บทที่ 16 ขวดน้ำมันน้อย 2
เชิ่งเทียนสื่อไม่ยอมแพ้ เขาหยิบบัตรทองจากกระเป๋าสตางค์แล้วโบกไปมาต่อหน้าซูจิ่ว ยิ้มเหมือนหมาป่าสีเทาตัวใหญ่ที่ลักพาตัวหนูน้อยหมวกแดง "สาวน้อย หนูดูนี่สิว่ามันคืออะไร นี่เรียกว่าบัตรธนาคาร ถ้าหนูมีบัตร หนูจะซื้ออะไรก็ได้"
ซูจิ่วย่อมรู้อยู่แล้ว แต่ความบริสุทธิ์ใจของเขาก็ยังทำให้เกิดความรู้สึกดีๆ ต่อเขา "หนูสามารถซื้อเสื้อผ้าให้ป๊ะป๋าได้ไหม เสื้อผ้าเขาเก่ามาก"
เชี่ย นางฟ้าตัวน้อยนี้ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้
สิ่งแรกที่เธอนึกถึงก็คือป๊ะป๋า
ซูเชิ่งจิ่งมองดูซูจิ่วด้วยสายตาที่เหมือนพ่อใจดี เชิ่งเทียนสื่อก็ยิ่งเปรี้ยวในหัวใจ เขายกมุมปากขึ้น "ได้สิ"
"แล้วซื้อของอร่อยให้ป๊ะป๋าได้ไหม เขาผอมเกินไป ลมพัดเขาปลิวได้"
"ไม่มีปัญหา" เชิ่งเทียนสื่อเปรี้ยวกว่าเดิม "ลุงพูดถึงหนู สาวน้อย ทำไมหนูไม่ซื้อของให้ตัวเองบ้างล่ะ"
"เพราะหนูหวังว่าป๊ะป๋าจะมีชีวิตที่ดีขึ้น ตราบใดที่ป๊ะป๋าดีขึ้น เสี่ยวจิ่วก็จะมีความสุขมาก"
มองใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของเด็กหญิงตัวน้อย ก็เหมือนกับแสงอาทิตย์สาดส่องต้องหัวใจของซูเชิ่งจิ่งจนอบอุ่นสุขสบาย
เชิ่งเทียนสื่อค่อนข้างไม่พอใจ เขอล่อใจซูจิ่วต่อไปว่า "ขอแค่หนูไปกับลุง บัตรใบนี้ก็จะมอบให้ป๊ะป๋าของหนู เพื่อให้เขาได้ซื้อเสื้อผ้า ของกิน และมีชีวิตที่ดีขึ้น"
"..." ซูจิ่วมองไปที่บัตรธนาคารนั้น เธอกัดริมฝีปากแล้วทำท่าลำบากใจ "ถ้า… ถ้าอย่างนั้นหนูไปกับลุงแล้วจะทำให้ป๊ะป๋ามีชีวิตที่ดีขึ้นได้จริงๆ เหรอ?"
เมื่อต้องสบตาที่ไร้เดียงสาของเด็ก เชิ่งเทียนสื่อก็สำลัก "..."
เฉพาะถ้อยคำนี้ก็ทำให้เขาเจียนตายจากความเจ็บปวด ฉันจะหาลูกสาวที่ห่วงใยแบบนี้ได้ที่ไหน? ให้ฉันสักคนได้ไหม
เชิ่งเทียนสื่อตบโต๊ะยิงและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "เล่าซานนายมอบลูกสาวให้กับฉันได้ไหม นายก็รู้ว่าพ่อแม่ฉันกระตุ้นให้ฉันแต่งงานและมีลูกทุกวัน และพวกเขาต้องการให้ฉันมีหลานสาวให้กับพวกเขา
"ไม่ นี่คือลูกสาวฉัน นายขอได้ยังไง" ขณะที่ซูเชิ่งจิ่งพูด เขาก็ได้อุ้มซูจิ่วไปวางไว้บนขาของตัวเอง และกอดปกป้องไว้ในอ้อมแขน ราวกับว่าเชิ่งเทียนสื่อเป็นลุงวายร้าย
เชิ่งเทียนสื่อมองเขาอย่างรังเกียจ "เฮ้ นายดูตัวเองสิว่านายมีหน้าตาเป็นยังไงตอนนี้ คนจรจัดจะสามารถเลี้ยงดูเธอได้ไหม นายยังคงเป็นหนี้ฉันอยู่ ดังนั้นทางที่ดีให้ฉันเลี้ยงดูลูกสาวนายแทนจะดีกว่า"
ซูจิ่วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มือเล็กๆดึงแขนเสื้อของซูเชิ่งจิ่งและมองเขาอย่างจริงจัง "ป๊ะป๋าอย่ายกหนูใหักับลุงเลยนะ"
ซูเชิ่งจิ่งมองลงไปที่เด็กหญิง ใจอ่อน แล้วปฏิเสธอย่างหนักแน่น "ไม่ นายไม่ต้องขอลูกสาวของฉันอีกแล้ว เราไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีก"
"ฮึ! ถ้าอย่างนั้น นายก็ต้องดูแลลูกสาวของนายให้ดี อย่าให้ฉันมีโอกาสลักพาตัวเธอไป"
“นายจะไม่มีโอกาสนั้น”
เมื่อรู้สึกว่าซูเชิ่งจิ่งกำลังกอดตัวเองแน่นขึ้นกว่าเดิม ซูจิ่วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์
สิ่งที่พูดไปก่อนหน้านี้ เธอไม่เพียงแต่ชนะใจคนอย่างเชิ่งเทียนสื่อเท่านั้น แต่ยังทำให้ความสัมพันธ์กับป๊ะป๋าสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น
ต้นขาเชิ่งเทียนสื่อนี้ เธอได้ยึดไว้แน่นแล้ว
เก็บชามและตะเกียบแล้ว ซูเชิ่งจิ่งก็เรียกเชิ่งเทียนสื่อไปที่ระเบียง เขาจุดบุหรี่แต่ก็พบว่ามีเด็กอยู่ในบ้าน สูบบุหรี่ย่อมไม่ดีนัก จึงดับบุหรี่แล้วพูดตรงๆว่า "ขอให้ฉันยืมเงินหน่อยเถอะ"
เชิ่งเทียนสื่อประหลาดใจอยู่บ้าง "โอ้ เป็นเรื่องหายากสำหรับนายที่จะยืมเงินจากฉัน เมื่อก่อนฉันอยากให้นายยืม แต่นายไม่กล้า ทำไมตอนนี้นายถึงเปลี่ยนใจ"
ซูเชิ่งจิ่งมองลงไปที่ก้นบุหรี่ที่ดับไปในมือ มุมปากกระตุก "ไม่มีทางเลือก ฉันมีขวดน้ำมันเจ้าปัญหา"
## เรื่องใหม่มาแล้ว รับรองสนุกไม่แพ้ เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ
มีหลายเรื่องที่ต้องใช้เงิน
เชิ่งเทียนสื่อแค่นเสียง "นายก็ทำเป็นปากแข็งไป ฉันดูนายชอบขวดน้ำมันน้อยจะตายไป"