บทที่ 6  

เมื่อได้ยินเสียงของโฮเวิร์ด ชารอนก็ถึงกับตกตะลึง ภาพงานวิวาห์ของเธอในคืนนั้นเริ่มท่วมท้นเข้ามา ความโหดร้ายของโฮเวิร์ดและการขาดความเชื่อใจในตัวเธอทำให้ชารอนค่อนข้างรู้สึกผิดหวัง

โฮเวิร์ดวางซองเอกสารไว้บนโต๊ะทำงาน เมื่อก้มลงมอง เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้

ทันใดนั้น สีหน้าของโฮเวิร์ดพลันเปลี่ยนไป เขาถึงกับต้องหรี่ตามอง “เธอ... ชารอนเหรอ?!” การปรากฏตัวของชารอนทำให้โฮเวิร์ดประหลาดใจไม่น้อย 'เธอกลับมางั้นเหรอ?'

ทว่า ชารอนไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา ทันใดนั้น ไซม่อนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารพลันเหลือบมองทั้งสองด้วยความรู้สึกสนใจ “เป็นอะไรไปล่ะ? รู้จักกันด้วยเหรอ?”

"ไม่ค่ะ!" ชารอนตอบกลับโดยไม่ได้คิดซ้ำสองเลยด้วยซ้ำ

โฮเวิร์ดเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “อันที่จริง เราไม่รู้จักกัน ชารอนที่ฉันเคยรู้จักตายไปนานแล้ว”

ท้ายที่สุดแล้ว ชารอนก็เงยหน้าขึ้นมองโฮเวิร์ด ทั้งสองสบตากัน บรรยากาศรอบกายเริ่มตึงเครียด

สุดท้าย ชารอนก็จัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ เพราะนี่เป็นวันแรกที่เธอต้องรายงานตัวต่อบริษัท ถ้าเธอต้องมาต่อกรหรือมีปัญหากับโฮเวิร์ด หลายสิ่งหลายอย่างคงไม่ออกมาดีแน่

ชารอนเม้มปากแล้วหันกลับไป เธอทำตัวราวกับไม่รู้จักเขาเลยสักนิด

“เธอเป็นใครกันเหรอครับ ลุง?” โฮเวิร์ดยังคงจ้องมองไปยังชารอน 'เธอมาที่นี่ทำไมกัน?'

ไซม่อนเริ่มให้ความสนใจกับท่าทีของทั้งสองมากขึ้น ถึงกระนั้น เขาก็ยังคงทำตัวเหมือนไม่รู้อะไรเลยสักอย่างและกล่าวคำพูดออกมาอย่างแผ่วเบา "เธอเป็นดีไซเนอร์คนใหม่ของบริษัทเราน่ะ"

'ดีไซเนอร์งั้นเหรอ? เธอมีความสามารถขนาดนั้นเลย?'

'เราสองไม่ได้เจอกันห้าปีแล้ว แต่เธอก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย' อันที่จริง โฮเวิร์ดคิดว่าชารอนต้องใช้ชีวิตอย่างน่าสมเพศในช่วงเวลาห้าปีที่ผ่านมา เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะมีชีวิตและอาชีพการงานที่ดีขนาดนี้ อีกทั้ง ชารอนในตอนนี้เองก็มีเสน่ห์มากขึ้นเช่นกัน

โฮเวิร์ดกำหมัดของตัวเอง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็ออกไปได้” ไซม่อนรับช่วงต่อในการตรวจเอกสารที่โฮเวิร์ดส่งมาให้

โฮเวิร์ดพลันหันหน้ากลับมา การแสดงออกทางสีหน้าที่ตึงเครียดของโฮเวิร์ดทำให้รู้เลยว่าเขากำลังสงบสติอารมณ์ของตัวเองอยู่ ถึงกระนั้น โฮเวิร์ดก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก เขาเพียงแค่พยักหน้าให้ไซม่อนเท่านั้นก่อนจะก้าวออกจากห้องไป

เมื่อได้ยินว่าฝีเท้าของฮาเวิร์ดห่างไกลออกไป ความกระวนกระวายภายในจิตใจของชารอนก็สงบลงในที่สุด

ชารอนไม่คิดว่าเจ้านายคนใหม่ของตัวเองจะเป็นลุงของโฮเวิร์ด

'แต่ยังไงก็เถอะ... ดูเหมือนว่าไซม่อนจะอายุไม่น่าเกินสามสิบ'

ลึกลงไปภายในจิตใจ ชารอนยังคงรู้สึกกระวนกระวาย ถึงอย่างไร เธอก็แสดงสีหน้าสงบนิ่งออกมาแทน “ท่านประธานคะ ดิฉันขอกลับไปทำงานได้ไหมคะ?”

ไซม่อนหรี่ตาลงและเหลือบมองชารอน "เธอกลับไปทำงานเถอะ"

ไซม่อนสามารถเห็นอะไรต่อมิอะไรหลายอย่างภายในดวงตาของชารอน ดูเหมือนว่าข้อมูลที่แฟรงกี้ได้รับมาจะถูกต้อง ชารอนเป็นแฟนเก่าหลานชายของเขาเอง

หลังจากนั้น ชารอนออกจากห้องทำงานและเดินไปยังลิฟต์โดยไม่ได้สนใจอะไร แต่ทว่า ตรงมุมตึก ชายคนหนึ่งพลันยื่นมือออกมาและดึงตัวชารอนเข้าไป

“อ๊าย...” ชารอนกรีดร้องออกมาอย่างเบา เพราะชายคนนั้นปิดปากเธอเอาไว้อยู่ เขาลากชารอนไปยังที่เปลี่ยวก่อนจะปล่อยมือ

“โฮเวิร์ด คุณทำบ้าอะไรของคุณอยู่น่ะ?” ชารอนพยายามดิ้นรนเพื่อสลัดตัวเองให้หลุด ทันทีที่รู้ว่าชายคนนี้คือโฮเวิร์ด ชารอนก็รู้สึกโกรธไม่น้อย

โฮเวิร์ดขยับเข้าไปใกล้ชารอนมากขึ้น “ฉันต่างหากที่ควรจะถามเธอแบบนั้น ทำไมเธอถึงยังกล้าเสนอหน้ากลับมาที่นี่กัน?

ทว่า ชารอนไม่ผงะเลย เธอเงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับโฮเวิร์ดโดยตรง “ก่อนหน้านี้ที่ฉันพูดไป คุณไม่ได้ยินหรือยังไงกัน? ฉันเป็นดีไซเนอร์ของบริษัทเซ็นทรัลคอร์ปอเรชั่นยังไงล่ะ! ฉันมาที่นี่เพื่อทำงาน ถ้าไม่ได้มาทำงานแล้วฉันจะมาที่นี่ทำไมกัน?”

“ทำงานเหรอ? ฮึ! ฉันกลัวว่าเธอจะมีแรงจูงใจอย่างอื่นแบบแฝงอยู่น่ะสิ!” โฮเวิร์ดจับคางของชารอนพร้อมกับขยับหน้าเข้าไปใกล้มากขึ้น “เธอมาที่นี่เพื่อล่อลวงลุงของฉันใช่ไหม?”

ชารอนเผยดวงตาที่เคร่งขรึมออกมา เธอผลักโฮเวิร์ดออกไปพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อตบหน้าเขาอย่างแรง

“โฮเวิร์ด! เลิกพูดจาไร้สาระแบบนี้ออกมาสักทีสิ! ไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณข้อหาหมิ่นประมาท!”

โฮเวิร์ดรู้สึกโกรธจัดที่ถูกชารอนตบหน้า “เธอเป็นพวกผู้หญิงใช้ร่างกายเปลืองไม่ใช่หรือยังไงกัน? จะแสร้งทำตัวไร้เดียงสามาจนถึงทุกวันนี้ทำไมกันล่ะ?”

“โฮเวิร์ด คุณเลือกที่จะไม่เชื่อฉันก็ได้นะ แต่คุณมาทำให้ฉันขายหน้าหรือพูดจาหมา ๆ แบบนี้กับฉันไม่ได้! แค่แซลลี่พูดออกมาประโยคเดียว คุณก็เชื่อเธอจนหมดใจแล้ว! ทำไมคุณถึงไม่เชื่อใจฉันบ้างล่ะ?” ชารอนรู้ว่าโฮเวิร์ดกำลังกล่าวว่าเธอเพราะภาพถ่ายในปีนั้น

“แล้วคุณเชื่อเหรอว่าภาพพวกนั้นเป็นของจริง? คุณเคยคิดบ้างไหมล่ะว่าทำไมภาพเหล่านั้นถึงมาแสดงในงานแต่งของเรา?” ชารอนพูดต่อ

สีหน้าของโฮเวิร์ดดูน่าสะพรึงกลัวไม่น้อยระหว่างที่กำลังจ้องมองชารอน โฮเวิร์ดถึงกับตัวสั่น แต่ทว่า เขาก็ยังปฏิเสธที่จะเชื่อชารอนอยู่ดี “งั้นเธอกล้าสาบานไหมล่ะว่าเธอไม่เคยนอกใจฉัน?”

ชารอนยอมแพ้ เธอมองไปยังโฮเวิร์ดด้วยท่าทีที่สงบ “เชื่อหรือไม่เชื่อ เรื่องระหว่างเรามันก็จบไปนานแล้ว!” ชารอนพลันกล่าวคำพูดก่อนที่จะวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้น

อันที่จริง ชารอนเองเพิ่งรู้เหตุผลว่าทำไมลุงของโฮเวิร์ดถึงมีอายุน้อยเช่นนั้น นั่นเป็นเพราะผู้อำนวยการแซคคารี่มีลูกชายคนหนึ่งตอนที่เขาอายุมากแล้ว ผู้อำนวยการแซคคารี่น่าจะอายุได้ประมาณห้าสิบแล้วตอนที่เขามีลูกชายคนสุดท้อง ซึ่งนั่นก็คือไซม่อน แซคคารี่

ทว่า ถ้าชารอนรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก เธอคงจะไม่มาทำงานที่บริษัทเซ็นทรัลคอร์ปอเรชั่นแห่งนี้อย่างแน่นอน