ตอนที่ 2: เธอเป็นภรรยาที่อ่อนโยนและมีคุณธรรม
ปะ...เปา จุนเยี่ยน ° ѡ °
ชายไร้มารยาทที่ผลักเธอออกไปคือเปา จุนเยี่ยน สามีของเธอ!
เธอรีบก้มมองลงไปที่พื้นทันทีหลังจากที่รู้ว่าชายไร้มารยาทคนนั้นเป็นใคร
เดิมที่ ในพิธีคัดเลือกคู่หมายของเปา จุนเยี่ยนเธอพยายามทำตัวให้เป็นเหมือนอากาศธาตุมากที่สุด เพราะเธอไม่อยากเป็นที่ถูกจับตามองหรือเป็นที่สนใจจากใครแต่กลับกลายเป็นว่าเปา จุนเยี่ยนเขาต้องการภรรยาที่สงบเสงี่ยมและเชื่อฟัง ท้ายที่สุดเธอจึงเป็นผู้ที่ถูกเลือก
ส่วนเธอ เธอถูกบังคับให้ต้องแสร้งว่าเป็นภรรยาของเขาและต้องสร้างภาพลักษณ์ว่าเป็นภรรยาที่อ่อนโยนและเชื่อฟังหลังการแต่งงานกัน หากเขาได้รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เขาคิดและที่จริงแล้วเธอกำลังทำงานแบบนี้อยู่ เขาจะต้องระเบิดด้วยความเดือดดาลอย่างแน่นอน!
ขณะที่เธอกำลังหงุดหงิด….
เสียงพูดไร้สาระนึงก็ดังขึ้น “ไงจ๊ะคนสวย....อย่าไปสนใจเพื่อนเปาของฉันเลยนะ เขาแต่งงานแล้วและไม่ชอบให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าใกล้หรือสัมผัสถูกตัวเขานะ ถ้าจะพุ่งเข้าหาผู้ชาย อ้อมแขนของฉันยังว่างและพร้อมต้อนรับเธออยู่นะ!” ปากมู่ฮวนกระตุกตงิดๆ แหม แหม แหม ไอ้หมอนี้กล้ามากนะ ไม่กลัวเหรอไง....
เดี๋ยวนะ!
ถ้าไอ้หมอนี้กล้าพูดถึงขนาดนี้ งั้นก็แสดงว่าไม่มีใครจำฉันได้นะสิ!
เพราะถ้าหากเขาจำฉันได้ เขาคงไม่กล้าพูดกับฉันแบบนี้หรอก!
คนที่พูดก่อนหน้านี้คือกง เซเย่ เขาเป็นเพื่อนของ เปา จุนเยี่ยนและเป็นพยานในงานแต่งงานของพวกเขา
จากการที่เขาเข้าออกบ้านของเปาอยู่เป็นประจำ เขาเป็นคนที่เธอคุ้นเคยมากที่สุดในหมู่เพื่อนของสามีเธอ
ถ้าเขาจำฉันไม่ได้.... งั้น! งั้นก็หมายความว่าเปา จุนเยี่ยนก็จำฉันไม่ได้ด้วยนะสิ?o^""
โชคช่างเข้าข้างจริงๆ เธอแอบมองเปา จุนเยี่ยน อย่างลับๆเขาไม่คิดแม้แต่จะสนใจเธอเลยสักนิด
นอกจากนี้ การแต่งหน้าของเธอก็หนามากจนแม้แต่แม่ของเธอก็คงจะจำเธอไม่ได้เช่นกัน ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังคงทำตัวไม่ให้เด่นมากเพื่อความปลอดภัย เธอก้มศีรษะลงต่ำ แล้วพึมพำจนแทบจะไม่ได้ยินเสียง
“ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันจะรีบไปเดี่ยวนี้แหละ”
ขณะที่พูดอยู่นั้น เธอรีบกดปุ่มเพื่อเปิดประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดและรีบวิ่งออกไปโดยไม่กังวลใจอีกต่อไป
“เฮ้ยเปา ดูสิ….นายทำให้สาวสวยเขาตกใจนะ”
กง เซ่เยพูดหยอกล้อเพื่อนของเขาในขณะที่เขาได้แต่มองดูเธอเดินจากไป เปา จุนเยี่ยนยืนนิ่งเงียบและจองเขม็งไปที่เพื่อนของเขาจากตรงมุมที่เขายืนอยู่ เขาก้มหัวลงดูก็สังเกตเห็นชั้นเครื่องสำอางบนเสื้อคลุมของเขาทันที และขมวดคิ้วด้วยความเหยียดหยาม
นี้เธอโป่ะรองพื้นบนหน้าของเธอมากขนาดไหนเนี้ย?
โชคดีที่เธอหนีออกมาได้อย่างปลอดภัย มู่ฮวนหายกังวลได้ในที่สุด ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงประตูลิฟต์เปิดออกและคิดว่าอาจจะเป็นสามีของเธออีกครั้งก็ได้ เธอรีบวิ่งไปหลบตรงบันไดหนีไฟที่อยู่ข้างๆทันที ท่าทีลับๆล่อๆของเธอดึงดูดจนเป็นที่สนใจผู้ที่กำลังตามล่าเธอ เธอรับรู้ได้เลยทันทีเลยว่ากำลังตกอยู่ในสภาวะถูกดึงดูดความสนใจโดยไม่จำเป็นหากเธอยังคงคิดจะวิ่งต่อ ยิ่งไปกว่านั้น ลิฟต์ที่เปิดออกตรงหน้าเธอไม่ใช่ลิฟต์ที่สามีของเธอกำลังขึ้นอยู่ เธอวางใจได้ทันทีพร้อมกับหันไปพูดกับพวกเขาเสียงแข็ง
“มองอะไร...ไม่เคยเห็นคนสวยมาก่อนเหรอไง!”
พวกคนที่ตามล่าเธอรีบมองเหล่ออกไปอย่างเขินอาย จากนั้นเธอก็เดินไปที่ลิฟต์อีกตัว
คำสั่งที่คุณเหมิงบอกกับคนซึ่งยืนเฝ้าอยู่ที่ทางออก คือให้มองหาสาวที่มาส่งของลักษณะผมสั้นและสวมชุดออกกำลังกาย ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถจับตัวเธอกับวิกผมและการแต่งตัวจัดเต็มแบบแฟนซีเมื่อเธอเดินก้าวออกจากลิฟต์ได้ ขณะที่เธอเดินเกือบจะถึงทางออกแล้ว เธอก็ต้องตกใจขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นเปา จุนเยี่ยน
เธอรีบหมุนตัวหลบทันทีจนตัวติดกับกำแพงเพื่อซ่อนตัวให้พ้นจากเขาอีก ซึ่งคราวนี้เขากำลังจะขึ้นรถไปที่ไหนสักแห่ง เธอรีบหันหน้าหนีและแสร้งทำเป็นว่ากำลังเช็คโทรศัพท์มือถืออยู่ จากนั้นเธอก็รีบบึ่งกลับบ้านทันทีหลังจากที่เธอแน่ใจแล้วว่ารถของเขาขับออกไปไกลจากมุมที่เธอกำลังหลบอยู่แล้ว
พอเมื่อสามีของเธอกลับถึงบ้าน เธอก็ทำความสะอาดเครื่องสำอางบนใบหน้าและชำระร่างกายเสร็จเรียบร้อยไปแล้วโดยไม่มีร่องรอยของการแต่งตัวแบบสาวกลางคืนลงเหลืออยู่ เธอทำทีเป็นนั่งบนโซฟาอย่างเรียบร้อยและแกล้งทำเป็นกำลังถักโครเชต์อยู่
ใช่แล้วจ๊ะ! ถักไหมพรม....⌐ _ ⌐ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นฤดูร้อนก็ตาม แต่ภรรยาผู้อ่อนโยนและใสซื่อก็ไม่ควรต้องทำอะไรเลย! นอกจากอยู่เฉยๆ พอเธอเห็นเขาเดินเข้ามาเธอก็รีบวางไหมพรมลงแล้วเดินไปหาเขา ส่งรองเท้แตะให้เขาและหยิบเสื้อคลุมที่เขาส่งให้เธอเพื่อนำไปแขวนบนไม้แขวนเสื้อ
“ที่รัก คุณทานข้าวเย็นหรือยังคะ”
“ครับ”
“ยังต้องทำงานอีกเหรอ?”
“เปล่า”
“งั้นฉันจะไปเตรียมอ่างอาบน้ำให้คุณนะ” เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการทำหน้าที่ในฐานะภรรยาผู้ประเสริฐ เธอจึงค้นคว้าหาข้อมูลและหาแรงบันดาลใจจากการอ่านนวนิยายและดูละคร เธอคิดว่าเขาพอใจกับการแสดงของเธอจนถึงตอนนี้
“อืม”
ขณะที่เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอมั่นใจมากว่าเช้านี้เขาคงจะลืมเรื่องคืนนี้ไปแล้ว
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเธอรับรู้ได้เลยว่าเขาจะไม่กระทำอะไรกับเธอหลังจากที่กลับถึงบ้านอย่างแน่นอนถ้าหากเขาจำเธอได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่อยู่ในลิฟต์ ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกกังวลน้อยลงเลย
