AC 513: การต่อสู้ ฟรี

AC 513: การต่อสู้

“ข้าอธิบายเป็นคำกล่าวไม่ได้ และเราไม่มีเวลาคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้” อันเฟย์ ปล่อยเวทมนตร์ในขณะที่เขาตอบ นกไฟสามตัวพุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา เขาไม่สนใจนักขี่กริฟฟินที่ยิงหน้าไม้อย่างต่อเนื่อง งานของเขาคือจัดการลูกศรขนาดยักษ์ที่อาจสร้างความเสียหายได้มาก

อันเฟย์ กำลังบินอยู่ในอากาศด้วยความเร็วสูง ในขณะที่ความเร็วของลูกศรขนาดมหึมานั้นเกือบจะเร็วเท่ากับเขา อันเฟย์ปล่อยนกไฟสามตัว ใส่ลูกศรขนาดมหึมาสีฟ้าน้ำทีละตัว นกไฟ ตัวที่สองตีอย่างแม่นยำบนเว้าของลูกศร ซึ่งมีผลึกเวทมนตร์สีน้ำเงิน ด้วยเสียงกระทบดังอย่างมาก ลูกศรนั้นก็ส่องแสงสีน้ำเงินที่เจิดจ้า คลื่นกระแทกแบบวงกลมสร้างขอบเขตที่มองเห็นได้ในอากาศ ขอบเขตยังคงขยายตัว กริฟฟินและนักขี่กริฟฟินมองขอบเขตที่พุ่งออกมา โดยไม่ได้ตั้งใจ พวกเขาตกลงไปในคลื่นกระแทก พวกเขากลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งทันที ตกลงบนพื้นเหมือนก้อนหินหนัก โศกนาฏกรรมครั้งนี้ยังไม่จบ

ประติมากรรมน้ำแข็งตกลงไปใน ข่ายเวทย์ความโกลาหล อีกครั้งโดยบังเอิญและถูกตัดเป็นล้านชิ้น ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่เคยมีมาก่อน

นักขี่กริฟฟินเหล่านั้นตะลึงเมื่อเห็นว่า อันเฟย์ สามารถทำลายอาวุธเวทมนตร์ได้ พวกเขายิงธนูออกไป ขณะที่พวกเขาพุ่งเข้าหา อันเฟย์ อย่างบ้าคลั่ง น่าเสียดายที่การโจมตีด้วยเวทมนตร์ของ อันเฟย์ นั้นแตกต่างจากเป้าหมายที่เขาผนึกไว้ด้วยกระแสจิต อันเฟย์นั้นมีกระแสจิตที่แข็งแกร่งมาก นั่นคือเหตุผลที่เขาปล่อย นกไฟ สามตัวติดต่อกัน ภัยคุกคามจากธนูนั้นจึงจำกัดมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความเร็วในการบินของมาวโซนั้นเร็วมาก และเขาก็บินไปทุกทิศทางโดยไม่มีรูปแบบใดๆ อันเฟย์ ไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ ในการหลบหน้าไม้ที่นักขี่กริฟฟินยิงออกไป

ด้วยคลื่นเวทมนตร์ที่วุ่นวาย อันเฟย์ปล่อยม้วนเวทมนตร์ มังกรน้ำแข็งขนาดมหึมาก่อตัวขึ้นหลังเขา มังกรน้ำแข็งบินอย่างดุร้ายไปที่ลูกศรขนาดมหึมา อันเฟย์ หยิบธนูออกมาแล้วเล็งไปที่ลูกศรขนาดยักษ์สีขาวเงิน

แสงสีดำแวบวาบและพุ่งออกไปด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อจนไม่มีใครเห็นว่าแสงสีดำนี้พุ่งไปที่จุดใด พวกเขาเห็นว่าลูกศรขนาดมหึมาสีขาวเงินระเบิดออกทันที สายฟ้ายิงออกไปอย่างบ้าคลั่ง

เมื่อลูกศรยักษ์สีเงินระเบิด มันไม่ส่งผลกระทบต่อผู้อื่น เนื่องจากตำแหน่งของการระเบิด แต่ลูกศรสีขาวเงินนี้ทำให้ลูกศรขนาดยักษ์สีแดงที่อยู่ข้างหน้ามันกระเด็นออกไป มังกรน้ำแข็งที่บินไปที่ลูกศรสีแดง ถูกแทงทะลุผ่านด้วยเหตุนี้

อันเฟย์ ไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น โชคดีที่มังกรน้ำแข็งมีสติปัญญาอยู่บ้าง แม้ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตเวทมนตร์ก็ตาม ร่างของมังกรน้ำแข็งนั้นใหญ่กว่าลูกศรขนาดมหึมามาก มังกรน้ำแข็งหมุนวนไปรอบๆ อ้าปากกว้าง และกลืนลูกศรสีแดงลงไป

ก่อนนี้มังกรน้ำแข็งเคยเป็นสีขาวบริสุทธิ์ แต่หลังจากที่มันกลืนลูกศรเข้าไป ท้องของมันก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ด้วยการระเบิดขนาดใหญ่ มังกรน้ำแข็งจึงระเบิดออกเป็นหลายพันชิ้นกระเด็นไปทุกที่

ฉากเรื่องนี้นำความตื่นตะลึงไปที่กองทัพจักรวรรดิซานซา พวกเขาเริ่มตึงเครียดขึ้นในทันใด นักขี่กริฟฟินหยุดชั่วครู่ก่อนจะพุ่งไปล้อมรอบ อันเฟย์

“ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด” มาวโซวนครึ่งรอบก่อนจะลดความสูงไปในอากาศ

“ท่านว่าคนของเราจะไหวไหม” อันเฟย์ยิ้ม เขาโบกมือและปล่อยนกไฟสี่ตัว สิ่งนี้เป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว นกไฟบินไปที่ลูกศรขนาดมหึมาสีเงินด้วยความเร็วที่เร็วมาก

เหยี่ยวขนาดมหึมาบินขึ้นไปบนท้องฟ้าเหนือทางออกหุบเขา พวกเขาบินไปที่นักขี่กริฟฟินอย่างไม่เกรงกลัว ไม่ว่าจะเป็นลูกศรธรรมดาหรือลูกศรเจาะ พวกมันแทบจะไม่สามารถทำร้ายเหยี่ยวยักษ์ได้ ขนบนตัวเหยี่ยวขนาดมหึมานั้นนิ่มแต่ทนทาน กล้ามเนื้อของพวกมันแข็งเหมือนเหล็ก นี่ไม่ใช่ผลของเวทมนตร์ แต่เป็นผลจากดรูอิดเหยี่ยวเอง

จอมเวทย์จักรวรรดิประมาณแปดคนบินขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกลุ่มจอมเวทย์จากกลุ่มทหารรับจ้างซึ่งอยู่ข้างหลังเหยี่ยวขนาดมหึมา กลุ่มนักเวทย์จากสหพันธ์ทหารรับจ้างเลือดสูบฉีด และพวกเขาแสดงความกล้าหาญให้เห็น เพราะพวกเขาสามารถต่อสู้แบบวีรบุรุษของพวกเขาได้ พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปลดปล่อยเวทมนตร์ที่ลูกศรขนาดมหึมา ซึ่งจริง ๆ แล้วบินเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้น ความสามารถในการผนึกเป้าหมายด้วยกระแสจิตยังห่างไกลจาก อันเฟย์ แต่พวกเขาสามารถบรรลุเป้าหมายได้เมื่อมีคนหลายสิบคนโจมตีเป้าหมายเดียวทั้งหมด

“คนของเจ้า? ข้าหวังว่าเจ้าจะปฏิบัติต่อพวกเขาในฐานะคนของเจ้าจริงๆ” มาวโซ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ต้องกังวล” อันเฟย์ รู้วิธีอ่านเรื่องราว มาวโซ หวังว่า อันเฟย์ จะดูแลดรูอิดให้มากกว่านี้ เนื่องจาก มาวโซ ได้นำผู้คนของเขาต่อสู้เพื่อ ยอนลาธี

มาวโซ จึงต้องเชื่อในอนาคตของจักรวรรดิมาโฮ ยอนลาธี ชอบและไว้วางใจ อันเฟย์ มากจน อันเฟย์ จะมีอนาคตที่ดีข้างหน้าเขาอย่างแน่นอน มาวโซ แสดงความเมตตาต่อ อันเฟย์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาพยายามที่จะยอมอยู่ใต้เท้าของเขา ถ้าเขาสามารถให้โอกาสดรูอิดเพื่อมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ เขาจะปฏิเสธมันทำไม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่อมันทำให้พวกเขาต้องเสียค่าใช้จ่ายมากมายจนถึงตอนนี้

ลูกศรเวทมนตร์ครึ่งหนึ่งที่ สการ์เล็ตยิงออกไปถูกทำลาย แม้ว่าจะมีลูกศรหลายลูกที่พุ่งเข้าใส่เป้าหมาย แต่ความเสียหายก็ยังไม่ดีนัก อัศวินและทหารรับจ้างบางคนได้รับผลกระทบจากการระเบิด ลูกศรหนึ่งลูกพุ่งเข้าใส่พื้นที่ที่มีทหารรับจ้างจำนวนมาก เปลวเพลิงกลืนพวกเขาไปหลายร้อยคนทันที มีเพียงชินเบล่าเท่านั้นที่สามารถรีบออกจากการระเบิดโดยแทบไม่เหลือเสื้อผ้า นางมีขี้เถ้าสีดำอยู่ทุกที่ ในขณะที่ทหารรับจ้างที่เหลือถูกเผาเป็นถ่าน

นักขี่กริฟฟินต่อสู้กับเหยี่ยวขนาดมหึมามากมาย สการ์เล็ตได้ส่งนักขี่กริฟฟินออกไปหมดแล้ว ในแง่จำนวนมีข้อได้เปรียบ แต่ไม่มีความได้เปรียบในด้านอื่น นี่เป็นเพียงการต่อสู้ทางกายภาพธรรมดาในอากาศ ประเภทที่เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะเป็นดรูอิดหรือนักขี่กริฟฟิน พวกเขาทั้งคู่ยังขาดการฝึกฝน ดังนั้นความกล้าหาญเท่านั้นที่จะตัดสินได้ว่าฝ่ายใดจะชนะ

นักขี่กริฟฟินนั้นยอดเยี่ยมในแง่ของความกล้าหาญ เมื่อพวกเขาได้ยินคำสั่งของสการ์เล็ต ไม่มีใครกล่าวถึงการต่อสู้กับเหยี่ยวขนาดมหึมา พวกเขายังระงับความกลัวจากอันเฟย์และพยายามจะล้อมเขาไว้ กริฟฟินเป็นเพียงสัตว์เวทย์ ดังนั้นพวกมันจึงไม่กล้าทำเหมือนนักขี่กริฟฟินเหล่านั้น ธรรมชาติของการหลีกเลี่ยงอันตรายของสัตว์เวทย์นั้นแข็งแกร่งกว่าความหลงใหลในการต่อสู้ เมื่อพวกมันต้องเผชิญกับเหยี่ยวขนาดมหึมาที่แข็งแกร่งกว่าพวกมันมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีเหยี่ยวขนาดมหึมาจำนวนมาก สัตว์เวทย์ไม่รู้ว่าจะนับอย่างไร ดังนั้นพวกมันจึงไม่รู้ว่าสหายของพวกมันมากกว่าศัตรูหรือไม่ เป็นผลให้กริฟฟินหลบไปด้านข้างด้วยเสียงกรีดร้องเมื่อนักขี่กริฟฟินสบัดหอกอัศวินเพื่อให้พวกมันได้รับคำสั่งให้เริ่มการโจมตี

จอมเวทย์ใน สหพันธ์ทหารรับจ้าง ดูเหมือนจะพบเป้าหมายใหม่ของพวกเขา ได้ไม่ยากเลย เมื่อพวกเขาเห็นนักขี่กริฟฟินวิ่งเข้าหาพวกเขาเป็นกลุ่มใหญ่ ทั้งหมดที่พวกเขาต้องการคือปลดปล่อยเวทมนตร์ใส่พวกเขา

การต่อสู้บนท้องฟ้าครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก เหล่านักขี่กริฟฟินและร่างของเหยี่ยวขนาดมหึมาดูเหมือนจะปิดกั้นท้องฟ้าทั้งหมด ขนและเกล็ดจำนวนนับไม่ถ้วนตกลงมาจากท้องฟ้า นักขี่กริฟฟินและเหยี่ยวขนาดมหึมาบางคนสูญเสียความสามารถในการบินและตกลงมาจากท้องฟ้าทีละคน จอมเวทย์หลายคนถูกธนูไม้กางเขนโจมตี แต่ไม่มีใครถอยออก เพื่อให้เฉพาะเจาะจงมากขึ้น มีเพียงสัตว์เวทย์เท่านั้นที่ออกจะขี้ตกใจ ส่วนอื่น ๆ ทั้งหมดนั้นกล้าหาญมาก

ขณะที่ อันเฟย์ กำลังจะเข้าร่วมการต่อสู้ เวทมนตร์ที่รุนแรงก็ปรากฏขึ้นจากกองทัพของจักวรรดิซานซา อันเฟย์ ตกใจเป็นครั้งที่สอง เขาคุ้นเคยกับเวทมนตร์ต้องห้ามค่อนข้างมาก

“นี่ต้องเป็นคนที่ปล่อยเวทมนตร์ต้องห้าม มันเป็น เต๋าหมินเกะ หรือไม่” อันเฟย์คิดในใจ

หากสิ่งนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาอื่น ผู้คนจะต้องตื่นตระหนก ขณะที่พวกเขาสัมผัสได้ถึงเวทมนตร์ต้องห้ามที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในขณะนี้ เนื่องจากนักขี่กริฟฟินและดรูอิดเป็นเหมือนสุนัขคลั่ง แม้แต่จอมเวทย์ใน สหพันธ์ทหารรับจ้าง ก็ไม่สนใจและเสี่ยงชีวิตของพวกเขา พวกเขายังคงปล่อยเวทมนตร์

เมื่อการต่อสู้บนท้องฟ้ารุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ก็มีการหมุนวนปรากฏขึ้นเหนือหน่วย ทุกครั้งที่หมุนเป็นวงกลม มันจะขยายใหญ่ขึ้น ที่ใจกลางของวงวน ประกายสายไฟจำนวนมากเคลื่อนที่อย่างบ้าคลั่ง ในตอนท้าย แสงจากเกลียวหมุนยังดูสว่างกว่าดวงอาทิตย์ด้วยซ้ำ นักขี่กริฟฟินและเหยี่ยวยักษ์ที่ต่อสู้อดไม่ได้ที่จะหลับตา

สัตว์เวทย์ยาวพันเมตรพุ่งออกมาจากวังวน คลื่นกระแทกอันยิ่งใหญ่พุ่งไปที่หน่วย ทหารรับจ้างจ้องไปที่ท้องฟ้าและดูสิ้นหวัง

ทันใดนั้น มีเมฆสีดำสนิทปกคลุมท้องฟ้าเหนือหน่วยทั้งหมด เกลียวคลื่นนั้นสว่างมากจนอาจทำให้คนตาบอดได้ เมฆดำมืดมากจนผู้คนหวาดกลัว วินาทีถัดมา แสงสว่างก็ตกสู่ความมืดมิดและหายไป

“ซาอูลมาแล้ว” เต๋าหมินเกะ มีรอยยิ้มขมบนใบหน้าของเขา อันที่จริง เมื่อได้เห็นข่ายเวทมนตร์ความโกลาหล เขารู้อยู่แล้วว่าซาอูลน่าจะอยู่ในหน่วย อย่างไรก็ตาม เขายังต้องทำอะไรบางอย่าง แม้ว่าเขาจะรู้ว่าซาอูลอยู่ที่นี่ เขามีความปรารถนาที่จะไม่ให้ซาอูลอยู่ที่นี่ แต่ในขณะนี้ เขาตระหนักว่าความปรารถนาของเขาไม่เป็นจริง

"นั่นคืออะไร?" สการ์เล็ตกรีดร้อง นางไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงนี้ได้ เสียงตะโกนดังตามหลังนางมาในคลื่น แบร์รี่เริ่มโจมตี นางต้องรีบออกไปโดยเร็วที่สุด

“ซาอูลเริ่มพื้นที่นอกมิติ” เต๋าหมินเกะ กล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า เต๋าหมินเกะ เจ็บปวดที่คอ สำหรับ อันเฟย์ และคนอื่นๆ แต่สำหรับซาอูล สร้างรู้สึกเจ็บปวดกับ เต๋าหมินเกะ มากกว่า

ถ้านิวโยไฮม์เป็นดาบคมของจักรวรรดิเอลลิเซน ซาอูลก็จะเป็นเกราะป้องกันของจักรวรรดิมาโฮ ลักษณะเวทมนตร์ของซาอูลเป็นฝันร้ายของนักเวทย์ในระดับเดียวกัน ซาอูลมีกระจกมิติโกลาหลที่ปล่อยออกมาสามารถสะท้อนกลับเวทมนตร์ที่ไม่ใช่วัตถุ ในขณะเดียวกันก็ชักนำพลังงานของเวทมนตร์อื่นไปยังพื้นที่ที่ไม่รู้จัก หากไม่มีซาอูลอยู่จริง ก็คงเป็นเวลาของนิวโยไฮม์ กองทหารเวทย์จันทร์ดับภายใต้การนำของเขา อาจสร้างความเสียหายอย่างมากต่อจักรวรรดิมาโฮ นิวโยไฮม์ทนทุกข์ทรมานอย่างมากจากการต่อสู้กับซาอูล ตอนนี้ถึงคราวของ เต๋าหมินเกะ แล้ว

“พื้นที่นอกมิติเป็นเวทมนตร์ต้องห้าม ซาอูลได้ปลดปล่อยเวทมนตร์ต้องห้ามจริงหรือ?” สการ์เล็ตกรีดร้อง ความหวังอยู่ตรงหน้าของสการ์เล็ต แต่พังทลายในพริบตา ซึ่งทำให้นางสูญเสียการควบคุม

“ไม่ว่าซาอูลจะไปไหน เขาจะพกม้วนเวทมนตร์ของ ธาตุมิติ ติดตัวไปด้วย” เต๋าหมินเกะ ดูตกใจที่เขาไม่คิดว่า สการ์เล็ตมีสติปัญญาต่ำเช่นนี้

“แล้วท่านล่ะ…?” สการ์เล็ตดูไม่สดชื่นเหมือนเมื่อก่อน

“ใช่ ข้าต้องพักผ่อน” เต๋าหมินเกะ พยักหน้า

“ส่งคำสั่งของข้าให้เตรียมธนูและลูกระเบิดทั้งหมดให้พร้อม” สการ์เล็ตออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงของนาง นางไม่สนใจสิ่งที่อาจารย์กล่าวหรือทำแล้ว