บทที่ 5  

ไซม่อนเดินเข้าไปในห้องทำงานของประธาน ส่วนแฟรงกี้เองก็เดินตามหลังมา

“ท่านประธานแซคคารี่ครับ ผมได้ข้อมูลเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นมาแล้วครับ” แฟรงกี้กล่าว

ไซม่อนเพียงแค่นั่งลงและขมวดคิ้วเล็กน้อยทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น "ว่ามา"

แฟรงกี้หยิบรายงานประวัติออกมา “ผู้หญิงคนนั้นชื่อชารอน เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เธอย้ายออกมาจากนอร์เทิร์น ซิตี้และไปเรียนต่อที่เมืองเอ็มคันทรี่ เมื่อหนึ่งปีก่อน เธอได้รับรางวัลการออกแบบตกแต่งภายในระดับโลก และบังเอิญ... เธอได้สมัครเข้าทำงานเป็นนักออกแบบภายในของบริษัทเราด้วยครับ”

ไซม่อนจับริมฝีปากของตนและไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ 'งั้นก็หมายความว่าตอนนี้เราเป็นหัวหน้าของเธองั้นเหรอ?'

เมื่อห้าปีที่แล้ว เธอย้ายออกมาจากนอร์เทิร์น ซิตี้...

ไซม่อนพลันนึกถึงคืนหนึ่งเมื่อห้าปีที่แล้ว เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศและกำลังเตรียมพร้อมที่จะรับช่วงต่อจากตระกูลแซคคารี่ ในระหว่างพิธีการเข้ารับตำแหน่ง ไซม่อนได้ดื่มไวน์แก้วหนึ่งที่ใส่ยาลงไป หลังจากนั้น เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

แต่ทว่า เมื่อตื่นขึ้นจากการหลับใหลในวันรุ่งขึ้น ไซม่อนไม่พบเจอผู้หญิงคนไหนเลย ถึงอย่างไร ไซม่อนก็สังเกตเห็นว่ามีคราบเลือดและต่างหูคู่หนึ่งอยู่บนผ้าปูที่นอน ซึ่งของทั้งหมดนั้นเป็นของผู้หญิง...

อันที่จริง ไซม่อนจำหน้าหญิงสาวคนนั้นไม่ได้เลย แต่เขายังคงจำกลิ่นหอมบนร่างกายของเธอได้ดี

ทว่า สิ่งที่แฟรงกี้กำลังจะพูดขึ้นอีกครั้งกำลังขัดความคิดของไซม่อน "เรื่องบังเอิญอีกอย่างคือผู้หญิงคนนั้นเป็นอดีตแฟนสาวของหลานชายคุณด้วยล่ะครับ"

ไซม่อนขมวดคิ้ว “โฮเวิร์ดงั้นเหรอ?”

“ใช่ครับ ผมได้ข่าวมาว่าพวกเขากำลังจะแต่งงานกันเมื่อห้าปีที่แล้ว แต่แม่สาวชารอนคนนี้กลับนอกใจหลานชายของคุณ เพราะแบบนั้น งานแต่งงานจึงถูกยกเลิกไป ผมขอเดาว่าเธอคงไม่กล้าสู้หน้าอยู่ที่นอร์เทิร์น ซิตี้ ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจหนีไปที่เมืองเอ็มคันทรี่แทน” แฟรงกี้ถอนหายใจ

อันที่จริง ไซม่อนจำได้คร่าว ๆ ว่าหลานชายของตนได้จัดงานแต่งงานขึ้นมาจริง ๆ แต่ในช่วงเวลานั้นเมื่อห้าปีก่อน พี่สะใภ้ของไซม่อนไม่ได้เชิญสมาชิกคนใดในตระกูลแซคคารี่ไปร่วมงานวิวาห์เลย

“ท่านประธานครับ คุณคิดว่าเธอมาสมัครบริษัทของเราเพราะเห็นแก่หลานชายของคุณหรือเปล่า?”

ไซม่อนนิ่งไปสักพัก "ถ้าอย่างนั้น เธอก็มาผิดที่แล้วแหละ”

หลังจากที่ชารอนรายงานตัวกับฝ่ายบุคคลเสร็จแล้ว เธอก็มาถึงแผนกออกแบบและได้พบกับหัวหน้าพร้อมกับเพื่อนร่วมงานคนใหม่ แต่ทว่า ระหว่างที่ชารอนกำลังนั่งลงบนที่ทำงานใหม่ เลขานุการจากห้องทำงานของไซม่อนก็เข้ามาแจ้งชารอนว่าประธานแซคคารี่ต้องการให้เธอเข้าพบ

ชารอนตกตะลึงไปชั่วครู่ 'ประธานแซคคารี่? เขาใช่ผู้ชายที่เราบังเอิญเจอที่สนามบินหรือเปล่านะ?'

ก่อนมาถึงบริษัท ชารอนไม่มีเวลาดูเลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นประธานหรือเจ้าของบริษัท ทั้งหมดที่ชารอนรู้ก็คือบริษัทแห่งนี้เป็นบริษัทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในนอร์เทิร์น ซิตี้

เธอพยักหน้าแล้วเดินตามเลขานุการไปยังห้องทำงานของท่านประธาน

ชารอนเคาะประตู หลังจากนั้น เสียงทุ้มลึกของไซม่อนก็ดังขึ้น "เข้ามาได้"

ชารอนไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอรู้สึกกังวลไม่น้อย ความรู้สึกตึงเครียดเริ่มก่อตัวขึ้นทุกครั้งที่ชารอนนึกถึงผู้ชายคนนั้น

ชารอนสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ก่อนจะผลักประตูเข้าไป

ชายที่อยู่ในห้องกำลังก้มหน้าลงและทำการแกนเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานขนาดใหญ่ ใบหน้าอันหล่อเหลาและสะอาดสะอ้านของเขาช่างน่าหลงใหลไม่น้อยแม้ในขณะทำงาน

“คุณกำลังตามหาฉันอยู่เหรอคะ ท่านประธาน?”

ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมองชารอนก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “นั่งลงก่อนสิ”

ชารอนรู้สึกว่าชายคนนี้เป็นคนละเอียด ดูเหมือนว่าเขากำลังมองดูชารอนตั้งแต่หัวจรดเท้า ชารอนนั่งลงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอพยายามทำให้ตัวเองดูเป็นธรรมชาติมากที่สุด

“ชารอน ยีนส์ใช่ไหม?” ชายคนนั้นกล่าวคำพูดและออกเสียงชื่อเธอ

"ใช่ค่ะ นั่นชื่อฉันเอง" ในระหว่างนั้น ชารอนก็สังเกตเห็นว่าเขากำลังถือเรซูเม่ของเธออยู่

"ทำไมคุณถึงเลือกสมัครเข้าทำงานที่บริษัทเซ็นทรัลคอร์ปอเรชั่นล่ะ?" เขาโพล่งคำถามออกไป

ชารอนตกใจไม่น้อย 'มันเป็นคำถามที่ควรถามช่วงสัมภาษณ์ไม่ใช่หรือยังไงกัน? หรือว่าท่านประธานวางแผนที่จะสัมภาษณ์เราเป็นการส่วนตัวกันนะ?’

"ฉันต้องการสร้างสรรค์สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าเพื่อปลดล็อกความสามารถของตัวเองค่ะ และบริษัทเซ็นทรัลคอร์ปอเรชั่นสามารถให้โอกาสนั้นกับฉันได้" ชารอนตอบกลับไปตามที่สิ่งเธอได้เรียนรู้มา

แต่ทว่า ชายตรงหน้าเพียงแค่เฝ้าดูเธออย่างละเอียดและไม่รีบเร่งที่จะตอบกลับเลยแม้แต่น้อย

ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายคนนั้นมองตรงมาที่ชารอนและถามขึ้น “คุณมาที่นี่เพราะเหตุผลส่วนตัวหรือเปล่า?”

ชารอนขมวดคิ้ว “เอ่อ ฉันว่าคุณเข้าใจฉันผิดแล้วแหละค่ะ หรือเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นที่สนามบิน...” ทว่า คำพูดของชารอนถูกขัดจังหวะขึ้นด้วยเสียงโทรศัพท์

ไซม่อนรับสายและฟังสิ่งที่เลขาพูดพร้อมกับมองดูชารอนไปด้วย ไม่นานหลังจากนั้น ดวงตาของไซม่อนก็เริ่มเป็นประกาย

"ให้เขาเข้ามา" ไซม่อนวางสายหลังจากพูดจบ

ถึงกระนั้น ชารอนยังคงลังเลว่าเธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดีกับคำถามก่อนหน้า แต่ทว่า จู่ ๆ ก็มีใครคนหนึ่งผลักเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา ทันใดนั้น ชารอนก็ได้ยินชายที่เข้ามากล่าวคำพูด "ลุงครับ ผมรวบรวมรูปทั้งหมดให้ลุงเสร็จแล้วนะ"

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ร่างกายของชารอนก็กลับแข็งทื่อ เพราะนั่นคือเสียงของโฮเวิร์ด แซคคารี่!