1089-1090
5/10
Ep.1089
ซู๊ดดดดด!
ได้เห็นฉากนี้ เสียงสูดหายใจเย็นเยียบดังสะท้อนไปทั่วบริเวณ
สัตว์ร้ายมิติทั้งกลุ่มเบิกตากว้าง เหม่อมองไปทางซูเฉิน ในแววตาเต็มไปด้วยความสยดสยอง
ตอนแรก พวกเขานึกว่าเมื่ออยู่ในขั้นเดียวกัน ก็น่าจะสามารถบดขยี้ซูเฉินได้
แต่ใครจะไปคาดคิด ว่าในลำดับชั้นเดียวกันซูเฉินก็ยังเหนือกว่า
หลังจากฆ่าสัตว์ร้ายมิติตัวแรก ซูเฉินไม่อยู่เฉย หมุนตัวจู่โจมต่ออย่างรวดเร็ว สังหารสัตว์ร้ายมิติอีกสองตัวจนเหี้ยน
เมื่อเห็นซูเฉินกุดหัวผู้แข็งแกร่งทั้งสามได้ราวกับอินทรีโฉบกระต่าย สัตว์ร้ายมิติทั้งกลุ่มเริ่มตื่นตระหนก
แม้พวกเขาจะมีความได้เปรียบในแง่ของจำนวน แต่ซูเฉินทรงพลังเกินไป
หากคิดสังหารพวกเขา ง่ายดายไม่ต่างจากการบี้มดเลย! พวกเขาจึงไม่มีความกล้าแม้แต่น้อยที่จะสู้กับซูเฉิน
ไม่นาน สัตว์ร้ายมิติบางตัวก็เริ่มเกิดความคิดหลบหนี และเมื่อเกิดความคิดนี้ขึ้นมา มันก็ไม่สามารถทนไหวอีกต่อไป
เห็นสัตว์ร้ายมิติตัวแรกหันหัวกลับ สัตว์ร้ายมิติตัวอื่นๆก็ทำตาม
เป้าหมายของซูเฉินคือการกวาดล้างศัตรูทั้งหมดในคราเดียว แล้วเขาจะปล่อยพวกมันไปได้อย่างไร?
วินาทีถัดมา [ดาบเสริมมนตรา] ถูกชักออก ฟาดฟันในอากาศ กระแสพลังสามสีกระเพื่อมออกมา
คลื่นความผันผวนของพลังเวทย์อันน่าสะพรึงกวาดฮือไปด้านหน้า ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องน่าสยองขวัญ
สัตว์ร้ายมิติ 70-80 ตัวถูกทำลายสลายเป็นผงโดยตรง
ที่เหลืออีก 20 ตัวได้รับบาดเจ็บสาหัส สูญสิ้นความสามารถในการหลบหนีไป
ซูเฉินเก็บ [ดาบเสริมมนตรา] ก้าวฉับๆไปหาพวกมัน
“ซูเฉิน ไว้ชีวิตพวกเราด้วย!”
สัตว์ร้ายมิติตนหนึ่งคุกเข่าลงแทบเท้าซูเฉิน อ้อนวอนขอความเมตตาเสียงดัง
กำลังรบอันน่าพรั่นพรึงของซูเฉิน ได้สร้างความหวาดกลัวต่อเขาจนสติหลุดลอยไปแล้ว
ซูเฉินเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่ราวกับกำลังมองคนโง่ สะบัดหนึ่งหมัดพุ่งออกไป เป่าหัวมันเป็นละอองเลือด
“ซูเฉิน! เจ้าทำแบบนี้ ผู้แข็งแกร่งระดับขอบเขตเทพเจ้าของพวกเราไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่!”
สัตว์ร้ายมิติตัวอื่นรู้ว่ายังไงก็ไม่รอด ทั้งหมดจึงเริ่มกรีดร้องสาปแช่งซูเฉิน
“ไม่ช้าก็เร็วยังไงฉันก็ได้เจอมัน เพราะต้องกำจัดพวกสัตว์ร้ายมิติให้สิ้นซากอยู่แล้ว!” ซูเฉินกระชากเสียงเย็น ไล่สะบัดมือระเบิดหัวสัตว์ร้ายมิติทีละตน
หลังจากฆ่าสัตว์ร้ายมิติจนหมด เขารวบชิ้นส่วนในคราเดียว เบนสายตาไปยังปราสาทดำที่อยู่ไม่ไกล
นกสำรวจบอกว่ามีแร่ชั้นยอดจำนวนมากในปราสาทดำ ในเมื่อเขามาถึงที่แล้ว ย่อมไม่พลาดโอกาสนี้
ต่อมา ซูเฉินเดินไปถึงประตูปราสาท เขาพบว่าเวลานี้ประตูปิดอย่างแน่นหนา ทั้งยังมีระลอกคลื่นของพลังงานเรืองแสงไหลออกมา
นี่สมควรเป็นค่ายกล
ซูเฉินไม่ได้ศึกษาค่ายกลอย่างถ่องแท้ ดังนั้นไม่มีความรู้อะไรมากมาย เพียงกวาดสายตามองคร่าวๆ ก็ชกเปรี้ยง!ใส่ประตูปราสาททันที
ตามมาด้วยเสียงปะทะรุนแรง อย่างไรก็ตาม พลังป้องกันของประตูปราสาทแข็งแกร่งมาก
หมัดของซูเฉิน ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายใดๆแก่มันเลย
“เริ่มน่าสนใจขึ้นมาแล้วสิ” ซูเฉินยิ้มมุมปาก โคจร [เทคนิคลับร้อยเท่าสะท้านฟ้า] อย่างเงียบๆ
ขณะที่เขากำลังจะชกหมัดที่สอง เสียงคำรามด้วยความโกรธจากข้างในปราสาทดังลอดออกมา
“ไม่มีสายเลือดของสัตว์ร้ายมิติ แต่ริอาจเข้าสู่ป้อมปราการหวันกง ช่างไม่รู้จักที่ตาย!”
ได้ยินแบบนั้น สมองของซูเฉินค่อยๆปั่นความคิด
ฟังจากน้ำเสียของอีกฝ่าย ป้อมปราการหวันกงนี้ สมควรเป็นสิ่งที่ผู้ยิ่งใหญ่ของสัตว์ร้ายมิติทิ้งไว้เบื้องหลัง บางทีอาจเป็นสัตว์ร้ายมิติในขอบเขตเทพเจ้า หรือเศษเสี้ยวความคิดที่พวกเขาเหลือทิ้งไว้
เมื่อคิดได้ถึงเรื่องนี้ ซูเฉินกล่าวเสียงเย็นว่า “เปิดประตูซะดีๆ ไม่อย่างนั้นป้อมปราการหวันกงต้องถูกทำลาย!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ...! อาศัยเพียงเผ่ามนุษย์อ่อนแอเช่นเจ้า คิดหรือจะทำลายปราการแห่งนี้ได้? ถ้าไม่แสร้งทำเป็นเก่งเจ้าจะตายไหม?”
ภายในป้อมปราการหวันกง เสียงเยาะเย้ยดังสวนออกมา
ซูเฉินยกนิ้วชี้ปาดจมูกเขา ไม่พูดมากความ ง้างแขนซัดกำปั้นที่โคจรพลังเอาไว้แล้วกระแทกประตูต่อทันที
บังเกิดเสียงครืนนนนน กึกก้องไปทั่วฟ้า
เห็นแค่เพียงประตูทั้งบานแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กระทั่งกำแพงรอบๆก็ยังพังทลายลง
6/10
Ep.1090
“ทำไมพละกำลังเจ้าถึงได้มหาศาลขนาดนี้?”
เสียงอุทานดังลอดออกมาจากข้างในป้อมปราการหวันกง
รู้หรือไม่ ว่าป้อมปราการหวันกงเองก็เป็นสิ่งประดิษฐ์เทวะเช่นกัน พลังป้องกันของมันแข็งแกร่งมาก ต่อให้ใช้อาวุธเทวะเข้าโจมตี ก็ไม่อาจทำลายได้โดยง่าย
แต่ซูเฉินเล่า? เขาใช้แค่หมัดธรรมดาๆก็สามารถทำลายประตูป้อมได้!
นี่แสดงให้เห็นว่า กำลังรบของเขาน่าพรั่นพรึงเพียงใด
ซูเฉินไม่สนใจตอบคำถาม กวาดสายตามองข้างในป้อมปราการหวันกง ขยับเท้าก้าวเข้าไป
เมื่อมาถึงส่วนใน สิ่งแรกที่เขาเห็นคือห้องโถงใหญ่ที่แผ่กลิ่นอายโบราณออกมา
และภายในโถงใหญ่ มีภูติเงาของสัตว์ร้ายมิติตนหนึ่งยืนอยู่ นอกเหนือจากนั้น ก็ไม่มีอะไรอีก
“แกเป็นใคร?” ซูเฉินหรี่ตา เพ่งสำรวจภูติเงาสัตว์ร้ายมิติ เอ่ยถามเสียงดัง
ภูติเงาสัตว์ร้ายมิติพ่นลมหายใจเย็นชา ปฏิบัติราวกับคำถามของซูเฉินเป็นเพียงลมที่แว่วผ่านหูเขา ฉีกยิ้มมืดมน “ทำลายปราการหวันกงของข้า เจ้ามีสิ่งใดจะชดใช้?”
ชดใช้?
ซูเฉินยกมือขึ้นลูบคางเขา กล่าวเสียงเรียบว่า “แล้วถ้าฉันไม่ชดใช้ล่ะ?”
“เหอ เหอ ...”
ภูติเงาสัตว์ร้ายมิติ แสยะยิ้มเย็น จากนั้นสะบัดนิ้วเบาๆ
วินาทีถัดมา ลำแสงสี่สายสาดประกายในแต่ละมุมห้องโถง หลังจากพวกมันรวมตัวกัน หุ่นเชิดที่มีรูปร่างหน้าตาน่าเกลียดสี่ตัวก็ปรากฏขึ้น แต่ละตัวส่งกลิ่นอายอันทรงพลังออกมา บ่งบอกว่าอยู่ในระดับเสมือนเทวะ
หืม?
ซูเฉินอุทานเบาๆ ในเขตแดนลับมิติถูกสะกดพลังไว้ด้วยอำนาจเขตแดนอย่างชัดเจน แล้วเหตุใดหุ่นเชิดพวกนี้ถึงมีระดับเสมือนเทวะได้?
ระหว่างนั้นเอง เขาย้อนนึกถึงเมืองเยว่กวง
ขณะนั้นในงานประมูลเมืองเยว่กวง ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เผ่าเอลฟ์ไม่ได้ถูกสะกดพลังไว้ด้วยอำนาจเขตแดน เห็นได้ชัดว่าปราการหวันคงคงมีความสามารถที่คล้ายคลึงกับเมืองเยว่กวง
แม้จะเซอร์ไพรส์อยู่บ้าง แต่ซูเฉินไม่ได้เก็บมาใส่ใจ อีกฝ่ายต้องการใช้หุ่นเชิดระดับเสมือนเทวะมากำราบเขา ช่างเป็นความคิดที่ซื่อบื้อซะจริง
“เจ้าหนู! หากวันนี้เจ้าไม่ชดใช้ ก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจากที่นี่!” ภูติเงาสัตว์ร้ายมิติ หัวเราะ
เห็นซูเฉินชะงัก เขาก็หลงนึกว่าซูเฉินตื่นกลัวจนโง่งม
“วางใจได้เลย วันนี้ถ้าไม่ได้ถลกหนังแก ฉันจะไม่ยอมเหยียบออกจากที่นี่แม้แต่ก้าวเดียว” ซูเฉินกล่าวอย่างสงบ
มีแร่ชั้นยอดซ่อนอยู่ในปราสาทหวันกงอย่างแน่นอน ถ้าไม่ได้รับมันออกไปทั้งหมด เขาจะไม่เลิกรา
เอ๋?
เห็นแววตาของซูเฉินยังคงกล้าหาญมั่นคง ภูติเงาสัตว์ร้ายมิติตะลึงไปชั่วขณะ บังเกิดความงงงวย “นี่เจ้าจะไม่กลัวซักหน่อยหรือ?”
แม้ซูเฉินจะมีพละกำลังมหาศาลเพียงใด แต่สุดท้ายเขาเป็นแค่ผู้ฝึกตนขั้น 10 ยามเผชิญหน้ากับหุ่นเชิดระดับเสมือนเทวะสี่ตัว เหตุใดถึงได้สงบนัก?
ในส่วนของเรื่องนี้ เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“หุ่นเชิดพวกนี้ ไม่ต่างอะไรจากขยะในสายตาฉัน ทำไมต้องกลัวด้วย?” ซูเฉินเผยรอยยิ้มบาง
“วาจาใหญ่โต!”
ภูติเงาสัตว์ร้ายมิติ แค่นเสียงเย็นชา เอื้อมมือออกไปทางหุ่นเชิดระดับเสมือนเทวะตัวหนึ่ง ออกคำสั่งว่า “จงล้มมนุษย์ผู้นี้ซะ! จำไว้ว่าอย่าเพิ่งฆ่าทิ้ง”
“ขอรับ”
หุ่นเชิดเสมือนเทวะตอบกลับ ปรี่เข้าหาซูเฉิน
“ไสหัวไป!”
ซูเฉินแผดเสียงเย็นชา หนึ่งหมัดซัดออก
หุ่นเชิดเสมือนเทวะไม่ถอยหนี กำหมัดเหล็กงัดข้อกับซูเฉิน
เกิดเสียงดังกึ้งงงงง!
เห็นแค่เพียงหุ่นเชิดเสมือนเทวะราวกับเศษกระดาษ ถูกหมัดซูเฉินต่อยปลิว แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“ได้ไงกัน!?”
เห็นภาพนี้ ภูติเงาสัตว์ร้ายมิติ เบิกตากว้าง เสียวซ่านไปทั้งหนังศีรษะ
เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าไฉนหุ่นเชิดเสมือนเทวะ ถึงไม่สามารถต้านทานหมัดของซูเฉินได้?
ระดับขั้นความแข็งแกร่ง กลายเป็นเพียงของประดับตกแต่งไปตั้งแต่เมื่อใดกัน?
ขณะที่ ภูติเงาสัตว์ร้ายมิติ กำลังตกอยู่ในอาการเหม่อลอย ซูเฉินขยับเท้าวูบ พุ่งเข้าหาหุ่นเชิดเสมือนเทวะอีกสามตัวที่เหลือ
กึ้ง กึ้งง กึ้งงง!
เสียงระเบิดดังสามครั้งติดต่อกัน หุ่นเชิดเสมือนเทวะที่เหลือ ทั้งหมดถูกทำลายอย่างไม่มีข้อยกเว้น
