ตอนที่ 68 500 ล้านถือว่าไม่เยอะ

ในช่วงบ่ายเย่เทียนขี่รถสามล้อเข้าเมืองไปขายแพนเค้ก เจียงเซิ่งเฟิงก็ไปเซินเจิ้นซึ่งเป็นสำนักงานใหญ่ของโรงห่าน

ภายในสำนักงานโรงห่าน

ผู้กำกับพูดติดตลก “คุณเจียง คุณไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม คุณรู้หรือเปล่าว่าหยางจิ่นลี่มีค่าตัวเท่าไหร่?”

เจียงเซิ่งเฟิงไม่สนใจการแสดงออกของอีกฝ่าย เขาเป่าควันจากถ้วยชาแล้วพูด “ตามการสำรวจมูลค่าทางตลาดแล้วจะอยู่ระหว่าง 100-200 ล้าน”

ผู้กำกับหัวเราะ “มูลค่าทางตลาดก็เป็นราคาหนึ่ง ราคาซื้อก็เป็นอีกราคาหนึ่ง ตอนนี้เธอได้รับการรับการจ้างงานมากกว่าสิบอย่างเช่นการถ่ายโฆษณา 6 รายการ ซีรีย์ 2 เรื่องและยังมีรายการวาไรตี้อีกหลายรายการกำลังรอถ่ายอยู่ ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่โรงห่านของเราได้รับการติดต่อมา ถ้าต้องการโอนเธอไปการถ่ายทำพวกนั้นก็จะถูกโยนทิ้ง คุณแน่ใจเหรอว่าทำแบบนี้แล้วจะช่วยพัฒนาอนาคตของเธอได้?”

ใช่แล้ว เอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ของเจียงเซิ่งเฟิงมีทรัพยากรอยู่บ้างและสามารถทำให้ศิลปินชั้นนำอย่างจื่อฉีและเสี่ยวเทียนได้รับความนิยม แต่ถ้าเป็นเรื่องการลงทุนในวางการบันเทิง คงเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าเอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์สามารถอยู่ในอันดับสามได้

พูดง่ายๆว่านี่คือบริษัทบันเทิง แท้จริงแล้วความแข็งแกร่งโดยรวมของบริษัทเจียงเซิ่งเฟิงเทียบไม่ได้กับสตูดิโอของศิลปินชั้นนำบางคนด้วยซ้ำ

สำหรับคนแบบนี้ ผู้กำกับไม่เคยสนใจ

เจียงเซิ่งเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณสนใจเรื่องการพัฒนาของหยางจิ่นลี่ด้วยหรอ? หยางจิ่นลี่สำหรับคุณก็เป็นแค่เครื่องมือเท่านั้น คุณจะเก็บแค่เครื่องมือที่ทำเงินได้ไว้ในมือ ส่วนที่ทำเงินไม่ได้ก็เขี่ยทิ้ง ดังนั้นไม่ต้องมาอ้างเรื่องนี้หรอกเสนอราคามาเลย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ผู้กำกับหัวเราะ “น่าสนใจ อยากได้ใบเสนอราคาใช่ไหม งั้นฉันจะให้ใบเสนอราคา”

แปะแปะ!

ทันทีที่เขาปรบมือ ผู้ช่วยก็หยิบเอกสารปึกหนามาวาง ผู้กำกับผลักเอกสารไปที่เจียงเซิ่งเฟิง

เจียงเซิ่งเฟิงหยิบใบเสนอราคาขึ้นมาดู รูม่านตาของเขากระชับขึ้นเล็กน้อย “คุณขอมากแล้ว ไม่ว่าหยางจิ่นลี่จะดังแค่ไหนแต่มันก็ไม่คุ้มกับ 500 ล้าน!”

“อย่างไรก็ตาม นี่เป็นใบเสนอราคาของทางเรา” ผู้กำกับนั้งไขว่ห้าง ยิ้ม ซื้อได้ก็ซื้อ ซื้อไม่ได้ก็ออกไปซะ

ในฐานะผู้กำกับฝ่ายบันเทิงของโรงห่าน เขาจึงลักษณะเฉพาะตัวคือการมองคนอื่นด้วยสายตาเยือกเย็น

“ฉันขอไปโทรปรึกษาก่อน”

เจียงเซิ่งเฟิงออกไปด้วยหน้าเคร่งขรึม

เมื่อเขาจากไป ทุกคนในห้องต่างก็มีความสุข

เอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์?

นี่มันอะไรกัน กล้ามาที่โรงห่านเพื่อเอาคนไป ลำบากขนาดนั้นยังอยากจะได้หยางจิ่นลี่อีกเหรอ? ไปถอนฟันตัวเองเถอะไป

เมืองไห่จิง ทางเข้าสนามกีฬา

“ขอบคุณสำหรับ 6 หยวน”

เย่เทียนกำลังทำข้าวผัดไข่ให้ลูกค้าอย่างเต็มกำลัง พแอมีสายเข้า เขาก็เอียงคอรับโทรศัพท์: “ว่าไง?”

“คุณเย่ โรงห่านให้ข้อเสนอมาแล้วแต่มันเป็นราคาที่มากเกินไปจริงๆ พวกเขาเสนอสัญญาโอน 500 ล้าน” เจียงเซิ่งเฟิงรู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อย

“500 ล้าน?” เย่เทียนตะลึงครู่หนึ่ง โกหกกันใช่ไหม ค่าตัวหยางจิ่นลี่ถูกขนาดนั้นเลย?

“คุณปล่อยไปดีกว่าไหม” เจียงเซิ่งเฟิงถอนหายใจ 500ล้านสามารถสร้างคนแบบจิ่นลี่ได้กี่คน? สามารถสร้างรายการโชว์ความสามารถได้กี่รายการ?

“มัวรออะไรอยู่ ซื้อเลยสิ!”

คำพูดต่อมาของเย่เทียนทำให้เจียงเซิ่งเฟิงอึ้งทันที เจียงเซิ่งเฟิงพูดอย่างตะกุกตะกัก “เย่ คุณเย่...ฉันบอกว่า 500 ล้านนะ! ไม่ใช่ 50 ล้าน! หยางจิ่นลี่กำลังพัฒนาอย่างราบรื่น ต่อให้เธอไม่ต้องกินต้องดื่มอย่างน้อยก็ใช้เวลา 10 ปีถึงจะคืนทุนได้ เรื่องนี้มันเสี่ยงมากไป!”

เย่เทียน “นายกำลังพูดเรื่องอะไร? คิดว่าฉันซื้อตัวหยางจิ่นลี่เพื่อให้เธอทำเงินเหรอ? เห็นว่าฉันเป็นนักธุรกิจหรือไง?”

“เอ่อ...เอ๊ะ??”

สมองของเจียงเซิ่งเฟิงหยุดทำงาน

“ฉันทำก็เพราะมีความสุข! เสี่ยวเหยากับคนอื่นๆชอบหยางจิ่นลี่ ฉันเลยซื้อตัวเธอมารวมกลุ่มกับพวกเธอ รีบซื้อเลย 500 ล้านไม่ถือว่าเยอะ!”

เป็นมหาเทพที่ในบัตรมีเงิน 41,300 ล้าน  เงิน 500 ล้านนับว่าเป็นอะไร?

ไม่เลย!

แล้วจะเจ็บใจที่ใช้เงินขนาดนี้ไหม?

แน่นอนว่าไม่!

ปู่คนนี้มีระบบแล้วยังต้องกลัวใครอีก?

ปี๊บ!

จบการสนทนา

เจียงเซิ่งเฟิงยืนอึกอยู่แบบนั้น

แขกรับเชิญที่ได้ยินเย่เทียนคุยกับเจียงเซิ่งเฟิงก็เวียนหัวเช่นกัน แขกรับเชิญกลอกตา พวกเขามีความคิดเดียวกันคือสมองของเจ้านายคนนี้ต้องมีปัญหาแน่ๆ คิดเรื่องเงินอย่างบ้าคลั่ง ต่อให้ Happy Bean ก็ตาม 500 ล้านก็ค่อนข้างจะ มาก...

โรงห่าน ในห้องประชุม

เมื่อเห็นเจียงเซิ่งเฟิงกลับมา ผู้กำกับก็พูดด้วยยิ้ม “ว่ายังไงบ้างครับคุณเจียง?”

เจียงเซิ่งเฟิงพูดด้วยท่าทางเศร้าโศก “เจ้านายของเรายินดีจ่าย 400 ล้านเพื่อซื้อหยางจิ่นลี่!”

หน้าของผู้กำกับและพนักงานทั้งหมดเปลี่ยนไป

“คุณไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม?” ผู้กำกับถามด้วยความไม่แน่ใจ

ทุกคนรู้ดีว่าหยางจิ่นลี่เป็นศิลปินหญิงมิ่งที่เพิ่งเดบิวต์ซึ่งไม่ค่าตัวไม่ถึง 500 ล้านและมากสุดก็แค่ 200 ล้านเท่านั้น แล้วยังมีปัจจัยที่ไม่แน่นอนอื่นๆอีก แต่ตอนนี้ค่าตัวของเธอเพิ่มเป็นสองเท่า พวกเขาจึงต้องหัยมาใส่ใจกับเรื่องนี้

“ฉันไม่พูดเล่นกับเรื่องแบบนี้” เจียงเซิ่งเฟิงกัดฟันพูด

“ฉันต้องไปคุยกับหัวหน้าก่อน เอ่อ...พวกนายอยู่กับคุณเจียงไปก่อน เดี๋ยวฉันมา”

ผู้กำกับรีบขึ้นไปชั้นบนสุด เขาเคาะประตูสำนักงานระดับสูงห้องหนึ่ง “หัวหน้า จักรพรรดิบันเทิงยินดีจ่าย 400 ล้านเพื่อซื้อตัวหยางจิ่นลี่ เราจะขายให้เขาไหม?”

เมื่อชายวัยกลางคนที่กำลังดูงบการเงินได้ยินเรื่องนี้ เขาก็พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น “หยางจิ่นลี่มีค่าตัวเท่าไหร่?”

“ค่าตัวเธอประมาณ 150 ล้าน”

“อีกฝ่ายเสนอให้ 400 ล้านแล้วทำไมไม่ขายล่ะ?”

ชายวัยกลางคนยังคงเปิดหน้าต่อไป “อย่ามารบกวนฉันด้วยธุรกิจยิบย่อยแบบนี้อีก ฉันกำลังยุ่งอยู่กับธุรกิจ 5,000 ล้าน”

“เข้าใจแล้วครับ” ผู้กำกับเช็ดเหงื่อที่ไหลออกจากหน้าผากแล้วรีบจากไป . .

ตราบใดที่มีเงินก็ทำได้ทุกอย่าง

นี่คือความจริงของโลก

การโอนตัวเสร็จภายในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายลงนามในสัญญา หยางจิ่นลี่ก็กลายเป็นศิลปินภายใต้เอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์

ในฐานะที่เป็นแกนหลักของเรื่องทั้งหมด หยางจินลี่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยจนผู้ช่วยถือโทรศัพท์ดึงเธอลงจากรถด้วยความตื่นตระหนก “จิน...จิ่นลี่ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

“มีเรื่องอะไร...” หยางจิ่นลี่พูดด้วยความงง

“บริษัทขายเธอให้เอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ในราคา 400 ล้าน...”

“400 ล้าน? ฉันมีค่า 400 ล้านเลยหรอ?” หยางจิ่นลี่ลูบแก้มพูดอย่างเหนื่อยๆ “บริษัทไหนซื้อฉันไป พวกเขาเสียสติไปแล้วหรือไง?”

“เอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ บริษัทของขีดจำกัดเทียนเกิร์ลกรุ๊ป”

“เอ๋? ขีดจำกัดเทียนเกิร์ลกรุ๊ป!” หยางจิ่นลี่เลิกคิ้วขึ้น

ในวันนั้น

เกิดการการค้นหายอดนิยมสองอันดับ

การค้นหายอดนิยมอันดับแรก : หยางจิ่นลี่ย้ายไปเอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ด้วยค่าตัว 400 ล้าน!

การค้นหายอดนิยมอันดับสอง : จากก้นบึ้งของจักรพรรดิเอ็นเตอร์เทนเมนต์! นี่เป็นกลยุทธ์ของเจียงเซิ่งเฟิง!

...

เมืองไห่จิง วิลล่าB1 อ่าวอิมพีเรียล

หยางจิ่นลี่ตะลึงมาตลอดทาง จนกระทั่งโหยวฉินเสี่ยวเหยาวิ่งเข้ามากอดเธออย่างมีความสุข เธอก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

ในโลกแห่งความจริง

“จากนี้…พวกเราจะเป็นศิลปินในบริษัทเดียวกันใช่ไหม?” หยางจิ่นลี่ถามด้วยอย่างไม่แน่ใจ

“ใช่!” โหยวฉินเสี่ยวเหยาพยักหน้า