บทที่ 21 กับดักแกะ 

บทที่ 21 กับดักแกะ

เนื้อแกะเป็นอาหารชั้นเลิศตั้งแต่สมัยโบราณและเป็นที่ชื่นชอบของ มู่เฟิง ดังนั้นเขาจึงจะจับแกะป่าเป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรกของเขาแต่อย่างที่ หมิงกวง ได้กล่าวเอาไว้ว่าแกะป่านั้นวิ่งเร็วมากจึงไม่สามารถที่จะจับมันอย่างง่ายดาย

แกะป่าไม่เพียงวิ่งเร็วแถมยังฉลาดแกมโกงอีกด้วย สถานที่ที่มันปรากฏอยู่นั้นอยู่ระหว่างเผ่ามนุษย์กับสัตว์ร้ายกินเนื้อขนาดใหญ่ บางตัวก็ปรากฏตัวอยู่ห่างจากเผ่าใต้เตียงไม่ถึง 10 ลี้

มู่เฟิง จำได้ว่ามีแกะป่าจำนวนมากอยู่ใกล้กับเผ่า กลุ่มแกะป่าขนาดเล็กจะมีประมาณ 20 ตัว ซึ่งสอดคล้องกับมาตรฐานในการทดลองของเขา

สิ่งที่เขาให้ หมิงกวง จัดเตรียมก็คือเกลือ แล้วยังมีเส้นเอ็น และเถาวัลย์ เส้นเอ็นของสัตว์ถูกขยี้รวมกันจนเป็นเชือกเก็บเอาไว้ใช้ผูกแกะ

สำหรับเถาวัลย์จะใช้ในการถักตาข่าย วิธีการสร้างตาข่าย มู่เฟิง เคยศึกษาประวัติศาสตร์ในโบราณคดีมาก่อนหน้านี้และเคยถักทอผ้าและสร้างอวนจับปลา ภายใต้การสั่งการของ มู่เฟิง  เถาวัลย์ที่เลือกนั้นต้องนุ่มและเหนียวมาก

ภายใต้คำแนะนำของเขาทำให้ชนเผ่าเริ่มเรียนรู้ที่จะถักตาข่ายเถาวัลย์แต่ตาข่ายที่ถูกถักขึ้นด้วยเถาวัลย์ไม่เหมือนกับการถักด้วยเชือก หรือตะข่ายถักด้ายป่านในทางปฏิบัติมากนัก โชคดีที่ มู่เฟิง ไม่ได้ใช้มันเพื่อที่จะจับปลาแต่ใช้ทำเป็นกับดัก

เมื่อทำเสร็จแล้ว มู่เฟิง ก็ถามถึงลักษณะนิสัยของแกะป่าจาก หมิงกวง  จากนั้นจึงตัดสินใจที่จะออกเดินทางไปยังป่าก่อนรุ่งสางของวันพรุ่งนี้ เป้าหมายของพวกเขาก็คือแกะป่าประมาณ 30 ตัว

เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่ฟ้าจะสาง  หลี่หู ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าถ้ำของ มู่เฟิง เพื่อปลุกเขา ด้วยประสบการณ์ตกปลาครั้งก่อนหน้านี้ ถ้า มู่เฟิง ต้องการที่จะทำสิ่งใดก็ไม่มีใครหยุดเขาได้ คนทั้งเผ่าเกือบ 50 คนต่างเตรียมตัวอย่างพร้อมเพรียง เกือบทุกคนพกถุงหนัง ในถุงหนังเหล่านั้นมีน้ำเกลือ นอกจากน้ำเกลือแล้วทุกคนยังมีตาข่ายเถาวัลย์ มีดกระดูก หอกไม้ไผ่ และเชือกที่ทำมาจากเส้นเอ็น สิ่งที่ทำให้ทุกคนสับสนมากที่สุดก็คือ  มู่เฟิง ให้คนนำพลั่วทั้งสองเล่มมาด้วย

“ผู้นำเผ่าวางแผนที่จะทำอะไร?”หลี่หูกระซิบถาม หมิงกวง

“ล่าสัตว์ด้วยน้ำเกลืออย่างนั้นหรอ?”

“ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน!” หมิงกวง สายหน้า

“ตอนนี้ยังสั่งให้คนเอาอุปกรณ์ระดับทองไปด้วย คงไม่ใช่ไปขุดบ่ออีกกระมัง?”

“ขุดบ่อ?”หลี่หูขมวดคิ้ว “ขุดบ่อสามารถล่าสัตว์ได้หรอ?”

มู่เฟิง ที่เดินอยู่ข้างหลังพวกเขาไม่ไกลนัก เมื่อได้ยินเช่นนั้นเขาก็ส่ายหัวและยิ้มไม่รู้จะอธิบายเช่นไร ระดับความรู้ความเข้าใจของคนดึกดําบรรพ์นั้นช่างน่าเป็นห่วงจริงๆ!

ไม่นานพวกเขาก็มาถึงจุดที่ หมิงกวง พูด ท้องฟ้ายังไม่สว่าง  มู่เฟิง ถือคบเพลิงมองไปรอบๆ มีรอยฟันบนพุ่มไม้และใบไม้เห็นได้ชัดว่าถูกกินโดยสัตว์กินพืช เขามองไปรอบๆและเลือกสถานที่ที่ค่อนข้างเขียวชอุ่มและมีรอยฟันอยู่ไม่กี่แห่งจากนั้นเขาก็หันไปพูดกับทุกคนว่า

“ที่นี่แหละ!”

คนรอบข้างเดินเข้ามาหาเขา

“มู่เฟิง พวกข้าควรทำอย่างไร?”

มู่เฟิง เชื่อมมือหยิบหอกไม้ไผ่ขึ้นมาแล้ววาดเป็นวงกลมยาว 7-8 เมตรบนพื้นและกล่าวว่า

“ตอนนี้ทุกคนรีบขุดดินตามวงกลมที่ข้าเขียนไว้ให้เร็วที่สุด!”

“หา?” หลี่หูประหลาดใจ

“เราจะขุดบ่อน้ำขนาดใหญ่ที่นี่อย่างนั้นหรอ?”

มู่เฟิง สายหัว “ไม่ใช่ ไม่จำเป็นต้องลึกขนาดนั้นขอแค่สูงพอๆกับเจ้าก็พอ!”

เดิมทีเขาอยากจะพูดว่าลึกประมาณ 1 เมตร แต่ไม่แน่ใจว่าแกะป่าจะสามารถกระโดดออกได้หรือไม่และเพื่อความปลอดภัยจึงกะระยะมากขึ้นอีกสักนิด

“มันมีประโยชน์อะไร?”ใบหน้าของหลี่หูสับสน  มู่เฟิง มองไปที่ท้องฟ้าแล้วโบกมือ

“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาอธิบาย รีบขุดหลุมเร็วเข้า เดี๋ยวท่านก็จะรู้เอง!”

“เข้าใจแล้ว อุกะอุกะ!” หลี่หูรีบเรียกคนเหล่านั้นมาขุดดิน พลั่ว 2 เล่มและมีดกระดูกอีก 50 เล่มช่วยกันขุดหลุมตามที่ มู่เฟิง ขีดเส้นเอาไว้และใช้เวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง เมื่อทำเสร็จแล้วหลี่หูหันไปมอง มู่เฟิง อีกครั้ง

“มู่เฟิง  ตอนนี้พวกเราควรทำอะไร?”

“ไปตัดกิ่งไม้ยาวๆสัก 2-3 กิ่งที่สามารถวางขวางหลุมเอาไว้ได้ก็เพียงพอแล้ว!จากนั้นวางตาข่ายเถาวัลย์ไว้ด้านบน เร็วเข้า!”

เมื่อได้รับคำสั่ง หลี่หู และ หมิงกวง กับชายหนุ่มอีกหลายคนจึงรีบไปตัดกิ่งไม้มาวางไว้บนหลุมแล้วปูด้วยตาข่ายเถาวัลย์ตามคำสั่งของ มู่เฟิง  เมื่อทำเสร็จทุกคนก็ยังไม่เข้าใจว่า มู่เฟิง ต้องการทำอะไรพวกเขาต่างมองไปที่ มู่เฟิง อย่างพร้อมเพียง

มู่เฟิง ถอนหายใจแล้วพูดขึ้นมาว่า “ต่อไปทุกคนไปตัดหญ้าแล้วเอามาวางไว้บนตาข่าย กระจายให้ทั่วเพื่อไม่ให้พวกมันมองเห็นตาข่ายที่วางอยู่บนพื้น จำไว้นะ ต้องปูให้ทั่ว!”

หลังจากนั้นทุกคนก็เคลื่อนไหวพร้อมกันรีบทำตามคำสั่งของ มู่เฟิง  คนกว่า 50 คนทำตามอย่างพร้อมเพียง หลังจากทำเสร็จพวกเขามองมาที่ มู่เฟิง ราวกับกำลังรอคำสั่งต่อไป

มู่เฟิง พูดไม่ออก ได้แต่พูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้พยายามเอาดินมากองทับขอบตาข่ายไว้รอบๆหลุมแล้วถอนหญ้าขึ้นมาปกคลุมด้านบนทางที่ดีอย่าให้เห็นดิน!” ทุกคนก็ทำตาม

กับดักปูหญ้าคนสมัยใหม่ก็เสร็จสิ้นสมบูรณ์!

เมื่อถึงตอนนี้มู่เฟิงมองไปที่ทุกคน และหยิบกระเป๋าหนังขึ้นมาโรยไปที่กอหญ้าที่อยู่บนกับดัก!”

“มู่เฟิง เจ้ากำลังทำอะไร?” หลี่หูอดอุทานออกมาไม่ได้

มู่เฟิง ไม่ได้อธิบายอะไรมากเขาเพียงสั่งการว่า “พวกเจ้าอีก 10 คนช่วยกันโรยน้ำเกลือลงบนหญ้านี้!”

หลังจากทำสิ่งเหล่านี้เสร็จ มู่เฟิง ก็หยิบถุงขึ้นมาอีกใบหนึ่งและหาทิศทางโดยน้ำเกลือลงบนใบหญ้าไม่น้อยกว่า 10 เมตร ในขณะเดียวกันเขาก็สั่งหลี่หูและ หมิงกวง ให้ทำตามเขา

ด้วยวิธีนี้จะมองเห็น 3 เส้นทางที่ถูกโรยน้ำเกลือและในที่สุดก็จะชี้มาที่กับดักที่อยู่ตรงหน้าเขา  มู่เฟิง ตบมือและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนจะบอกให้ทุกคนรีบตามเขาออกไปจากที่นี่  ตอนกับดักได้ถูกติดตั้งสมบูรณ์ แผนของเขาได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการ!