ตอนที่ 175+176 สร้างภาพ

ตอนที่ 175 สร้างภาพ

อย่างไรก็ตาม รอยแสยะยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจางซีหนาน เมื่อเขาจำนาฬิกาบนข้อมือของชายคนนั้นได้ “นาฬิกาเรือนนั้นไม่ถูกเลยนะ แต่ฉันกลับไม่เคยเห็นหรือได้ยินชื่อของเขาในหนานเจียงเลย”

“ฉันพนันได้เลยว่าเขาเดินทางมาที่เพื่อทำธุรกิจและคงจะคบหาสาว ๆ ระหว่างอยู่ที่นี่” จางซีชิงยิ้มเยาะ รอยยิ้มดูถูกผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ “ไม่อย่างนั้นทำไมพวกเขาต้องเช็คอินที่โรงแรมเวลานี้ล่ะ? อุกอาจเกินไปแล้ว!”

จางซีชิงออกมาทันทีที่พิธีเปิดสิ้นสุดลง และเธอมาที่นี่กับจางซีหนานเพื่อนมารับญาติไปทานอาหารกลางวัน เธอไม่คาดคิดวมาก่อนว่าจะได้เห็นฉากที่ปลุกเร้าเช่นนี้ที่โรงแรม เจียงเหยาเช็คอินที่โรงแรมกับผู้ชายคนหนึ่ง

จางซีชิงกัดฟันของเธออย่างไม่พอใจ มันน่าจะเป็นหัวข้ออื้อฉาว เสียดายที่เธอไม่ได้พกกล้องถ่ายรูปมาด้วยในวันนี้ ไม่อย่างนั้น เธอจะได้เห็นว่าหมาติดสัดตัวนี้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร

“เดินทางมาทำธุรกิจ? ฮะฮะฮะ ~” จางซีหนานหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน “ซีชิง ทำงานของเราต่อเถอะ ไปรับคุณลุงไปพาท่านไปที่ร้านอาหาร ฉันจะตามไปทีหลัง ถ้าฉันไปไม่ทัน ก็หาข้อแก้ตัวให้ด้วยล่ะ”

“นายจะทำอะไร” จางซีชิงขมวดคิ้วไม่พอใจ

“ฉันต้องการทำอะไรงั้นเหรอ? บ้าน่า เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันพนันได้เลยว่าเพื่อนร่วมมหาวิทยาลัยของเธอนี่ รสนิยมดีไม่น้อยเลยทีเดียว ~” ไม่มีความหมายอะไรแอบแฝงในคำพูดของจางซีหนาน เพราะเขาคิดอะไรก็มักจะพูดออกมาอย่างนั้น “ภายนอกเธอดูบริสุทธิ์ผุดผ่องและไร้เดียงสานัก ข้างในน่าจะเหมือนแมวน้อยขี้เล่น ฉันแทบจะรอขึ้นเตียงกับเธอไม่ไหวแล้ว!”

ก่อนที่จางซีชิงจะตอบโต้ จางซีหนานได้ย้ายจากจุดที่ยืนคู่กับจางซีชิงไปอยู่ด้านหน้าเจียงเหยาและเฉินซวีเหยา แล้วขวางทางพวกเขาด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง

จางซีหนานผู้เย่อหยิ่งและไม่กล้ารุกรานคนในเมืองหนานเจียง แต่กล้ากับคนนอกพื้นที่ที่เดินทางมาทำธุรกิจหรือมาเที่ยว? เขาเย้ยหยันพวกเขา การแย่งชิงผู้หญิงจากคนนอกถือเป็นของหวานสำหรับเขา

เมื่อละครดราม่ากำลังเปิดฉาก จางซีชิงตัดสินใจอยู่ต่อ เธออยากจะดูสีหน้าของเจียงเหยาและอยากจะเยาะเย้ยเธอ

“เฮ้ คนสวย แทนที่จะเป็นของเล่นของเด็กนั่น ทำไมเธอไม่มากับฉันเล่า? ถ้าเธอทำให้ฉันมีความสุขได้ ฉันสามารถทำให้ชีวิตของเธอเป็นเหมือนราชินีในเมืองหนานเจียงได้เลยนะ”

จางซีหนานเอื้อมมือไปคว้าเจียงเหยา ทว่าเฉินซวีเหยาเร็วกว่า เขาดึงเจียงเหยาไปอยู่ข้างหลังเขาและปกป้องเธอ แม้ว่าเขาจะหน้าตาดี รูปร่างผอมเพรียว ในฐานะนักออกแบบตกแต่งภายใน แต่เขาก็สำเร็จการศึกษามาจากสถาบันการทหาร เขาไม่ได้สูญเสียพลังและปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วของเขา เขาเหยียดแขนออก จับมือจางซีหนานแล้วกำแน่น ใบหน้าของจางซีหนานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เขาตะโกนเสียงดัง

“ไสหัวไป ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? อยากตายหรือไง”

จางซีหนานกระทบเท้าด้วยความโกรธ ความเจ็บปวดสุดขีดแผ่ออกมาจากมือของเขา เขาเห็นจางซีชิงยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา จึงตะโกนออกไปด้วยความกังวลว่า “ซีชิง! ซีชิง! ช่วยฉันด้วย! เอาไอ้บ้านี่ออกไปที”

จางซีชิงสาปแช่งลูกพี่ลูกน้องของเธออย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะเดินไปหาเขา ในที่สุดเธอก็ได้เห็นหน้าชายที่ยืนอยู่กับเจียงเหยาอย่างชัด ๆ เมื่อเธอเข้าไปใกล้เขา เธอถึงกับชะงักไปชั่วขณะ เพราะเขาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลา

เธอรีบนึกขึ้นได้ ผู้หญิงก็ตั้งมากมาย ทำไมชายคนนี้ถึงได้ตกหลุมรักเจียงเหยา เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและได้ข้อสรุป เขาต้องน่ารังเกียจและเป็นคนขั้นต่ำเหมือนเจียงเหยา ถ้าเขาชอบเธอ ภาพลักษณ์ดี ๆ ของเขาจะมีอยู่ได้อีกเหรอ

“ปล่อยเขานะ!” จางซีชิงยกคางของเธอเหมือนกับหมาพุดเดิ้ลผู้เย่อหยิ่งในตัวเอง “นายเป็นใคร กล้าดียังไงมาแตะต้องพวกเรา ตระกูลจาง!”

“เฮ้! ถ้ากลัวก็ปล่อยฉันซะ!” สีหน้าขี้ขลาดของจางซีหนานหายไป หลังจากที่จางซีชิงประกาศนามสกุลของพวกเขา

“ตระกูลจาง?” เฉินซวีเหยากล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน แทนที่เขาจะคลายมือกลับกำแน่นยิ่งขึ้น

กำแน่นเสียจนจางซีหนานตะโกนเสียงดังออกมาด้วยความเจ็บปวด สงสัยว่ามือของเขาจะหักไปแล้วหรือเปล่า เขาพยายามสะบัดมือออกพร้อมกับตะโกนว่า “ปล่อยนะ! รีบขอโทษฉันซะและยอมให้ฉันเล่นกับผู้หญิงของแกก่อนซะ หลังจากที่ฉันเบื่อ ฉันจะคืนให้ ถ้าแกทำตามที่ฉันบอก ฉันจะลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ก็ได้”

__

ตอนที่ 176 ลงไม้ลงมือ

เฉินซวีเหยาจ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชา

“ตระกูลจางเหรอ? หึ ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องของพวกแกมาก่อนเลย”

จากคำพูดที่เรียกพวกเขาว่า ‘พวกแก’ เขาตระหนักว่าคนเหล่านี้ที่เรียกตัวเองว่าสมาชิกของตระกูลจาง กำลังไล่ตามภรรยาของพี่ลู่ พวกเขามีแผนร้ายในใจเพราะเห็นเจียงเหยาสวย? พวกเขาคิดว่าตัวเองมีเก้าชีวิตหรือยังไง? มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย?

“แก!” จางซีชิงและจางซีหนานโกรธมากกับคำตอบของเขา

ในเมืองหนานเจียง เมื่อใดก็ตามที่มีคนได้ยินว่าพวกเขามาเป็นคนของตระกูลจาง ใคร ๆ ต่างก็กระดิกหางใส่พวกเขาเหมือนกับลูกหมาเชื่อง ๆ ยกเว้นคนมีอำนาจบางคนเท่านั้น แต่ชายผู้นี้กลับพูดอย่างเป็นธรรมชาติว่าเขาไม่เคยได้ยินเชื่อเหล่านี้มาก่อน เขามาที่นี่เพื่อมาทำธุรกิจและเขาไม่เคยได้ยินชื่อของตระกูลจางมาก่อนด้วยซ้ำ เขากล้าดียังไง! ปัญญาอ่อนหรือเปล่า?

“นี่คุณ มาทำธุรกิจที่นี่อย่างงั้นเหรอ? ทำงานให้กับบริษัทไหน?” จางซีชิงถามอย่างโอ้อวดก่อนที่จะหันไปหาเจียงเหยาและตะโกนว่า “คุณเจียงบอกให้ป๋าของคุณปล่อยลูกพี่ลูกน้องของฉันได้แล้ว! ถ้าเขาทำให้ตระกูลจางโกรธเพราะคุณ มาดูกันว่าคุณจะยุติเรื่องนี้ได้ยังไง! ยังไงก็เถอะ วันนี้เป็นคนละคนเหรอ ไร้ยางอาย! คุณนี่มันเป็นความอัปยศต่อมหาวิทยาลัยของเราเสียจริง แถมยังเป็นนักศึกษาใหม่ด้วย ฉันควรปล่อยให้ใครต่อใครได้เห็นความสกปรกในตอนนี้ของคุณ!”

เฉินซวีเหยาตกตะลึงเป็นเวลาสองวินาที จากนั้นเขาก็ปล่อยมือจากจางซีหนานและกล่าวขึ้น “ฉัน เฉินซวีเหยา ในชีวิตนี้ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อน ต้องขอบใจเธอที่วันนี้จะได้เป็นครั้งแรก เป็นเกียรติของเธอที่ทำให้ฉันสามารถแหกกฎของตัวเองได้”

ในชั่วพริบตา เฉินซวีเหยาพุ่งไปเตะตัวจางซีชิงโดยตรงอย่างรุนแรง เขาจงใจไม่ลดกำลังลง ดังนั้นจางซีชิงที่ถูกเตะเข้าที่ท้องของเธอ ถึงกับสะดุดไปสองสามก้าวก่อนจะล้มลงไปกองที่พื้น เธอหมอบลงกับพื้น โดยใช้มือกุมท้อง ปากของเธอเปิดกว้างด้วยความตกใจ เธอเจ็บปวดจนร้องไม่ออก

จางซีหนานกำลังจับมือที่แดงก่ำของเขา เขาอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ซีชิง!” จางซีหนานพุ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่งเพื่อช่วยจางซีชิงให้ลุกขึ้น ในขณะที่เขาสาปแช่งตัวเอง “ตายแล้วสิ!” ลุงและป้ารักลูกสาวคนเดียวของพวกเขาเหมือนอัญมณีอันล้ำค่า หากพวกเขารู้ว่าเธอถูกเตะขณะที่เธอออกมากับเขา เขาคงถูกดุและถูกลงโทษ

จางซีชิงไม่เคยผ่านความทุกข์ทรมานแม้แต่วินาทีเดียวตั้งแต่เธอยังเด็ก ดังนั้นเมื่อเธอถูกเตะเข้าที่ท้อง ขาของเธอไม่มีแรงแม้แต่จะยืนทรงตัวให้ตรงได้ ขณะที่ชายคนนั้นกำลังเดินเข้ามาใกล้พวกเขา เธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังจางซีหนานอย่างรวดเร็ว

เฉินซวีเหยาชำเลืองมองจางซีชิงและหันไปหาจางซีหนาน “ส่วนแก” เขายกขาขึ้นเพื่อเตะตรงไปที่จางซีหนาน “วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนให้กับแก ฉันไม่สนหรอกนะว่าแกจะมาจากตระกูลจางหรือตระกูลหมาที่ไหน แต่อย่ามาเห่าเหมือนหมาบ้าต่อหน้าฉัน! อีกอย่าง พวกแกโง่หรือไงที่มาตามตอแยผู้หญิงที่ฉันกำลังปกป้องอยู่”

เจียงเหยายืนตัวแข็ง ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความกลัว เธอไม่เคยคาดคิดว่าผู้ชายที่ดูอ่อนโยนจะรุนแรงได้ขนาดนี้ ความขัดแย้งก็ต่อสู้โจมตี โต้เถียงก็ต่อสู้โจมตี ทำท่าทียั่วยุก็ต่อสู้โจมตี เขาไม่ได้ให้โอกาสอีกฝ่ายได้ตอบโต้เสียด้วยซ้ำ

แม้ว่ามันจะดูโหดร้ายอย่างไม่เหมาะสม แต่หัวใจของเจียงเหยาก็พองโตด้วยความอบอุ่น เธอรู้ว่าความปั่นป่วนของเฉินซวีเหยาเกิดจากการที่จางซีชิงและลูกพี่ลูกน้องของเธอดูถูกเธอ เขาเป็นเพื่อนสนิทของลู่ชิงสีและเขาปกป้องเธอเหมือนเพื่อนของเขาเพราะเธอคือภรรยาของลู่ชิงสี

จางซีหนานเป็นผู้ชาย หลังจากที่ถูกเตะ เขาจึงเตะกลับอย่างกะทันหันราวกับสิงโตบ้าที่สติแตกไปแล้ว ทว่าเพลย์บอยผู้มั่งคั่งไร้ค่าจะสู้กับเฉินซวีเหยาผู้จบการศึกษาจากสถาบันการทหารได้อย่างไร?

เมื่อมองไปที่การโต้กลับของจางซีหนานอย่างว่างเปล่า เฉินซวีเหยาก็สงบและผ่อนคลายราวกับว่าเขากำลังล้อเล่นอยู่กับลูกหมาที่มีพลัง เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้ออย่างสบาย ๆ โดยใช้ขาของเขาเท่านั้นที่รั้งจางซีหนานเอาไว้

อย่างไรก็ตามเจียงเหยากังวลว่าเฉินซวีเหยาจะดึงดูดความสนใจและปัญหาที่เธอไม่ต้องการจะกลับมา หากเขาจากไป เธอเดินเข้าไปหาเขา ดึงแขนเสื้อเขาและกระซิบบอก “พอแล้วล่ะ”