ตอนที่ 67 เบื่อๆก็ไปหมุนลูเร็ต

ในขณะที่ผู้กำกับโรงห่านยื่นข้อเสนอให้โหยวชินเสี่ยวเหยา เย่เทียนก็พาเซียวยวี่เยียนไปที่ถนนคนเดิน

ในช่วงเย็น ถนนคนเดินเต็มไปด้วยผู้คน แสงไฟส่องสว่างที่ทำให้เหมือนอยู่ตอนกลางวัน

หลังเดินมาซักพักเย่เทียนก็เห็นว่าอารมณ์ของเซียวยวี่เยียนไม่ค่อยดี ไม่ใช่ว่าไม่มีความสุขแต่เธอดูกังวล “เป็นอะไรไปยวี่เยียน เธอไม่ชอบเหรอ?”

เท้าของเซียวยวี่เยียนหยุดนิ่ง ตาของเธอเริ่ม “ฉันคิดถึงแม่...”

เย่เทียนนิ่งไปครู่หนึ่ง

หลังจากอยู่ด้วยกันหลายวัน เย่เทียนก็ได้รู้ว่าแม่ของเซียวยวี่เยียนเสียชีวิตด้วยอาการป่วยในตอนที่เธออยู่มัธยม ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอจึงได้แต่อยู่กับพ่อ

แม้ว่าพ่อจะปฏิบัติกับเธออย่างดี แต่ในวันพิเศษบางวันเธอก็มักคิดถึงแม่

“เฮ้อ”

เย่เทียนถอนหาย

“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณเศร้า...แต่ฉันควบคุมไม่ได้” เซียวยวี่เยียนเช็ตน้ำตาออก เย่เทียนวางมืออันแสนอบอุ่นของเขาลงบนหัวของเธอ “ทำไมต้องขอโทษด้วย? มันเป็นธรรมดาของมนุษย์ที่จะคิดถึงคนในครอบครัว”

“พี่ชายใจดีมากเลย” เซียวยวี่เยียนกอดแขนของเย่เทียนแล้ววางหัวไว้ข้างแขน ซึ่งท่าทางแบบนี้ทำให้ดูเหมือนคู่สามีภรรยา คนที่เดินผ่านไปมาต่างชอบความสวยและความน่ารักของเซียวยวี่เยียน เธอดึงดูดคนมาดูและทำให้คนที่เห็นอิจฉาเย่เทียน

“เธอชอบอะไร? สร้อยคอ แหวน หรือกระเป๋า?” เย่เทียนพยายามเปลี่ยนเรื่องและหันเหความสนใจ แต่เซียวยวี่เยียนก็พูดขึ้น “พี่ชาย ฉันรู้ว่าคุณรวยมากและซื้อของได้ทุกอย่างแต่ฉันไม่ต้องการของพวกนั้น ตอนนี้ฉันอยากได้แค่สิ่งเดียว…”

แก้มของเซียวยวี่เยียนแดงขึ้น “ในวันเกิดอายุสิบปี พ่อกับแม่พาฉันไปสวนสนุกเป็นครั้งแรกและนั่นก็เป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก! ฉันอยากไปเล่นที่นั่นอีกครั้ง”

“เข้าใจแล้ว!”

เย่เทียนดีดนิ้ว “งั้นไปนั่งม้าหมุนกัน!”

นาฬิกาดังขึ้นตอนเที่ยงคืน ไฟในสวนสนุกกะพริบ เซียวยวี่เยียนและเย่เทียนขี่ม้าหมุนไปช้าๆตามเสียงเพลง คนที่อยู่รอบข้างต่างพากันหัวเราะ

เย่เทียนต้องการปิดเครื่องเล่นทั้งหมดแต่เซี่ยวยวี่เยียนหยุดเขาไว้ “เราไปเข้าแถวกันเถอะ ฉันไม่อยากให้คุณหยุดความสุขของคนอื่นเพราะฉัน”

ช่างเป็นหญิงสาวที่ใจดีเหลือเกิน

เย่เทียนพาเซี่ยวยวีเยียนไปกินบาร์บีคิวริมถนนและดื่มเบียร์จำนวนมาก ความสามารถในการดื่มของเย่เทียนอยู่ในระดับปานกลาง ไม่ต้องพูดถึงเซียวยวี่เยียน หน้าของเธอแดงเหมือนแอปเปิ้ลหลังผ่านไปแค่สองขวด “พี่ชาย วันนี้ฉันจะไปค้างบ้านคุณ!”

“ได้เลย ยินดีต้อนรับทุกเมื่อ” เย่เทียนพยักหน้า “ยวี่เยียน สุขสันต์วันเกิดนะ”

“ฉันมีความสุขมากเลย!” ยวี่เยียนยิ้ม

...

วันต่อมา

สมาชิกขีดจำกัดเทียนเกิร์ลกรุ๊ปทั้งหมดกลับมาที่ไห่จิงเพื่อถ่ายตอนใหม่ เจียงเซิ่งเฟิงขอให้เย่เทียนมาด้วย ทันทีที่พวกเขาเจอกันก็หัวเราะดังลั่น “คิดไว้อยู่แล้วเชียว ไอ้โรงห่านนั่นขุดหาพวกเราจริงด้วย”

“เป็นไปตามที่คิดไว้ ตอนนี้เทียนเกิร์ลกรุ๊ปของเราเป็นหนึ่งในเกิร์ลกรุ๊ปที่ร้อนแรงที่สุดแล้ว” เย่เทียนไม่แปลกใจที่อีกฝ่ายต้องการจะขุดเบื้องหลัง

“พี่ชาย...” โหยวฉินเสี่ยวเหยาเดินมาหาเย่เทียนอย่างไม่พอใจและเขย่าแขนเบาๆ “ฉันมีบางอย่างอะไรจะบอก...ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”

“ได้สิ”

เย่เทียนกับโหยวฉินเสี่ยวเหยาเดินออกไปด้านข้าง  “เกิดอะไรขึ้น? ใครรังแกเธอ?”

“ไม่ใช่”

โหยวฉินเสี่ยวเหยาส่ายหัว “เป็นเรื่องหยางจิ่นลี่...”

“เกิดอะไรขึ้นกับหยางจิ่นลี่?”

“เมื่อคืนหลังจากที่ถ่ายรายการเสร็จเราก็กลับไปที่โรงห่านเพื่อเลี้ยงฉลอง แต่ฉันไม่เห็นหยางจิ่นลี่ในงานเลี้ยงก็เลยส่งข้อความไปถามเธอว่าเธอไปไหน เธอบอกฉันว่าใจเธออยู่กับเราแต่เธอต้องไปทำงานที่อื่นต่อ...”

“ในแต่ละวันเธอมีเวลาพักแค่สามชั่วโมงเท่านั้น เวลาที่เหลือต้องไปถ่ายงาน…”

“เมื่อวานฉันได้คุยกับเธอซักพักและเห็นว่าเธอร้องไห้…”

โหยวฉินเสี่ยวเหยาพูดทั้งน้ำตา “พี่ชาย คุณรับหยางจิ่นลี่เข้ามาในทีมของเราได้ไหม?”

เย่เทียนหัวเราะ “ฉันก็คิดว่าเรื่องอะไรซะอีก เซ็นสัญญาหยางจิ่นลี่ก็แค่เรื่องเล็กน้อย”

“ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ? เมื่อวานฉันบอกเรื่องนี้กับพี่เจียงพี่เจียงบอกว่ามันยากมาก เพราะหยางจิ่นลี่เป็นน้องใหม่ที่โรงห่านให้การสนับสนุนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทรัพยากรมากมายถูกใช้ไปกับเธอและโรงห่านจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ” โหยวฉินเสี่ยวเหยารู้สึกกังวล

เย่เทียน “คนในเมืองหลวงต่างไม่สนใจความรู้สึก เหตุผลที่โรงห่านให้ทรัพยากรหยางจิ่นลี่อย่างเต็มที่ก็เพราะเห็นคุณค่าทางการค้าของเธอและเห็นผลประโยชน์ที่เธอสามารถนำมาสู่บริษัทได้ ตราบใดที่เราให้ผลประโยชน์มากพอพวกเขาก็ใช่ว่าจะไม่ยอมปล่อยให้เรา”

เย่เทียนพาโหยวฉินเสี่ยวเหยากลับไปที่ห้องนั่งเล่นและบอกเจียงเซิ่งเฟิงกับความคิดที่จะซื้อตัวหยางจิ่นลี่ เจียงเซิ่งเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น “คุณเย่ สิ่งที่คุณพูดเป็นเเรื่องจริงแต่เป็นเรื่องยากที่จะทำได้ หยางจิ่นลี่เป็นคนที่ร้อนแรงที่สุดในตอนนี้ โรงห่านไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ พวกเขาต้องเก็บค่าธรรมเนียมการโอนสูงลิ่วแน่นอน” ปากของเย่เทียนกระตุก “นายคิดว่าฉันจนหรอ?”

เจียงเซิ่งเฟิงพูดอย่างรีบร้อน “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะพูด ฉันรู้ความแข็งแกร่งของคุณเย่ดี ฉันจะไปที่โรงห่านแล้วเจรจากับประธานของพวกเขาเอง...”

เย่เทียนพยักหน้า “อาเฟิง ต้องลำบากนายอีกแล้ว”

“อย่าทำเหมือนฉันยเป็ฯคนแปลกหน้าสิคุณเย่”

เจียงเซิ่งเฟิงรีบจากไปอย่างรวดเร็ว

สาวๆไปหารือเกี่ยวกับแผนการถ่ายทำครั้งต่อไป ส่วนเย่เทียนก็มีเวลาว่างอีกครั้ง

หลังจากอัพเกรดระบบลงชื่อเข้าใช้ เวลาในการลงชื่อเข้าใช้ก็กลายเป็น 48 ชั่วโมง วันนี้เขาจึงว่างทั้งวัน

จะผ่านชีวิตอันร่ำรวยและแสนน่าเบื่อนี้ยังไงดี?

“ยังไงก็ว่างอยู่แล้ว ไปหมุนลัคกี้รูเล็ตดีกว่า”

เย่เทียนเปิดร้านค้าระบบและเริ่มเสี่ยงโชค

หลังจากใช้เงินไป 5,000 ล้าน เงินฝากของเย่เทียนก็มีเงิน 41,300 ล้าน ยากับของแปลกๆในกระเป๋าระบบก็เพิ่มมากขึ้น

พอดูให้ดีแล้ว...

ของในลัคกี้รูเล็ตมันปนกันมั่วไปหมด แค่สุดยอดยาลดน้ำหนักก็มีไปหลายสิบชิ้นแล้วและยังมียาอย่างอื่นอีก

“ยาไอซ์สเก็ตระดับมหากาพย์…”

“ยาหมากรุกระดับมหากาพย์…”

“ยาศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิมระดับมหากาพย์...”

แน่นอนว่ายาระดับมหากาพย์พวกนี้เย่เทียนเป็นคนกินเอง ส่วนยาขั้นสูงอื่นๆเขามีแผนที่จะมอบให้สาวๆ ตอนนี้เขามีความรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมฝึกฝนอยู่

“หืม มียาระดับตำนานราคา 10,000 ล้านอยู่ด้วย ยายิมนาสติกระดับตำนานเนี่ยนะ?”

? ? ?...

“กินไปก็ไร้ประโยชน์ ยังไงก็ไม่มีโอกาสแสงให้ใครดูอยู่แล้ว” เย่เทียนพูดพึมพำแล้วก็กินยาไป