ตอนที่ 129+130 เธอได้ลงหนังสือพิมพ์

เจียงเหยาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าข้อมูลสมุนไพรมีขนาดใหญ่เพียงใด เธอใช้เวลาทั้งคืนอ่านหนังสือ แต่ไม่ถึงครึ่งของเนื้อหาระดับแรกเสียด้วยซ้ำ เนื้อหาจำนวนมากในเล่มนี้ไม่สามารถหาอ่านได้จากหนังสือโบราณ หากข้อมูลในหนังสือเล่มนี้ได้ตีพิมพ์เป็นหนังสือและวางจำหน่ายสู่ตลาด ก็คงจะหมดแผงในทันที

ด้วยเหตุนี้ เจียงเหยาจึงรู้สึกขอบคุณมัวที่ได้มอบของขวัญล้ำค่าให้กับเธอ และเพื่อแสดงความขอบคุณของเธอ เจียงเหยาตัดสินใจซื้อเตียงนอนสำหรับแมวให้มัว เพื่อที่มันจะได้นอนพักอย่างสบายในที่นอนของมัน

ทุกคนตื่นพร้อมกัน รู้สึกสดชื่นแล้วจึงออกไปทานอาหารเช้าด้วยกัน

“เจียงเหยา เมื่อคืนมัวกลับมาเมื่อไหร่? ฉันเพิ่งรู้ตอนตื่นว่ามันนอนอยู่ข้าง ๆ ฉันตลอดทั้งคืน โชคดีที่มันหลับได้นิ่งมาก” บอกตามตรง เวินเสวี่ยฮุ่ยแปลกใจเล็กน้อยที่พบว่ามัวนอนข้างหมอนของเธอ มันดูสะอาดสะอ้าน แม้ว่าจะออกไปข้างนอกตลอดทั้งวัน ดังนั้นเวินเสวี่ยฮุ่ยจึงสันนิษฐานว่าเจียงเหยาได้อาบน้ำให้กับมันเมื่อคืน หลังจากที่พวกเขาหลับกันไปหมดแล้ว

“แหมก็แบบนี้แหละ เดี๋ยวก็กลับมาเอง” เจียงเหยากล่าวอย่างเรียบ ๆ และหันเหความสนใจไปที่อาหารเช้าอย่างรวดเร็ว เอกลัวว่าเธอจะหลุดพูดอะไรออกไป หากเวินเสวี่ยฮุ่ยยังพูดเรื่องนี้ต่อไป เพราะหากพูดกันตามตรง เวลาที่เธอรู้จักกับมัวก็ไม่นานนัก พอ ๆ กับเวลาที่มัวได้อยู่กับเด็กผู้หญิงเหล่านี้

“สาว ๆ รู้สึกแปลก ๆ ไหม? มีคนจำนวนมากมองมาที่เราตั้งแต่ที่เราเข้ามาในโรงอาหาร” หลินเฉียวอยู่กล่าวขณะที่เธอมองไปรอบ ๆ ด้วยท่าทางงุนงง แล้วจ้องไปที่เจียงเหยา “หรือฉันควรจะพูดว่า พวกเขากำลังมองมาที่เจียงเหยา”

เจ้าของร้านนมพร้อมกับซุปถั่วและซาลาเปาตามที่ได้สั่งไว้ เมื่อเขาเดินมาที่โต๊ะ เขามองเจียงเหยาเป็นครั้งที่สองด้วยความสงสัย

“นี่ เธอเหรอ เธอจริง ๆ ด้วย!” เจ้าของร้านรีบวางถาดลงบนโต๊ะและเอื้อมมือไปที่กระเป๋าสี่เหลี่ยมหน้าผ้ากันเปื้อน เพื่อดึงหนังสือพิมพ์ของเจียงหนานฉบับเช้านี้ จากนั้นเขาก็เปิดหนังสือพิมพ์ชี้ไปที่เจียงเหยา “คุณหนู เอเป็นผู้หญิงที่อยู่ในหนังสือพิมพ์ใช่ไหม? เธอยอดเยี่ยมมาก เธอช่วยชีวิตผู้ชายคนหนึ่งไว้!”

เจียงเหยาเหลือบมองไปที่หนังสือพิมพ์ด้วยความสับสน

มีรูปถ่ายในหนังสือพิมพ์ ซึ่งถ่ายที่ร้านอาหารที่โจวเหวยฉีพาเธอไปเมื่อวาน ในภาพ เธอกำลังยืนขึ้นจากตำแหน่งที่นั่งคุกเข่าอยู่ มีเหงื่อออกตามใบหน้า ขณะที่โจวเหวยฉียืนอยู่ข้างเธอและยืนมือให้เธอ ภาพนี้ถ่ายเมื่อหน่วยแพทย์เคลื่อนที่เร่งนำตัวผู้ป่วยขึ้นเปล

“เป็นเจียงเหยาจริง ๆ ด้วย” เวินเสวี่ยฮุ่ย และสาว ๆ จำเธอได้ในพริบตา “นั่นมันชุดที่เธอใส่เมื่อวานนี่!”

เวินเสวี่ยฮุ่ยยืมหนังสือพิมพ์จากเจ้าของร้านเพื่ออ่านเนื้อหาและกล่าวว่า “เจียงเหยา เธอช่วยลูกค้าในร้านอาหาร ตอนที่เธอไปทานอาหารเมื่อวานเหรอ? นักข่าวสัมภาษณ์พนักงานเสิร์ฟและลูกค้าของที่นั่น พวกเขาบอกว่าทันทีที่เธอได้ยินเสียงวุ่นวาย เธอก็อาสาเข้าไปตรวจสอบสถานการณ์และเริ่มทำ CPR ทันที จากนั้นพวกเขาบอกว่าลูกค้าคนนั้นไม่ตอบสนองเป็นเวลานาน คนอื่น ๆ ขอให้เธอยอมแพ้ แต่เธอไม่ยอมหยุดและดำเนินการปั๊มหัวใจต่อไป ทุกคนรู้สึกแย่กับเธอเพราะพวกเขาทำอะไรไม่ถูก ทำได้แค่ดูสิ่งที่เธอทำ เนื้อตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ”

“ในนั้นพูดอะไรเกี่ยวกับผู้ป่วยหรือเปล่า? ตอนนี้อาการเขาเป็นยังไงบ้าง?” เจียงเหยากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้น เธอคาดการณ์ว่าชายผู้นั้นน่าจะหายจากสถานการณ์วิกฤติแล้ว ตั้งแต่เธอเข้าไปช่วยเขาได้ทันท่วงที

เวินเสวี่ยฮุ่ยยังคงอ่านข้อความต่อไป “นักข่าวบอกว่า ผู้ป่วยพันจากอาการวิกฤตหลังจากถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาล หมอบอกว่าเขารู้สึกขอบคุณเธอที่เขามาช่วยได้ทันเวลา ทำการปฐมพยาบาลอย่างมืออาชีพ และไม่ทิ้งคนไข้ เจียงเหยา คุณหมอเขายกย่องเธอล่ะ!”

__

หลังจากที่เธออ่านหนังสือพิมพ์จบ เวินเสวี่ยฮุ่ยไม่เต็มใจคืนมันให้กับเจ้าของร้าน ทว่าเจ้าขอบร้านก็ไม่เต็มใจให้เธอนำกลับไปฟรี ๆ เช่นกัน

“ฉันไม่ได้แจกหนังสือพิมพ์ให้เธอฟรี ๆ หรอกนะ หญิงสาวที่โดดเด่นคนนี้มาจากมหาวิทยาลัยแพทย์เจียงหนาน เป็นเกียรติขนาดไหน? ฉันจะเก็บหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ไว้”

หลังจากที่เจ้าของพูดจบ เขาก็หยิบหนังสือพิมพ์และเดินจากไปทันที ไม่กี่นาทีต่อมา ภรรยาของเจ้าของร้านก็ปรากฎตัวขึ้นและมอบคุกกี้ให้กับพวกเขา

เวินเสวี่ยฮุ่ยกระตุกริมฝีปากยิ้ม “ดูหน้าเจ้าของร้านสิ ราวกับว่าเจียงเหยาเป็นลูกสาวของเขา ดูเขาเห็นหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นเป็นของล้ำค่าขนาดไหน!”

ผู้คนที่รวมตัวกันดูอยู่ใกล้ ๆ พอรู้ว่าเธอคือผู้หญิงในหนังสือพิมพ์จึงเข้ามาล้อมเธอในทันที

“เธอคือเจียงเหยา นักศึกษาใหม่เหรอ? โอ้ ใช่ เธอเป็นหนึ่งในผู้สมัครตัวแทนของนักศึกษาใหม่ด้วย! แถมยังสวยอีก โอ้พระเจ้า ฉันไม่คิดว่าเธอจะโดดเด่นขนาดนี้ เธอทั้งสวย ทั้งมีผลงาน กล้าหาญและใจดีอีกด้วย ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะลงคะแนนโหวตให้เธอ! เธอคือตัวแทนที่ดีที่สุดในบรรดานักศึกษาใหม่ทั้งหมด!”

ฝูงชนต่างพูดพร้อมกันและทุกคนก็อยากนั่งข้างเธอ โชคดีที่เวินเสวี่ยฮุ่ยและเพื่อนคนอื่นนั่งข้างเธอ ไม่เช่นนั้นเจียงเหยาคงถูกทับแน่

“ใช่! ใช่! ใช่! เราทุกคนจะลงคะแนนให้กับเธอ!” คนอื่น ๆ รอบตัวเธอได้ยินก็พูดเช่นกัน และทุกคนก็ตกลงที่จะลงคะแนนให้เธอด้วย “เธอช่วยชีวิตคนอื่นและได้ลงหนังสือพิมพ์ด้วย เธอคือตัวแทนที่ดีที่สุดของนักศึกษาใหม่ทั้งหมด!”

นั่นเป็นครั้งแรกที่เจียงเหยาได้รับการชื่นชมจากผู้อื่นถึงขนาดนี้ เธอไม่คุ้นเคยกับมันอยู่พักหนึ่ง

ในขณะนั้นผู้ดูแลระบบก็โผล่ออกมาโดยไม่คาดคิด เขากำลังหัวเราะด้วยความตื่นเต้นอยู่ในหัวของเจียงเหยา

“โฮะ โฮะ โฮะ เจ้านาย ค่าความชื่นชอบของคุณเพิ่มขึ้นอย่างมาก ว้าว! มันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วมากเลยล่ะ!”

‘หนานเจียงมอร์นิ่งโพสต์ อาจจะเป็นเหตุผลหลัก’ เพราะจำนวนสมาชิกของหนังสือพิมพ์ในยุคนั้นสูงมากและทุกคนก็มีนิสัยอ่านข่าวในยามเช้า ดังนั้น การแพร่กระจายข่าวของเธอผ่านหนังสือพิมพ์จึงทำให้เธอได้รับความสนใจจากคนอื่นเรื่องนี้ พวกเขาสนใจเธอและนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เธอโด่งดัง

“ดูเหมือนว่าเราจะมีตัวแทนนักศึกษาใหม่แล้วล่ะ!” ดวงตาเล็ก ๆ ของเวินเสวี่ยฮุ่ยเปล่งประกายด้วยความสุข ผู้คนมารวมตัวกันและพวกเขาต้องการทำความรู้จักกับเจียงเหยา

เวินเสวี่ยฮุ่ยชอบฉากนี้มาก เมื่อเธอได้ยินว่าทุกคนจะลงคะแนนให้กับเจียงเหยา รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็เพิ่มมากขึ้นและเธอไม่สามารถเงียบได้อีกต่อไป

เจียงเหยามีช่วงเวลาที่ลำบากในการเดินตั้งแต่ตอนที่เธอทานอาหารเช้าและเดินออกจากร้านอาหารเช้า มีคนคอยสังเกตเธออยู่เสมอและวิ่งเข้ามาทักทายเธอเพียงเพื่อแลกเปลี่ยนคำพูดเพียงสองสามคำกับเธอ

ตอนที่เธอช่วยเหลือลูกค้าท่านนั้น เธอไม่คาดหวังว่าจะได้ออกหนังสือพิมพ์ เมื่อวานนี้ดูเหมือนว่าจะมีนักข่าวอยู่ในกลุ่มคนและเขาถ่ายภาพเธอได้สองสามภาพ แล้วเช้าวันนี้ก็ได้ลงข่าว

เจียงเหยาเข้าใจว่าเป็นเกียรติกับเธอที่ได้ลงหนังสือพิมพ์หลังจากได้ทำความดีและก็ถือเป็นเกียรติอย่างมาก ทำให้ใครก็ตามที่ได้อ่านข่าวเกี่ยวกับเธอคงคิดว่าอยากจะรู้จักเธอให้มากขึ้น

เป็นเรื่องดีที่เธอมีชื่อเสียงเพราะความดีที่เธอทำโดยบังเอิญ แต่เจียงเหยาก็คาดเดาได้ว่าจะต้องมีปัญหาตามมาหลังจากที่เธอมีชื่อเสียงอย่างแน่นอน

ตัวอย่างเช่น ถ้าคนในมหาวิทยาลัยจำเธอได้จากข่าว พวกเขาก็ต้องสงสัยว่าเธอสามารถปฐมพยาบาลเบื้องต้นอย่างมืออาชีพได้อย่างไร ในฐานะนักศึกษาใหม่ที่เพิ่งเรียนจบมัธยมปลายมา และยังไม่เคยเข้ารับการฝึกอบรมทางการแพทย์จากผู้เชี่ยวชาญเลย

ถ้ามีคนถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอจะตอบว่าอย่างไร?

ที่รบกวนเจียงเหยามากที่สุด เธอคงสามารถอธิบายเรื่องนี้ได้ดีขึ้น หากเธอเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2