ตอนที่ 143+144 คิดว่าตัวเองน่ารักเหรอ?
ตอนที่ 143 คิดว่าตัวเองน่ารักเหรอ?
เจียงเหยาจ้องมองด้วยความงุนงง หัวหน้าห้อง เจียงฟางเกอชี้ไปที่รูปถ่ายหมู่ในหนังสือพิมพ์และยิ้มอย่างตื่นเต้น “เจียงเหยา ดูรูปของเธอสิ สวยมากเลย! เจ้าของร้านหนังสือพิมพ์บอกว่าเช้านี้ ทุกคนต่างรีบมาซื้อกันแต่เช้า จนถึงตอนนี้ เธอมีคะแนนโหวตสูงสุดในการประกวดดาวของนักศึกษาใหม่ที่สวยที่สุด! เธอได้คะแนนมากกว่า 100 คะแนน สูงกว่าจางซีชิง เด็กคณะศิลปศาสตร์เสียอีก!”
“น่ากลัวจริง ๆ!” เวินเสวี่ยฮุ่ยกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข “อย่างที่ฉันคาดไว้ไม่มีผิด ผู้หญิงคนนั้นมีโอกาสน้อยมาที่จะได้รับเลือกเป็นตัวแทนนักศึกษาใหม่”
“โอ้ ไม่สิ ทางมหาวิทยาลัยยังไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการเลย ฉันเพียงแค่ได้ยินมา แต่คนพูดคือผู้อำนวยการน่ะสิ ฉันเลยคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องจริง พิธีเปิดอย่างเป็นทางการสำหรับนักศึกษาใหม่จะจัดขึ้นอีกสองวันข้างหน้า ยังไงบ่ายนี้ก็คงประกาศแล้วล่ะ”
ฉีซวน ที่ปรึกษาของคณะ เข้ามาในห้องบรรยายทันทีที่เจียงฟางเกอพูดจบ เขายิ้มให้กับเจียงเหยาและส่งเสียงแหลม “ฉันพนันได้เลย เขามาที่นี่เพราะเธอ!”
ตามที่คาดไว้ฉีซวนเดินตรงมาที่เจียงเหยาและกล่าวว่า “ขอส่งรูปถ่ายของคุณมาให้ ก่อนเที่ยงนะ”
เมื่อฉีซวนจากไป ห้องบรรยายที่เงียบก็ปะทุขึ้นด้วยเสียงเชียร์ดังลั่น
การที่ให้เจียงเหยาส่งรูปถ่ายในเวลานี้ จะเพื่ออะไรกันเล่า?
ต้องเป็นเรื่องการประกาศอย่างเป็นทางการแน่นอน! ปกติแล้วพวกเขาจะประกาศชื่อตัวแทนนักศึกษาใหม่ของปี ตามด้วยการแนะนำตัวของนักศึกษาคนนั้นโดยสังเขป
เจียงเหยายิ้ม ขณะที่เธอมองไปที่เพื่อนร่วมชั้นเรียนที่กำลังมีความสุขในห้องบรรยาย พวกเขาทั้งหมดต่างเป็นศึกษาใหม่และอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนปลายที่ยังไม่เคยเผชิญหน้ากับความท้าทายแห่งโลกความเป็นจริง พวกเขายังไร้เดียงสาและมีความบริสุทธิ์ในตัวเอง ทุกคนต่างรู้สึกยินดีและเป็นเกียรติเพียงเพราะตัวแทนของนักศึกษาใหม่มาจากคณะเดียวกับพวกเขา
สองสามวันก่อนเปิดภาคเรียนใหม่ เป็นช่วงเวลาที่ผ่อนคลายที่สุดในภาคการเรียนทั้งหมด ไม่มีชั้นเรียน แต่มีการจัดกิจกรรมและการปฐมนิเทศหลายอย่างเพื่อให้นักศึกษาได้ทำความรู้จักเพื่อนร่วมคณะและสร้างมิตรภาพซึ่งกันและกัน การประชุมถูกจัดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่วนใหญ่จะหารือเกี่ยวกับการจัดกิจกรรมก่อนพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ
หลังจากการประชุมในชั้นเรียน เจียงเหยาและเวินเสวี่ยฮุ่ยกลับมาที่ห้องพักของพวกเขา เพื่อหารูปภาพของเธอที่ตั้งใจจะมอบให้กับที่ปรึกษา
จางซีชิงมาขัดพวกเขา ขณะที่พวกเขากำลังเดินไปที่ห้องทำงานของที่ปรึกษา
จางซีชิงไม่ได้มาคนเดียว เธอมาพร้อมกับเพื่อน ๆ ประมาณหกถึงเจ็ดคน ซึ่งดูแล้วเป็นนักศึกษาด้วยกัน
“เธอเหรอ เจียงเหยา?”
จาวซีชิงขวางทางพวกเขาด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนแรกที่พูด แต่เป็นเด็กสาวอีกคนที่ยืนอยู่ข้างเธอ
หญิงสาวร่างใหญ่ หน้าตาน่ากลัว ด้วยรูปร่างอ้วนท้วม ใบหน้าของเธอจึงยู่ยี่เหมือนแป้งซาลาเปา เธอสวมชุดที่ดูน่ากลัว ทำท่าขมวดคิ้ว แต่การขมวดคิ้วของเธอทำให้แทบมองไม่เห็นดวงตาของเธอ ดูไม่ต่างจากลูบบอลเอาเสียเลย
ด้วยคำพูดง่าย ๆ น้ำเสียงและการแสดงออกของเธอเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและเสียดสี “ดูเธอสิ ตัวซีดราวกับไก่อ่อน! คิดว่าหน้าตาแบบนี้น่ะเหรอที่เรียกว่าสวย?”
เจียงเหยาหัวเราะออกมาดัง ๆ กับคำพูดของเธอ เธอมองหญิงสาวที่กำลังล้อเลียนเธอและตอบด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าฉันดูเหมือนไก่อ่อน แล้วเธอล่ะ? คิดว่าเธอสวยเหรอ? ดูยังไงก็เหมือนลูกบอลพองลม ฉันกลัวว่าถ้าฉันพ่นลมใส่ เธอจะลอยไปบนฟ้า”
คำพูดของเจียงเหยา ตามมาด้วยการชำเลืองมองสาวอวบที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ ทำให้คนที่ชมอยู่หัวเราะอย่างมีความสุข
“เจียงเหยา ลูกเจี๊ยบอ้วนนี่ชื่อ หูเอวียน สุนัขรับใช้ที่มักจะติดตามจางซีชิง ผลการเรียนก็แย่ ที่ได้รับการตอบรับให้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้ ก็ด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลจาง!” เวินเสวี่ยฮุ่ยดูถูกคนอย่างหูเอวียน แทนที่จะจดจ่ออยู่กับการตั้งใจเรียน กลับเลือกเดินตามจางซีชิงราวกับเป็นทาส และคิดว่าการประสบสอพลอเจ้านายของเธอน่ะดีที่สุด
__
ตอนที่ 144 มองการณ์ไกล
“พ่อแม่ของเธอมองการณ์ไกลในการตั้งชื่อให้เธอเสียเหลือเกิน” เจียงเหยาพูดแบบสบาย ๆ กับเวินเสวี่ยฮุ่ย โดยพูดด้วยเสียงที่ค่อนข้างดัง “หูเอวียน1 – ชื่อนี้อธิบายเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ ร่างกายที่อวบอิ่มคู่กับสมองที่อ่อนด้อยและไม่ฉลาด เธอก็เป็นคนโง่ทั่ว ๆ สิ”
เจียงเหยาเป็นใคร
เธอเป็นลูกสาวของตระกูลเจียง ผู้ที่ได้รับความรักและความห่วงใยอย่างไม่มีเงื่อนไข ภายนอกเธออาจเป็นผู้หญิงที่ใจดีและสุภาพ แต่ภายใน เธอกลับดื้อรั้นและไม่ยอมคน ความดื้อรั้นของเธอซ่อนลึกอยู่ในสายเลือดของเธอเช่นเดียวกับผลไม้ต้องห้าม มันถูกเก็บไว้อย่างดีและซ่อนอยู่ภายในตัวเธอ หากไม่มีใครมาแตะต้อง แต่เมื่อมีคนกระตุ้นมัน ก็จะปลดปล่อยออกมาด้วยความเร็วที่ไม่มีใครสามารถหยุดได้
เธอไม่เคยเป็นคนใจร้อน ถ้าไม่ใช่เพราะใจแข็ง เธอก็คงไม่มีเจตจำนงที่จะประท้วงการแต่งงานที่พ่อแม่ของเธอได้จัดเตรียมไว้ให้ในชาติที่แล้วอย่างโหดร้ายเช่นนั้น
ความประทับใจครั้งแรกของทุกคนที่มีต่อเธอเป็นไปในเชิงบวกเสมอ พวกเขาต่างชมเชยเธอว่าเป็นผู้หญิงที่ประพฤติตัวดีและเชื่อฟัง แต่สำหรับคนที่รู้จักเธอดี พวกเขาจะเห็นว่าเธอไม่สามารถเชื่อมโยงกับการเชื่อฟังเลยแม้แต่น้อย มีเพียงใบหน้าที่ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์นั่นเท่านั้น
แม้ว่าเจียงเหยาจะรู้เรื่องจางซีชิงเพียงเล็กน้อยเพราะเวินเสวี่ยฮุ่ยและหลี่หรงฮุย เธอก็รู้ว่าไม่ได้หมายความว่าเธอสามารถทนต่อพฤติกรรมไร้สาระของทาสของจางซีชิงที่มีต่อเธอและเพื่อนของเธอ เพียงเพราะจางซีชิงมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย
หูเอวียนเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยถูกเยาะเย้ยต่อหน้าตรง ๆ มาก่อน ด้วยรูปร่างและรูปลักษณ์ของเธอที่ใหญ่กว่าคนอื่น สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือคนอื่นเยาะเย้ยเธอ ในขณะที่เธอจ้องเขม็งไปที่เจียงเหยาด้วยดวงตาที่แดงก่ำพร้อมกับกัดฟัน
ในเวลาเดียวกัน จางซีชิงไม่คาดคิดว่าเจียงเหยาจะทำให้หูเอวียนอับอายขายหน้าอย่างไร้ความปรานีต่อหน้านักศึกษาคนอื่น การเยาะเย้ยของเจียงเหยานั้นตรงไปตรงมาจนเธอหยุดนิ่งด้วยความตกใจ
จางซีชิงเติบโตมากับคำชมตั้งแต่เธออายุได้หนึ่งขวบ เธอถูกชื่นชมด้วยรูปลักษณ์ที่น่ารักและสวยงาม เมื่ออายุได้ 3 ขวบ เธอสามารถท่องบทกวี และได้รับคำชมว่าเป็นเด็กที่เฉลียวฉลาด เมื่ออายุได้ 5 ขวบ เธอเริ่มเล่นเปียโน และได้รับยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะด้านดนตรี เธอดำเนินชีวิตตามความคาดหวังของครอบครัวจางที่มีต่อเธอ ยิ่งโตขึ้นเธอก็ยิ่งสวยขึ้น เธอมีประวัติการเรียนที่ยอดเยี่ยม ได้รับรางวัลมากมายจากการแข่งขันเปียโน เธอเชื่อเสมอว่าเธอเป็นแบบอย่างที่สมบูรณ์แบบของผู้หญิงทุกคน เธอเป็นดาวรุ่งที่กำลังมาแรง และชีวิตของเธอก็สดใสที่สุดในบรรดาผู้หญิงทั่วทั้งโลก และมันจะยังรุ่งโรจน์ต่อไป
เมื่อเธอได้ยินข่าวเกี่ยวกับการคัดเลือกนักศึกษาใหม่ในพิธีเปิด เธอมั่นใจว่าตัวเองจะได้รับการคัดเลือก ผู้สมัครอีกสองคนสำหรับตำแหน่งนี้ไม่มีอะไรท้าทายสำหรับเธอเลย
สำหรับเธอแล้ว เวินเสวี่ยฮุ่ยไม่คู่ควรที่จะถูกมองว่าเป็นคู่แข่งของเธอด้วยซ้ำ
สำหรับเจียงเหยา ผู้สมัครจากต่างจังหวัด เธอไม่ควรค่าแก่การพูดถึงเลย
การได้พบกับเจียงเหยานั้นเป็นเรื่องบังเอิญสำหรับจางซีชิง ครั้งแรกที่เธอเห็นเธอที่ประตูมหาวิทยาลัย ตอนที่เวินเสวี่ยฮุ่ยเดินไปพร้อมกับเธอ เธอได้ยินเวินเสวี่ยฮุ่ยเรียกชื่อเจียงเหยา นั่นคือตอนที่เธอตระหนักว่าเด็กหญิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลคือผู้สมัครคัดเลือกนักศึกษาใหม่อีกคน
เมื่อเธอจ้องมองเจียงเหยา ลูกพี่ลูกน้องที่มารับเธอกลับบ้านก็กระซิบข้างหูเธอว่า “ซีชิง ผู้หญิงคนนั้นใคร? สวยเหมือนเทพธิดาที่เดินออกมาจากภาพวาดเลย”
จางซีชิงรู้ได้ทันทีว่ามีในใจของลูกพี่ลูกน้องเธอคิดอะไรอยู่ เขาคงกำลังคิดว่าจะจัดการสาวสวยคนนั้นให้นอนกับเขาได้อย่างไร แม้ว่ามันจะเป็นเพียงคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจจากจางซีหนาน แต่คำชมของเขากลับทำให้จางซีชิงหงุดหงิดจนถึงขั้นโกรธเคืองราวกับมีคนมาแทงหัวใจของเธอด้วยหนาม!
...................
หมายเหตุ
คำว่า หู (Hu) ในภาษาจีนหมายถึงคนธรรมดาและไม่ฉลาด ในขณะที่คำว่า เอวียน (Yuan) ในภาษาจีนหมายถึงกลม หรือในบริบทนี้หมายถึง อ้วน