ตอนที่ 3 คราบเลือดด้านหลังที่ถูกมองข้าม

ตอนที่ 3 คราบเลือดด้านหลังที่ถูกมองข้าม

เช้าวันรุ่งขึ้นมีคนพบศพชาวนา

ไม่นานนักข่าวก็ได้กระจายไปทั่วทั้งหมู่บ้าน

ทุกคนได้มารวมตัวกันที่ทุ่งข้าวสาลี แม้แต่คนที่ชอบตื่นสายก็ยังตื่นขึ้นมาดูเช่นกัน

หัวหน้าหมู่บ้านเฉียวได้มองไปที่ร่างที่บิดเบี้ยวที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น เขาขมวดคิ้วและไม่ได้พูดอะไรออกมา

เขากำลังสูบไปป์แบบเก่าอยู่ในปากของเขา

เป็นเวลาหลายสิบปีแล้วที่ไม่มีใครเสียชีวิตในหมู่บ้าน

ในความทรงจำของเฉียว ครั้งสุดท้ายที่มีคนเสียชีวิต เหตุนั้นเกิดจากการทะเลาะกัน

แต่ก็เป็นเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจ เพราะมันเป็นอุบัติเหตุ

หมู่บ้านนี้ปลอดภัยมาโดยตลอด และทุกคนก็เข้ากันได้ดี

แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป

จอห์นนั้นเสียชีวิตอย่างน่าสยดสยอง

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเขา ชาวบ้านก็พบว่ามันยากที่จะจินตนาการว่าเกิดอะไรขึ้นกับจอห์นก่อนที่เขาจะตาย

“ตำรวจได้รับแจ้งเรื่องนี้หรือยัง?” เฉียวหันไปถาม

“ได้รับแจ้งแล้ว ตำรวจบอกว่าหมู่บ้านของเราค่อนข้างห่างไกลพอสมควร ดังนั้นพวกเขาจะมาถึงในอีกครึ่งชั่วโมง”

หัวหน้าหมู่บ้านชราพยักหน้าแล้วหันกลับไปมองที่ศพอีกครั้ง

หัวหน้าหมู่บ้านเฉียวนั้นอาศัยอยู่ที่นี่มาหลายปีและมีความรู้ไม่น้อย

สมัยหนุ่ม ๆ เขาเคยเป็นตำรวจเช่นกัน เลยพอมีประสบการณ์มาบ้าง

แม้ว่าเขาจะเกษียณอายุไปหลายปีแล้วก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยรู้สึกไม่สบายใจใด ๆ แต่หลังจากที่เขาได้เห็นร่างนี้ เขาก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย

ความมั่นคงของเขาถูกสลักไว้ในกระดูกของเขา

“มีรูเปื้อนเลือดสามรูอยู่บนร่างของจอห์น และอาวุธที่ใช้สังหารดูเหมือนจะเป็นโกยเกี่ยวฟาง”

“โธมัส ไปบ้านของทุกคนแล้วตรวจดูเครื่องมือทำฟาร์มของทุกคนในหมู่บ้าน”

“อย่าลืมตรวจสอบพวกเขาอย่างระมัดระวัง”

โธมัสหนุ่มตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำสั่งของหัวหน้าหมู่บ้านชรา แต่เขายังคงพยักหน้าและรีบวิ่งไปที่หมู่บ้านอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นก็มีเสียงไม่พอใจดังมาจากฝูงชน

“เฉียว คุณหมายถึงอะไร คุณกำลังสงสัยพวกเราหรือเปล่า”

“หรือคุณยังคิดว่าตัวเองยังเป็นตำรวจอยู่ คุณไม่มีสิทธิ์ค้นของใช้ส่วนตัวในบ้านของเรา!”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หัวหน้าหมู่บ้านเฉียวก็มองไปที่ฝูงชน ดวงตาที่แก่ชราของเขานั้นคมกริบดุจนกอินทรี

เพียงแค่พวกเขาถูกเฉียวจ้องมองก็ทำให้ผู้คนเริ่มกังวลขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

“อย่าบอกฉันนะว่าพวกคุณยังมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอยู่อีก?”

เฉียวมองไปที่ฝูงชนและพูดขึ้นมาด้วยเสียงต่ำ

ตามมาคำกล่าวที่ว่า “ถ้าพวกคุณไม่ต้องการถูกตรวจสอบหมายความว่าพวกคุณมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี” แม้จะค่อนข้างเอาแต่ใจไปหน่อยก็ตาม แต่ภายใต้ออร่าของเฉียว มันก็ทำให้เกิดผลที่ดีจริง ๆ

เมื่อเห็นเช่นนั้น หัวหน้าหมู่บ้านชราเฉียวก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป เขามองไปที่ศพของจอห์นและวิเคราะห์แทน

“ความมีชีวิตชีวาของศพยังไม่ถึงขั้นสุดท้าย ซึ่งหมายความว่าเวลาตายของจอห์นอยู่ภายในเวลา 12 ชั่วโมง”

“หากบุคคลภายนอกมีเจตนาที่จะสังหารจอห์น มันเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะคาดเดาว่าจอห์นนั้นใช้เส้นทางไหนกลับบ้าน”

“ในทำนองเดียวกัน หากพวกเขาถือเครื่องมือการเกษตรอยู่บนทุ่งข้าวสาลีในหมู่บ้านของเรา มันคงเป็นเรื่องผิดธรรมชาติเป็นอย่างมาก”

“ดังนั้น คนที่ฆ่าจอห์นจึงน่าจะเป็นชาวบ้าน”

เฉียวสูบไปป์ แล้วถือไปป์ไว้ในมือของเขา และเขาได้นั่งยอง ๆ ลงข้างร่างกายของจอห์น

“ระดับความฝืดของร่างกายยังบอกเราถึงเวลาตั้งแต่จอห์นเสียชีวิต”

“นี่หมายความว่าการตัดสินของฉันไม่ควรผิดพลาด”

หลังจากพูดจบ เฉียวก็ขมวดคิ้วและหันไปมองทุกคน

“ลองคิดดู ถ้ามีฆาตกรอยู่ใกล้กับพวกเราและวิธีการของเขานั้นโหดร้ายเป็นอย่างมาก แต่สำหรับตำรวจแล้ว พวกเขาจะอยู่ที่นี่อย่างน้อยแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น”

“พวกคุณยังคงคิดว่าจะอยู่ที่นี่ได้อย่างสงบสุขอีกได้งั้นเหรอ?”

หลังจากที่เฉียวพูดจบ ชาวบ้านต่างก็มองหน้ากันอย่างตกตะลึง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความระแวดระวังและแฝงไปด้วยความสงสัย

ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนฆาตกร

ไม่มีใครสามารถเชื่อถือได้อีกต่อไป

ในขณะนี้มีคนขมวดคิ้วและถามว่า “เฉียว คุณเพิ่งพูดว่าเขาใช้วิธีการที่โหดร้าย?”

“ฉันขอถามหน่อยเถอะ คุณได้ข้อมูลนี้มาได้อย่างไร”

แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะไม่ชัดเจนนัก แต่ชาวบ้านสองสามคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็รีบโต้ตอบกัน พวกเขาแอบถอยหลังกลับมาอย่างเงียบ ๆ และแยกตัวออกจากเฉียว

ไม่มีใครรู้ว่าใครคือฆาตกร แต่แล้วเฉียวรู้เกี่ยวกับ “วิธีการที่โหดร้าย” ได้อย่างไร?

เป็นไปได้ไหมว่าฆาตกรคนนั้นคือเฉียว?

เฉียวมีความรอบรู้ในธรรมชาติของมนุษย์ โดยธรรมชาติแล้วเขาสามารถบอกได้ว่าทุกคนกำลังคิดอะไรอยู่เพียงแค่ชำเลืองมอง

อย่างไรก็ตาม เขายังคงสงบมาก เขาชี้ไปที่ศพแล้วพูดว่า

“พวกคุณเห็นการแสดงออกของชาวนาหรือไม่?”

“หากเขาไม่ได้พบกับเหตุการณ์ที่น่ากลัวอย่างยิ่ง ทำไมเขาจะต้องดูตกใจขนาดนั้น”

“นี่ไม่ใช่การแสดงออกที่จะแสดงออกมาได้ง่าย ๆ และดูเหมือนว่ามีคนต้องการจะฆ่าเขา”

หลังจากได้ยินคำพูดของเฉียว ชาวบ้านหลายคนก็พยักหน้าบ่งบอกว่าเห็นด้วย

เฉียวไม่ได้สังเกตดูฝูงชนต่อไป แต่เขาเริ่มเดินไปรอบ ๆ ร่างของชาวนาคนนั้นอย่างช้า ๆ

เขาต้องการเห็นฉากนี้จากหลาย ๆ มุม พยายามหาเบาะแสบางอย่าง

อย่างไรก็ตาม หลังจากก้าวไปได้สองสามก้าว เขาก็ชนกับวัตถุแข็งบางอย่าง

นั่นคือหุ่นไล่กาแก่ที่ยืนอยู่บนทุ่งข้าวสาลีมานานหลายทศวรรษ

เมื่อพิจารณาจากอายุของเขา หุ่นไล่กาตัวนี้อายุน้อยกว่าเขาเพียงสิบปีเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมารำลึกถึงวัยเด็กของเขา ใบหน้าของเฉียวยังคงเต็มไปด้วยความจริงจัง

มีรูเล็ก ๆ อยู่รอบ ๆ หุ่นไล่กา และมีข้าวสาลีติดอยู่ไม่มากนัก

แต่สิ่งนี้ทำให้เฉียวเกิดความสงสัยบางอย่าง

ถ้าเขาเป็นฆาตกร เขาคงจะซ่อนศพไว้อย่างดีหลังจากการฆ่า

อย่างน้อยเขาก็จะเอาศพไปไว้ในทุ่งข้าวสาลีเพื่อที่ผู้คนจะได้พบศพในภายหลัง

แต่ทำไมฆาตกรถึงเลือกเอาศพไปไว้ใกล้หุ่นไล่กา?

ต้องการให้คนค้นพบศพก่อนงั้นเหรอ?

หรือนี่อาจเป็นการก่อเหตุฆาตกรรมครั้งแรก?

หรือว่าฆาตกรได้ฆ่าจอห์นจากที่อื่นและย้ายศพมาที่นี่โดยเฉพาะ?

คำถามได้เกิดขึ้นตามมาในความคิดของหัวหน้าหมู่บ้านชรา

ในขณะนี้ หัวหน้าหมู่บ้านชราดูเหมือนจะค้นพบอะไรบางอย่างและส่งเสียง “เอ๊ะ” ออกมาเบา ๆ

ชายหนุ่มที่กล้าหาญอีกสองสามคนเอนหลังและเดินตามหัวหน้าหมู่บ้านชราเพื่อมองดูเช่นกัน

พวกเขาเห็นรอยเลือดติดอยู่บนหลังของหุ่นไล่กา

ทันใดนั้น ชายหนุ่มก็ได้คาดเดาออกมาอย่างกล้าหาญ

“จอห์นอาจถูกฆ่าตายที่นี่ แล้วร่างของเขาก็ได้ถูกย้ายไปที่นั่นหรือเปล่า”

ชายหนุ่มอีกคนยังกล่าวอีกว่า

“บางทีจอห์นอาจถูกโจมตีจากที่นี่ก่อน แล้วจากนั้นก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจึงหลบหนีไปที่นั่น”

ชายหนุ่มสองสามคนเริ่มสนทนากัน

แต่ในเวลานี้ มีคนสองคนที่เริ่มมีความรู้สึกที่ไม่ดีนักอยู่ภายในใจ

แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นคือแฟลนเดอร์ส

เมื่อคืนเขาได้ทำความสะอาดคราบเลือดที่อยู่บนร่างกายของเขาอย่างระมัดระวัง แต่ใครจะไปรู้ว่าจะมีคราบเลือดติดอยู่บนหลังของเขาซึ่งเขาได้มองข้ามไป

และอีกคนคือเฉียว

เมื่อเห็นคราบเลือดติดอยู่บนหลังหุ่นไล่กา เฉียวมีความรู้สึกที่ไม่ดีนัก

ท้ายที่สุดเขาทำงานในสถานีตำรวจมา 30 ปีเมื่อตอนที่เขายังหนุ่ม

ในช่วงเวลานั้นเขาได้ยินข่าวลือบางอย่าง

ในโลกนี้มีสิ่งแปลกประหลาด

ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติหลายอย่างมักเกิดจากสิ่งมีชีวิตประหลาดเหล่านั้น

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงตำนานก็ตาม แต่จู่ ๆ เฉียวก็ดันนึกถึงมัน

นั่นเป็นเพราะแทบไม่มีคราบเลือดติดอยู่ในบริเวณดินด้านหลังของหุ่นไล่กาเลยแม้แต่รอยเดียว

ในพื้นที่เกษตรกรรม รอยคราบเลือดนั้นจัดการได้ยากเป็นอย่างมาก เว้นแต่ดินที่เปื้อนเลือดจะถูกขุดออกไปจนหมด

อย่างไรก็ตาม ที่นี่ไม่มีร่องรอยของการขุดดิน

ในขณะนี้ เฉียวอดไม่ได้ที่จะเดินไปข้างหน้าหุ่นไล่กาและมองไปที่ใบหน้าของมัน

“หุ่นไล่กาตัวนี้ดูแปลกไปหน่อย”

หัวหน้าหมู่บ้านชราพูดขึ้นพร้อมกับสายตาที่หรี่ลง