ตอนที่ 127+128 ค่าความชื่นชอบเพิ่มขึ้น

“ฉันเห็นโพลนั่น ผู้สมัครคนสุดท้ายคือ จางซีชิง ขึ้นเป็นเบอร์หนึ่ง” เฉินซีหยางกล่าว “ฉันได้ยินพวกผู้ชายบอกว่าเธอสวยมากและเล่นเปียโนเก่ง ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว”

“ใช่ เธอยอดเยี่ยมจริง ๆ เป็นสาวสวยที่เล่นเปียโนเก่ง” เจียงเหยาพยักหน้า แต่ลึก ๆ ในใจเธอพึมพำว่า ‘ใช่แล้ว นักศึกษาศิลปศาสตร์ที่หน้าตาดี เล่นเปียโนเก่ง หรือนักศึกษาศิลปศาสตร์ที่มีความหึงหวงสุดขีดที่ไม่ยอมให้ใครได้ดีไปกว่าตัวเองและจะทำลายใครก็ตามที่ขวางทางเธอ’

ทว่าเพื่อนร่วมห้องต่างไม่ได้ยินเสียงจากความคิดภายในใจของเธอ พวกเขาเงียบหลังจากที่เจียงเหยาพูดจบ

หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง “ถ้าอย่างนั้น ฉันพนันได้เลยว่าเธอน่าจะได้รับเลือกเป็นตัวแทนนักศึกษาใหม่ ก็เธอสวยที่สุดนี่น่า” โจวเสี่ยวเซียถอนหายใจ “จริง ๆ แล้ว เจียงเหยาของเราก็ไม่เลวเหมือนกัน เธอทั้งฉลาดและสวยด้วย พูดตามตรง ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันอยากได้ผู้หญิงหน้าตาอย่างเจียงเหยานี่ล่ะ สง่างามและอ่อนโยน ดึงดูดความสนใจของผู้คนได้อย่างง่าย ๆ รูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเธอกระตุ้นให้คนอยากทะนุถนอมและปกป้องนัก”

เด็กสาวอีกสามคนพยักหน้าอย่างจริงจังกับคำพูดของโจวเสี่ยวเซียที่นำไปสู่ความประหลาดใจของเจียงเหยา

หลังการสนทนา สาว ๆ เริ่มมองหามัวในห้องพัก พวกเขาได้นำปลาแห้งมาให้ แต่กลับไม่เห็นมัน

เจียงเหยาเองก็ไม่เห็นมัวตั้งแต่ที่เธอกลับมา เธอไม่ได้กังวลเกี่ยวกับมันมากนัก เพราะมัวเป็นถึงพ่อบ้านสัตว์เลี้ยงที่ฉลาดหลักแหลม ไม่น่าเป็นไปได้ที่จะถูกใครจับไป ก็แค่อาจจะออกไปเล่นข้างนอก ตอนที่ห้องพักไม่มีคนอยู่

เวินเสวี่ยฮุ่ยไม่ได้กลับมาจนกว่าจะทานอาหารเย็นจากข้างนอกแล้วเสร็จ เธอนำขนมกลับมามากมายและมีรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้า รอยยิ้มที่ฉาบลงบนใบหน้านั้นไม่ลดลงราวกับว่าเธอถูกอาบไปด้วยลมแห่งฤดูใบไม้ผลิอันอบอุ่น

เจียงเหยาไม่ถามเวินเสวี่ยฮุ่ยที่เธอไปหลี่หรงฮุย เมื่อเห็นเวินเสวี่ยฮุ่ยทำตั๋วหนังหล่นอย่างไม่ตั้งใจ เธอคิดว่าพวกเขาคงไปดูหนังด้วยกันต่อ

ไม่มีใครในห้องพัก ยกเว้นเจียงเหยาที่รู้ว่าเวินเสวี่ยฮุ่ยออกไปกับคนอื่นในช่วงบ่าย พวกเขาคิดว่าเธอซื้อขนมมาเอง

ในช่วงที่เหลือของคืนนั้น สาว ๆ ต่างพูดคุยกันเรื่องตัวแทนนักศึกษาใหม่และแบบสำรวจความคิดเห็นนักศึกษาใหม่คนไหนที่น่าสนใจที่สุด เวินเสวี่ยฮุ่ยไม่ตื่นเต้นไปกับหัวข้อเหล่านั้น เธอเพียงแค่รับฟัง และไม่แสดงความคิดเห็นอะไรเพิ่มเติม เห็นได้ชัดว่าเธอเองก็รู้ข่าววงในมาแล้ว แต่ไม่พูดออกมาก็เท่านั้นเอง

ถึงแม้จะคุยเรื่องไร้สาระกัน แต่สาว ๆ ก็เพิ่งจะรู้ว่าตอนนี้เวลาเป็น 23.30 น. ก็ตอนที่หอพักปิดไฟ

ทุกคนต่างทำอะไรอย่างระมัดระวัง หลังจากที่ไฟปิดแล้ว ทุกคนแยกย้ายกลับเตียงของตัวเอง ทำอะไรด้วยเสียงที่เบาที่สุด เพื่อให้ไม่ให้รบกวนคนอื่น ๆ

เจียงเหยากำลังหลับตานอนอยู่บนเตียงชั้นล่าง ทันใดนั้นเสียงของมัวก็ดังก้องอยู่ในหูของเธอ

“ค่าความชื่นชอบของเธอเพิ่มขึ้น!”

เจียงเหยาหดตัวด้วยความตกใจ ขณะที่เธอหายใจเข้าลึก ๆ เธอหันศีรษะและเห็นมัวปรากฏตัวบนเตียงของเธอโดยไม่รู้ที่มาที่ไป มันยังคงพูดถึงค่าความชื่นชอบของระบบด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า

“ฉันรู้สึกได้! ค่าความชื่นชอบของเธอเพิ่มขึ้นในบ่ายวันนี้ ได้ยังไงกัน? เธอทำอะไรลงไปงั้นเหรอ?” มัวรู้สึกตื่นเต้นกับมันอย่างแน่นอน หมายความว่าเจียงเหยายอมรับระบบการแพทย์และพยายามปรับตัวเข้ากับระบบแล้ว

เจียงเหยาอุ้มมัวขึ้นและวางมันลงบนพื้น ขณะที่เธอคำราม “อย่าปีนขึ้นบนเตียงของฉัน! พรุ่งนี้ฉันจะหาที่นอนให้เธอ!”

จากนั้นเธอก็ใช้จิตสำนึกของเธอ เพื่อเปิดใช้งานระบบ อันที่จริงค่าความชื่นชอบของเธอเพิ่มขึ้นหลายระดับ คงต้องมาจากความประทับใจที่ดีของแขกที่มาทานอาหารในร้านนั้น เพราะเรื่องที่เธอได้ทำลงไป

สิ่งดี ๆ จะเกิดขึ้น เมื่อไม่คาดหวังล่ะสินะ

__

“เจ้านาย ขอแสดงความยินดีด้วย! คุณได้ค่าความชื่นชอบเพิ่มสิบคะแนน”

จู่ ๆ ผู้ดูแลระบบก็โผล่ขึ้นมาบนหน้าจอ ร้องกรี๊ดอย่างตื่นเต้นยิ่งกว่ามัว ในขณะที่ขยับร่างกายของเขา “เจ้านาย คุณยอดเยี่ยมมาก!”

เจียงเหยาตัวสั่นด้วยความรังเกียจ “ไปให้พ้นสายตาฉันเลยนะ”

“บู้ ~ เจ้านาย คุณไม่ชอบฉันเหรอ~” ผู้ดูแลระบบร้องออกมาด้วยความตกใจและหายตัวไป

เจียงเหยาถอนหายใจด้วยความโล่งอก อันที่จริง เธอไม่ชอบผู้ดูแลระบบ เขาทำอะไรเกินกว่าเหตุเสมอ!

ตามคำแนะนำของระบบ เจียงเหยาได้ค่าความชื่นชอบมาสิบคะแนน เธอคลิกเข้าไปในหน้าค่าปัจจุบันและพบกันภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอจ้องไปที่ตัวเลือกทั้งห้า ครุ่นคิดว่าตัวเลือกใดที่เธอควรใช้คะแนนแลก

“อืม การได้ยินและการมองเห็น อันไหนดีกว่ากัน?” มัวกล่าวว่าความสามารถจะเพิ่มขึ้นเป็นพลังที่มากกว่าการมองเห็น และการได้ยินเสียงก็จะเหนือการยินทั่วไป

เจียงเหยาต้องการที่จะเห็นด้วยตาของเธอเองและด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่แน่ใจว่าเธอควรลองเลือกอันไหนก่อนดี

ทันใดนั้น ระบบส่งเสียงบี๊บสามครั้งและมีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนหน้าจอว่า “ระบบไม่ได้ใช้งานนานเกินไป จะมีการปรับค่าให้โดยอัตโนมัติ”

เจียงเหยาเบิกตากว้างและอ้าปากค้างด้วยความไม่เชื่อและตกใจสุดขีด! เธอคลิกที่ตัวเลือกทั้งห้าอย่างเร่งรีบและพบว่าระบบได้เพิ่มคะแนนช่องความแข็งแกร่งทางกายภาพให้กับเธอไปเสียแล้ว!

ไม่ใช่การได้ยิน! ไม่ใช่ด้านสายตา! ไม่ใช่ด้านความจำ! แต่เป็นค่าแข็งแกร่งทางกายภาพ!

ความแข็งแกร่งทางกายภาพที่ไม่จำเป็น!

เจียงเหยาแทบจะเป็นลมด้วยความตกใจ!

เธอสามารถปรับปรุงความแข็งแกร่งทางร่างกายด้วยการออกกำลังกายและการรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ต่อร่างกายในแต่ละวันก็ได้แล้ว ทำไมเธอต้องเสียคะแนนความชอบที่ได้รับมาอย่างมีค่าสำหรับเรื่องนี้ด้วย

“เธอเพิ่มคะแนนให้กับตัวเลือกไหน” มัวถามอย่างรวดเร็วเมื่อเขาเห็นเจียงเหยาขยับร่างกายของเธอ

“ระบบเพิ่มคะแนนให้ค่าความแข็งแกร่งอัตโนมัติน่ะสิ มันบอกว่าไม่ได้ใช้งานระบบนานเกินไป” เจียงเหยาคำรามด้วยความโกรธ “เจ้านายของเธอใช้ตัวจับเวลาแบบไหนกับระบบนี้กันแน่? ฉันลังเลเพียงสิบวินาทีเท่านั้น! จะเร่งอะไรนักหนา”

“พวกมนุษย์หน้าโง่! ฮึ่ม มนุษย์ช่างโง่เง่าสิ้นดี!” มัวเหล่มองเธออย่างไม่พอใจ “กล้าดียังไงมาว่าให้เจ้านายของฉัน!”

เจียงเหยาหันไปอีกด้านโดยไม่สนใจมัว

มัวหมอบลงกับพื้น กัดฟันด้วยความโกรธ “เมื่อค่าความแข็งแกร่งทางกายภาพถึง 20 มันจะกระตุ้นพลังที่ซ่อนอยู่จากค่าปกติ มนุษย์โง่เขลา รู้ไหมว่าพละกำลังนั่นมันแทนอะไร? มันแสดงถึงความสามารถในการป้องกันตัวเองของเธอไง! ยิ่งค่าความแข็งแรงสูงเท่าไหร่ ความสามารถในการป้องกันตัวของเธอก็จะยิ่งว่องไวขึ้น! ดังนั้นมันจะเพิ่มทักษะด้านการต่อสู้และความรู้สึกระแวดระวังยังไงเล่า!”

“ทักษะด้านการต่อสู้?” เจียงเหยาหันหลังกลับมาอย่างกะทันหัน และเอื้อมมือไปอุ้มมัวขึ้นมาบนเตียง “ฉันไม่รู้ว่ามีโปรแกรมอะไรซ่อนอยู่ในนั้น ฉันจะเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ได้ยังไง”

“เธอไม่จำเป็นต้องเรียน ระบบจะเสริมกำลังร่างกายของเธอโดยอัตโนมัติเมื่อค่าถึงเกณฑ์ของการเปิดใช้งาน เมื่อถึงเวลานั้น เธอก็สามารถใช้ทักษะการต่อสู้ได้โดยไม่ต้องเรียน ยิ่งค่าความแข็งแกร่งสูงเท่าไหร่ เธอก็สามารถป้องกันตัวเองได้แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น เข้าใจไหม”

เจียงเหยาพยักหน้าด้วยความประทับใจ “เป็นความผิดของฉันเองที่ว่าให้ว่าระบบไม่ยุติธรรม”

เธอตัดสินใจถูกแล้วที่ลังเล ใช่ไหม? เธอน่าจะเพิ่มค่าการมองเห็นหรือการได้ยิน แต่ระบบมีความสามารถในการจัดลำดับความสำคัญของตัวเลือกที่ต้องการเสริมให้เธอและเพิ่มคะแนนอัตโนมัติ

เมื่อตระหนักได้เช่นนั้น เจียงเหยารู้สึกทึ่งและตั้งตารอถึงประโยชน์ที่ระบบจะมอบให้กับเธอ เธอสรุปว่าระบบไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่เธอคิดไว้ตั้งแต่แรก

ในกลางดึกที่เงียบสงัด ทุกคนในห้องพักต่างหลับใหล มัวพูดเบา ๆ จึงไม่ได้ปลุกให้ใครตื่น เมื่อสังเกตเห็นว่าเจียงเหยากลับมาเงียบอีกครั้ง มันจึงกระโดดขึ้นไปบนเตียงของเวินเสวี่ยฮุ่ยและนอนลงตรงนั้นอย่างสบายใจ

เจียงเหยาไม่ได้ผล็อยหลับไป แต่เธอกลับเข้าสู่ระบบและเรียกหนังสือเกี่ยวกับสมุนไพรในห้องสมุดแพทย์แผนจีนเพื่อศึกษา เธอเรียนแพทย์แผนตะวันตก ดังนั้นเธอจึงไม่มีความเข้าใจพื้นฐานของแพทย์แผนจีนเลย ทำให้เธอเริ่มอ่านเพิ่มเติมในด้านนี้

เจียงเหยารู้สึกทึ่งกับหนังสือเล่มนี้มาก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอ่านมันทั้งคืน ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงของทุกคนที่ตื่นขึ้นในตอนเช้า

เธอไม่รู้สึกง่วงนอนเลยแม้แต่น้อย จากการใช้พลังงานไปเมื่อคืน เธอรู้สึกกระปรี้กระเปร่าและมีชีวิตชีวาราวกับเมื่อคืนเธอนอนหลับฝันดีอย่างไรอย่างงั้น