ตอนที่ 157+158 ตามเธอไป!

ตอนที่ 157 ตามเธอไป

“เสวี่ยฮุ่ย!” เจียงเหยาตะโกนออกมาหลังจากเข้าไปในสนาม “เวินเสวี่ยฮุ่ย!”

จากนั้นก็มีเสียงผู้หญิงดังก้องจากมุมหนึ่งไกล ๆ “เจียงเหยา ฉันอยู่ตรงนี้ มาสิ!”

เสียงนั้นคลุมเครืออาจเป็นเพราะระยะทางที่ค่อนข้างไกล แต่เจียงเหยาหยุดเดินกะทันหัน

สัญชาตญาณแรกของเธอบอกว่า นั่นไม่ใช่เสียงของเวินเสวี่ยฮุ่ย

เธอและเวินเสวี่ยฮุ่ยเดินกลับห้องพักด้วยกันทุกวัน พวกเขาอยู่ด้วยกันเกือบตลอดเวลา ทำไมเธอถึงจะจำเสียงของเวินเสวี่ยอุ่ยไม่ได้?

เมื่อเสียงนั้นเริ่มเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น เจียงเหยาก็หันกลับทันทีและวิ่งไปยังทิศทางที่เธอเข้ามาก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว

“บ้าเอ๊ย! เธอหนีไปแล้ว!” ความสงบสุขของท้องฟ้ายามค่ำคืนถูกขัดจังหวะด้วยคำสบถดัง ๆ ตามด้วยเสียงฝีเท้าที่หนักหน่วงและวิ่งมาอย่างเร็วและเร็วยิ่งขึ้น

“ตามเธอไป!” นั่นคือเสียงของจางซีชิงที่สั่งใครคนหนึ่ง จากนั้นเธอก็หันไปทางเจียงเหยาและตะโกนว่า “เจียงเหยา เธอไม่อยากรู้ตัวตนที่แท้จริงของสามีเธอหรอกเหรอ? ฉันจะบอกอะไรให้ ว่าเธอถูกสามีของเธอหลอก!”

“บ้าเอ๊ย! ทำไมถึงได้วิ่งเร็วแบบนี้? หยุดนะ! ฉันไม่กินเธอหรอกน่า!” ฉีเซียงที่โกรธเคืองตะโกนไล่หลังเธอ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เจียงเหยาถึงได้หันหลังและวิ่งหนีอย่างกะทันหัน ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดว่าผู้หญิงจะวิ่งเร็วได้ขนาดนี้! เธอวิ่งออกจากสนามฟุตบอลเพียงชั่วพริบตา วิ่งไปไกลจากพวกเขา

ฉีเซียงระงับความโกรธและตะโกนอีกครั้ง “โจวเหวยฉี! เธอไม่อยากรู้เกี่ยวกับเขาหรอกเหรอ?”

เช้าวันนี้เมื่อจางซีชิงบอกว่าเจียงเหยาไม่มาทานอาหารเย็นด้วย ฉีเซียงไม่สนใจเลยสักนิด เขาไม่มีปัญหาในการหาผู้หญิง แล้วทำไมต้องสนใจผู้หญิงที่ยังไม่เคยเห็นหน้าด้วย? ทว่าเมื่อจางซีชิงส่งรูปถ่ายให้เขาดู เขาถึงกับอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจและผุดความคิดชั่วร้ายขึ้นมาในใจ

ไม่แปลกใจที่โจวเหวยฉีจะตกหลุมรักเธอ เธอสวยจริง ๆ

เมื่อพิจารณาจากภาพถ่าย ความงามของเจียงเหยานั้นบริสุทธิ์และดูธรรมชาติ ความบริสุทธิ์และไร้เดียงสาที่เปล่งประกายจากใบหน้าอันไร้ที่ติของเธอมีความรู้สึกแตกต่างไปจากผู้หญิงที่เขาเคยเล่นด้วยอย่างสิ้นเชิง เพียงมองแวบแรก ใบหน้านั้นก็ติดตราตรึงในใจของเขา

เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ของเธอเพียงอย่างเดียว เจียงเหยาก็คุ้มค่ากับการมาที่มหาวิทยาลัยแพทย์หนานเจียงในเวลานี้

ตอนแรกพวกเขาขอให้ใครบางคนเรียกเวินเสวี่ยฮุ่ยออกไปก่อน จากนั้นพวกเขาจะขอให้เจียงเหยาไปที่สนามฟุตบอลโดยอ้างชื่อของเวินเสวี่ยฮุ่ย

จางซีชิงบอกว่า เจียงเหยากับเวินเสวี่ยฮุ่ยเป็นเพื่อนรักกัน ยังไงเธอก็ต้องมาอย่างแน่นอน

ตามที่คาดไว้ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมา เจียงเหยาก็มาจริง ๆ เขาได้ขอให้คนบางคนปลอมตัวเป็นเวินเสวี่ยฮุ่ยและเรียกเธอ แต่เจียงเหยากลับวิ่งหนี

หลังจากออกจากสนามฟุตบอล เจียงเหยาก็รีบไปที่ศูนย์รวมของนักศึกษา เมื่อเธออยู่ห่างจากศูนย์รวมนั้นไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร เธอก็ค่อย ๆ ลดความเร็วลงจนหยุดอยู่กับที่ เมื่อได้ยินเสียงตะโกนไล่หลังของฉีเซียง

ขณะที่กลุ่มคนกำลังไล่ตามเธอใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ พวกเขาหอบเหนื่อยและหมดแรงอย่างมาก ในทางกลับกัน เธอเดินสบาย ๆ แม้แต่การหายใจของเธอยังราบรื่นและผ่อนคลาย ในเวลานี้ ในที่สุดเธอก็ตระหนักถึงข้อดีของความแข็งแกร่งทางกายภาพที่เพิ่มขึ้น ไม่เพียงแต่ร่างกายของเธอดีขึ้นเท่านั้น แต่เธอยังวิ่งได้เร็วขึ้นอีกด้วย เธอในตอนนี้ซึ่งเป็นมือใหม่ในการออกกำลังกายสามารถเอาชนะพวกที่แข็งแรงได้อย่างง่ายดาย

จุดรวมตัวของนักศึกษามีชีวิตชีวาอย่างมาก จุดนั้นอยู่ห่างจากพวกเขาไปเพียงหนึ่งกิโลเมตร ด้วยความมั่นใจในข้อดีของเธอ เจียงเหยาหยุดเดินอย่างกล้าหาญในจุดที่เธอยืน อยากรู้ว่าฉีเซียงและจางซีชิงจะบอกเธอว่าอย่างไร

ในที่สุดฉีเซียงก็มาถึงที่ที่เธอยืนรออยู่ เขาก้มลงและหอบหายใจอย่างสิ้นหวังเหมือนลูกหมา เขาถ่มน้ำลายเหนียวออกมาระหว่างหายใจหอบ “โอ้ นี่เธอสนใจโจวเหวยฉีจริง ๆ สินะ”

“ฉันแค่อยากรู้ว่าคุณกำลังจะบอกอะไรฉันเกี่ยวกับเขา” เจียงเหยาแอบกดเบอร์โทรของโจวเหวยฉี บนมือถือของเธอ มีเบอร์ติดต่อในเครื่องของเธอไม่มากนัก และหนึ่งในนั้นก็คือเบอร์ของโจวเหวยฉีที่เขาบันทึกไว้ให้เธอก่อนหน้านี้

__

ตอนที่ 158 ทำไมไม่แต่งกับฉัน

​

“เจียงเหยา สามีของเธอยืมรถจากฉีเซียง เธอคิดว่าสามีของเธอรวยเหรอ? ฉันจะบอกอะไรให้นะ สามีของเธอไม่ได้เป็นอะไรในเมืองหนานเจียงเลย การแต่งงานของเธอก็คงเป็นเรื่องโกหก!” แม้ว่าจางซีชิงจะต้องการใครสักคนที่จะช่วยพยุงเธอให้ยืนขึ้นจากอาการเหนื่อยที่วิ่งเมื่อสักครู่ เธอกัดฟันพูด ‘ความจริง’ ออกมาเมื่อมีโอกาส เธออยากจะเห็นเจียงเหยาตกใจจนล้มลงอย่างมาก

“เจียงเหยา ฉันคิดว่าสามีของเธอคงยืมเงินคนอื่นมาซื้อโทรศัพท์ให้กับเธอ เธอคิดว่าสามีเธอรวยแค่ไหนกัน? ก็คงเป็นพวกทำอะไรเกินตัว! ตอนนี้อาจจะเป็นหนี้ก้อนโตอยู่ก็เป็นได้ แล้วทะเบียนสมรสอะไรนั้นของเธอก็คงอาจเป็นของปลอมเสียด้วยซ้ำ!”

“จางซีชิง เธอโง่หรือเปล่า?” ฉีเซียงเปิดปากและต่อว่าจางซีชิง ครอบครัวโจวเหรอยากจน ถ้าตระกูลโจวยากจน ครองครัวจางคงนอนข้างถนน?

“ฉีเซียง!” จางซีชิงถูกต่อว่าอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เธอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

“ฉีเซียง กล้าดียังไงมาต่อว่าฉัน!”

“ฮึ่ม!” หลังจากที่จางซีชิงพูดจบ เธอกลายเป็นเพียงหุ่นในสายตาของฉีเซียง ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเธออีกต่อไป

เขาหันกลับมามองเจียงเหยา ที่กำลังจ้องมองเขากลับด้วยสายตาที่เย็นชา

“เจียงเหยา โจวที่สี่¹ คือคนที่ให้โทรศัพท์มือถือกับเธอและขับรถของฉันมารับเธอด้วยใช่ไหม เราเรียกเขาว่าโจวที่สี่ แต่คุณแน่ใจเหรอว่าคุณรู้จักตัวตนของเขาแล้วจริง ๆ? เธอถึงกล้าบอกคนอื่นว่าเธอเป็นภรรยาของโจวที่สี่ เขารู้เรื่องนั้นไหม? โจวที่สี่ยอมรับว่าเธอเป็นภรรยาของเขาด้วยหรือเปล่า?”

...

ที่เมืองจินโด เมื่อโจวเหวยฉีได้ยินสิ่งที่ฉีเซียงพูด เขาตกใจกระทั่งกระโดดขึ้นไปบนโซฟาและล้มตัวลงทันที ตอนนี้เขาอาศัยอยู่บ้านที่ลู่ชิงสียกให้เขา เมื่อได้ยินเพื่อนของเขา ฉีเซียงที่อยู่ปลายสาย อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ที่เมืองหนานเจียง โดยบอกว่าเจียงเหยาคือภรรยาของเขา

ร่างกายของเขาสั่นเมื่อใบหน้าของลู่ชิงสีผุดขึ้นในใจของเขา

ไม่ เขาไม่สามารถปล่อยให้ลู่ชิงสีได้ยินประโยคนั้นได้ ไม่เพียงแต่ฉีเซียงเท่านั้นที่จะโดนดี เขาเองก็ด้วย – จบกันน่ะสิ ความหึงหวงภรรยาของลู่ชิงสีน่ากลัวสักเพียงไหนเล่า!

เจียงเหยาไม่สามารถกลั้นอยู่ เธอหัวเราะลั่นออกมา “โอ้...ชื่อจริง ๆ ของโจวที่สี่ที่ว่า ก็คงเป็นโจวเหวยฉี ฉันคิดว่าโจวที่สี่เป็นชื่อจริงของเขาเสียอีก และเขาอาจมีพี่น้องชื่อ โจวที่หนึ่ง โจวที่สอง โจวที่สาม”

“เจียงเหยา...” โจวเหวยฉีได้ยินเธอและพูดผ่านโทรศัพท์ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ความรู้สึกของเขาเจ็บปวดเมื่อเจียงเหยา จำชื่อเขาไม่ได้ แม้ว่าพวกเขาจะเคยทานอาหารร่วมกันมาก่อน...

แน่นอน เจียงเหยาไม่ได้ยินที่เขาพูด แต่ในที่สุดเธอก็เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบัน หลังจากที่ยุ่งอยู่นาน ทุกคนต่างคิดว่าโจวเหวยฉีคือสามีของเธอ อย่างไรก็ตาม ฉีเซียงก็น่าจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของโจวเหวยฉี หากเป็นกรณีนี้ ฉีเซียงพยายามทำอะไรกันแน่

“เจียงเหยา เป็นไปไม่ได้หรอกนะที่เหวยฉีจะแต่งงานกับเธอ ถ้าเขาบอกเธอว่าเขากำลังจะแต่งงานกับเธอ เขาคงเล่น ๆ กับเธอ ตอนนี้เขากลับจินโดไปแล้ว ถ้าไม่มีเรื่องอะไร เขาคงไม่กลับมาที่หนานเจียงหรอก” ฉีเซียงก้าวไปข้างหน้าโดยอาศัยไฟของถนน ทำให้เขาเห็นภาพของเทพธิดาที่อยู่ข้างหน้าเขาเพียงไม่กี่ก้าว เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความตกใจ “เธอสวยกว่าในรูปเสียอีก...”

ว่ากันตามจริง ภาพถ่ายของเธอที่ถูกจางซีชิงถ่ายมาทีเผลอ เป็นภาพที่เธอยืนอยู่ใต้ไฟของถนน ใบหน้าเล็กเท่ากับขนาดฝ่ามือ หน้าผากเกลี้ยงเกลา ดวงตาเป็นประกายดุจคริสตัลในสระน้ำ ใต้จมูกโด่งเป็นสัน เป็นปากที่คล้ายลูกเชอร์รี่สีชมพูอันน่าเย้ายวน จนทำให้ใครต่อใครอยากลิ้มรสมัน

สวย!

หัวใจของฉีเซียงละลายราวกับถูกหางแมวถูไถ เธอสวยมาก! คล้ายกับอัญมณีที่ถูกซ่อนเร้น งดงามราวกับดวงดาวในราตรีมืดสงัด เงียบทว่าสง่างาม ให้อารมณ์โดดเด่นอันเป็นเอกลักษณ์เกี่ยวกับเธอ

“เจียงเหยา ทำไมเธอไม่พิจารณาฉันแทนล่ะ? เหวยฉีไม่อาจแต่งงานกับเธอได้หรอก แต่ถ้าเธอเรียนจบแล้ว ฉันสามารถแต่งงานกับเธอได้นะ” ฉีเซียงคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นจริง ๆ เธอเป็นนักศึกษาที่มีผลการเรียนสูงของมหาวิทยาลัยแพทย์หนานเจียงและยังสวยมากอีกด้วย หากในอนาคตได้ความช่วยเหลือจากตระกูลจาง แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการทำงานที่โรงพยาบาล เธอยังสามารถเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยได้ ถ้าเขาแต่งงานกับผู้หญิงอย่างเธอ ไม่เพียงแต่ทำให้สบายตา เธอยังสามารถเพิ่มศักดิ์ศรีของเขาได้อีกด้วย

​....

หมายเหตุ

[1] โจวที่สี่ คือชื่อเล่นของโจวเหวยฉี