355 - วิญญาณของเขาอยู่ในร่างสหายข้า
355 - วิญญาณของเขาอยู่ในร่างสหายข้า
ในท้ายที่สุดสุนัขสีดำตัวใหญ่ก็ยอมประนีประนอมและพาเย่ฟ่านไปที่ภูเขาหินอีกลูก ซึ่งสลักด้วยเครื่องหมายสีทองเหมือนฝ่ามือ
ในชั่วพริบตาพลังปราณก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและจิตวิญญาณสีทองก็ส่งเสียงดัง เย่ฟ่านถูกดูดเข้าไปในชิ้นส่วนของแสงศักดิ์สิทธิ์
เย่ฟ่านไม่รอช้า เขารีบนั่งสมาธิพร้อมกับถือเมล็ดโพธิ์ไว้ในมือเพื่อเตรียมตัวสำหรับโชควาสนาครั้งใหญ่ที่กำลังจะมาถึง
หลังจากที่เสร็จสิ้นการศึกษาคัมภีร์ในส่วนนี้ รัศมีอันแหลมคมของเขาก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าคล้ายกับกระบี่นับหมื่นเล่ม
ผิวกายของเย่ฟ่านเปล่งประกายแวววาว เพียงเขาสะบัดมือออกไปเบาๆท้องฟ้าก็ถูกฉีกออกจากกันเป็นสองส่วน
ที่นี่ไม่มีพระคัมภีร์เช่นกัน มันเป็นเพียงความรู้แจ้งบางส่วนที่ยอดฝีมือโบราณคนนั้นสลักไว้ในภูเขา
เมื่อแสงอันงดงามถูกยับยั้ง เย่ฟ่านก็ลืมตาขึ้นและตำหนักเต๋าที่อยู่ในปอดของเขาก็เกิดความสมบูรณ์แบบอย่างถึงที่สุด
รูขุมขนทั่วร่างกายของเขาเปิดออก เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับสวรรค์และปฐพี ซึ่งทำให้เขาสามารถหยิบยืมพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ภายนอกร่างกายมาใช้ได้ชั่วคราว
"คัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกลึกลับจริงๆ!”
“เด็กน้อยนี่จะต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกอย่างแน่นอน!” สุนัขสีดำตัวใหญ่พึมพำด้วยใบหน้าที่เหยียดหยาม
“เจ้าดำเจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร?”
สุนัขสีดำตัวใหญ่พูดอย่างเคร่งขรึมว่า
“เจ้าหนู เห็นได้ชัดว่าเจ้าได้รับแก่นแท้เนื้อหาของคัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกมาล่วงหน้าแล้ว หากสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกไม่บอกกับเจ้าเจ้าจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร”
“เลิกไร้สาระได้แล้ว พาข้าไปหาคำภีร์ส่วนต่อไปพวกเราจะได้ออกจากที่นี่สักที”
หลังจากนั้นเย่ฟ่านก็ได้รับชิ้นส่วนความรู้แจ้งจากคัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกอีกสามชิ้น ซึ่งมันมีผลอย่างมากต่อการเสริมพลังให้กับ ตับ ม้ามและลำไส้ของเขา
น่าเสียดายที่ตอนนี้เย่ฟ่านอยู่ในอาณาจักรลึกลับตำหนักเต๋าที่สองเท่านั้น และตำหนักเต๋าอีกสามแห่งของเขายังไม่ได้ถูกสร้างขึ้น
แต่เมื่อเขาอยู่ในอาณาจักรลึกลับที่ห้า ตำหนักเต๋าอีกสามแห่งที่เหลือของเขาก็จะมีความแข็งแกร่งไม่แพ้สองแห่งแรกอย่างแน่นอน
เย่ฟ่านยืนนิ่งอย่างเงียบๆเป็นเวลานาน เป็นการยากที่จะซ่อนความตื่นตระหนกไว้ได้
ประสบการณ์นี้ลึกซึ้งอย่างยิ่งแม้แต่ตัวเขาก็ยังไม่คาดคิดว่าสิ่งที่ปรารถนามานานจะสามารถทำสำเร็จได้ในครั้งนี้
“เจ้าโชคดีจริงๆ คัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกเล่มที่หนึ่งถือเป็นวิชาที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุดในด้านการสร้างตำหนักเต๋า เมื่อเจ้าครอบครองวิชานี้จะไม่มีผู้ใดที่อยู่ในรุ่นเดียวกันสามารถต่อสู้กับเจ้าได้”
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร หรือมีคัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกเล่มอื่นอยู่ด้วย เจ้ารู้ที่อยู่ของพวกมันหรือไม่?" เย่ฟ่านถามด้วยความตื่นเต้น
“เจ้าคิดว่าคัมภีร์จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เป็นหัวมันในตลาดหรืออย่างไร!” สุนัขสีดำตัวใหญ่ไม่พอใจในท่าทีของเย่ฟ่านมาก
แต่สุดท้ายภายใต้การหลอกล่อของเย่ฟ่าน สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็ยังพาเขาไปยังสถานที่เก็บคัมภีร์เล่มที่สอง
ในไม่ช้าพวกเขาก็พบตราประทับรูปฝ่ามือสีทองอีกชิ้นซึ่งมีความแตกต่างกับห้าชิ้นแรกเล็กน้อย แต่น่าเสียดายที่ไม่ว่าเย่ฟ่านจะทำอย่างไรเขาก็ไม่สามารถกระตุ้นปฏิกิริยาของตราประทับนั้นได้
“เจ้าไม่ใช่ศิษย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก ไม่มีทางที่เจ้าจะได้รับคัมภีร์เล่มที่สองอยู่แล้ว เจ้าควรเข้าใจว่าทุกคนในโลกนี้ล้วนมีความเห็นแก่ตัวทั้งสิ้น
ไม่มีทางที่พวกเขาจะทิ้งคัมภีร์ของตัวเองไว้ให้กับคนอื่นอย่างแน่นอน ต่อให้เป็นจักรพรรดินีตะวันตกผู้บริสุทธิ์สูงส่งก็ไม่เว้น"
“เจ้าหมาบ้า! เจ้ารู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่ก็ยังหลอกให้ข้ามาที่นี่อย่างไร้ประโยชน์?”
“เจ้าหนูอย่าพยายามยั่วยุโทสะของข้า!” เจ้าสุนัขสีดำตัวใหญ่ตะโกนเสียงดัง
“ถ้าเจ้าไม่พอใจก็มาเลย!?” เย่ฟ่านไม่ยอมลดราวาศอก
“จักรพรรดิคนนี้มีความชอบธรรมอยู่เสมอ ในเมื่อข้าพาเจ้ามาหาคัมภีร์เล่มที่สองแล้ว การจะได้รับมาหรือไม่ก็เป็นเรื่องของเจ้า ส่วนข้อตกลงของเราเจ้าต้องทำตาม”
“ข้าไม่รู้ว่าที่นี่คือคัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกเล่มสองหรือไม่ หากข้ามอบเต่าหยกให้เจ้าข้าจะไม่ขาดทุนแย่หรือ?” เย่ฟ่านขัดขืน
“เด็กน้อยเจ้าดูหมิ่นศักดิ์ศรีของจักรพรรดิคนนี้มากเกินไปแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไรวันนี้ข้าก็ต้องสั่งสอนให้เจ้ารู้สำนักสักครั้ง!
"เจ้าโล้น ข้าก็รู้สึกว่าทนเจ้ามาพอแล้วเหมือนกัน!"
หลังจากนั้นเย่ฟ่านและจักรพรรดิดำก็ต่อสู้กันในป่าหิน ทั้งสองคนมีร่างกายที่ผิดปกติดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะต่อสู้กันอย่างยาวนานแต่ก็ไม่มีฝ่ายใดได้รับบาดเจ็บอะไรเลย
“เจ้าหนู ยังไงก็ตามเจ้าได้คัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกไปแล้ว มันทำให้อาณาจักรตำหนักเต๋าของเจ้ากลายเป็นสมบูรณ์แบบจริงๆ เรื่องนี้เจ้าไม่สามารถปฏิเสธได้ ดังนั้นเต่าหยกสีดำจะต้องเป็นของข้า” สุนัขสีดำตัวใหญ่ตะโกน
"คัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกไม่ใช่ของเจ้า เจ้าคิดจะจับไก่โดยไม่เสียข้าวสาร(กำไรโดยไม่ต้องลงทุน) อย่าหวังไปเลย" ฝ่ามือสีทองของเย่ฟ่านถูกเหวี่ยงออกไปอีกครั้ง
“เจ้าต้องการให้จักรพรรดิคนนี้ทำงานเปล่าๆ” สุนัขสีดำตัวใหญ่แยกเขี้ยวออกมาเช่นกัน
“เจ้าหมาบ้า ร่างกายของเจ้ากินอะไรถึงได้โตมาแข็งแกร่งเช่นนี้!” เย่ฟ่านสาปแช่ง
“เจ้าบ้าที่แท้เจ้าก็ฝึกฝนเก้าญาณวิเศษลึกลับ จักรพรรดิคนนี้เจ็บปวดแทบตายแล้ว!” สุนัขสีดำตัวใหญ่กรีดร้องโดยไม่เสแสร้ง
เย่ฟ่านพูดไม่ออกจริงๆ เขาทุ่มเทการโจมตีอย่างเต็มกำลังตลอดทั้งวันที่ผ่านมา แต่ก็เพียงสร้างความเจ็บปวดภายนอกให้กับสุนัขสีดำตัวใหญ่เท่านั้น!
"บูม!"
ในขณะที่ทั้งสองกำลังต่อสู้กันอยู่นั้นคลื่นน้ำขนาดใหญ่ก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าแม้จะอยู่ห่างหลายสิบลี้พวกเขาก็ยังมองเห็นได้อย่างชัดเจน
“บ่อน้ำนั่น!”
“บ่อน้ำเซียนนั่น!”
เย่ฟ่านและสุนัขสีดำตัวใหญ่หยุดการต่อสู้ทันที โดยไม่ต้องเอ่ยปาก พวกเขารีบวิ่งเข้าหาทางออกด้วยความหวาดกลัวถึงขีดสุด
"สัตว์ประหลาดที่อยู่ในน้ำนั่นมีความเกี่ยวข้องกับการย้ายถิ่นที่อยู่ของผู้คนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกหรือไม่?"
แม้ว่าบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์จะมีความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง แต่สิ่งที่อยู่ภายในก็ไม่ได้ไล่ตามพวกเขามา มันทำให้พวกเขามีโอกาสได้ผ่อนคลายเล็กน้อย
“อ้าก!”
เย่ฟ่านส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อเขาหันกลับมาเขาก็เห็นสุนัขสีดำตัวใหญ่กัดแขนซ้ายของเขาอยู่
"เจ้ากำลังทำบ้าอะไร!"
"ไอ้หนู เมื่อมาที่นี่ข้าบินไม่ได้ ถ้าเจ้าสิ่งที่อยู่ในบ่อน้ำไล่ตามมาและเจ้าหนีไปคนเดียว ข้าจะไม่แย่หรือ?" ไม่ว่าอย่างไรจักรพรรดิ์ดำก็ไม่มีทางปล่อยมือของเย่ฟ่านอย่างแน่นอน
เมื่อกลับขึ้นมาด้านบนเย่ฟ่านก็ทิ้งจักรพรรดิดำไว้เพียงลำพังและบินหนีไปทันที
สุนัขสีดำตัวใหญ่โกรธแค้นเป็นอย่างมาก มันส่งเสียงสาปแช่งอยู่ที่ด้านล่างไม่หยุด
"เจ้าได้ "คัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตก" ไปแล้ว แต่เจ้ายังไม่มอบเตาหยกชิ้นนั้นให้ค่า อย่างน้อยเจ้าก็ควรบอกที่อยู่ของคัมภีร์จักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่มาก่อน!”
“กลับไปที่หมู่บ้านหินก่อน เมื่อข้าเสร็จธุระข้าจะพาเจ้าไปหาคัมภีร์เล่มนั้นเอง!” เย่ฟ่านวิ่งหนีไปด้วยความเร็ว
“ไอ้หนูถ้าเจ้ายังกล้าวิ่งอีก ข้าจะบอกความลับของเจ้ากับตระกูลจี้และดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงแน่นอน”
เย่ฟ่านหยุดชะงักในทันที สุนัขสีดำตัวใหญ่นี้รับมือยากจริงๆ
“เจ้าดำเจ้ามีความละอายใจหรือไม่ เจ้าพาข้ามาที่นี่ก็ไม่คิดจะมอบคัมภีร์ให้ข้าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”
สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็รู้ตัวว่ามันทำผิดแต่ยังคงปากแข็งและกล่าวว่า
“ถึงยังไงเจ้าก็ได้รับคัมภีร์จักรพรรดินีตะวันตกไปแล้ว สัญญาต้องเป็นสัญญา”
เย่ฟ่านคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "เต่าดำไม่สามารถมอบให้เจ้า แต่ข้าสามารถพาเจ้าไปหาคัมภีร์โบราณของจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่ได้"
“ที่แท้เจ้าก็ไม่มีความจริงใจตั้งแต่แรก” สุนัขสีดำตัวใหญ่ไม่พอใจเช่นกัน
“ข้าไม่เหมือนกับเจ้า อย่างน้อยๆ ข้าก็ไม่ไร้ยางอายเหมือนเจ้า” เย่ฟ่านตอบกลับ
“เฮอะ!” สุนัขสีดำตัวใหญ่แค่นเสียงอย่างเย็นชา
“ถ้าเจ้าต้องการค้นหาคัมภีร์โบราณของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์อสูร เจ้าอาจจะต้องเข้าไปในดินแดนแห่งความสันโดษของผู้สูงสุดคนหนึ่ง เจ้าคิดว่าจะทำได้ไหม?” เย่ฟ่านถาม
"ผู้สูงสุด? เด็กน้อยเจ้ากำลังหลอกข้าอยู่หรือเปล่า ตัวตนของเจ้าจะเข้าไปในดินแดนแห่งความสำเร็จของผู้สูงสุดได้อย่างไร?"
“ถึงจะเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นได้ก็ใช่ว่าเราจะได้รับคัมภีร์ของจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่มา เรื่องนี้ข้าไม่ได้หลอกเจ้า” เย่ฟ่านกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง
สุนัขสีดำตัวใหญ่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “พวกเราสามารถลองได้ หวังว่าเจ้าคงไม่หลอกข้า?”
“ยอดฝีมือของเผ่าพันธุ์อสูรคนนั้นอยู่ในร่างกายของสหายข้า เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถดึงวิญญาณของเขาออกมาได้หรือไม่?” เย่ฟ่านกล่าวด้วยความหวัง
“แม้ว่ากระบวนการจะยุ่งยากเล็กน้อยแต่ก็มีวิธีการอยู่” เมื่อสุนัขสีดำตัวใหญ่เห็นว่าเย่ฟ่านจริงจังมันก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยเช่นกัน
