AC 519: ความเกียจคร้าน ฟรี

AC 519: ความเกียจคร้าน

อันเฟย์ กลับมาที่บ้านของเขาด้วยท่าทางที่กระสับกระส่าย ซูซานนาไม่ได้อยู่ที่นั่น อันเฟย์ ถามทหารรับจ้างสองสามคนว่า ซูซานนา อยู่ที่ไหน แต่ไม่มีใครรู้ ในที่สุด เยอร์ก็ได้คำตอบสำหรับ อันเฟย์: ซูซานนา และ ฮาแกน นำยูนิคอร์นตัวน้อยออกไปแล้ว

ด้วยการนำทางของเยอร์ อันเฟย์เดินออกจากค่ายเพื่อตามหาซูซานนา เขามาถึงเนินเขาเตี้ย ๆ และเห็นซูซานนานั่งอยู่ที่เชิงเขา ฮาแกนอยู่ห่างจากนางประมาณ 200 เมตร เขากล่าวอะไรบางอย่างกับยูนิคอร์นตัวน้อยและเล่นกับมัน ยูนิคอร์นตัวน้อยไม่ซนเหมือนเมื่อก่อน เพราะเขากินยาไปแล้ว

"เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?" อันเฟย์ ถามขณะที่นั่งลงข้างๆ ซูซานนา

“ข้าคิดถึงชาลลี ข้าไม่ได้อยู่กับนางแล้ว และไม่รู้ว่ามีใครทำให้นางลำบากไหม” ซูซานนาถอนหายใจ กลายเป็นอารมณ์อ่อนไหวในทันใด นางอดไม่ได้ที่จะนึกถึงชาลลีเมื่อเห็นฮาแกนเล่นกับยูนิคอร์นตัวน้อย ชาลลีเคยเล่นกับเจ้าตัวเล็ก

“นางมีนิยา” อันเฟย์ยิ้ม

“เจ้ารู้อารมณ์ของนิยา นางคงเป็นบ้าไปแล้วถ้ามีใครกล้าสร้างปัญหาให้กับชาลลี เจ้าคิดว่ามีใครในเมืองไวโอเล็ตเล็กๆ กล้าที่จะท้าทาย นิยา หรือไม่”

“ปัญหาคือตอนนี้ เออร์เตอร์ หายไป หากนิยามีปัญหาใดๆ นางคงไม่มีใครช่วยนาง” ซูซานนากล่าว

“เจ้าต้องล้อเล่น!” อันเฟย์ส่ายหัว

“เมืองไวโอเล็ต เป็นที่ดินศักดินาของข้า นิยาเป็นลูกสาวคนเดียวของซาอูล เจ้าคิดว่าใครจะโง่พอที่จะท้าทายพวกเขา? เจ้าไม่คิดว่าพวกเขาจะรู้ว่าควรทำงานให้ใครด้วยสามัญสำนึกที่แท้จริงหรือ”

“แต่ มาร์ควิสโจเซอร์ กำลังกลับไปที่นั่น” ซูซานนา กล่าว

"จริงๆ? ได้ยินมาจากไหน” อันเฟย์ ตกใจเป็นครั้งที่สอง

“ปรมาจารย์มิโอริชบอกข้า” ซูซานนาตอบ

“เอาล่ะ” อันเฟย์กล่าว

“นั่นไม่ถูกต้อง” อันเฟย์ ลูบคางของเขา

“ทำไมข้าถึงรู้สึกว่ามีคนพยายามใช้เราเพื่อฆ่าคนที่เขาต้องการจะฆ่า”

"เจ้าหมายถึงอะไร?" ซูซานนากลอกตามองอันเฟย์

“ท่านมิโอริช และ มาร์ควิสโจเซอร์ ไม่มีความขัดแย้งระหว่างพวกเขา เป็นเรื่องดีของเขาที่จะเตือนเราถึงเรื่องนั้น”

“ทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น? ท่านมิโอริช ไม่น่าจะมีปัญหาในการฆ่า มาร์ควิสโจเซอร์ ถ้าเขาพยายามเตือนเรา ทำไมเขาถึงไม่ฆ่า มาร์ควิสโจเซอร์ เพื่อเป็นการช่วยเราล่ะ?” อันเฟย์ถาม

“ทำไมเจ้าถึงคิดว่าทุกคนเป็นต้องช่วยเรา” ซูซานนารู้สึกหมดหนทางเมื่อนางต้องรับมือกับวิธีที่ อันเฟย์ คิด

“ตอนนี้ มาร์ควิสโจเซอร์ ไม่มีอำนาจมากนัก แต่ตำแหน่งของเขายังคงเป็นดยุค ถ้าท่านมิโอริชฆ่า มาร์ควิสโจเซอร์ เขาจะไม่สามารถอธิบายให้ราชวงศ์ฟังได้”

“ไม่เลว ไม่เลว เจ้าได้เรียนรู้ที่จะคิด” อันเฟย์ สะบัดหน้าผากของ ซูซานนา อย่างสนุกสนาน

“แต่ทำไมเจ้าไม่คิดว่าถ้าข้าฆ่า มาร์ควิสโจเซอร์ ข้าจะอธิบายให้ทุกคนฟังได้อย่างไร”

"เจ้า?" ซูซานนาพบว่าสิ่งนี้ตลกและน่ารำคาญในเวลาเดียวกัน

“เจ้ากล้าฆ่าหลานชายของฟิลิป ซีด้า เจ้าไม่สนใจที่จะอธิบายให้ใครฟัง”

“แล้วเจ้าคิดว่าข้ากล้ามากหรือ” อันเฟย์ถาม

ซูซานนาไม่มีอารมณ์จะโต้เถียงกับอันเฟย์ นางเพียงมองออกไปที่ท้องฟ้า

“เราไม่สามารถปล่อยให้ มาร์ควิสโจเซอร์ กลับไปที่ เมืองไวโอเล็ต ได้” อันเฟย์ กล่าวช้าๆ เออร์เตอร์ หายไป ถ้า มาร์ควิสโจเซอร์ ไปสร้างปัญหาที่นั่น นิยา จะไม่สามารถจัดการกับเขาได้

“เจ้าตัดสินใจว่าจะฆ่าเขาไหม” ซูซานนาถาม

“ฆ่าเขา? ข้าไม่ชอบความรุนแรง” อันเฟย์ กล่าว

ซูซานนารู้สึกว่านางกำลังจะบ้าเมื่อใดก็ได้ ถ้านางเป็นคนตรงไปตรงมามากกว่านี้ นางคงทำอะไรรุนแรงกับ อันเฟย์ แน่นอน ตัวอย่างเช่น นางอาจหยิกหรือกัด อันเฟย์ นางสามารถโจมตี อันเฟย์ ได้อย่างแน่นอน ทุกครั้งที่ซูซานนาสนทนาเรื่องจริงจังกับอันเฟย์ เขาจะกลายเป็นคนขี้เล่นและเจ้าชู้ ถ้านางให้ไหล่ที่เย็นชาแก่เขา อันเฟย์ จะจริงจังอีกครั้ง

“ข้าไม่อยากสนทนากับเจ้าแล้ว” ซูซานนาขมวดคิ้ว

“ฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว ฮิฮิ ข้าชอบ” อันเฟย์ มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา เขาต่อสู้ในสนามรบระหว่างสงคราม แต่เขาไม่ได้ให้ข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับแผนยุทธศาสตร์ เป็นเพราะเขาไม่รู้กลยุทธ์ทางทหารมากนัก แต่เขาวางแผนจัดคนเก่ง เขาฉลาดกว่าคนส่วนใหญ่ ในชั่วพริบตา เขาสามารถสร้างแผนเพิ่มกำไรสองเท่า

"อะไร?" ซูซานนาถาม

“แผนนี้ต้องการให้ปรมาจารย์จาค็อบและคริสเตียนช่วย” อันเฟย์กล่าว

“เกี่ยวอะไรกับคริสเตียน เมื่อเราต้องฆ่า มาร์ควิสโจเซอร์?” ซูซานนาถามด้วยความแปลกใจ

“จะยังไง? คริสเตียนอาจไม่ชอบเส้นทางที่เขาต้องเดิน แต่ข้าจะพยายามผลักดันเขา” อันเฟย์ กล่าว

“อันเฟย์ เจ้ากำลังกล่าวเรื่องอะไร” ซูซานนาจ้องมาที่เขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

“คริสเตียนเป็นหัวหน้าของกองพันโล่แห่งแสง, รอง ผู้บริหาร ของ สหพันธ์ทหารรับจ้าง และผู้บัญชาการของ หน่วยนักเวทย์ เขาสมควรได้รับสองเหรียญสำหรับสิ่งที่เขาทำ สงครามครั้งนี้มีความสำคัญ สงครามครั้งก่อนเป็นเพียงการต่อสู้ปกติ ไม่ว่าแกรนเดนจะทำมากเพียงใด เขาก็จะไม่โดดเด่นเท่ากับคริสเตียน มันเป็นโอกาสที่ยอดเยี่ยม” อันเฟย์ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อันเฟย์ เจ้าจะทำอะไร” ซูซานนาถาม

“อย่าถามข้า แต่ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่ทำอะไรบ้า ๆ” อันเฟย์ ตบมือของ ซูซานนา บุรุษมักจะต้องการให้คนที่พวกเขารักรู้สึกถึงแง่บวกและความซื่อตรง อันเฟย์ ไม่ต้องการให้ ซูซานนา รู้เรื่องเชิงลบมากมายเกี่ยวกับตัวเขา ดังนั้นเขาจึงกล่าวถึงแต่เรื่องต่างๆ แต่ไม่ได้บอก ซูซานนา เกี่ยวกับรายละเอียดในนาทีที่

ซูซานนาหยุดสักครู่ แต่ไม่ได้กดดันอันเฟย์ เพื่อขอคำตอบ นางวางแขนของนางไว้ที่แขนของ อันเฟย์ แล้ววางศีรษะไว้บนไหล่ของเขา ผ่านไปครู่หนึ่ง นางถามว่า

“อันเฟย์ เจ้าดูไม่ดีเลย เกิดอะไรขึ้น?”

“มันจะเป็นอะไรได้อีก” อันเฟย์ยิ้มอย่างขมขื่น

“อาจารย์ให้งานที่สำคัญแต่ยากแก่ข้าสองงาน”

"อะไร?" ซูซานนาถามด้วยความแปลกใจ

“เขาขอให้ข้าโน้มน้าวอลิซและกุมาระโกสะ” อันเฟย์ถอนหายใจ

“ข้าไม่คิดว่าข้าสามารถโน้มน้าวพวกเขาได้ อลิซและกุมาระโกสะต่างก็มีบางอย่างที่กวนใจพวกเขา ไม่ว่าข้าจะพยายามโน้มน้าวพวกเขามากแค่ไหน มันจะไม่เป็นผลหากปัญหาของพวกเขาไม่ได้รับการแก้ไข”

“อลิซไม่เห็นด้วยหรือ?” ซูซานนาถาม

"มันแตกต่าง จักรพรรดิต้องการให้ อลิซ เข้าร่วมอย่างเต็มที่ แทนที่จะเพียงแค่เห็นด้วย” อันเฟย์ ตอบ

“อันที่จริง อลิซเป็นเด็กที่น่าสงสาร พ่อของนางใช้นางและเอาเปรียบนาง แน่นอนว่านางกังวลว่าจะมีคนอื่นมาเอาเปรียบนางอีก” ซูซานนากล่าว

“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่ถูกใช้ นางยังคงแบ่งปันเลือดกับ เอ็ดเวิร์ดที่แปด หลังจากที่นางถูกเอาเปรียบ ปัญหาคือนางไม่มีอะไรจะปกป้องตัวเองหากนางทำงานให้กับจักรพรรดิ” อันเฟย์ กล่าว

“นางไม่มีเราหรือ” ซูซานนาถาม

“เจ้าเคยได้ยินเรื่องราวของนกที่หวาดกลัวหรือไม่” อันเฟย์ยิ้ม

ซูซานนาส่ายหัว อันเฟย์ ซักถาม ซูซานนา เกี่ยวกับเรื่องนั้น ทั้งสองคนเงียบไปครู่หนึ่ง อันเฟย์ก็ถามว่า

“โดยส่วนตัวแล้วข้าเชื่อในความเอื้ออาทรของจักรพรรดิและในตัวเขาในฐานะผู้ปกครอง แต่อลิซไม่เชื่อในตัวเขา ดังนั้นจึงยากที่จะโน้มน้าวนาง”

“อันที่จริง…” ซูซานนากล่าวถึง “ความจริง” อีกครั้ง แต่ดูเหมือนนางจะลังเลใจ

“ย้อนกลับไปตอนที่ข้ากลับไปที่เมืองศักดิ์สิทธิ์กับนาง ข้าก็กลัวเหมือนกัน”

"ทำไม?" อันเฟย์ถามด้วยความอยากรู้

ซูซานนายิ้มอย่างขมขื่น นางมีวัยเด็กที่ยากลำบาก ดาริอัสนั้นโหดเหี้ยมและหลงใหลในสตรีอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนหนุ่มสาวที่ยังไม่เข้าใจร่างกายของตัวเอง เพื่อให้ชัดเจน เขาต้องการมีเพศสัมพันธ์กับสตรีคนใดก็ได้ที่เขาเห็น เขายังข่มขืนลูกสะใภ้ของตัวเอง โชคดีที่ ดาริอัส มีศัตรูมากมาย เขาจึงต้องจ้างผู้คุ้มกันเพื่อปกป้องเขา ซูซานนาสวย แต่นางก็มีพลังเช่นกัน นางติดอันดับหนึ่งในการป้องกัน ดาริอัสต้องการให้นางปกป้องเขา ไม่เช่นนั้นเขาจะข่มขืนนางแม้ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเดียวกันก็ตาม

เมื่อเห็นชีวิตของดาริอัส ซูซานนาคิดว่าราชวงศ์ทั้งหมดก็คงเป็นเหมือนเขา เมื่อ อันเฟย์ กลับไปที่ เมืองศักดิ์สิทธิ์ นางรู้สึกกลัวมาก แต่ก็ไม่สามารถบอกใครได้ เมื่อนึกย้อนกลับไป ซูซานนารู้สึกอับอายที่ซาอูลสงสัยต่อหน้าอันเฟย์และคริสเตียน ในตอนนั้น นางตั้งใจแน่วแน่ที่จะปกป้องความบริสุทธิ์ของนางด้วยชีวิตของนาง หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น นางได้ปฏิบัติต่อซาอูลเหมือนครอบครัวของนาง ซูซานนาชื่นชมเขามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อยอนลาธีช่วยมารดาของนางและพานางกลับมาไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ดูเหมือนว่าความกลัวและความกังวลของนางจะไร้สาระเมื่อนางพยายามนึกถึงเวลานั้น เนื่องจากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ของนาง ซูซานนาเข้าใจความกลัวของอลิซ

“เจ้ารู้ไหมว่าข้าเคยเห็นอะไรมากมายตอนที่ข้ายังเด็ก” ซูซานนาไม่รู้ว่าจะกล่าวอย่างไร มันน่าอายมากที่จะกล่าวถึง

“ซูซานนา เจ้าอยากพบดาริอัสไหม ถ้ารู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน” ทันใดนั้น อันเฟย์ ถาม ซูซานนา

"ไม่!" ซูซานนาตอบอย่างหนักแน่น นางเคยคิดว่าผู้มีอำนาจทุกคนเหมือนกัน แต่นางรู้ว่าดาริอัสเป็นเพียงขยะ หลังจากได้รู้ว่ายอนลาธีใจกว้างและให้อภัยเพียงใด ซาอูลใจดีเพียงใด และบรูซูเรียโนเป็นคนซื่อตรงเพียงใด หลังจากที่นางได้พบมารดาของนาง นางรู้สึกว่าไม่มีอะไรเหลือระหว่างดาริอัสกับนาง

อันเฟย์ ไม่ได้กล่าวอะไรเพื่อตอบสนองต่อคำตอบของ ซูซานนา เขาตัดสินใจในใจแล้วว่าดาริอัสอาจตายได้ ถ้าซูซานนาไม่ต้องการพบเขา แน่นอนว่านี่จะดีสำหรับทุกคน ยกเว้นดาริอัส

“อันเฟย์ ทำไมเรายังไม่ได้…” จู่ๆ ซูซานนาก็เปลี่ยนหัวข้อ

“ไม่ได้อะไร?” อันเฟย์ถาม

"เจ้าน่ารำคาญมาก เจ้าก็รู้ว่าข้ากำลังกล่าวถึงอะไร” ซูซานนาหน้าแดง

"โอ้โอ้โอ้" ดวงตาของ อันเฟย์ ขยับอย่างรวดเร็ว

“อันเฟย์ เจ้าคิดว่าข้ามีบุตรยากหรือไม่” ซูซานนาถาม

“อย่าคิดอย่างนั้น ข้ารู้เหตุผลแล้ว” อันเฟย์ กล่าว

“เหตุผลอะไร?” ซูซานนารีบถาม “บอกข้าที อันเฟย์ ข้าต้องการลูกจริงๆ”

“เราขี้เกียจเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้” บรรยากาศเริ่มหนักขึ้นเล็กน้อย อันเฟย์จึงพยายามทำให้บรรยากาศสว่างขึ้นเล็กน้อย

“สัมพันธ์ครั้งล่าสุดที่เรามีเมื่อไม่กี่วันก่อน”

ซูซานนาไม่เข้าใจในตอนแรก เมื่อนางรู้ว่า อันเฟย์ หมายถึงอะไร นางก็หน้าแดง เมื่อนางเห็น อันเฟย์ นับด้วยนิ้วของเขา นางดูตื่นตระหนก ซูซานนาเป็นเด็กดี แต่นางถูกบังคับให้ใช้ความรุนแรง นางสะกิดไปที่ด้านข้างของ อันเฟย์ อย่างหนักและกล่าวด้วยความเขินอายว่า

“เจ้าควรไปลงนรก!”

“ความตายไม่น่ากลัว ปัญหาคือข้าตายอย่างไร” อันเฟย์ ดูเจ้าชู้มากเมื่อเขาพยายามทำให้ ซูซานนา ลืมช่วงเวลาที่เลวร้าย

“นานมาแล้ว อาจารย์ของข้าบอกข้าว่า… น่าเสียดายที่ไม่มีดอกโบตั๋น มาใช้ดอกกุหลาบกันเถอะ มีคำกล่าวที่ว่าคงจะดีถ้ากลายเป็นผี ถ้าเขาถูกล้อมรอบด้วยดอกกุหลาบ เจ้ารู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร? กุหลาบเป็นตัวแทนของสตรี ในขณะที่ผีหมายถึงความตาย หมายความว่าถ้าข้าตายเมื่อข้าอยู่กับเจ้า… เฮ้ เฮ้ เจ้าจะหนีไปเพื่ออะไร? กลับมา!”