บทที่ 15 ขุดบ่อเพื่อเก็บน้ำ 

บทที่ 15 ขุดบ่อเพื่อเก็บน้ำ

ไม่นานหลี่หูก็พาคนมา  มู่เฟิง ส่งพลั่ว 2 เล่มให้กับ หลี่หู

“ถืออันนี้ไว้ใช้ขุดดิน!”

“อุปกรณ์ระดับทอง!”ดวงตาของหลี่หูแข็งค้าง มีเพียงเผ่าใหญ่เท่านั้นที่มีอุปกรณ์ระดับทอง คนรอบข้างต่างตกตะลึงเมื่อเห็นพลั่วในมือของ มู่เฟิง  ในสายตาของพวกเขา อุปกรณ์ระดับทองไม่ต่างไปจากของวิเศษ

“หัวหน้าเผ่า..”มีคนกลืนน้ำลายแล้วถามแบบไม่อยากจะเชื่อว่า

“นี่คืออุปกรณ์ระดับทองหรอ?”

เสียงคำถามของเขาทำให้ มู่เฟิง นึกถึงตัวเองในวัยเด็ก ที่มีเงินเพียง 1 หยวน และมองเด็กคนอื่นๆที่ถือเงิน 100 หยวน

มู่เฟิง เข้าใจ ว่าเครื่องมือในยุคดึกดำบรรพ์นั้นส่วนใหญ่เป็นผลิตภัณฑ์จากหินและกระดูก ผลิตภัณฑ์ที่ทำด้วยโลหะหายากมากไม่แปลกใจที่พวกเขาจะประหลาดใจ

“อืม นี่เป็นอุปกรณ์ระดับทอง!”  มู่เฟิง ขี้เกียจที่จะอธิบาย

“ตอนนี้มันเป็นของเผ่าต้าเจียงของเราแล้วจงใช้มันขุดดิน!”

“ขุดดิน…” หลี่หูอุทานออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“อุปกรณ์ระดับทองเช่นนี้ต้องเก็บเอาไว้ถวายให้กับบรรพชน!”

มู่เฟิง ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเขารีบพูดขึ้นมาว่า

“นี่คือพลั่ว มันใช้ขุดดิน!”

เขาหยุดไปครู่นึงและกล่าวเสริมว่า “นี่เป็นคำสั่งของหัวหน้าเผ่า!”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ไม่มีใครคัดค้านอีก หลี่หู  รับพลั่วมาอย่างนอบน้อมและระมัดระวัง  มู่เฟิง รู้สึกหมดหนทางและขี้เกียจเกินกว่าจะคิดเล็กคิดน้อย   เขาพาคนไปยังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ข้างกำแพง และต้องการขุดบ่อน้ำใกล้กับต้นหนาม

มี 2 เหตุผลที่เขาเลือกที่จะขุดบ่อน้ำที่นี่ เหตุผลที่ 1 ก็เพราะทุกวันเผ่าของพวกเขาไปตักน้ำไกลเกินไปบางครั้งใช้ถุงหนังในการใส่น้ำกลับมา ถุงไหนคุณภาพไม่ดีก็รั่วก่อนจะมาถึงเผ่า หรือถุงไหนคุณภาพดีแต่น้ำกลับไม่สะอาด

ประการที่สอง  มู่เฟิง มองสำรวจตำแหน่งทางด้านทิศตะวันตกอย่างละเอียดมันเป็นสถานที่สำหรับที่น้ำจะไหลออกมา สถานที่ของเผ่าต้าเจียงตั้งอยู่ริมภูเขา 3 ด้านและมีทางออก 1 ด้าน

ตำแหน่งนี้เป็นพื้นที่ทางภูมิศาสตร์และเป็นพื้นที่ที่ระบายน้ำได้ดีที่สุด น้ำบาดาลจะไหลจากตำแหน่งภูเขาลงมาที่ปากบ่อนั่นคือตำแหน่งของทางทิศตะวันตกของเผ่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งปากทางตะวันตกของเผ่าแสดงให้เห็นถึงความอุดมสมบูรณ์ของแหล่งน้ำบาดาล!

ในอดีตเมื่อ มู่เฟิง ยังอยู่ในยุคปัจจุบัน เขาเป็นนักประวัติศาสตร์โบราณคดีบุกเข้าไปในพื้นที่ของภูเขาและประสบพบเจอเหตุการณ์ที่คนภูเขาขุดบ่อน้ำแบบนี้

มู่เฟิง เลือกตำแหน่งใกล้กับต้นไม้ใหญ่เขาวาดวงกลมขนาดใหญ่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 2 เมตร เขายืนอยู่กลางวงกลมและกล่าวว่า

“ขุดบ่อตรงนี้!”

“ขุดบ่อ?”บางคนถามด้วยความสับสนว่า

“ขุดบ่อคืออะไร?”

มู่เฟิง หัวเราะและกะว่า “หากเราขุดลึกลงไปในดิน จะมีน้ำไหลออกมาจากใต้ดินโดยอัตโนมัติ ในอนาคตพวกเราไม่ต้องไปเอาน้ำหลังภูเขาอีกต่อไป!”

หลังจากหยุดไปครู่นึง  มู่เฟิง ก็เสริมอีกประโยค

“อีกทั้งน้ำที่ไหลออกมาจากใต้ดินจะมีรสชาติหวานนิดๆด้วย!”

“แต่ใต้พื้นดินเต็มไปด้วยดินไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมีน้ำ?”หลี่หูอดถามไม่ได้

มู่เฟิง ปวดหัวอีกครั้ง เขาคิดไปคิดมาแล้วรู้สึกว่าด้วยไอคิวของคนในเผ่าของเขานั้นยากที่จะอธิบายให้ชัดเจน ดังนั้นเขาจึงไม่อธิบายอะไรอีก เอื้อมมือออกไปรับพลั่วและพูดว่า

“ตราบใดที่ขุดลงไปลึกพอจะมีน้ำออกมา!” หลี่หูหุบปากทันทีเขารู้ว่าการตัดสินใจของหัวหน้าเผ่านั้นเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องทำตาม คนรอบข้างไม่พูดอะไรอีก  มู่เฟิง ถือพลั่วด้วยสองมือแล้วปักลงไปยังพื้นจากนั้นขึ้นไปเหยียบบนหูของพลั่ว ออกแรงเหยียบและดึงพลั่วขึ้นมา

เขายกพลั่วขึ้นและสะบัดดินไปด้านข้าง การกระทำเหล่านี้ดูปกติ แต่ในสายตาของคนรอบข้างเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“หัวหน้าเผ่าใช้อุปกรณ์ระดับทองเช่นนี้ได้อย่างไร!”

“เขาเหยียบมันลงใต้ฝ่าเท้า!”

“นั่นเป็นอุปกรณ์ระดับทองเลยนะ!”

…..

มู่เฟิง ไม่รู้ว่าคนรอบตัวต่างคิดอะไรอยู่หลังจากขุดไปสักพักก็ยื่นพลั่วให้กับหลี่หู

“ที่นี่มีพลั่ว 2 เล่ม มีคนกว่า 20 คน ช่วยกันขุดเป็นวงกลมตามที่ข้าขีดเส้นเอาไว้ หลังจากขุดไปสักพักให้คนนำ เถาวัลย์มาชักรอกดินที่อยู่ลึกเอาออกมาเททิ้ง!”

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะพูดจบแล้วแต่ดูเหมือนคนกว่า 20 คนที่อยู่รอบๆไม่เข้าใจในคำพูดของเขาแม้แต่น้อย  มู่เฟิง ถอนหายใจ

“เอาล่ะ เอาแบบนี้ พวกเจ้าแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มช่วยกันขุดลงไป โดยใช้พลั่ว เอิ่ม ...อาวุธระดับทอง ส่วนคนอื่นๆใช้มีดกระดูกหลังจากขุด ใครเหนื่อยให้เปลี่ยนคนหมุนเวียนไปเรื่อยๆ!”

“อุกะอุกะ”

ดังนั้น มู่เฟิง จึงต้องยืนสั่งการอยู่ด้านข้างราวกับหัวหน้าคนงานกำลังตรวจสอบสถานที่ก่อสร้าง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแรงกระตุ้นของพลั่วหรือแรงกดดันจากผู้นำเผ่า ทุกคนที่ได้จับพลั่วทำท่าทีราวกับไม่อยากมีชีวิตอยู่และเริ่มขุดดิน พลั่วและมีดกระดูกต่างขุดลงไปที่ดินและโยนออกจากหลุมอย่างต่อเนื่อง

มู่เฟิง มองคนขุดดินค่อยๆโผล่หัวออกมาเพียงระดับศีรษะ จากนั้นก็มีเพียงดินที่ถูกโยนออกมา เมื่อ มู่เฟิง เห็นก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้

“โอ้ โคตรเจ๋ง ความเร็วในการขุดดินของพวกเขาแทบจะเทียบได้กับรถขุดดินในชาติที่แล้ว!”

คน 10 กว่าคนช่วยกันขุดบ่อน้ำ 1 บ่อเพียงแค่ครึ่งวันก็ขุดลงไปได้ 6- 7 เมตร

แต่ยิ่งขุดลึกลงไปมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีกำลังคนน้อยลง สุดท้ายมีเพียง 4 คนเท่านั้นที่สามารถลงไปขุดดิน แต่ถึงอย่างนั้นความเร็วในการขุดดินของพวกเขาก็ไม่ช้า

สิ่งที่ทำให้ทุกคนตื่นเต้นก็คือชั้นดินที่ลึกลงไป 6-7 เมตรเริ่มชื้นขึ้น ดินที่ถูกขุดออกมาเปียกโชกและเหนียวเหนอะหนะอย่างเห็นได้ชัด!

“มีน้ำมีน้ำจริงๆด้วย!”หลี่หูอุทานออกมา

คนอื่นๆที่อยู่ปากบ่อต่างตื่นเต้นเป็นอย่างมากสายตามองไปที่ มู่เฟิง เต็มไปด้วยความเลื่อมใสศรัทธา

ผ่านไปอีก 2 ชั่วโมง เถาวัลย์ที่ใช้ดึงดินขึ้นมามีความยาวประมาณ 12 เมตร จู่ๆก็มีเสียงอุทานออกมาจากก้นบ่อ

“น้ำ น้ำออกมาแล้ว!”

เมื่อคนที่อยู่ปากบ่ได้ยินดังนั้นก็รีบดึงเถาวัลย์ขึ้นจากนั้นพวกเขาก็เห็นคน 4 คนที่ปกคลุมไปด้วยโคลนรีบปีนขึ้นมาและด้านล่างของบ่อมีเสียงน้ำไหล