บทที่ 148 ความโกรธของซงหยินเหยา (2) (ฟรี)
บทที่ 148 ความโกรธของซงหยินเหยา (2) (ฟรี)
เย่จุนพูดไม่ออกทันที
‘ตราประทับของกษัตริย์ของพวกคุณทั้งหมดถูกจำลองมาจากตราประทับแห่งแสง?’
มันเป็นไปไม่ได้!
ในขณะนั้น นิกายศักดิ์สิทธิ์เป็นกองกำลังที่ใหญ่ที่สุดในโลกใบนี้และได้ควบคุมอำนาจของโลก แม้ว่าจะถูกทำลายก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้ที่อาณาจักรและกองกำลังที่เกิดขึ้นใหม่จะแสดงให้เห็นถึงความชอบธรรมและได้รับตราประทับแห่งแสงมาครอบครองได้
นี่เป็นมันเหมือนกับตราประทับหยกของจักรพรรดิ
แม้ว่าราชวงศ์ฉินจะพินาศ อาณาจักรต่อไปนี้ก็ยังคงถือว่าตราประทับหยกของจักรพรรดิเป็นสมบัติประจำชาติของพวกเขา
แม้ว่าเวลาต่อมาตราประทับหยกของจักรพรรดิจะหายไปก็ตาม
อาณาจักรหลัง ๆ ยังเลียนแบบตราหยกที่สืบทอดมาเพื่อใช้แสดงแทนอำนาจ
การแสดงอำนาจในลักษณะนี้มีความสำคัญมากกว่าคุณค่าในทางปฏิบัติ
แล้วตราประทับของอาณาจักรไหนกันแน่เป็นตราประทับที่แท้จริง?
ถ้าไม่ดูก็ไม่มีวันรู้
ตราประทับแห่งแสงของจริงนั้นมีพลังศักดิ์สิทธิ์ซึ่งไม่สามารถเลียนแบบได้
ดูเหมือนว่าเขาจะต้องไปที่เมืองหลวงของแฟลนจ์ก่อน
ในกรณีนี้ ไม่สำคัญว่าเขาจะช่วยคาริน่าหรือไม่
เย่จุนพยักหน้าและพูดว่า “พรุ่งนี้เราจะไปที่พระราชวังของคุณเพื่อดูว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการจริง ๆ หรือไม่ หากใช่ ฉันเป็นหนี้บุญคุณคุณ และฉันสามารถช่วยคุณได้!”
คาริน่ารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เธอได้ข้อสรุปแล้วว่าเย่จุนเป็นนักรบที่มีระดับสูงกว่าระดับ 10 อย่างแน่นอน ด้วยคำมั่นสัญญาของนักรบระดับนี้ เธอสามารถวางใจได้
“ท่านซงจุน หากเราต้องการไปที่เมืองหลวง แรนดัลจะไม่มีวันอนุญาต เขาจะหยุดเราอย่างแน่นอน ดังนั้น เราจึงไม่สามารถออกเดินทางด้วยการไปแบบปกติได้ เป็นการดีที่สุดที่จะจากไปอย่างลับ ๆ ในตอนกลางคืน และเมื่อเราไปถึงที่เมืองหลวง เราจะหาโอกาสแอบเข้าไปในวัง แล้วเจอกันหลังจากที่ข้าได้เจอท่านพ่อของข้า แล้วทุกอย่างจะง่ายขึ้น!” คาริน่ากล่าว
เย่จุนส่ายหัวและพูดว่า “ดูเหมือนว่าชีวิตของเจ้าหญิงของคุณจะไม่ค่อยดีนัก คุณยังกลัวแม้แต่ทหารของตัวเอง!”
“แรนดอลล์เป็นนักรบระดับ 10 เขาแข็งแกร่งเกินไป เขาเป็นหนึ่งในสามคนที่มีอำนาจมากที่สุดในอาณาจักรของเรา ถ้าเขารู้การกระทำของเรา มันจะเป็นปัญหา ข้าเชื่อว่าท่านซงจุนก็ทรงพลังเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ลูกน้องของแรนดัลและผู้พิทักษ์ต่างก็เป็นนักรับที่มีทรงพลัง สี่มือย่อมมากกว่าสองมือ”
“สิ่งที่คุณคิดมันง่ายก็จริง แต่ใช่ว่าสิ่งต่าง ๆ จะเป็นไปตามที่คุณคิดเสมอ!” เย่จุนส่ายหัว!
“ท่านหมายถึงอะไร?” คาริน่ารู้สึกสับสน
เย่จุนเงยหน้าขึ้นและพูดไปในทิศทางที่เจาะจง “หลังจากที่ฟังมานานขนาดนี้แล้ว ยังไม่ออกมาอีกหรือ?”
“ใครกัน?” สีหน้าของคาริน่าได้เปลี่ยนไปในทันใด ใครกันที่กล้าแอบเข้ามาในปราสาทของเธอ? เมื่อเธอเข้ามา ก็เธอกได้หลีกเลี่ยงทุกคนที่พบ
ที่มุมของห้องโถง จู่ ๆ ประตูที่ซ่อนอยู่ก็เปิดออก
ร่างหนึ่งได้เดินออกมา
จะมีใครอีกถ้าไม่ใช่แรนดัล!
“แรนดัล เจ้ามาที่นี่ทำไม!” คาริน่าตื่นตระหนก เธอไม่คิดว่าจะมีประตูลับอยู่ที่นี่ ในกรณีนี้ไม่ใช่ว่าแรนดัลจะได้ยินทุกคำพูดในตอนนี้ไม่ใช่หรือ
แรนดัลเยาะเย้ย “ฝ่าบาทท่านเป็นแค่เจ้าหญิงงี่เง่า ทำไมข้าถึงเอาท่านมาอยู่ในคฤหาสน์นี้ ถ้าข้าไม่ได้เตรียมการไว้เบื้องหลัง”
“เจ้าต้องการอะไร?” คาริน่ามองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าจะมีผู้ช่วยของแรงดัลเข้ามาอีกกี่คน
“ไม่ต้องมองหา ตอนนี้ท่านได้ถูกล้อมไว้แล้ว”
แรนดัลพูดขึ้นอย่างเย็นชา “เจ้าหญิง ท่านทรงเป็นแค่หุ่นเชิดไม่ดีหรือ? เมื่อบิดาของท่านสิ้นพระชนม์ เจ้าชายเทสส์จะสืบราชบัลลังก์ต่อ ข้าจะปล่อยให้พระองค์แต่งงานกับท่าน แล้วท่านก็จะสามารถใช้ชีวิตอย่างมีเกียรติได้ แต่ทำไมท่านต้องพยายามมากขนาดนี้”
“แรนดัล เจ้าช่วยเจ้าเทสส์ฆ่าท่านพ่อของข้า เจ้ายังอยากจะให้ข้าแต่งงานกับเขาอีก เจ้ามันประสาทหลอน!” คาริน่าโกรธจัด
“นังแพศยา ทำไมเจ้าถึงดื้อรั้นนัก? แค่รับใช้ผู้ชายอย่างเชื่อฟังก็พอแล้ว!”
แรนดัลเยาะเย้ย “เจ้ามันเสียสติ เจ้าคิดว่าสองคนนี้จะช่วยเจ้าได้? เจ้าไร้เดียงสาและโง่เง่าจริง ๆ”
“ดูเหมือนว่าข้าจะทำร้ายพวกเขา!” คาริน่าพูดอย่างเศร้า ๆ “ท่านซงจุน ถ้าท่านมีความสามารถ ท่านสามารถหนีไปเองได้”
“หนีไป? ที่นี่ทั้งหมดเป็นคนของข้า แม้เจ้าจะมีปีกเจ้าก็หนีไม่พ้น!” แรนดัลฉีกยิ้มขึ้นบนใบหน้าของ
เดิมทีเขาตั้งใจที่จะเกลี้ยกล่อมอย่างช้า ๆ แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นการดีกว่าที่จะกำลังบังคับให้คาริน่ายอมจำนน
“พวกท่านจงหนีไป!”
คาริน่าดึงดาบอ่อนที่อยู่ด้านข้างออกมาแล้วพุ่งเข้าหาแรนดัล
อย่างไรก็ตามเธอได้กระเด็นกลับมาอย่างรวดเร็ว
คาริน่ามีเพียงระดับ 6 เธอสามารถเป็นคู่ต่อสู้ของแรนดัลที่มีระดับ 10 ได้อย่างไร?
ทันทีที่พวกเขาปะทะกัน คาริน่าก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดและลอยกลับ
นี่ยังคงเป็นความสงสารและความเห็นอกเห็นใจของแรนดัล ไม่เช่นนั้นคาริน่าคงจะถูกฆ่าตายในคราวเดียวไปแล้ว
“พี่สาวคาริน่า!” ซงหยินเหยาอุทาน
“เสี่ยวหยินเหยา ข้าขอโทษ ข้าเป็นต้นเหตุที่สร้างปัญหาให้พวกเจ้า!”
“นี่คือคนเลว พี่สาวคาริน่า ฉันจะทุบตีเขาเพื่อพี่สาวเอง!” ซงหยินเหยาพูดขึ้นอย่างโกรธเคือง
“อย่าไป!” คาริน่าอุทาน
อย่างไรก็ตาม ซงหยินเหยาได้พุ่งออกไปแล้ว
ซงหยินเหยาโกรธเป็นอย่างมาก
เธอรู้สึกว่าคาริน่าใจดีกับเธอมา คาริน่าให้เธอได้กินอาหารอร่อย ๆ และคาริน่ายังต้องการฉลองวันเกิดกับเธอและทำเค้กก้อนใหญ่ให้กับเธออีกด้วย
อย่างไรก็ตาม คนเลวคนนี้ทำให้พี่สาวคาริน่าบาดเจ็บ
“เจ้าคนชั่ว ฉันจะแก้แค้นให้พี่สาวคาริน่า!” เซียวหยินเหยาพูดอย่างโกรธเคือง
“...” แรนดัลตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
“เด็กบ้าอะไรกัน!”
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยกมือขึ้นและตบไปที่ซงหยินเหยาอย่างแรง
“เร็วเข้าและหยุดเขา!” คาริน่าตะโกนใส่เย่จุนด้วยความสิ้นหวัง
เย่จุนไม่ได้รีบร้อนอะไร เขาหยิบแก้วขึ้นมาจิบเบา ๆ แล้วพูดว่า “เธอจะรีบร้อนไปทำไม!”
“ท่าน...” คาริน่ารีบหันไปหยุดแรนดัล ยังไงก็ตาม เธอไม่สามารถหยุดแรนดัลที่กำลังจะทำร้ายซงหยินเหยาได้
อย่างไรก็ตาม ในวินาทีต่อมา เธอก็ได้ตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ เพราะมีฉากที่ไม่น่าเชื่อได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ
เธอมองเห็นคทายาวที่มากกว่าหนึ่งฟุตปรากฏขึ้นในมือของซงหยินเหยา
คทามีขนาดเล็กเหมือนกับของเล่นก็ว่าได้
อย่างไรก็ตาม ขณะที่ซงหยินเหยาร่ายคาถา แสงศักดิ์สิทธิ์อันเจิดจ้าก็ได้พุ่งออกมาจากคทา
ทันใดนั้นแรนดัลก็ตัวแข็งค้าง เขาถูกปกคลุมไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป
ทันใดนั้นเอง ซงหยินเหยาได้โบกคทาและตบลงไปที่แรนดัล “ฉันจะสั่งสอนคนชั่วที่กล้ารังแกพี่สาวคาริน่า!”
ปัง ปัง ปัง...
อย่ามองแค่ว่าซงหยินเหยานั้นตัวเอง แต่ในตัวเธอนั้นมีพละกำลังมากมาย และแม้แต่มอนสเตอร์ก็สามารถถูกเธอทุบตีจนตายได้หลังจากที่เธอเปลี่ยนอาชีพ
แรนดัลอาเจียนออกมาเป็นเลือด ตอนนี้ร่างกายของเขาราวกับกลายเป็นประติมากรรมดินเผาก็ว่าได้ เขาเกือบจะถูกทุบจนแตกแล้ว
“นี่มัน... เป็นไปไม่ได้...” แรนดัลพูดอย่างยากลำบาก “เจ้าเป็นใคร...”
เขารู้สึกว่าโลกของเขากำลังจะพังทลายลง เขาเป็นหนึ่งในสามผู้ทรงอำนาจในแฟลนจ์ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าสาวน้อยที่อยู่ด้านหน้าเขาจะทรมานเขาจนเกือบจะถูกฆ่าตายโดยตรง
หากสาวน้อยคนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะ?
นี่คือสัตว์อสูรที่โผล่ขึ้นมาหรือไม่?
ในแฟลนจ์ไม่มีชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้แน่นอน ไม่สิ ไม่ควรมีชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้อยู่ในโลก
