักเวทย์อันทรงพลังขนาดใหญ่เข้าไปในคิงส์วูด เพียงแค่จับราชากวางเอลค์คงไม่ต้องใช้พ่อมดที่ทรงพลังเช่นนี้
ขุนนางล้วนเป็นคนฉลาดเฉลียว เมื่อมองดูฉากที่เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขา พวกเขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีในทันที บรรดาผู้ที่ระมัดระวังมากขึ้นถึงกับส่งคนเข้าไปในคิงส์วู้ดเพื่อเอาลูกชายของพวกเขากลับมา
กษัตริย์บุตโต้ที่สิบหกประทับอยู่บนบัลลังก์สูง ทรงทอดพระเนตรองค์ชายทั้งแปดและกองทหารขององค์ชายสี่ค่อย ๆ หายเข้าไปในป่าลึก
ผู้ช่วยส่วนตัวข้างพระองค์เห็นพระพักตร์ของพระองค์อย่างไม่อาจเข้าใจได้ เขากลั้นใจไม่อยู่อีกต่อไป เขากระซิบว่า “ฝ่าบาท องค์ชายสี่และองค์ชายแปดกำลังจะ…”
ก่อนที่เขาจะจบประโยค กษัตริย์บุตโต้ที่สิบหกทรงโบกพระหัตถ์ขัดจังหวะ น้ำเสียงของพระราชาหนักแน่นขณะที่ตรัสว่า “นี่คือโชคชะตาของพวกเขา แม้แต่ในตอนนั้น ฉันก็ขึ้นบัลลังก์นี้ด้วยวิธีเดียวกัน…”
มีร่องรอยของความเสียใจในพระเนตรของพระองค์ ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์แบล็กมูน นี่คือชะตากรรมของพวกเขา!
…
ลึกเข้าไปในคิงส์วู้ด บนทางลาดที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าเขียวชอุ่ม ผีเสื้อหลากสีสันกำลังโบยบินอยู่ มันเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามอย่างแท้จริง
*ครืน...*
ทันใดนั้น ลมกระโชกเบา ๆ พัดพาเข้ามาทำให้เหล่าผีเสื้อพากันบินหนีด้วยความกลัว
ทหารม้ากลุ่มหนึ่งค่อย ๆ โผล่ขึ้นมาบนทางลาด เหยียบย่ำหญ้าสีเขียวชอุ่มที่อยู่ข้างใต้พวกเขา การปรากฏตัวของพวกเขายังทำให้เกิดเสียงร้องของม้าศึกที่ส่งเสียงดังรบกวนบรรยากาศที่เงียบสงบก่อนหน้านี้
คนขี่ม้าปีนขึ้นไปบนทางลาดและหยุด องค์ชายแปดมองไปรอบ ๆ และเยาะเย้ยเสียงดัง “น้องคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่า พี่สี่จะเลือกสถานที่ได้ไม่เลวเลย!!”
ตามคำกล่าวขององค์ชายแปด ทหารม้ากลุ่มใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นทันทีจากด้านหลังทางลาดเพื่อเผชิญหน้ากับกองกำลังขององค์ชายแปด ที่ด้านหน้าของกองกำลังมีกองกำลังขององค์ชายสี่ซึ่งเป็นกลุ่มแรกที่เข้าไปในป่า
องค์ชายสี่ดูสงบและไม่มีอาการกระสับกระส่าย เขากระตุ้นม้าของเขาไปข้างหน้าสองสามก้าวและมองลงไปที่องค์ชายแปดอย่างวางตัว เสียงของเขาสงบในขณะที่เขาพูด “น้องชายของฉัน หลังจากหลายปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณเรียกฉันว่า 'พี่สี่' ใช่ ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดีจริง ๆ มากเกินพอที่จะเป็นที่พำนักสุดท้ายของน้อง…”
มีการชะงักงันไปชั่วครู่ก่อนที่การแสดงออกขององค์ชายสี่จะเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน “ใคร ๆ ก็บอกว่าน้องฉลาดแต่คราวนี้น้องช่างโง่เขลานัก! ถ้าน้องแสร้งทำเป็นป่วยและอยู่ห่างจากการล่า พี่จะไม่ทำร้ายน้องแต่น่าเสียดายที่เพราะน้องทำตัวโง่เขลา พี่จึงต้องส่งให้น้องไปนอนในหลุมศพที่พี่เตรียมไว้ให้!”
องค์ชายแปดไม่ตอบสนอง เขามองสีหน้าที่อ่านไม่ออก เขาพูดขึ้นว่า “พี่สี่ พี่มั่นใจจริง ๆ เหรอ? ว่าจะเป็นอย่างที่พี่พูด”
"อะไรนะ? น้องคิดว่าจะเอาชนะพี่ได้รึ? ฮ่า ๆ แค่ลีโอจากดินแดนมนต์ดำ เขาเป็นเพียงนักเวทย์ระดับหก น้องชายที่รักของฉัน น้องช่างไร้เดียงสามาก…”
น้ำเสียงขององค์ชายสี่ดูเคร่งขรึมขณะที่จ้องมองไปยังกลุ่มคนที่อยู่เบื้องหลังองค์ชายแปด รวมทั้งพ่อมดลีโอที่สวมเสื้อคลุม ดูเหมือนว่าเขาจะทราบดีถึงความแข็งแกร่งของกองกำลังขององค์ชายแปด
บรรยากาศระหว่างทั้งสองฝ่ายเริ่มตึงเครียดอย่างมาก แม้แต่ท้องฟ้าสีฟ้าสดใสก็ดูเหมือนจะมืดลง อาจเป็นเพราะการสั่นสะเทือนของพลังธาตุจากคาถาจำนวนมาก
ในทางกลับกัน เมอร์ลินกำลังตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ ที่แห่งนี้เคยเป็นพื้นที่รกร้างกลางที่โล่งแจ้ง สิ่งเดียวที่ใกล้เคียงคือต้นไม้ใหญ่สองสามต้นที่เติบโตเป็นระยะ ๆ ตามทางลาด นอกจากนั้น มีเพียงโขดหินเปล่าและหญ้าเขียวขจีรายรอบ
ในสถานการณ์เช่นนี้ แบมมูควรอยู่ให้ไกลออกไปและมันจะไม่ง่ายที่จะซ่อนแต่เมอร์ลินก็สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนผ่านสัญญาทาสว่าพ่อมดแบมมูยืนอยู่ใกล้ ๆ เขา
ดูเหมือนว่าพ่อมดแบมมูจะมีเทคนิคการปกปิดที่พิเศษไม่เหมือนใคร แม้แต่ท่ามกลางนักเวทย์ รวมทั้งนักเวทย์ระดับแปดสองคน ยังไม่มีใครสังเกตเห็นสิ่งผิดปกตินี้
แม้ว่าจะเป็นสถานการณ์วิกฤติที่ทั้งสองฝ่ายพร้อมที่จะชักดาบและเข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือดได้ทุกเมื่อ เมอร์ลินไม่คิดที่จะปล่อยให้พ่อมดแบมมูปรากฏตัว ถ้าพ่อมดแบมมูปรากฏตัวขึ้นตอนนี้ ฝ่ายตรงข้ามอาจจะระมัดระวังตัวมากขึ้น อันที่จริง มันจะดีกว่า ถ้าให้อีกฝ่ายคิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าพวกเขา
ดังนั้น แบมมูจึงต้องปรากฏตัวในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดเท่านั้น!
*เปรี้ยง!*
ทันใดนั้นเอง เสียงฟ้าร้องดังก้องไปทั่วท้องฟ้า มันดังมากจนเกือบจะหูของทุกคนดับ พวกเขามองขึ้นไปด้วยความสยดสยอง ตาข่ายสายฟ้ายักษ์ได้ก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้าเหนือหัวของพวกเขาโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว ตาข่ายสายฟ้ายักษ์ลงมาจากฟากฟ้าลงมาหาพวกเขา มันปกคลุมองค์ชายแปดและคนของเขาทั้งหมดที่อยู่ด้านล่างอย่างไร้ทางหนี
สายฟ้าแลบแวบวาบไปทั่วตาข่ายสายฟ้ายักษ์ ดูลักษณ์ของมันบ่งบอกถึงอันตรายที่กำลังเข้ามา
“เฮ้เฮ้ จะเสียเวลาพูดเรื่องไร้สาระทำไม? ฆ่าพวกเขาซะ!”
พ่อมดมอร์สตันพูดอย่างชั่วร้าย เขาสวมเสื้อคลุมสีดำ ร่างกายของเขาเปล่งประกายด้วยคลื่นบนคลื่นของพลังธาตุสายฟ้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด ตาข่ายสายฟ้ายักษ์นี้เป็นคาถาแปดระดับที่มอร์สตันร่าย!
ไม่มีใครคิดว่ามอร์สตันกล้าพอที่จะเริ่มโจมตีทันที ยิ่งกว่านั้นด้วยคาถาเพียงครั้งเดียว เขาสามารถดักจับคนขององค์ชายแปดได้เกือบทั้งหมด ในชั่วพริบตา กองกำลังขององค์ชายแปดพบว่าตนเองเสียเปรียบอย่างมาก
ท้ายที่สุดนี่คือคาถาระดับแปด มันจะไม่สามารถจัดการได้ง่าย ๆ ด้วยคาถาธรรมดา ถ้ามันตกลงมาทับพวกเขา กองกำลังขององค์ชายแปดจะต้องประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ที่ไม่สามารถกู้คืนได้
นักเวทย์จำนวนนับไม่ถ้วนจะถูกสังหาร ก่อนที่พวกเขาจะร่ายคาถาสักบทเดียว
“พ่อมดลีโอ!”
เมื่อมองไปที่ตาข่ายยักษ์สายฟ้าบนท้องฟ้า องค์ชายแปดก็อดไม่ได้ที่จะร้อนรนและหันไปทางพ่อมดลีโอ
