ตอนที่ 235 : มารยาทของนายล่ะ??
ตอนที่ 235 : มารยาทของนายล่ะ??
ฉากนี้น่าอับอายมาก
เอเวลก็ตกตะลึง “เจียงเฉิน นายไปซื้อปราสาทนอยชวานสไตน์มาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เจียงเฉินยิ้ม “ไว้คุยกันทีหลังนะ!”
คืนนี้เจียงเฉินได้รับชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่!
เหล่าขุนนางจากยุโรปก็พากันเก็บของและรีบกลับจากงานกันทันที
หลังจากนั้นงานเลี้ยงก็กลายเป็นของเศรษฐีชาวจีนอย่างสมบูรณ์และเจียงเฉินก็ได้กลายเป็นจุดเด่นของงาน
เวลา 22.30 น.
งานเลี้ยงก็สิ้นสุดลง
เจียงเฉินพาเอเวลออกจากพิพิธภัณฑ์
“คุณเจียง เดี๋ยวก่อนครับ….” นักธุรกิจรายใหญ่วิ่งมาพร้อมกับพุงขนาดใหญ่ของเขา
“ครับ….” เจียงเฉินจำชายคนนี้ได้เขาเป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีที่เข้ามาร่วมงานในคืนนี้
“คุณเจียง ผมชื่อว่าซูหมิงอี้ครับ นี่นามบัตรของผมครับ” ซูหมิงอี้ไม่ได้เข้าหาเจียงเฉินตั้งแต่ในงานเลี้ยงเพราะเขานั้นรู้ว่าจะต้องมีคนมากมายพยามเข้าหาเจียงเฉินแน่และถ้าเขาต้องการผูกมิตรกับเจียงเฉินและได้รับความโปรดปรานจากเจียงเฉินการที่ดีที่สุดก็คือการเข้าหาเจียงเฉินหลังงานจบลง!
เจียงเฉินรับนามบัตรมา - ซูหมิงอี้ ประธานบริษัท บิลิบิลิ
บิลิบิลิ!
เจียงเฉินเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน
บริษัทนี้ทำทั้ง อนิเมชั่นสองมิติ สื่อการเรียนรู้และแพลตฟอร์มวีดีโอที่มีผู้ใช้เป็นหนุ่มสาวมากมาย....
“คุณซู สวัสดีครับ” เจียงเฉินจับมือก่อนจะยื่นนามบัตร “คุณเจียงครับ หลังจากนี้คุณพอจะมีเวลาทานอาหารกับผมหน่อยไหมครับ ผมรู้จักร้านอาหารแห่งหนึ่งที่มีความเป็นส่วนตัวมาก”
“ไม่มีปัญหาครับ”
หลังจากนั้นทั้งสองก็แยกทางกัน
เจียงเฉินขับรถออดี้ที่ได้รับการปรับแต่งและพาเอเวลไปส่ง
ในเวลานี้เองซูหมิงอี้ก็ขับรถมาเซราติมาและทักทายเจียงเฉิน “คุณเจียง แล้วพบกันใหม่นะครับ ลาก่อนครับ”
“ลาก่อนครับ” เจียงเฉินหันไปมองทะเบียนรถของซุหมิงอี้ : 945ZB (ไม่โอ้อวดไปหน่อยหรอ)
เลขทะเบียนสวยมาก!!
…..
และในตอนนี้เอง
กาเบรียลและจอห์นที่กลับมาโรงแรมผางกู่ก็กำลังโมโหจัด
จอห์นบ่นออกมา “คุณลุง ทำไมเราถึงต้องไปเลือกพิพิธภัณฑ์สำหรับจัดงานที่เป็นของเจียงเฉินด้วย?”
กาเบรียลมองไปที่จอห์น “แผนการจัดงานถูกวางไว้ตั้งครึ่งปีแล้ว แกเป็นคนไปสร้างปัญหากับเจียงเฉินเอง ดังนั้นเรื่องในวันนี้มันเป็นความผิดของแก!”
และในเวลานี้เองก็มีเพื่อนที่เป็นชนชั้นสูงของเขาคนหนึ่งโทรมา
“กาเบรียล นายพักอยู่ที่โรงแรมผางกู่ใช่ไหม?”
กาเบรียลอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและโอ้อวดออกมา “ใช่แล้ว มีแต่โรงแรมผางกู่เท่านั้นที่คู่ควรกับเจ้าชายกาเบรียลอย่างฉัน!”
เพื่อนของเขา “แต่ฉันเพิ่งได้ข่าวมาว่าโรงแรมผางกู่มีเจียงเฉินเป็นผู้ถือหุ้นด้วย....”
พรูด~~~
พรูด~~~
กาเบรียลและจอห์นกระอักเลือดออกมา
พระเจ้า!
ทำไมถึงต้องเป็นเจียงเฉินอีกแล้ว!
กาเบรียลและจอห์นระเบิดอารมณ์โกรธออกมา
ทุบของ!
พังทุกสิ่งที่เห็น!
สองคนพากันระบายความโกรธออกมา!
กาเบรียล “ไม่ ทำไมฉันต้องไปส่งเงินให้เจียงเฉินมันด้วย?! ฉันต้องเช็คเอาท์ เช็คเอาท์!!!”
จอห์น “ใช่ เราต้องเช็คเอาท์!”
วันรุ่งขึ้นเกเบรียลรีบลงไปที่ล๊อบบี้ขของโรงแรมเพื่อเช็คเอาท์ แต่แล้ว....
ทางโรงแรมก็ต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าสิ่งของในห้องถูกกาเบรียลทุบพัง!
บนชั้นบนสุดของโรงแรมเต็มไปด้วยของตกแต่งที่มีราคาแพง!
และส่วนใหญ่เป็นโบราณวัตถุ!!
หลังจากคำนวณเงินออกมาแล้วกาเบรียลและจอห์นก็ต้องร้องไห้ออกมา!!
พวกเขาต้องชดเชยเงินกว่า 8 ล้าน!
เจ็บใจ!
“นี่มันโรงแรมเถื่อน โรงแรมเถื่อนชัดๆ!!!”
กาเบรียลปฏิเสธที่จะชดใช้ให้กับโรงแรมและยังตะโกนด่าพนักงาน!
จากนั้น....โรงแรมก็เรียกตำรวจเข้ามา กาเบรียลและจอห์น สองเชื้อพระวงศ์ก็ถูกจับไปทัวร์สถานนีตำรวจ~~
.......
ห้าวันต่อมา
ชีวิตของเจียงเฉินกลับมาสู่ความสงบอีกครั้ง
ทุกวันเป็นวันที่ปกติและมีความสุขและยังผ่อนคลายในแบบที่เจียงเฉินชอบ
เช้านี้เจียงเฉินขับตี้ตี้และรับผู้โดยสารชายคนหนึ่งที่อายุประมาณ 84 ปี
ชายชราต้องการไปหาหมอที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนหยานจิง เขานั้นอยู่ตัวคนเดียวและยังเป็นหม้าย ลูกๆของเขาต่างก็อยู่ต่างประเทศหมด ดังนั้นเขาจึงอยู่คนเดียวในบ้านของเขา
เมื่อเห็นว่าชายชราเดินลำบากมาก เจียงเฉินจึงช่วยพาเขาไปส่งถึงโรงพยาบาลโดยตรง สุดท้ายชายชราก็ลืมหยิบเงินมาค่าและเดินทางครั้งนี้อยู่ที่ประมาณ 100 หยวนและด้วยและเงินแค่นี้แน่นอนว่าเจียงเฉินไม่สนใจอยู่แล้ว
หลังจากออกจากโรงพยาบาลเจียงเฉินก็รู้สึกอารมณ์ไม่ดี
บางทีเขานั้นก็สงสัยว่าทำไมคนถึงชอบไปอยู่ต่างประเทศกันแถมพ่อที่อยู่ในวัยแก่ชราอายุตั้ง 84 ปีก็ไม่เอาไปด้วยและปล่อยทิ้งไว้อยู่ในประเทศนี้
อากาศของต่างประเทศมันหอมขนาดนั้นเลยหรอ?
.......
“ตรูด ตรูด ตรูด~~~”
“ทายสิว่านี่ใคร?” เสียงหวานดังออกมาจากโทรศัพท์
เสียงที่ฟังดูกล้าหาญแบบนี้ไม่มีใครอีกแล้วนอกจากหลินซีหลานตำรวจสาวตัวน้อยที่ดุร้ายและน่ารักของเขา?
“อา...นี่ใช่เจ้าหน้าที่ตำรวจหลินซีหลาน ที่น่ารักสุดเจ๋งแถมยังเท่ที่สุดของฉันใช่หรือเปล่า?”
เจียงเฉินคิดถึงรูปลักษณ์ที่ดูดุดันและน่ารักของหลินซีหลานขึ้นมาอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นมามากทันที และความโมโหของเขาก่อนหน้านี้ก็ถูกลบหายออกไปอย่างสิ้นเชิง
“ใช่แล้ว! ฉันจะแอบบอกให้ก็ได้นะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่หมิงเฉิง ฉันต้องมาช่วยเพื่อนซี้ที่สุดของฉันซูหยิงเข้าเวรและลาดตระเวนรักษาความปลอดภัยแทนเธอ! อย่าให้ฉันจับนายได้เชียวไม่งั้นฉันปรับนายอ่วมแน่!!” หลินซีหลานขู่ออกมา
“จริงสิ ตอนนี้เธออยู่ตรงไหนหรอ เดี๋ยวฉันจะไปหา!”
“ตอนนี้ฉันอยู่ที่ถนนจิ่วต๋า~”
“โอเค เดี๋ยวจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ”
เจียงเฉินยิ้มก่อนจะวางสาย หลินซีหลานพูดขนาดนี้แสดงว่าเธอจะต้องคิดถึงฉันมากแน่นอน!
เหยียบคันเร่ง!
รถออดี้พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว!
10 นาทีต่อมา.....
เจียงเฉินก็มาถึงถนนจิ่วต๋าตามที่หลินซีหลานบอก
ในไม่ช้าเจียงเฉินก็เห็นหลินซีหลาน
ในตอนนี้หลินซีหลานกำลังสวมเครื่องแบบหน่วยลาดตระเวนรักษาความปลอดภัยพร้อมกับมีปอกแขนที่แขนของเธอ และเธอนั้นก็ยังดูเท่เสมอเมื่อเธออยู่ในเครื่องแบบ
หน้าของเธอแดงเล็กน้อยแต่เธอก็ยังดูน่ารักและดุดันอยู่จริงๆ
เจียงเฉินรู้มากจากเธอแล้วว่าเธอนั้นกำลังช่วยเพื่อนสนิทของเธออยู่
ซูหยิงเป็นเพื่อนสนิทของเธอและยังมียศที่ต่ำกว่าเธอจนบางครั้งเพื่อนของเธอคนนี้ต้องออกมาลาดตระเวนรักษาความปลอดภัย
งานของพวกเธอตอนนี้ก็คือการรักษาความสงบเรียบร้อยในพื้นที่ที่รับผิดชอบ ป้องกันการลักขโมยและการต้มตุ๋นใส่ความคน ป้องกันเหตุอัคคีภัย และทำการตรวจสอบทุกอย่างที่อาจมีอันตราย
และหากพบบุคลที่ต้องสงสัยก็จะทำการรายงานไปยังเบื้องบนทันที
เมื่อเทียบกับงานของหลินซีหลานที่เป็นกัปตันของกองตำรวจอาชญากรรมแล้วงานนี้ยังง่ายกว่ามาก!
เจียงเฉินยังคงอยู่ในรถและมองดูเพื่อนสนิทของหลินซีหลานจากระยะไกล ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงผมสั้นแต่ไม่ว่าเธอจะเคลื่อนไหวอย่างไร เธอก็ดูสบายๆจนไม่ต่างกับเด็กผู้ชายแม้แต่น้อย
แต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนร่วมงานคนนี้ก็ไม่ใช่ผู้ชายอยู่ดี
ห่างออกไปประมาณ 70 เมตร
โจรคนหนึ่งกำลังมองไปรอบๆเพื่อหาเหยื่อ
“ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนรวย แต่สร้อยไข่มุกนั้นดูแล้วยังไงก็เป็นแค่ไข่มุกคุณภาพต่ำ ส่วนตุ้มหูที่ดูเหมือนเพรชก็เป็นแคริสตัล แบบนี้อย่าไปสนใจดีกว่า!!”
“ผู้หญิงคนนี้ใช้กระเป๋าหลุยส์ วิตตองแต่มันสะท้อนแสงมากเกินไปน่าจะเป็นของปลอม!!”
“….”
ดวงตาของโจรคนนี้ร้ายกาจมากภายใต้สายตาที่เฉียบคมของเขา เขาสามารถระบุได้ทันทีว่าอันไหนเป็นของแท้อันไหนเป็นของปลอม!
“ฮะ~~”
จู่ๆดวงตาของโจรก็เป็นประกาย!
เมื่อเขานั้นได้เห็นสายตรวจฝึกงานที่ไว้ผมสั้น (เพื่อนร่วมทีมของหลินซีหลาน) ที่กำลังสวมสร้อยคอของ [ปองแตร์ เดอ คาร์เทียร์]!!
เขาขยี้ตาของตัวเอง!!
พยายามดูให้ชัดยิ่งขึ้น!
ใช่แล้วมันเป็น [ปองแตร์ เดอ คาร์เทียร์] แน่นอน!
รูปลักษณ์ที่มีความพิเศษ โทนสีออกมืด มีความพิถีพิถันและดูก็รู้ได้ทันทีว่ามีระดับที่ไม่ธรรมดา มีเพียงแค่ผลิตภัณฑ์ที่เป็นของแท้เท่านั้นที่ให้ความรู้สึกแบบนี้ได้!
สำหรับโจรแล้วนี่แหละแกะอ้วนตัวใหญ่!!
ตื่นเต้นมาก!
เขานั้นเพิกเฉยต่อเครื่องแบบลาดตระเวนของสองสาวอย่างสมบูรณ์! และจากสายตาที่ชั่วร้ายของเขา เขานั้นได้ตัดสินใจแล้วว่าจะทำให้หน่อวยลาดตระเวนสาวทั้งสองคนที่เป็นมือใหม่ต้องหวาดกลัว!
เขาโทรออกไปทันที “พี่ชาย ฉันพบเป้าหมายแล้ว มารับฉันในอีก 20 วินาที….”
เสียงจากโทรศัพท์ “ตกลง!”
หลังจากวางสายโจรคนนั้นก็เริ่มลงมือทันที เขาแกล้งเดินเล่นมือถือตรงไปทางหลินซีหลานทันที
ดึง!
โจรคนนั้นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและคว้าสร้อยคอของหญิงสาวก่อนจะดึงออกมา
“อ๊ะ~” หญิงสาวร้องออกมา
โจรตื่นเต้นมาก : ได้สร้อยมาแล้ว!
หลินซีหลานตอบสนองอย่างรวดเร็วเธอคว้าไปที่มือของโจร ดวงตาของโจรเต็มไปด้วยความตกใจ เขาหยิบมีดที่เอวออกมาและแทงไปที่แขนของหลินซีหลานทันที แต่หลินซีหลานก็หลีกเลี่ยงมันตามสัญชาติญาณของเธอก่อนจะถอยออกมา...
แต่โจรก็วิ่งหนีออกไปได้สำเร็จ!
และในเวลานี้เองเพื่อนร่วมงานของซีหลานก็เริ่มตอบสนองและตะโกนออกไป
“โจร!”
“มีการชิงทรัพย์!!”
ทางฝั่งของเจียงเฉินก็ขับรถเข้ามาใกล้ๆหลินซีหลานพอดีกับตอนที่โจรนั้นกำลังขโมยสร้อยคอและแทงมีดเข้าไปที่หลินซีหลาน
“ซีหลาน!”
เจียงเฉินร้องออกมาก่อนจะลงจากรถอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งเข้าไปคว้ามือของหลินซีหลานมาดูด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล ก่อนจะมองซีหลานขึ้งลงซ้ายขวาเพื่อตรวจดูว่าเธอได้รับบาดเจ็บตรงไหนไหม?
และในที่สุดเขาก็พบว่าหลินซีหลานไม่ได้รับบาดเจ็บ.....
เจียงเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะพูดกับหลินซีหลานด้วยความอ่อนโยน “มันทำให้เธอตกใจมากไหม? เดี๋ยวฉันจะไปลากมันกลับมาสั่งสอนบทเรียนเอง!”
“ฉันตกใจมากจริงๆ~”
หลินซีหลานขมวดคิ้ว “ฉันประเมินอีกฝ่ายต่ำเกินไปหน่อย ไม่คิดว่าทางนั้นจัมีอาวุธสังหาร...”
ขณะที่เพื่อนร่วมงานของเธอที่ถูกกระชากสร้อยไปจนมีเลือดออกเล็กน้อยที่คอ เมื่อได้เห็นเรื่องทั้งหมดเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอนั้นกำลังมีอาหารสุนัขอยู่เต็มปาก!
“เฮ้ ฉันยังอยู่ตรงนี้นะ!”
“อ่า~~~” ตอนนี้หลินซีหลานที่เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเธอยังมีเพื่อนร่วมงานอยู่ตรงนี้ก็หน้าแดงออกมาทันที
เจียงเฉินจูบไปที่หน้าผากของหลินซีหลานก่อนจะยิ้มและพูดออกมา “ซีหลานรออยู่ตรงก่อนนะเดี๋ยวฉันจะเอาตัวมันกลับมาให้เธอล้างแค้น!”
“ระวังตัวด้วยนะ…”
หลินซีหลานมองดูเจียงเฉินอย่างประหม่าและเป็นห่วง
.......
ในเวลานี้เองก็มีรถตู้คันหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและรับโจรขึ้นรถก่อนจะวิ่งออกไป~
เจียงเฉินหัวเราะออกมา
รถออดี้ที่ถูกดัดแปลงสุดล้ำก็ออกตัวตามไปทันที!
ขุมพลังจากเครื่องยนต์วี 12 พุ่งออกมา!
บูม~~~
เครื่องยนต์ส่งเสียงคำรามออกมาราวกับสัตว์ร้าย เสียงของมันเต็มไปด้วยพลัง!
รถออดี้เพิ่มความเร็วอย่างรวดเร็ว!
เพียงแค่ 2.6 วินาทีความเร็วก็พุ่งไปแตะที่ 100 Km/H!
ในรถ....
โจรคนนั้นตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “คราวนี้ได้ผลเด็บเกี่ยวไม่น้อยเลยมันเป็นสร้อย ปองแตร์ เดอ คาร์เทียร์!
คนขับรถตกตะลึง “อะไรนะ?! สร้อยคอปองแตร์ เดอ คาร์เทียร์ ราคาเส้นละ 210,000 น่ะหรอ?!”
โจรพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ “ใช่แล้ว เส้นนั้นนั่นแหละ!”
คนขับพูดออกมาอย่างตื่นเต้น “เรารวยแล้ว!”
ในเวลานี้เองโจรคนนั้นก็หันออกไปมองข้างหลังและใบหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป
“ไม่นะ มีรถออดี้ เอสามกำลังไล่ตามเราอยู่!”
เมื่อคนขับได้ยินก็รู้สึกราวกับตัวเองถูกหยาม
“ออดี้หรอ? มันจะมาสู้กับรถของฉันได้หรอ? รถของฉันผ่านการดัดแปลงมาเป็นพิเศษเครื่องยนต์ก็เป็นเครื่องยนต์รถบรรทุก....”
ปรากฏว่ารถของเขาถูกดัดแปลงมาแล้ว!
และเครื่องยนต์ที่ใช้ยังเป็นเครื่องยนต์รถบรรทุก!
และนี่ก็คือสาเหตุว่าทำไมพวกเขาถึงกล้ามาก่อเหตุที่นี่!
“ต่อไปก็ดูการชับของฉันดีๆก็แล้วกัน!”
ในเวลานี้เองคนขับรถก็รู้สึกราวกับตัวเองมีวิญญาณนักแข่งเข้าสิง!
รอยยิ้มเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เขาเริ่มควบคุมรถอย่างชำนาญ
ไม่นานรถตู้ก็ส่งเสียงคำรามออกมาก่อนที่รถจะพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว!
ความเร็วเพิ่มขึ้น!
“พี่ใหญ่!!!”
“ฮึ่ม ก็แค่ออดี้ไม่คู่ควรมาพูดต่อหน้าฉันคนนี้!”
ในเวลานี้เองคนขับรู้สึกราวกับตัวเองนั้นเต็มไปด้วยแสงสว่าง
แต่....
เมื่อโจรหันหลังกลับไป!
“เวรแล้ว!!!”
เขาหวาดกลัวมาก!
ปรากฏว่ารถออดี้มาจี้ตูดรถของพวกเขาแล้ว!
“พี่ออดี้จี้เรามาแล้ว!”
“ไม่ต้องกลัว รอฉันขึ้นไปเกียร์สี่ก่อน!!”
หน้าของคนขับไม่เปลี่ยนแปลงและยังเต็มไปด้วยความมั่นใจ...
เครื่องยนต์ของรถบรรทุกทำให้รถตู้ที่มีน้ำหนักเบาพุ่งออกไปราวกับสายฟ้า!
บรื้น!!!!!
หลังจากนั้นอีกไม่กี่วินาที....
โจรก็ตะโกนออกมาอีกครั้ง “พี่ใหญ่! เร่งไปก็ยังไม่มีประโยชร์! อีกฝ่ายยังเกาะพวกเราแน่นอยู่เลย!”
คนขับตกตะลึง “อะไรนะ ยังตามได้อีกหรอ? เป็นไปไม่ได้ ไม่ต้องกังวลฉันจะเร่งต่อไปอีก!”
ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา!
เกียร์ห้า!
ความเร็ว 170 Km/H
วิ่งออกไปราวกับสายลม~~
ก็แค่ออดี้ยังไงก็ต้องคุกเข่าให้กับรถของฉัน!
แต่ผลลัพธ์....
โจรยังคงตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “พี่ใหญ่ ไม่นะ อีกฝ่ายยังตามติดพวกเราอยู่!”
“เป็นไปได้ยังไง!!” คนขับตะโกนอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ฉันขับตั้ง 170 แล้วทำไมรถออดี้ถึงยังตามมาได้ เมื่อกี้นายก็บอกไม่ใช่หรอว่ามันก็แค่ ออดี้เอสาม มันไม่ได้โดนดัดแปลงมาจากเบนท์ลีย์ใช่ไหม?!”
พวกเขาเดาออกมา!
และคิดว่ามันเป็นรถเบนท์ลีย์ที่ถูกดัดแปลง!
คนขับตะโกนด่าออกมาลั่น!
ในเวลานี้เขาตื่นตระหนกมาก!
ถ้าเป็นรถเบนท์ลีย์จริงๆเขาก็คงต้องยิมอีกฝ่าย!
ในอีกด้านหนึ่ง เจียงเฉินที่เห็นว่าตอนนี้เลนข้างๆเปิดโล่งอยู่และไม่มีรถเขาก็เหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วไปที่ 180 Km/H
รถพุ่งเข้าไปชนท้ายของรถตู้เบาๆทันที
ปั้ง~~~
รถตู้ก็เสียหลักและเข้าชนกับข้างทางที่เป็นผนังสูงขึ้นมา 1 เมตรทำให้รถนั้นเสียรูปด้านหน้าของมันและหยุดลง
“อ่า~~”
โจรสองคนทุบกระจกก่อนจะออกมาและวิ่งออกไปหลายเมตรก่อนจะล้มลงเพราะขาของพวกเขาหัก!
และในเวลานี้เองตำรวจก็เข้ามาจับทั้งสองที่ไม่อาจหนีไปไหนได้
สร้อยคอก็ถูกนำกลับมา!
“คุณตำรวจ! ผมขอแจ้งความ เขาดัดแปลงรถออดี้ให้เป็นออดี้อย่างผิดกฏหมาย!”
คนขับตะโกนอย่างโกรธจัดและชี้ไปที่รถออดี้ของเจียงเฉิน
ตำรวจ “???”
เจียงเฉิน “…”
ด้วยความเป็นมืออาชีพของตำรวจ พวกเขาจึงทำการตรวจสอบลักษณะของรถของเจียงเฉิน
ไฟท้าย....ตำแหน่งป้ายทะเบียน
ไฟเบลค ท่อไอเสีย ไฟหน้า....
หลังจากตรวจสอบแล้วพวกเขาก็ต้องตกตะลึง
พวกเขาสามารถยืนยันด้วยความเป็นมืออาชีพของพวกเขาว่านี่คือรถออดี้ที่ได้รับการดัดแปลงและยังเป็นการดัดแปลงอย่างจริงจังด้วย!
“ฉันตรวจสอบแล้ว มันคือรถ…”
ก่อนที่ตำรวจจะพูดออกมา เขาก็เห็นเจียงเฉินหยิบตรา [ตำรวจอาชญากรรมระดับชาติ] ออกมาและดวงตาของเขาก็เป็นประกายและการพูดของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว!
“จริงๆแล้วมันเป็นรถออดี้!”
อะไรนะ!!
คนขับและโจรล้มลงอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา พวกเขาดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง “เป็นไปไม่ได้! เขาจะต้องดัดแปลงจากเบนท์ลีย์อย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นเขาจะตามรถตู้ดัดแปลงด้วยเครื่องรถบรรทุกของผมได้ยังไง!!”
“รถตู้ดัดแปลงเครื่องยนต์รถบรรทุก??”
ตำรวจมองไปที่รถตู้ “โอ้....อย่างแรกเลยนะนายใส่ร้ายคนอื่น! ตอนนี้นายยังโดนข้อหาดัดแปลงยานพาหนะที่อันตรายอย่างผิดกฏหมายและเป็นอันตรายต่อการจราจรด้วย!”
“คุณ! คุณ! คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน?!”
โจรตัวสั่นด้วยความโกรธ
“อีกอย่าง เขาทำร้ายตำรวจด้วย” เจียงเฉินชี้ไปที่โจรและพูดออกมา
“ได้เลย แกกล้ามากที่ทำร้ายตำรวจ!!” ตำรวจมองไปที่โจรด้วยความเย็นชา
เขาเอาสมุดมาจดทันที!
คนขับ “….”
อยู่ดีๆเขาก็รู้สึกว่าเขาไม่ควรพูดอะไรออกมา
คุณตำรวจคุณยังมีความซื่อสัตย์อยู่ไหม?!
ทำไมคุณถึงต้องทำตามที่เขาพูดตลอด?
โจร : ปิดหน้าและร้องไห้ออกมา!
o(╥﹏╥)o~
