บทที่ 1

“นี่มันเป็นเรื่องที่น่าละอายและน่าขยะแขยงที่สุด...”

งานวิวาห์ที่ควรจะโรแมนติกกลับกลายเป็นความวินาศสันตะโร

ท่ามกลางคำครหานินทาของผู้คน ชารอนเงยหน้าขึ้นมองจอภาพยักษ์ใหญ่ตรงหน้าที่มีการฉายรูปภาพรูปหนึ่งให้เห็น

ผู้หญิงในภาพนั้นคือเธอเอง แต่ทว่า ชายที่อยู่บนเตียงของเธอกลับไม่ใช่เจ้าบ่าวโฮเวิร์ด แซคคารี่!

ในตอนนั้นเอง ชารอนถึงกับตกตะลึง 'เกิดอะไรขึ้นกัน? ทำไมถึงมีภาพอะไรแบบนี้ด้วย?'

ทั้งมุมและระยะของภาพถ่ายนั้นเผยให้เห็นใบหน้าของชารอนอย่างชัดเจน ส่วนผู้ชายที่อยู่บนเตียงเผยให้เห็นเพียงแผ่นหลังและด้านข้างเท่านั้น

ทว่า ชารอนไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร!

ชารอนหันไปมองโฮเวิร์ดโดยไม่รู้ตัว โฮเวิร์ดจ้องมองเธอกลับ หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของโฮเวิร์ดมืดลง ดวงตาของเขาเริ่มเปล่งประกายด้วยความโกรธออกมา

“คุณ! คุณกล้านอกใจผมแบบนี้ได้ยังไงกัน?!”

โฮเวิร์ดตบเข้าหน้าชารอนโดยไม่รออธิบายจากเธอด้วยซ้ำ!

ชารอนถูกตบและล้มลงกับพื้น แก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงและเริ่มบวมขึ้นทันที ชารอนจับใบหน้าของตัวเองและเงยหน้าขึ้น เธอรีบกล่าวคำพูดแก้ต่างออกมา “โฮเวิร์ด มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ ๆ!”

“เข้าใจผิด? คุณกล้าบอกว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงในรูปงั้นเหรอ?” โฮเวิร์ดเริ่มสติหลุดและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

ร่างกายของชารอนเริ่มสั่นไหว “ฉะ-ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น” เธอหน้าซีดเผือก เธอไม่เคยอยู่กับผู้ชายคนอื่นมาก่อน ยกเว้นแค่ในคืนนั้น...

โฮเวิร์ดพุ่งเข้าไปจับคางของชารอน “คุณกล้าสาบานไหมล่ะว่าตัวเองไม่ได้ไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่น?”

“ฉัน...” ทว่า ก่อนที่ชารอนจะพูดจบ แซลลี่ ลุค หรือก็คือเพื่อนสนิทของชารอนก็กล่าวคำพูดขึ้นมา “นี่ชาร์ ในคืนวันเกิดของโฮเวิร์ด เธอหายไปทั้งคืนเลยนะ คืนนั้นเธอไปอยู่กับใครมาล่ะ?”

ชารอนตกตะลึงไม่น้อย คืนนั้นเธอเมา เหมือนเธอจะจำได้ลาง ๆ ว่าตัวเองอยู่ที่โรงแรมกับโฮเวิร์ด

ทันใดนั้น ชารอนตอบกลับทันที "ฉันค้างคืนอยู่ที่โรงแรมกับโฮเวิร์ดไง!"

แต่ทว่า โฮเวิร์ดกลับเผยเสียงหัวเราะออกมา “คืนนั้นผมกลับบ้านเร็วเพราะผมเมา เธอจะมานอนค้างคืนกับผมที่โรงแรมได้ยังไงกันล่ะ?”

ชารอนรู้สึกตกใจมากกว่าเดิม สีหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนไป

'ถ้าไม่ใช่โฮเวิร์ด แล้วคืนนี้เราอยู่กับใครล่ะ?'

ชารอนล้มลงไปนั่งกับพื้นราวกับถูกพายุพัดใส่

โฮเวิร์ดเห็นท่าทีของชารอนและกล่าวคำพูดออกมาราวกับว่าเขารู้อะไรสักอย่าง "ดีมาก สุดยอดไปเลย! ไม่เลวเลยนะชารอน! ผมขอประกาศว่างานแต่งงานทั้งหมดจะถูกยกเลิก!"

"ไม่นะคะ!" ชารอนตะคอก

“ฉันไม่ได้นอกใจคุณสักหน่อย โฮเวิร์ด ต้องมีคนใส่ร้ายฉันแน่ คุณต้องเชื่อฉันนะ ต้องมีคนวางแผนใส่ร้ายป้ายสีฉันอยู่แน่...” ชารอนกล่าวออกมาอย่างประหม่า 'ฝีมือของใครกันนะ?'

โฮเวิร์ดไม่พอใจอย่างมาก เขาหมดอารมณ์แล้วด้วย “ชารอน เลิกตีสองหน้าเถอะ คุณทำให้ผมรู้สึกเอือมระอาจริง ๆ!”

โฮเวิร์ดใช้เท้าเตะชารอนอย่างไร้ความปรานี ทันใดนั้น เขาก็ก้มลงไปกระชากชุดแต่งงานของเธอ โฮเวิร์ดในตอนนี้ไม่อ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิด

“คุณคิดจะทำอะไรน่ะโฮเวิร์ด?” ชารอนตัวสั่น

"ถอดออกเลยสิ! คุณมีสิทธิ์อะไรในการใส่ชุดแต่งงานชุดนี้กัน?!"

ทว่า ชารอนยังคงดิ้นรนต่อไป แต่มันก็ไร้ผล เธอถูกกระชากชุดแต่งงานที่ทำขึ้นพิเศษท่ามกลางที่สาธารณะ

โฮเวิร์ดชำเลืองมองชารอนด้วยสายตาสุดเย็นชา เขาหันกลับมาและยื่นชุดแต่งงานให้กับแซลลี่ “แซลลี่ คุณจะแต่งงานกับผมแทนไหม?”

ทว่า แซลลี่ในตอนนี้แทบจะไม่สามารถระงับความตื่นเต้นในใจของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว เขารีบตอบกลับ “แต่งค่ะ!”

ชารอนจ้องมองไปยังเพื่อนสนิทของเธอที่กำลังสวมชุดแต่งงาน ชารอนรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย

ไม่เพียงแค่นั้น โฮเวิร์ดยังสวมแหวนแต่งงานให้กับแซลลี่ด้วย!

“ไม่นะ! แซลลี่ เธอทำแบบนี้ได้ยังไงกัน? เขาเป็นสามีของฉันนะ!” ดวงตาของชารอนแดงก่ำทันทีที่จ้องไปยังเพื่อนสนิทของตัวเอง

แซลลี่พลันมองต่ำและตอบกลับ “ชารอน พูดให้รู้เอาไว้ตรงนี้เลยนะ ตอนนี้โฮเวิร์ดเป็นสามีของฉันแล้ว” ทันทีที่พูดจบ แซลลี่ก็โชว์แหวนเพชรเม็ดใหญ่ตรงนิ้วให้ชารอนเห็น

แซลลี่เผยยิ้มออกมาพร้อมกับเอนกายไปกระซิบข้างหูของชารอน เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสุดนุ่มนวลที่มีเพียงแค่ทั้งสองเท่านั้นที่จะได้ยิน "ชารอน เธอรู้สึกพอใจกับของขวัญแต่งงานที่ฉันเอามาให้ไหมล่ะ?"

ชารอนตกใจมาก ทันใดนั้น เธอก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นทันที 'ฝีมือของเธอนี่เอง!'

ความโกรธพวยพุ่งเข้ามาในความคิดของชารอน เธออยากฉีกรอยยิ้มจอมปลอมของแซลลี่ออกมาไม่น้อย “ฝีมือเธอนั่นเอง แซลลี่...”

ทว่า ก่อนที่ชารอนจะพูดจบ แซลลี่ก็ยกมือขึ้นพร้อมกับเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา “ช่วยลากตัวนังผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนี้ออกไปที!” แซลลี่พลันแสดงท่าทางราวกับว่าเธอได้กลายเป็นคุณนายแซคคารี่แล้ว

“ปล่อยฉันนะ!” ไม่ว่าชารอนจะดิ้นรนแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์ เธอกำลังถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากตัวออกไป

ชารอนรู้สึกถึงเปลวเพลิงนรกแห่งความโกรธกลางหน้าอก ชารอนไม่เคยคิดเลยว่าเพื่อนสนิทของตนจะทำกับเธอแบบนี้!

ไม่ต้องพูดถึงชายที่สัญญาว่าจะแต่งงานกับเธอเลยด้วย โฮเวิร์ดในตอนนี้ทำแค่เพียงจ้องมองชารอนอย่างเย็นชาเท่านั้น

ชารอนถูกลากตัวไปถึงทางเข้าโรงแรม หลังจากนั้นไม่นาน ทางโรงพยาบาลก็โทรศัพท์มาหาเธอ "คุณยีนส์คะ คุณพ่อของคุณเสียแล้วนะคะ เนื่องจากอาการป่วยของคุณพ่อกำเริบน่ะค่ะ"

"อะไรนะ?!" มือของชารอนเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ท้ายที่สุด เธอก็วางโทรศัพท์ลงบนพื้น เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของตัวเองถูกแทงเข้าไปอย่างไร้ความปรานี

ชารอนพยายามดิ้นรนเพื่อลุกไปโรงพยาบาล ทว่า ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา ไม่นานนัก ชารอนก็เห็นเลือดกำลังไหลไปทั่วต้นขาของตัวเอง...

เธอรู้สึกตกใจมาก ชารอนรีบจับท้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับตะโกนโห่ร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “เด็ก...”