บทที่ 162: ล้างบางด้วยเครื่องยิงจรวดนิวเคลียร์
“เด๋วดิ๊… ทำไมมีสัตว์อสูรเยอะขนาดนี้วะ?” “ชักแหม่ง ๆ ว่ะ!” ความสุขของเจียงเหอค่อย ๆ ลดลงไปเรื่อย ๆ เขาก็กระโดดขึ้นไปบนรถบัสร้างที่จอดอยู่ใกล้ ๆ แม้ว่าจะเป็นเวลากลางคืน แต่ตาของเจียงเหอก็ยังมองเห็นได้แถมวันนี้แสงจันทร์ค่อนข้างจ้าจึงทำให้เขามองเห็นไม่ต่างจากกลางวัน เขามองออกไปและเห็นว่ามีสัตว์อสูรกว่า...
