ตอนที่ 7: หน้าเหมือนแม่ ตัวเหมือนพ่อ

เมื่อเห็นว่าเค่อชินตัวแทบจะโป่งออกมาจากเสื้อผ้าของเธอ มู่ฮวนรู้ดีว่าเธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะไม่ยอมอะไรง่ายๆ อย่างที่เธอไม่กลัวว่าจะมีผื่นเหงื่อในวันที่ฤดูร้อนเช่นนี้ น้องสาวต่างแม่ของเธอมีรูปหน้าที่คล้ายกับแม่เธอและร่างกายที่คล้ายกับพ่อของพวกเขาเอง ดูจากรูปลักษณ์แล้ว เธอคงต้องใส่ซับในของบราหนาๆอย่างน้อยสักสามชั้นถึงจะดันให้เต้าของเธอยกขึ้นในระดับที่เซ็กซี่ได้พอดี

“ทำไมจุนเยี่ยนถึงยังไม่กลับมาสักที”

หลังจากที่นางได้ซักถามเรื่องเวลาอาหารค่ำแล้ว มู่ เค่อชิน ก็กะจะแสดงทำทีเป็นลงมาช้าเพื่อสร้างจุดสนใจที่เวอร์วังเพื่อหวังให้จุนเยี่ยนจับจ้องไปที่เธอด้วยสัญชาตญาณ แต่น่าเสียดาย ที่จุนเยี่ยนคนนั้นยังไม่กลับมาแม้ว่าเธอจะลงมาสายมากแล้วก็ตาม!

"ก็ไม่รู้สินะ" มู่ฮวนยักไหล่

นางเกือบจะแสดงท่าทีโกรธเกรี้ยวใส่มู่ฮวนทันที แต่พ่อบ้านเดินกลับเข้ามาขัดจังหวะของพวกเขาในตอนนั้นพอดิบพอดี มู่ เค่อชินจึงทำได้เพียงเก็บอาการความโกรธของเธอ

“คุณผู้หญิงครับ เลขาหวางโทรมาแจ้งว่าคุณผู้ชายมีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการและต้องออกไปต่างประเทศ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถกลับมารับประทานมื้อค่ำกับคุณได้ในเย็นนี้ครับ”

“อะไรนะ!!!”

มู่ เค่อชินอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา กลับมาทานมื้อเย็นไม่ได้หรอ ความพยายามทั้งหมดที่ฉันใช้ไปในบ่ายวันนี้จะสูญเปล่าใช่ไหม เรื่องออกมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน!

พ่อบ้านขมวดคิ้วอย่างดูถูกเมื่อเห็นเสื้อผ้าการแต่งตัวของเธอขณะที่เขามองเธอ

“แล้วเลขาหวางได้บอกไว้มั้ยคะ ว่าจะอยู่ต่างประเทศนานแค่ไหน?”

นั่นคือสิ่งที่มู่ฮวนกังวลมากที่สุดเวลาที่สามีของเธอต้องอยู่ต่างประเทศเป็นเวลานาน เพราะเธอสามารถมีอิสระในการจัดตารางงานของเธอโดยปราศจากความกังวลใดๆ

“ประมาณหนึ่งสัปดาห์ครับ” พ่อบ้านลีตอบอย่างสุภาพ

อ้ากกกกกก! เธอก้มหัวลงต่ำเพื่อซ่อนอารมณ์ความดีใจที่ไม่อาจควบคุมเอาไว้ได้ ตรงกันข้ามกับความสุขของเธอ น้องสาวเธอเสียใจมาก หนึ่งสัปดาห์! เปา จุนเยี่ยนจะอยู่ต่างประเทศตลอดทั้งสัปดาห์! แล้วฉันมายืนอยู่ตรงนี้ทำไมในเมื่อตอนนี้เขาไม่อยู่? ถ้าหากฉันออกไปตอนนี้ ฉันจะหาข้อแก้ตัวกลับเข้ามาที่นี่อีกครั้งยังไงกันนะ! บ้าเอ๊ย! ถ้าฉันรู้เรื่องนี้ก่อนตั้งแต่แรก ฉันคงจะย้ายเข้ามาช้าอีกหน่อยสัก 4-5 วัน!

เธอหันกลับไปมองมู่ฮวนที่กำลังก้มหัวอยู่ และเห็นร่องรอยบนเนื้อหนังของเธอ ก็ทำให้เธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับคู่สามีภรรยาที่ได้นอนกลิ้งไปมาบนผ้าปูที่นอนเมื่อคืนนี้…เพราะวันนี้เธออาจทำให้เขาตกตะลึงในความสวยของเธอได้ แต่ช่างน่าเสียดายที่วันนี้เธอไม่สามารถแม้แต่จะได้สบตากับเขา มันยิ่งทำให้เธอเดือดดานมากยิ่งขึ้น

ทันทีที่พ่อบ้านเดินออกไป มู่เค่อชินที่กำลังโมโหอยู่นั้น ก็ถือโอกาสหยิบหม้อซุปไก่ร้อนๆที่วางอยู่บนโต๊ะสาดไปที่พี่สาวเธอทันที และโชคดีมากที่มู่ ฮวนตอบสนองได้ทันท่วงที ไม่อย่างนั้นซุปร้อนๆหม้อนั้นคงได้โดนหน้าของเธอแน่ๆ มันคงจะทำให้หน้าของเธอเป็นแผลจากน้ำร้อนลวกไปหลายวันเลยทีเดียว หรือไม่ก็เสียโฉมไปเลย ถึงจะอย่างนั้น ก็มีน้ำร้อนๆจากซุปมากพอที่กระเซ็นใส่แขนอันเปลือยเปล่าของเธอ และมันก็เจ็บแสบมากพอสมควร

ด้วยความโมโห มู่ฮวนกระโจนเข้าใส่มู่เค่อชินทันที พร้อมกับหยิบจานผักขึ้นมาแล้วเดินไปหยิบอีกจาน

“มู่ฮวน ถ้าเธอกล้าแตะต้องฉัน! ยายของเธอจะต้องได้รับความเจ็บปวดแน่!”

มู่ เค่อชินขู่ ลองแตะต้องฉันสิถ้าเธอกล้า! เธอตอบโต้ได้เพียงแค่ควบคุมอารมณ์ของเธอจับที่ไหล่ของนางแล้วเทแค่จานผักราดไปบนใบหน้าของเธอ

“ถ้าเธอกล้าทำแบบนี้อีก ครั้งหน้าน้ำมันร้อนๆจะราดบนหัวของเธอแทนจานผักนี้แน่ ถ้าอยากจะเสียโฉมก็ลองดู!”

เธอไม่แม้แต่จะกลัวยัยน้องสาวคนนี้ของเธอ เพราะคนเดียวที่จะตัดสินชะตาชีวิตของคนในครอบครัวคือย่าของเธอเท่านั้น คนที่ซึ่งมีมุมมองเกี่ยวกับการยกย่องลูกผู้ชายมากกว่าลูกผู้หญิงหากเธอทำร้ายพี่ชายต่างแม่เธอ ยัยแก่คนนั้นก็คงจะจัดการกับเธออย่างรุนแรงเช่นกัน สำหรับมู่ เค่อชินไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอจะชั่งน้ำหนักแค่ข้อได้เปรียบกับเสียเปรียบของเธอเท่านั้นและจะไม่ทำอะไรหากว่าพี่สาวเธอยังคงมีประโยชน์ เมื่อมู่ เค่อชินเริ่มกรีดร้อง มู่ ฮวนก็รีบเอามือปิดปากเธอแล้วพูดทันทีว่า

“ทำตัวให้ดีๆหน่อยซี่ ~ ถ้าเธอยังอยากอยู่ที่นี่เพื่อให้ได้โอกาสแต่งงานกับเป่า จุนเยี่ยน! ฉลาดให้มากกว่านี้หน่อยและอย่าได้มายุ่งกับฉันอีก!”

เพราะความอดทนของเธอมีจำกัด!