ตอนที่ 19: รวยเกินกว่าจะเป็นคน!
“ท่านประธาน คุณผู้หญิง” เลขาหวางหลังกลับมาขึ้นรถ
มู่ฮวนใช้โอกาสนี้บอกกับเขา
“ที่รัก ฉันไปซื้อของเองได้ค่ะ ยังไม่มีอะไรที่ฉันอยากจะซื้อจริงๆ คุณไม่จำเป็นต้องมากับฉันก็ได้ กลับไปทำงานของคุณเถอะ!”
เขาไม่ได้ตอบเธอ แล้วทำเพียงแค่หันไปหาเลขาของเขาเพื่อส่งสัญญาณบางอย่าง เลขาหวางรู้สึกประหลาดใจ ที่เห็นซีอีโอคนบ้างานของเขากำลังจะหนีงานเพื่อไปช็อปปิ้งกับภรรยา ถึงจะอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้แสดงความคิดบนใบหน้าของเขาแต่อย่างใด หลังจากได้รับคำสั่ง เขาก็โค้งคำนับให้มู่ฮวนและกลับไปขึ้นรถ
เธอมองอย่างงุนงง คนเดียวตอนนี้ที่พอจะพาสามีของเธอหนีไปได้หายวับไปจากสายตาเธอ! ความคิดนับพันเข้าจู่โจมเธอในคราวเดียว!
“ไปกันเถอะ” ชายคนนั้นพูดพลางก้มหน้ามองเธอ
แม้จะมีความคิดที่คลั่งไคล้แล่นเข้ามาในหัวของเธอ แต่เธอก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้มแหยๆซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธอรู้สึกมีความสุขอย่างน่าประหลาดใจ เขามองดูเธอยิ้มปลอมๆอย่างเปิดเผยด้วยความสนุกสนาน และเขายังคงนิ่งเงียบไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงเอื้อมมือไปลูบที่หัวเธอเบาๆเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้การกระทำของเขาจึงทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นสัตว์เลี้ยง
เปา จุนเยี่ยนเป็นคนตัวสูง มีขาที่ยาว แค่ก้าวเขาก้าวเดียวก็สามารถจับคู่กับเธอสองคนได้อย่างง่ายดาย นอกจากนี้ ผู้หญิงที่ไม่สบายใจก็จงใจเดินห่างจากเขา ไม่นานก็ห่างกันมากพอสมควร และชายคนนี้ที่เคยชินกับตารางงานที่วุ่นวายจนทำให้เขาไม่จำเป็นต้องเดินคอยใครอยู่แล้ว แต่เมื่อรู้ว่าภรรยาของเขากำลังจะล้มลง เขาก็หยุดและรอเธอ
เธอแทบร้องเสียงหลงด้วยความเสียงดังเมื่อเห็นเขาหยุดรอเพื่อเธอ ได้เจอหน้ากันแค่ตอนกลางคืนก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมเราต้องเจอกันระหว่างวันด้วย? และที่แย่ไปกว่านั้น เรากำลังไปช้อปปิ้งด้วยกันอีก! ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจก็ตาม แต่เธอก็รู้ว่าเธอต้องทำให้เขาพอใจเพื่อรักษาสถานะอันมีค่าของเธอในฐานะภรรยาของเขา ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าทำให้เขาต้องรอและรีบเดินตามเขาไปให้ทัน
“ขอโทษค่ะที่รัก” เธอก้มหัวขอโทษ
ภายในใจของเธอ เธอกำลังหาข้ออ้างเพื่อจะไปทำงานที่ยากลำบากนี้ให้เสร็จต่อ แต่ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าคางของเธอถูกยกขึ้น และเธอถูกบังคับให้มองเข้าไปในดวงตาที่มืดมิดและหม่นหมองของเขา ด้วยความตกใจ เธอก็ถอยด้วยสัญชาตญาณ แต่กลับถูกฝ่ามือใหญ่อีกข้างโอบกอดเธอจากเอวด้านหลัง เธอถูกโยนเข้าไปในอ้อมแขนที่แข็งแรงและแข็งแกร่งของเขาในการกวาดมือเพียงครั้งเดียว
หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงในทันที!
“คุณไม่จำเป็นต้องกังวลหรือกลัวผมหรอกน่ะ ผมเป็นสามีของคุณ ผู้ชายที่คุณจะใช้ชีวิตที่เหลือด้วย”
เสียงทุ้มๆและไพเราะของเขาดังก้องอยู่เหนือหัวเธอ น้ำเสียงที่อ่อนโยนของเขาไพเราะราวกับสายลมฤดูร้อนกำลังสะกดเธอและทำให้เธอลืมที่จะต้องระวังตัวไปโดยไม่รู้ตัว
“ฉัน... ฉันไม่ได้ประหม่า ฉันแค่... ไม่ชินกับมันต่างหากล่ะ...”
“อ่า ต่อไปผมจะใช้เวลาร่วมกับคุณให้มากขึ้นกว่าเดิม”
มู่ ฮวน: “......!”
ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้! เขาไม่จำเป็นที่จะต้องใช้เวลากับเธอมากกว่านี้เลยจริงๆ! หัวใจที่น่าสงสารของเธอกำลังจะรับแรงกดดันไม่ได้นะหากเขายังคงอยู่ใกล้เธอแบบนี้!
.......
เธอคิดว่าเธอจะรู้สึกประหม่าตลอดเวลาที่ได้อยู่กับเขา แต่เมื่อเธอเข้าไปในห้าง สัญชาตญาณตามธรรมชาติของเธอสำหรับเสื้อผ้าที่น่ารักก็เข้ามาครอบงำความวิตกกังวลของเธอละตอนนี้
ขณะที่เธอมองดูชุดสวย ๆ เธอก็อดไม่ได้ที่จะหยุดสนใจและชื่นชมมัน
“ว้าว สวยจัง…”
เขาที่เดินตามเธอไปและเห็นว่าชุดนั้นก็ดูเข้ากับเธอดี เขาจึงตัดสินใจดึงเธอเข้าไปในร้าน
"คุณกำลังจะทำอะไรน่ะ?" เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะก้าวเข้าไปในร้าน เธอก็รีบหยุดเขาทันที
“เข้าไปซื้อเสื้อผ้ากันเถอะ”
“อย่าเลยค่ะ! ร้านนี้มันแพงมาก! อีกอย่างฉันไม่สามารถใส่สิ่งพวกนี้ได้หรอก ช่างมันเถอะ!” ชุดนี้ทำมาจากวัสดุชั้นเยี่ยมและมีราคาที่สูงกว่าหมื่นหยวน สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สร้างมาเพื่อเธอ
“ราคาแพงมาก? ชุดพวกนี้มีไว้ให้ดูเท่านั้นเหรอ?”
“เอ่อ อือๆ” เธอพยักหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง
“คุณลืมสถานะสามีของคุณไปแล้วหรอ?” เขาไม่มีอะไรนอกจากเงิน ดังนั้นสำหรับของที่ภรรยาของเขาชอบ เธอจะดูได้แค่อย่างเดียวโดยที่ไม่ซื้อได้ด้วยหรอ?
คำพูดของเขาทำให้เธอประหลาดใจมาก
“ครั้งต่อไปคุณไม่ต้องกังวลถ้าเห็นอะไรที่คุณชอบ ถ้าคุณอยากได้ คุณจะซื้ออสังหาริมทรัพย์เชิงพาณิชย์ทุกวันเลยก็ได้”
มู่ ฮวน: “......!”
นี่สิน่ะที่เขาเรียกว่ารวยเกิ๊น รวยเกินกว่าจะเป็นคนธรรมดา?
