ตอนที่ 143 จิตวิญญาณที่คุ้มคลั่ง(อ่านฟรี)

ตอนที่ 143 จิตวิญญาณที่คุ้มคลั่ง

“ปลดปล่อยจิตวิญญาณ!!!”

สิ้นเสียงของกายเหรียญตรากักเก็บจิตวิญญาณก็ระเบิดคลื่นพลังงานพายุหมุนออกมา บรรยากาศรอบตัวเย็นยะเยือกขึ้น สายลมพัดอย่างรุนแรงทำเอาทุกคนที่ยืนล้อมรอบกายอยู่ถึงกับกระเด็นกระดอนออกไปรอบทิศ

เสียงโซ่เหล็กปัดปลิวไปตามลมพายุหมุนส่งเสียงกระทบกันดังเคล้ง ๆ ต่อเนื่องไม่หยุด

กายและมีอาต่างก็ยกมือขึ้นมาปกป้องหน้าจากลมที่รุนแรง เจ้าหมอกที่ทั้งสองขี่ก็แสดงท่าทีกระทืบเท้าไปมาด้วยความกระวนกระวายใจออกมาอย่างชัดเจน

สีหน้าของกายแสดงออกอย่างเจ็บปวด จนยากจะทนต่อไปได้อีก เขารู้สึกราวกับมือที่ถือจับเหรียญตรากักเก็บจิตวิญญาณจะแตกสลายไม่มีผิด ซึ่งผลกระทบไม่ได้มาจากเหรียญตรากักเก็บจิตวิญญาณ แต่มาจากจิตวิญญาณที่กำลังจะปลดปล่อยออกมา

ซึ่งการกระทำของกายเป็นการฝืนพลังของตัวเอง และก็กระตุ้นการปลดปล่อยไม่ถูกต้อง

กายกัดฟันแน่นก่อนจะปาเหรียญตรากักเก็บจิตวิญญาณออกไปจากมือ

เหรียญตรากักเก็จิตวิญญาณหล่นไปที่พื้นดินไม่ไกลจากกายและมีอามากนัก มันอยู่ด้านหน้าผู้เล่นกิลด์กะโหลกแดงและโคเวิร์ตพอดิบพอดี ทำเอาทุกคนสบถด่ากายและถอยร่นเว้นระยะกับเหรียญตรากักเก็บจิตวิญญาณด้วยความกลัว

ถึงเหรียญตราจะหลุดออกไป แต่ก็ยังไม่หยุดสั่นไหวและสร้างลมพายุ จนกระทั่งผ่านไปราว ๆ 5 วินาทีเหตุการณ์ทุกอย่างก็หยุดลง แต่ยังจุดที่เหรียญตราอยู่กับปรากฏเงาร่าง ๆ โปร่งแสงขึ้นมา

ก่อนจะก่อตัวเป็นรูปร่างของหมูป่า มันเหมือนกับหมูป่าที่กายฆ่าไปก่อนหน้านี้ไม่มีผิด ยกเว้นก็แต่เรื่องขนาดตัวของจิตวิญญาณหมูป่าตนนี้ มันมีขนาดเท่ากำปั้นมือเท่านั้น

ผู้เล่นกิลด์กะโหลกแดง โคเวิร์ตต่างก็อ้าปากค้างมองอย่างงุนงง ไม่เว้นแม้แต่กายกับมีอาเช่นกัน ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะยิ้มเจื่อน ๆ

ส่วนผู้เล่นที่อยู่ใกล้สุดมองอย่างตะลึงก่อนจะหัวเราะร่าออกมาอย่างไม่ปิดบัง ทำเอาโคเวิร์ตและผู้เล่นคนอื่น ๆ มองไปที่จิตวิญญาณหมูป่าอย่างเยาะเย้ย

“ฮ่า ๆ ที่คือความหวังของเจ้าอย่างนั้นหรือลอร์ดเจ็ดโลหะ ช่างน่าขันซะไม่มี” โคเวิร์ตชี้นิ้วไปที่จิตวิญญาณหมูป่าและหัวเราะร่าออกมา

ก่อนจะแสดงท่าทีคลายกังวล

มุมปากของกายกระตุกเบา ๆ ใครจะไม่คิดว่าจิตวิญญาณตัวเล็กกระจิริดขนาดนี้ ในตอนนั้นเองมีอาที่อยู่ในอ้อมกอดของกายก็สะกิดแขนเขาเบา ๆ และส่งสายตาให้ดูจิตวิญญาณหมูป่าที่ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน

ซึ่งในตอนนี้ผู้เล่นราว ๆ สามคนกำลังเดินเข้าไปใกล้มันอย่างสนใจ

“จิตวิญญาณแบ่งออกเป็นหลายประเภท แต่เท่าที่ข้ารู้มันมีอยู่สองแบบ หนึ่งคือจิตวิญญาณไร้สติปัญญา พวกมันเป็นเหมือนกับจิตวิญญาณกลุ่มธาตุธรรมดาเช่นธาตุไฟที่ใช้ในตะเกียงจิตวิญญาณ ส่วนอีกประเภทนั้นคือจิตวิญญาณที่อันตรายขึ้นมามาก มันคือพวกที่มีสติปัญญา ซึ่งจะกลั่นตัวเองให้มีรูปร่างเหมือนกับสิ่งมีชีวิต ซึ่งหายากมาและก็บ้าคลั่งมากโดยเฉพาะถ้ายังไม่ได้กำราบมัน และที่อันตรายกว่านั้นคือ มันกระหายในการเติบโต” มีอากระซิบกล่าวกับกาย

กายฟังที่มีอาบอกขณะที่สายตาจดจ้องไปที่จดวิญญาณหมูป่า ปากของเขาพึมพำออกมา “ถ้าอย่างนั้นเจ้านี่ก็...”

“อืม...มันคือจิตวิญญาณที่มีสติปัญญา”

สิ้นเสียงมีอา กายก็ถึงกับกลืนน้ำลาย เท้ากระทุ้งที่ท้องม้าเตือนเจ้าหมอกเบา ๆ ให้มันถอยออกจากตรงนี้

“ท่านโคเวิร์ตเราจะเอายังไงกับมันดี”

“เก็บมันมา อย่างไรมันก็มีค่า ส่วนคนอื่น ๆ จัดการลอร์ดเจ็ดโลหะ” แต่ยังไม่ทันที่ทุกคนขยับอยู่ ๆ จิตวิญญาณหมูป่าก็พุ่งเข้าใส่ผู้เล่นที่ถามโคเวิร์ตเมื่อสักครู่ก่อนที่มันจะหายไป

“เกิดอะไรขึ้น มันอยู่ไหน”

“เอามันออกไป เอามันออกไปที”

ผู้เล่นที่โดนจิตวิญญาณหมูป่าพุ่งเข้าไปในร่างร้องโวยวายออกมาด้วยความกลัว ก่อนจะพยายามปัดไปตามตัวหวังจะเอาจิตวิญญาณหมูป่าออกไป

“ช่วยข้าด้วย” ผู้เล่นคนนั้นพยายามวิ่งเขาไปหาผู้เล่นคนอื่น ๆ แต่ทุกคนกลับถอยหนีด้วยความกลัว เพราะตอนนี้ใบหน้าของผู้เล่นเริ่มแปลกประหลาดขึ้น มันมีเขี้ยวของหมูป่างอกออกมา

มือและเท้าเริ่มขยายใหญ่ขึ้น ตามตัวมีขนเพิ่มขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

“เขากำลังกลายร่าง” นี่คือสิ่งที่ผู้เล่นทุกคนคิด ตอนนี้ผู้เล่นคนนั้นกลายเป็นครึ่งคนครึ่งหมูป่าไปแล้ว

“เจ้าเป็นอะไรหรือไม่” ผู้เล่นกิลด์กะโหลกแดงที่อยู่ใกล้ถามออกมา

“ไม่สิข้ารู้สึกแปลก ๆ เหมือนกับข้าไม่อาจจะควบคุมตัวละครได้” กล่าวยังไม่ทันจบ ผู้เล่นครึ่งหมูป่าก็พุ่งชนผู้เล่นอีกคนอย่างรวดเร็วจนตัวของผู้เล่นคนนั้นลอยขึ้นกลางอากาศ เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นมา ก่อนร่างจะตกลงพื้นเสียงกระดูกหักไปทั้งร่างตามไปทั้งอย่างนั้น

ร่างของผู้เล่นคนนั้นกลายเป็นลุกลอยขึ้นฟ้าหายไป ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ทุกคนในที่นี้เรียกสติของตัวเองกลับมาได้ แต่ผู้เล่นครึ่งหมูป่าก็โจมตีคนอื่นต่อในทันที

“อ๊ากกก!!! ช่วยข้าด้วย”

“ถอยเร็ว มันแข็งแรงมาก”

“ล้อมมันไว้” โคเวิร์ตตะโกนสั่งผู้เล่นทุกคน ตอนนี้ผู้เล่นครึ่งหมูป่าได้ฆ่าผู้เล่นไปแล้ว 10 คนในเวลาไม่นาน ทำให้โคเวิร์ตถึงกับกลัวมันขึ้นมาแล้ว

“ผิวหนังของมันหนาเหมือนเกราะ แรงยังเยอะอีกด้วย ถ้าจะเทียบคงเท่ากับนักรบฝึกหัดระดับ 2 และในบางด้านเทียบเท่าระดับ 3 เลยทีเดียว” กายพึมพำออกมา

แต่เขารีบตั้งสติ สลัดความคิดเรื่องจิตวิญญาณหมูป่าออกไปก่อน เพราะสถานการณ์ในตอนนี้เปิดโอกาสให้กายได้หนีแล้ว

กายยกดาบออกมาก่อนจะตัดโซ่รอบ ๆ ที่รั้งตัวของเจ้าหมอกออกไป ก่อนจะสั่งให้มันรีบออกไปจากที่ แต่แล้วในตอนนั้นเองผู้เล่นครึ่งหมูป่าก็จับจ้องมาที่กายด้วยดวงตาแดงก่ำ

ทำไมมันมองมาทางนี้...

กายแสดงท่าทีระวังเต็มที่ เพราะเขาไม่เข้าใจที่อยู่ ๆ ผู้เล่นครึ่งหมูป่าก็มองข้ามผู้เล่นคนอื่น ๆ และจ้องจะเล่นงานเขา

“ท่าไม่ดีแล้ว ไปเร็วเจ้าหมอก”

กายควบม้าพุ่งทะยานฝ่าวงล้อมออกไปในทันที นั้นยิ่งทำให้ผู้เล่นครึ่งหมูป่าคลุ้มคลั่งมากกว่าเก่า มันโจมตีใส่ผู้เล่นกิลด์กะโหลกแดงและโคเวิร์ตอย่างบ้าคลั่ง

ซึ่งทั้งโคเวิร์ตและคนอื่น ๆ ก็ไม่รู้ว่าทำไมเจ้าปีศาจนี่ถึงแสดงท่าทีแบบนี้ แต่พวกเขาก็ไม่มีเวลาหาสาเหตุนอกจากพยายามจัดการมันให้เร็วขึ้นเท่านั้น

“ตายซะ!”

ในที่สุดโคเวิร์ตก็อาศัยจังหวะที่ผู้เล่นครึ่งหมูป่ากำลังกัดคอของผู้เล่นกิลด์กะโหลกแดงคนหนึ่ง ดาบของโคเวิร์ตตัดร่างทั้งสองพร้อมกันทำให้ผู้เล่นครึ่งหมูป่าและผู้เล่นปกติอีกคนตายไปทั้งอย่างนั้น

“บัดซบกว่าจะตายเล่นฆ่าคนของข้าไปตั้งเยอะ” โคเวิร์ตสบถด่าร่างศพของผู้เล่นครึ่งหมูป่า ขณะที่เขาหันกลับไปมองหาตัวการที่ทำให้เกิดหายนะในครั้งนี้ แต่ก็เห็นว่ากายและหญิงสาวสวยอีกคนกำลังควบม้าหนีออกไปแล้ว

“รีบตามมันไปเร็ว”

แต่ตอนนี้ไม่มีผู้เล่นคนไหนฟังคำสั่งของโคเวิร์ตอีกเพราะพวกเขาทั้งหมดกำลังมองไปด้านหลังของโคเวิร์ตที่ร่างของผู้เล่นสองคนพึ่งจะลอยหายกลายเป็นลุกไฟไป มันกลับมีจิตวิญญาณหมุป่ายืนอยู่

“เป็นไปได้ยังไง?” โคเวิร์ตพูดออกมาด้วยความตกใจ เขาคิดว่าฆ่ามันไปแล้ว แต่มันกลับยังไม่ตาย ในวาทีนั้นเองจิตวิญญาณหมูป่าก็พุ่งเข้ามาทางโคเวิร์ตมันคิดจะสิงร่างของคนอื่นอีกครั้ง

โคเวิร์ตตอบสนองได้ทันท่วงทีรีบทิ้งตัวหลบไปด้านล่างจนหน้าแทบจะทิ่มดิน ทำให้จิตวิญญาณหมูป่าพุ่งผ่านจุดที่โคเวิร์ดยืนอยู่เมื่อครู่ไป แต่มันกลับทำให้ผู้เล่นที่อยู่ด้านหลังโคเวิร์ตก่อนหน้านี้โดนจิตวิญญาณหมูป่าสิ่งร่างในทันที

ก่อนที่มันจะกลายร่างไม่ต่างจากผู้เล่นคนก่อนหน้านั้น กลายเป็นผู้เล่นครึ่งหมูป่า ที่โดนยึดร่างไป

โคเวิร์ตตั้งท่าระวังด้วยความหวาดหวั่น ตอนนี้เขารับรู้ได้ถึงความน่ากลัวของสิ่งนี้แล้ว ต้อให้ฆ่าร่างที่มันทำการสิงร่างไปก็ไร้ความหมายเพราะจิตวิญญาณหมูป่านั้นไม่ได้รับความเสียหายเลยแม้แต่น้อย

ขณะที่โคเวิร์ตกำลังคิดว่าเขาควรจะสั่งให้ทุกคนถ่อยก่อนดีหรือไม่ ตอนนั้นเองก็พึ่งสังเกตว่าผู้เล่นครึ่งหมูป่าไม่ได้หันกลับมาโจมตีตนเอง แต่พยายามจะฝ่าพุ่งออกไปยังทิศทางหนึ่ง

ซึ่งแน่นอนว่าแม้จะพยายามเคลื่อนที่ไปทางนั้นแต่ผู้เล่นครึ่งหมูป่าก็โจมตีทุกสิ่งมีชีวิตที่ขวางทางมันจนตายไปตลอดเส้นทาง

“มันกำลังพยายามตามล่าบางอย่าง หรือว่า ฮ่า ๆ ๆ มันตามฆ่าคนที่ปล่อยมันออกมา” โคเวิร์ตหัวเราะเยาะเย้ยออกมาอย่างชัดเจนถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้น กลายเป็นว่าพวกเขาดันไปช่วยศัตรู

“ทุกคนถอยเร็ว ปล่อยมันไป”

ผู้เล่นกิลด์กะโหลกแดงที่เหลืออยู่ราว ๆ 50 คนต่างงุนงงกับคำสั่งของโคเวิร์ต แต่พวกมันก็ทำตาม รีบถอยออกมาจากผู้เล่นครึ่งหมูป่า

กายที่อยู่ห่างออกไปไกลเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้เล่นกิลด์กะโหลกแดงและรู้ว่าผู้เล่นครึ่งหมูป่าตามล่าเขาอยู่ กายไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาปล่อยมันออกมาหรือเพราะเขาคือผู้กักขังจิตวิญญาณมันไว้กันแน่

แต่ไม่ว่าอย่างไหนมันก็คิดจะฆ่าเขาอยู่ดี

“อาวุธธรรมดาโจมตีมันไม่โดน ต้องใช้จิตวิญญาณด้วยกันโจมตีมัน ตอนนี้มันกำลังคุ้มคลั่งและไล่ล่าสังหารเพื่อเพิ่มยกระดับตัวเอง” มีอาอธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า

เมื่อกายได้ยินคำอธิบายของมีอาก็ยิ่งทำให้เขามีสีหน้าเข้มขรึม ถ้าอาวุธธรรมดาใช้ไม่ได้ผล นั้นเท่ากับตอนนี้เขาไม่สามารถจัดการมันได้แม้แต่น้อย ตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจความหมายว่าทำไมจิตวิญญาณถึงเป็นสิ่งที่เหมาะกับพวกนักรบแท้จริง เพราะระดับนักรบแท้จริงสามารถกำราบจิตวิญญาณได้

แต่แล้วอยู่ ๆ กายฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงของสิ่งหนึ่งที่สามารถจัดการกับจิตวิญญาณได้

“เหรียญตรากักเก็บจิตวิญญาณ” กายพึมพำออกมา ก่อนจะหันไปมองเหรียญตรากักเก็บจิตวิญญาณที่เขาปาออกไปในตอนที่ปลดปล่อยจิตวิญญาณหมูป่าออกมา

ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะย้อนกลับไปเก็บเหรียญตรากักเก็บจิตวิญญาณ

“มันมาแล้ว” มีอากล่าวเตือนกาย

กายรีบเร่งให้เจ้าหมอกวิ่งเร็วขึ้นอีก แต่ความเร็วของผู้เล่นครึ่งหมูป่าก็ไม่ใช่น้อย เพราะหลังจากมันหลุดออกมาจากผู้เล่นกิลด์กะโหลกแดงได้ก็เคลื่อนไหวได้สะดวกมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะท่าวิ่งสีขาของมัน ทำให้ความเร็วไม่แพ้เจ้าหมอกเลยแม้แต่น้อย

ฟิ้ว!

ในพริบตานั้นก็มีธนูพุ่งผ่านกายและมีอาที่ควบม้าวิ่งหนีอย่างสุดกำลังไป กายมองเห็นเป็นเงา ๆ เท่านั้น ลูกธนูลุกโชนด้วยเปลวไฟ ก่อนจะกลายร่างเป็นนกกระจิบเพลิงตัวเล็ก ๆ ใส่ตัวของผู้เล่นครึ่งหมูป่า

“โฮกกก!!” ผู้เล่นครึ่งหมูป่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะเสียหลักกลิ้งไปกับพื้นเพราะความเร็วที่วิ่งมา

กายและมีอารีบหันไปมองยังทิศทางที่ลูกศรพุ่งมา ซึ่งสุดสายตาทิศทางนั้นมีกองทหารกำลังมุ่งหน้ามาทางพวกเขาทั้งสอง