EP 721 เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด!
EP 721 เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด!
By loop
ในช่วงกลางดึก
ณ หอพักของเขต
ในช่วงของพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน แสงสลัวก็ส่องลงมาที่กระจกหน้าต่างของห้องนั่งเล่น พ่อของเกิงโยฮวาก็เอนกายบนโซฟาเพื่ออ่านหนังสือพิมพ์ และแม่ของเธอก็หยิบถั่วที่อยู่ข้างๆขึ่นมา
เสียงกริ่งประตูดังขึ้น
แม่ของเกิงโยฮวาวางถั่วในมือลง “เกิงเซียงกลับมาแล้วอย่างงั้นหรอ?”
พ่อของเกิงโยฮวาเองก็พูดว่า "กลับมาจนได้นะ"
"ฉันพูดไปแล้วยังไงว่าอย่าพูดแบบนั้นอีก" แม่ของเกิงโยฮวาขมวดคิ้ว: “หยุดทำหน้าแย่ๆอย่างงั้นสักที!”
“ทำไมผมจะทำหน้าอย่างงั้นไม่ได้ก็ดูสิ่งที่ไอ้ลูกชายมันทำสิ! ผมแทบจะไม่กล้าออกไปสู้หน้าใครแล้ว”
"คุณจะพูดอะไรก็ได้แต่หยุดพูดสิ่งที่ไม่ดีพวกนั้นจะได้ไหม!" แม่พูดว่า: “คุณต้องการให้ลูกรู้สึกแย่ไปกว่านี้อย่างงั้นหรอ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นพ่อของเกิงโยฮวาเองก็เลยคว้าหนังสือพิมพ์ขึ้นมา "อย่างงั้นฉันอ่านหนังสือพิพม์ก็ได้"
"อ่านไป อ่านไปเลยนะ!"แม่ของเกิงโยฮวาถอนหายใจขณะที่เธอกำลังจะเปิดประตู “มันเป็นดวงซวยอะไรของตระกูลเราเนี่ย ที่จะต้องมาเจอเรื่องบ้าบอพวกนี้ ลูกชายของเราเกิงเซียงยังมาทำเรื่องน่าอายพวกนี้อีก โอ้ยังโชคดีที่ลูกสาวฉันไม่ได้ทำให้ตระกูลเสื่อมเสีย ดูสิเป็นเพราะโยฮวาลูกสาวสุดที่รักของเราจึงทำให้ลูกชายตัวดีของเรารอดมาได้ ฉันจะแทบจะหัวใจวายการกระทำแย่ๆของลูกชายเรา คราวนี้...”
“นี้คุณเป็นคนบอกไม่ใช่ผมพูดไม่ใช่หรือยังไงกัน” พ่อของเกิงโยฮวาพูดออกมาทันที.
“เอาล่ะ ฉันจะไม่พูดแล้ว”
เมื่อประตูเปิดออกและเกิงเซียงก็เข้ามาในบ้าน "พ่อครับแม่ครับ."
“กลับมาแล้วเหรอ” แม่ของเกิงโยฮวายืนอยู่หน้าประตูรอรับเกิงเซียง “แม่กำลังทำอาหารอยู่เลย แล้วเย็นนี้พี่สาวของลูกจะมาทานข้าวด้วยกันกับเราไหม”
เกิงเซียงเปลี่ยนไป สวมรองเท้าแตะ "น่าจะนะครับ เมื่อเช้าแม่ไม่ได้คุยกับพี่โยฮวาอย่างงั้นหรอ?"
“ถ้าอย่างงั้นก็ดีเลย อย่างงั้นหรอโยฮวาก่อนนะ” แน่นอนเมื่อแม่ของเกิงโยฮวามองไปที่เกิงเซียงและเห็นเขาอารมณ์ดี ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น เรื่องวีดีโอพวกนั้น... มีเรื่องที่สำนักงานของลูกบ้างไหม"
เกิงเซียง ส่ายหัวแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ "ก็ไม่มีอะไรนะครับ."
แม่ของเกิงโยฮวาพูดขึ้นมาทันทีว่า "คงไม่มีใครรู้หรอก เห็นว่าโยฮวาบอกว่าวิดีโอพวกนั้นยังไม่ถูกเผยแพร่ไม่ใช่หรือยังไงกัน"
“ใช่แล้วครับ พี่โยฮวาจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยและไม่มีใครรู้เกี่ยวกับวิดีโอพวกนั้นด้วย” เกิงเซียงดื่มน้ำและถอนหายใจออกมาเหมือนกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แม่ของเขามองกลับไปที่ตัวของเกิงเซียง “แล้ววิดีโอนั้นพี่สาวของลูกได้ส่งคืนมาให้ลูกไหม แต่เอาเถอะโชคยังดีที่มันยังไม่ได้ถูกเผยแพร่ออกไป ก็ถือยังเป็นเรื่องดีอยู่ แล้วเรื่องที่ลูกไปมีปัญหากับดงซูบินล่ะ เรื่องการถูกลงโทษเป็นยังไงบ้าง? จะต้องถูกทัณฑ์บนหรือทำโทษอะไรไหม”
เกิงเซียงตอบคำถามนี้ทันที "ไม่มีการลงโทษใดๆเลยครับ"
พ่อของเขาเองลดหนังสือพิมพ์ลงในทันที "เรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่ถูกทำโทษอย่างงั้นหรอ?"
“บางทีเรื่องนี้พี่สาวของลูกน่าจะช่วยลูกอีกตามเคย เลยทำให้เรื่องนี้ลูกพ้นจากการถูกทำโทษ”
"ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว" แม่ของเขาเขยิบตัวออกไปเล็กน้อย “ถ้าได้เจอพี่สาวแล้วก็ลูกก็ขอบคุณเธอสักหน่อยนะ ถ้าพี่สาวของลูกไม่ช่วยเอาไว้ให้ ตอนนี้ลูกก็คง...”
"ผมเข้าใจแล้วครับ" แน่นอนว่าเกิงเซียงเองก็รู้สึกผิดเช่นกันที่พยายามสร้างปัญหามากมายไว้ และต้องคอยให้พี่สาวอย่างเกิงโยฮวาคอยช่วยเหลือ แต่เช่นเดียวกัน ตอนนี้เขาเองก็รู้สึกว่าดงซูบินดูแปลกไปที่พยายามพูกสัมพันธ์กับเขา เกิงเซียงกล่าวอย่างใจเย็นว่า: "ต้องขอบคุณพี่สาวจริงๆ และก็ดงซูบินด้วยที่นำดีวิดีแผ่นนั้นมาให้เธอไม่อย่างงั้นคณะกรรมการวินัยของเขตต้องจัดการเขาแน่นอน แต่อาจเป็นเพราะว่าหลี่ปิงปิงเองเธอเคยเป็นลูกน้องเก่าของเขาเลยอาจไม่ทำอะไรวู่วามออกไป.. .'............"
เมื่อแม่ของเขาได้ยินเธอก็หงุดหงิด: "ดงซูบินนั้นหรอ นี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้น ลูกชายของฉันเริ่มเห็นอกเห็นใจและเริ่มกลับมาผูกสัมพันธ์กับไอ้เด็กเหลือขอนั้นแล้วอย่างงั้นหรอ มันเป็นไปได้อย่างไรกัน คนอย่างดงซูบินอยู่สงบๆไม่เป็นหรอก! ลูกรู้ไหม ตอนที่พ่อแม่กลับบ้านก็ยังเจอเขา ดงซูบินเองก็ทักทายแม่ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มนี่แต่ไม่รู้ใต้รอยยิ้มนั้นเขาจะจริงใจหรือเปล่า แม่หันหลังกลับโดยไม่สนใจเขาเลย!”
พ่อของเกิงโยฮวาส่ายหัวไม่แสดงความคิดเห็น
แม่ของเกิงโยฮวาพูดอย่างมีอคติว่า: "เจ้าเด็กน้อยซูบินนั้นมันไว้ใจไม่ได้ แม่บอกเรื่องนี้กับพี่สาวของลูกไปแล้ว! พี่สาวของลูกเป็นถึงนายกเทศมนตรี แม่อยากให้เธอย้ายไอ้เด็กนั้นไปเป็นเลขาธิการเขตที่อื่นด้วยซ้ำ”
เกิงเซียง ไอออกมาทันที
"อะไร?" แม่ของเกิงโยฮวาถามว่า “ลูกมีเรื่องจะพูดหรือเปล่า”
เกิงเซียงถอนหายใจ “แม่ครับ ผมไม่รู้ว่าพี่สาวคิดอะไรอยู่ตอนนี้ ผมรู้สึกแปลกๆที่เธอกับดงซูบินใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้ผมพูดถึงดงซูบิน พี่โยฮวาเองมีอาการแปลกทั้งที่ๆก่อนหน้านี้ไม่มีแต่ ทุกครั้งที่ผมเอ่ยชื่อ ดง พี่สาวหันกลับมาหาผมทันทีก่อนที่จะยิ้มแปลกๆออกมา ทุกครั้งที่พูดถึงชื่อเขา ...”
แม่ของเกิงโยฮวาโบกมือให้เกิงเซียง “อาจเป็นเพราะดงซูบินไม่ชอบลูกและกลั่นแกล้งลูกสารพัด จนทำให้พี่สาวของลูกจะต้องหาวิธีจัดการกับดงซูบินอยู่ก็เป็นได้”
"แต่อย่างไรผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี" เกิงเซียงเองพยายามอธิบาย: "ก่อนเลิกงาน ผมเพิ่งได้รับข้อความทางมณฑลจัดสรรเงินให้กับเขตของผมและให้นโยบายเพื่อสนับสนุนการซักซ้อมการเกิดแผ่นดินไหวที่เป็นแผนที่ดงซูบินเสนอไป นี้คงไม่ใช่เรื่องการซักซ้อมการเกิดแผ่นดินไหวธรรมดาแน่นอน! "
“ทางมณฑลอนุมัติด้วยอย่างงั้นหรอ”
“แล้วพี่สาวของลูกยอมเซ็นด้วยหรอ”
"พี่สาวของลูกว่ายังบ้าง?" ทั้งพ่อและแม่ของเขาเลิกคิ้ว "โยฮวาเซ็นไหม?"
แม้ว่าพ่อแม่ของเกิงโยฮวาจะรู้สึกเสมอว่าลูกชายของพวกเขาอย่างเกิงเซียงควรจะต้องที่ส่วนรับผิดชอบเรื่องวิดีโออยู่บ้าง และรู้ดีว่ามันเป็นความประมาทเลินเล่อของเกิงเซียงเองก็ตาม แต่ท้ายที่สุดยังไงเกิงเซียงก็เป็นลูกของพวกเขา ดังนั้นแม้ว่าในฐานะคนเป็นพ่อเองจะโกรธมากแค่ไหนแต่พ่อก็ต้องยืนอยู่ฝ่ายลูกชายเสมอ ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าดงซูบินสามารถทำผลงานเพิ่มได้อีก ร่วมกับเรื่องราวในอดีตที่ดงซูบินเคยทำกับลูกชายของพวกเขาไว้ตอนเข้ารับตำแหน่งใหม่หรือแม้แต่ส่งเขาไปที่โรงเรียนของพรรคไหนจะเรื่องวิดีโอที่ดงซูบินอาจมีส่วนเกี่ยวข้องอีกมันไม่น่าแปลกที่พวกเขาจะโกรธมากขนาดนี้ แต่ทำไมเกิงโยฮวายังสนับสนุนดงซูบินอยู่?
ทันใดนั้น เสียงไขกุญแจก็ดังขึ้นมา ประตูก็เปิดออก และดูเหมือนเกิงโยฮวาเองจะมาถึงแล้ว
เกิงเซียงทักทายเธอทันที “พี่สาว วันนี้มาเร็วจัง?”
เกิงโยฮวาเองยิ้มออกมา “วันนี้ที่สำนักงานไม่ค่อยมีอะไรเท่าไร เลยกลับเร็วนะ แล้วทานข้าวหรือยัง”
“ยังเลยพวกเรารอพี่สาวอยู่” เกิงเซียงมองไปที่แม่ของเขา "แม่ทำอาหารอยู่เหรอ"
ดูเหมือนแม่ของเกิงโยฮวาเองก็จะตั้งตัวไม่ทันก่อนที่จะพูดจากอ่อนลูกสาวของเธอเอง“โยฮวา มานี่หน่อย แม่ถามอะไรหน่อย”
เกิงโยฮวาพยักหน้ากระเป๋าของเขาและนั่งลง "มีอะไรหรือเปล่า?"
ดูเหมือนแม่ของเกิงโยฮวาถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง“เรื่องของดงซูบินกับน้องชายของลูกนะ ลูกน่าจะรู้ดีที่สุด ทำไมลูกไม่บอกน้องชายสักหน่อยว่าเรื่องที่ลานจอดรถลูกเป็นคนช่วยเขาแล้วลูกเองไปสนิทกับดงซูบินตอนไหนกัน”
เกิงโยฮวาเองก็รู้สึกแปลกใจกับคำถามเช่นกัน “ช่วยอะไร สนิทอะไร”
“ลูกอย่าแกล้งไม่รู้ไปหน่อยเลย เกิงเซียงบอกแม่หมดแล้ว” แม่ของเกิงโยฮวาพูดต่อว่า "แล้วเรื่องเงินลูกได้อนุมัติให้กับทางนั้นจริงๆใช่ไหม? แล้วได้เห็นแผนการซ้อมแผ่นดินไหวหรือยัง"
ดูเหมือนเกิงโยฮวายังนิ่งและไม่ได้พูดอะไร: “ไปทานข้าวกันดีกว่า อย่าพึงพูดเรื่องนี้เลย”
“ตอบคำถามแม่มาก่อน ถึงจะได้ทานข้าว” ตอนนี้แม่ของเกิงโยฮวายังดึงดันอยากรู้คำตอบให้ได้ “สรุปแล้วคือยังไงกัน ลูกตั้งใจทำอะไรอยู่กันแน่”
เกิงโยฮวามองไปที่แม่ของเธอที่พยายามดึงเธออยู่ข้างๆ “หนูจะตัดสินใจยังไงก็เรื่องของหนู แม่ไม่ต้องมาสนใจเรื่องนี้หรอก”
เมื่อได้ยินดังนั้นทำให้แม่ของเธอโกรธเล็กน้อย “ชื่อเสียงของน้องชายลูกเกือบจะถูกทำลายก็เพราะดงซูบิน! ลูกใช้อะไรคิด ลูกเองควรจะสนับสนุนน้องชายของตัวเองไม่ใช่ไปเข้าข้างศัตรูของครอบครัวเราอย่างดงซูบิน!”
เกิงโยฮวาโบกมือของเธอ “วันนี้ไม่อยากพูดแล้ว ทานข้าวได้ไหม”
เกิงเซียงเห็นแม่และพี่สาวของเขาดูเหมือนจะทะเลาะกัน จึงรีบเข้าไปหยุด "แม่ครับ พี่สาว ทานข้าวกันก่อนเถอะ ค่อยทานไปคุยไป "
"ไม่ได้." ตอนนี้ดูเหมือนแม่ของเกิงโยฮวาเริ่มจะอารมณ์เสีย “ถ้าไม่ตอบมาชัด! อย่าหวังว่าใครจะได้ทานข้าว!”
เมื่อเห็นบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจเกิงเซียงต้องมองไปที่พี่สาว: "พี่สาวนี่อาจไม่ใช่สิ่งที่ผมควรพูด อันที่จริง ผมยังคิดว่าซ่อมแผ่นดินไหวมันดูจะใช้งบมากเกินไปหน่อย แต่ถึงอย่างไรก็ตามเราไม่รู้ว่าจะแผ่นดินไหวหรือเปล่า หรือมันอาจไม่มีอะไรก็ได้ แล้วเราจะซักซ้อมไปทำไม แต่สรุปแผนการป้องกันแผ่นดินไหว ก็ได้ผ่านแล้ว คราวนี้เราจะแทบจะไม่เห็นคุณค่า แต่ทำไมคุณ.. ..........."
พ่อและแม่ของเกิงโยฮวาก็มองไปที่ เกิงโยฮวาด้วย
ช่วงเวลาหนึ่ง ความขัดแย้งดูเหมือนจะเพิ่มความกดดันสูงให้เธอ
ดูเหมือนเกิงโยฮวาเริ่มจะแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดใบหน้าของเธอตึงเอามากๆ “บางสิ่งผ่านไปแล้ว! หนูไม่อยากพูดถึงมันแล้ว! ทำไม? ทุกคนต้องการรู้ความจริงใช่ไหม ว่าทำไม แล้วจำเป็นด้วใช่ไหมที่หนูต้องอธิบายเหตุผล”เกิงโยฮวามองไปที่ดวงตาของเกิงเซียง: "นายคิดว่าเรื่องดีวิดีฉันเป็นคจัดการอย่างงั้นใช่ไหม? วันนี้ไม่มีใครในหนานฉางรู้เรื่องนี้จริงไหม? ถูกไม่? ส่วนมากไม่รู้ใช่หรือไม่"
เกิงโยวฮวาพูดอย่างเย็นชา: “ฉันเป็นแค่นายกเทศมนตรี! ฉันไม่สามารถไปบังคับใครได้ให้ดูไม่ดู! แล้วคิดว่าฉันจะสามารถบังคับคนพวกนั้นได้ไหม? ลองคิดดูสิ?”
"นั่น……"
“คนแรกที่รู้เรื่องนี้! คือซูบิน! และคณะกรรมการวินัยข้างเขตของคุณ วิดีโอถูกห่อไว้อย่างดี! จากนั้นซูบินก็เขามาพบฉันโดยไม่พูดไม่จา! และแจ้งเรื่องวิดีโอนี้ให้กับฉันรู้! นอกจากเราสองคนและ เลขาธิการคณะกรรมการวินัยข้างเขตของคุณ! ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย นี่คือเหตุผลที่นายสามารถไปทำงานอย่างสงบสุขในวันนี้! เพราะวิดีโอพวกนี้มันยังไม่ถูกเผยแพร่!”
เกิงเซียงถึงกับอึ้ง
พ่อและแม่ของเกิงโยฮวาก็นิ่งไปเช่นกัน
เกิงโยฮวาชี้ไปที่น้องชายของเธอ: "แล้วเรื่องติดตามวิดีโอ! นายคิดว่าฉันเป็นคนจัดการสินะ คิดว่าฉันเคลียร์ทุกอย่างให้นายได้อย่างงั้นหรอ คนที่ทำเรื่องนี้คือซูบิน! เมื่อเขารู้เรื่องเขายังไม่ได้ทานข้าวด้วยซ้ำ!และรีบตรงไปที่โรงแรมที่ตงไหเลย!ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะรู้เรื่อง!อีกทั้งยังเคลียร์ปัญหาและเทปวิดีโอต้นฉบับกลับมาให้!วิดีโอเหล่านี้เลยไม่ถูกเผยแพร่ออกไปยังไง!"
เกิงเซียงถึงกับยืนอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน “นี่...”
เกิงโยฮซามองเกิงเซียงด้วยสายตาที่เย็นชา “แล้วเรื่องที่นายไปหาเรื่องซูบิน! รู้ไหมว่าทำไมนายถึงไม่ถูกลงโทษ รู้มั้ยว่าทำไมนายถึงยังมีหน้านั่งหน้าระรื่นอยู่ตรงนี้ คุณคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อย่างงั้นหรอ .” ผู้อำนวยการเหลี่ยงหวู่เองถึงกับต่อสายตรงหาซูบิน! ซูบินกับยืนยันว่าไม่ได้มีเรื่องอะไรเลย! อีกทั้งยังยืนยันว่าไม่มีการกระชากคอเสื้อ! เขายืนยันว่าเป็นการคุยงานของคนสองคนเรื่องนี้เลยเปลี่ยนกลายเป็นไม่รุนแรง! เท่านี้พอใจหรือยัง ยืนคิดว่าฉันช่วยเหลือนายหรือยังไง! สรุปคือเรื่องที่นายไม่โดนลงโทษเพราะซูบินเขาได้ช่วยนายไว้!”
แม่ของเกิงโยฮวาถึงกับตกใจมาก: “โยฮวา นี่!”
"พี่สาว!" เกิงเซียงพูดติดๆขัด: "เรื่องที่พี่พูดนั้นจริงหรอ?"
เกิงโยฮวาขยับหน้าเขาไปใกล้กับเขาและพูดว่า: "ซูบินที่นายเกลียดพยายามเคลียร์ปัญหาของนายตั้งแต่ต้นจนจบ! นายยังมีหน้าไปทำร้ายเขาอีก นายนี้มีจิตสำนึกไหมฉันถามนายหน่อยเถอะ! นายรู้สึกอายบ้างไหม และนี้น่าจะเพียงพอว่าจะตอบคำถามว่าทำไม ฉันสนับสนุนนโยบาย ซูบินนายช่วยบอกฉันหน่อย นายบอกฉันทีว่าทำไม บอกฉันที!”
เกิงเซียงถึงกับอึ้งไปพักหนึ่งเองและพ่นลมหายใจ
เรื่องทั้งหมดมันเป็นแบบนี้เอง!
เกิงเซียงดูเหมือนจะเข้าใจทุกอย่างหมดแล้ว! ! .
