346 - จักรพรรดิดำ (เฮยจุน)
346 - จักรพรรดิดำ (เฮยจุน)
เย่ฟ่านตบกรงเล็บสีดำนั้นพร้อมกับพลิกร่างกายขึ้นไปขี่หลังของสุนัขสีดำตัวใหญ่
สุนัขสีดำมีลักษณะคล้ายกับสุนัขพันธุ์ชิบะอินุมาก ร่างกายของมันใหญ่โตราวกับวัวกระทิง หัวของมันใหญ่โตกว่าหัวเสือแต่ไม่มีเส้นขนบนศรีษะแม้แต่เส้นเดียว ในขณะที่อุ้งเท้าก็มีกรงเล็บที่แข็งแกร่ง
"ปัง!"
สุนัขดำตัวใหญ่ทรงพลังไร้ขีดจำกัด มันสลัดร่างกายอย่างแรงทำให้เย่ฟ่านล่องลอยไปในอากาศ ปากของมันมีน้ำลายไหลย้อยเตรียมที่จะกัดเย่ฟ่านอย่างรุนแรงเมื่อเขาตกลงมา
"ปัง!"
เย่ฟ่านตบมันกระเด็นออกไปเล็กน้อย แต่แทนที่มันจะเจ็บปวดปากของมันกลับงับเสื้อผ้าของเขาขาดออกไปทั้งแถบ
เย่ฟ่านตกใจมาก สุนัขตัวนี้เป็นวิญญาณร้ายหรือไม่ แต่ต่อให้มันเป็นวิญญาณร้ายเขาก็ยังต้องฆ่ามัน!
“เจ้าสุนัขบ้าข้าไม่เชื่อว่าข้าฆ่าเจ้าไม่ได้!” เย่ฟ่านกระแทกหมัดสีทองออกไปข้างหน้าอย่างรุนแรง
“แม่เจ้าสิที่เป็นสุนัขบ้า” เจ้าหมาสีดำตัวใหญ่สาปแช่งออกมาอย่างเครียดแค้น
คราวนี้เป็นคราวของเย่ฟ่านที่เดินโซเซ เขาตกใจมาก สุนัขตัวนี้สามารถพูดได้?
"เจ้าเป็นสุนัขปีศาจหรือเปล่า?"
"แม่เจ้าสิที่เป็นปีศาจ" สุนัขสีดำตัวใหญ่วิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับแยกเขี้ยวอันแหลมคมออกมา
“พี่เย่เจ้ากลับมาแล้ว…”
หวังซู่ออกมาจากหมู่บ้านหินด้วยรอยยิ้ม
“หวังซู่เจ้าอย่าเข้ามา ที่นี่มีปีศาจร้ายมันอาจจะกินเจ้าก็ได้!”
“ข้าไม่กินใครทั้งนั้นข้าจะกินแต่เจ้า!” สุนัขสีดำตัวใหญ่คำรามและพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง
“พี่เย่อย่าทำอย่างนั้น มันถูกเลี้ยงดูมาโดยท่านปู่ห้าและไม่เคยทำร้ายผู้ใด” หวังซู่ตะโกนและในขณะเดียวกันก็ตะโกนใส่สุนัขสีดำตัวใหญ่
"ท่านดำอย่ากัดพี่เย่ นั่นคือผู้มีพระเจ้าของหมู่บ้านหิน”
ในตอนนี้ผู้คนจากหมู่บ้านหินต่างก็ตื่นตระหนกและรีบวิ่งออกมามากมาย
“พี่เย่กลับมาแล้ว...”
“ท่านดำอย่ากัด”
“พี่เย่อย่าทำร้ายมัน มันถูกนำกลับมาโดยท่านปู่ห้า”
คนกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาอย่างกระตือรือร้นเย่ฟ่านได้ยินว่าท่านปู่ห้าได้นำสุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวนี้กลับมาเขารู้สึกแปลกใจมาก ในเมื่อไม่สามารถฆ่ามันได้เขาจึงปีนลงจากหลังของมันอย่างช้าๆ
อย่างไรก็ตามสุนัขสีดำตัวใหญ่นี้ไม่ยินยอมเลิกรา มันยังคงกัดเสื้อผ้าของเย่ฟ่านโดยไม่คิดจะปล่อย
“ถ้าไม่ปล่อยข้าจะตบเจ้าให้ตาย!”
เย่ฟ่านไม่เปิดโอกาสให้มันเลือก ฝ่ามือของเขาตบไปสองครั้งในทันที เจ้าสุนัขสีดำก็ไม่ยอมแพ้มันฉีกเสื้อผ้าของเขาในขณะที่กระโดดหลบฝ่ามือสีทอง
"เจ้าหัวโล้นนี่ดุร้ายจริงๆ"
เย่ฟ่านรู้สึกตลกเล็กน้อย สุนัขตัวใหญ่ตัวนี้เส้นขนบนศีรษะหลุดร่วงหมดแล้วทำให้ภาพลักษณ์ของมันดูน่าหัวเราะอย่างยิ่ง
“พี่เย่เจ้ากลับมาแล้วระวังเจ้าโล้นใหญ่แอบโจมตีเจ้านะ?”
เท้าของเล่ยป๋อไม่ได้แตะพื้น ความเร็วของเขาเพิ่มมากขึ้นจนน่าตกใจ รากฐานของเขาดีขึ้นมากเมื่อเทียบกับตอนที่เย่ฟ่านออกจากหมู่บ้านหิน
แต่เมื่อสายตาของเขาเหลือบมองไปยังสุนัขสีดําตัวใหญ่ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดในทันที
"ข้าผิดไปแล้วจักรพรรดิดำ!" เล่ยป๋อละล่ำละลักขอโทษ
"เดี๋ยวก่อน...อย่าบอกนะว่าหมู่บ้านนี้ถูกวิญญาณสุนัขตัวนี้ยึดครองไปแล้ว พวกเจ้าไม่ต้องห่วงข้าจะฆ่ามันแล้วเอาเนื้อของมันมาย่างในคืนนี้" เย่ฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ใช่แบบที่พี่เย่คิด หากไม่ใช่เพราะจักรพรรดิดำคอยปกป้องหมู่บ้านของเราป่านนี้พวกเราคงต้องอพยพหนีไปแล้ว พี่เย่อย่าได้เข้าใจผิด จักรพรรดิดำเป็นสุนัขที่ดีจริงๆ” ทุกคนอธิบายพร้อมกัน
เย่ฟ่านคิดออกอย่างรวดเร็วว่าสุนัขตัวนี้คือเงาดำที่แย่งลูกแกะย่างไปทั้งตัวที่งานเลี้ยงอาหารค่ำเมื่อหลายวันก่อน ต่อมามันก็คอยป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆหมู่บ้านจนกระทั่งมาอาศัยอยู่กับท่านปู่ห้าและไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใครเลย
เย่ฟ่านตกใจอย่างกะทันหัน สุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวนี้อาจเป็นสิ่งมีชีวิตที่ติดตามเขาออกมาจากภูเขาสีม่วงก็ได้?
“จักรพรรดิดำอย่าทำร้ายคน น้องชายเย่เป็นคนดี…”
ขณะนี้ท่านปู่ห้าได้รับข่าวและเดินออกจากหมู่บ้านหินด้วยไม้ค้ำ สุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวใหญ่มีความดุร้ายอย่างยิ่งต่อคนอื่น แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าท่านปู่ห้ามันกลับกระดิกหางและพยายามทำตัวน่ารัก
“นี่คือสิ่งมีชีวิตที่ออกมาจากภูเขาสีม่วงจริงๆเหรอ!” เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจ
เขาก้าวไปข้างหน้าและถามท่านปู่ห้าว่า
"ท่านปู่ห้า เจ้าหมาหัวโล้นตัวนี้......"
"เจ้าหนูเจ้าเบื่อชีวิตแล้วหรือ ใครคือหมาหัวโล้น?" สุนัขตัวใหญ่แยกเขี้ยวออกมาด้วยความไม่พอใจ
"เจ้าบอกว่าเจ้าคือ... จักรพรรดิดำ?" เย่ฟ่านถาม
“ใช่ เรียกว่าท่านจักรพรรดิก็ได้!” สุนัขสีดำตัวใหญ่ดูภูมิใจในตัวเองอย่างยิ่ง
“จักรพรรดิตูดข้านี่ เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นจักรพรรดิโบราณจริงหรือ?” เย่ฟ่านชำเลืองมองมันแล้วพูดว่า
“เพื่อเห็นแก่ท่านปู่ห้าข้าจะไม่เรียกเจ้าว่าเจ้าหัวโล้น แต่จะเรียกเจ้าว่าเสี่ยวเฮย(ดำน้อย)ก็แล้วกัน”
สุนัขสีดำตัวใหญ่พูดอย่างโมโหว่า " ทำไมจักรพรรดิคนนี้ถึงไม่สามารถเทียบกับจักรพรรดิโบราณได้? จะให้ข้าแสดงพลังด้วยการฆ่าเจ้าในตอนนี้หรือไม่”
สุนัขสีดำแข็งแรงราวกับวัวตัวผู้ หัวของมันยังใหญ่โตกว่าเด็กคนหนึ่งเสียอีก เขี้ยวสีขาวเหมือนมีดและค่อนข้างคม มีลิ้นสีแดงสดขนาดใหญ่และมันไม่ยอมให้ใครเรียกมันอย่างอื่นนอกจากจักรพรรดิ์ดำ
“เย่ฟ่านจ้องมองไปยังสุนัขสีดำตัวใหญ่ด้วยความสงสัย สุนัขตัวนี้เห็นได้ชัดว่าร่างกายแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ อาจจะแข็งแกร่งกว่ายอดฝีมืออาณาจักรลับที่สี่ด้วยซ้ำ แต่มันกลับไม่มีพลังศักดิ์สิทธิ์อยู่ในร่างกายแม้แต่น้อย?”
“พวกเรากลับไปที่หมู่บ้านเพื่อกินแกะย่างดีกว่า ในดินแดนภาคเหนือแห่งนี้มีเพียงวัวและแกะเท่านั้นที่เป็นอาหาร สิ่งมีชีวิตจากท้องทะเลนั้นแทบจะหาไม่ได้” ท่านปู่ห้าชักชวนด้วยรอยยิ้ม
เย่ฟ่านสงสัยว่าสุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่ติดตามเขาออกมาจากภูเขาสีม่วงจริงหรือ? มันแตกต่างจากจินตนาการที่เขาเคยคิดไว้อย่างสิ้นเชิง
“มีคนหรือสัตว์หายไปในช่วงที่เจ้าดำมาอยู่ที่นี่หรือไม่?” เย่ฟ่านถาม
หวังซู่ส่ายหัวและกล่าวว่า "เนื่องจากสำนักชิงเซี่ยถูกพี่ใหญ่ทำลายไปแล้วโจรในรัศมีรอบๆจึงไม่มีที่พึ่งพา พวกมันเลยได้แต่สลายตัวไปเอง"
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร คิดว่าจักรพรรดิคนนี้จะก่อปัญหาที่นี่อย่างนั้นหรือ?” สุนัขสีดำตัวใหญ่นั้นมีความฉลาดมาก เพียงได้ยินคำพูดของเย่ฟ่านมันก็แสดงความไม่พอใจออกมาทันที
เย่ฟ่านเพิกเฉยต่อมัน สุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวนี้มีต้นกำเนิดที่ผิดปกติและไม่ควรสร้างความขัดแย้งกับมันในตอนนี้
อาหารเย็นมีชีวิตชีวามาก ชายหญิงและเด็กกลุ่มใหญ่นั่งบนพื้นโล่งและมีกองไฟขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง พวกเขากินเนื้อแกะย่างไปพร้อมกับสนทนาอย่างสนุกสนาน
ในช่วงดึกเย่ฟ่านจึงแอบสอบถามท่านปู่ห้าว่า
"ท่านปู่ท่านรู้ที่มาของมันหรือไม่?"
“ไม่รู้สิ ตอนที่ข้าเห็นมันครั้งแรกก็ตกใจมาก...” ท่านปู่ห้าพูดช้าๆ
เป็นเรื่องแปลกที่มนุษย์ธรรมดาจะเห็นสุนัขสีดำตัวใหญ่ขนาดนี้ แต่โชคดีที่มันมีสติปัญญาสูงส่งและมันก็มีความเป็นมิตรมาก
“ข้าเห็นมันใกล้ๆภูเขาสีม่วงตอนที่มันเดินไปมา เล่ยป๋อจำมันได้ทันทีว่ามันคือเจ้าตัวที่ขโมยแกะย่างในตอนนั้น”
"วันธรรมดามันอยู่ที่หมู่บ้านหินหรือเปล่า" เย่ฟ่านยังคงถามต่อไป
“ทุกเช้ามันจะไปที่ภูเขาสีม่วงและส่วนใหญ่เวลาที่เหลือมันจะนอนอยู่กลางแจ้งเพื่ออาบแสงอาทิตย์และแสงจันทร์”
เย่ฟ่านพยักหน้าอย่างลับๆ ตามที่คาดไว้สุนัขสีดำตัวใหญ่ตัวนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับภูเขาสีม่วงจริงๆ ตอนนี้เขาเกือบจะแน่ใจแล้วว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ออกมาพร้อมกับเขา
“มันไม่กินปศุสัตว์ของผู้คนในหมู่บ้านจริงๆหรือ มันไม่มีอะไรชั่วร้ายแน่นะ?!” เย่ฟ่านกังวลเกี่ยวกับสุนัขสีดำตัวนี้อยู่เสมอเพราะมันคือสิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์อมตะซึ่งอยู่ในภูเขาสีม่วงอย่างไม่ต้องสงสัย
“ไม่มีความชั่วร้ายจริงๆ ข้าได้สัมผัสกระดูกของมันและยืนยันได้ว่ามันคือสุนัขธรรมดาที่มีร่างกายใหญ่โตกว่าปกติเท่านั้น มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตต่างเผ่าพันธุ์อย่างแน่นอน” ท่านปู่ห้าตอบยืนยัน
“หวังซู่ เจ้าคิดยังไงกับมัน?”
“เรื่องนี้ค่อนข้างพูดยาก มันไม่เหมือนกับสุนัข มันมีสติปัญญาที่ไม่เป็นรองมนุษย์อย่างแน่นอน มิหนำซ้ำยังดูจะฉลาดกว่ามนุษย์ทั่วไปด้วยซ้ำ” หวังซู่ส่ายหัว
“สุนัขหัวล้านตัวนี้มีความอาฆาตแค้นอย่างยิ่ง ในตอนนั้นเพียงข้าไล่ตามมันไปมันก็ทุบตีข้าอย่างหนัก แต่พี่ใหญ่เชื่อหรือไม่ มันถึงกับสอนญาณวิเศษลึกลับบางอย่างให้ข้าและหวังซู่อีกด้วย!” เล่ยป๋อกล่าว
“มันสอนวิธีการบ่มเพาะให้พวกเจ้าด้วยเหรอ?” เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจ
“มันอ้างว่ามันคือจักรพรรดิ์ดำและไม่อนุญาตให้ผู้ใดเรียกมันว่าสุนัขอย่างเด็ดขาด!”
