ตอนที่ 27 ชุดว่ายน้ำวีเชพ!
แค่นึกภาพนามิในชุดว่ายน้ำนั่นก็ทำให้รู้สึกร้อนโพรงจมูกขึ้นมาเลย!
นานกว่าหนึ่งปีแล้วที่วิลล์ได้มายังโลกนี้ และวิลล์พบว่าภูมิต้านทานต่อสาวสวยของเขาเริ่มอ่อนแอลงเรื่อยๆ โดยเฉพาะเมื่อเผชิญกับตัวละครหลักอย่างนามิ เขากลัวจริงๆว่าเขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้
เมื่อนามิสบตาที่ร้อนผ่าวเล็กน้อยของวิลล์ เธอก็รู้สึกอยากจะทุบเขาซักที แต่จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าเธอไม่ได้โกรธเขามากมายอะไร เธอแค่อายมากกว่า
ที่เธอยอมเผชิญหน้ากับวิลล์ เธอรู้สึกว่ามันเป็นเพราะความสำนึกในบญคุณของเขาซะส่วนใหญ่
มีก็มีความรู้สึกอื่นอยู่บ้าง แต่มันยังไม่ถึงขึ้นของความรัก และมันก็ยังไม่ค่อยชัดเจน แต่อย่างน้อย วิลล์ก็เป็นผู้ชายคนแรกที่อายุใกล้เคียงกับเธอและเป็นคนแรกที่เธอไม่รู้สึกรังเกียจ
ด้วยความได้เปรียบของการมาก่อน วิลล์จึงได้ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในใจเธอแล้ว!
หลังจากที่ชำเลืองมองเขา นามิก็เมินเฉยต่อชุดว่ายน้ำแบบเส้นเชือกและลองชุดว่ายน้ำตัวอื่นอีกหลายชุด รวมถึงชุดว่าน้ำแบบวันพีชที่ค่อนข้างมิดชิด ชุดทูพีชที่ดูสดใสร่าเริง และแน่นอนว่าชุดว่ายน้ำแบบบิกีนี่นั้นถูกใจวิลล์มากที่สุด
เมื่อวิลล์จ่ายค่าชุดว่ายน้ำ จิตใจของเขาก็ยังมีแต่ภาพของนามิที่สวมชุดว่ายน้ำอยู่เต็มหัวของเขา
นามิถือโอกาสนี้เรียกพนักงานมาแล้วเอาเชือกสีดำสองเส้นนั้นแอบยัดใส่กระเป๋ามาด้วย...
ระหว่างทางออกไป นามิเหมือนจะเห็นผู้จัดการร้านและพนักงานมองมาที่เธอและวิลล์ด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย
น่าอายที่สุด!
ใบหน้าของนามิเริ่มแดงด้วยความอาย แต่เธอก็ซื้อมันมาซะแล้ว และตอนนี้เธอก็สงสัยว่าเธอจะถูกล้อหรือไม่หลังจากนี้
" เป็นอะไรไปนามิ ทำไมหน้าแดงจัง อากาศก็ไม่ร้อนเท่าไรนี่ "
วิลล์ที่พึ่งหลุดจากจินตนาการในหัวกลับมาสู่ความเป็นจริงก็ได้สังเกตเห็นท่าทางแปลกๆของนามิที่อยู่ข้างๆจึงเอ่ยถาม
ทั้งหมดมันเป็นเพราะนายไม่ใช่หรือไงกัน!
นามิจ้องเข้าอย่างเคืองๆ จากนั้นก็ไม่พูดอะไร เธอเร่งฝีเท้าของเธอเดินออกไปแสดงให้เห็นว่าอารมร์ของเธอตอนนี้ไม่ค่อยมั่นคงนัก
หรือวันนี้ป้าของเธอมาเยี่ยม?
วิลล์คิด และรู้สึกโล่งใจขึ้นมา ผู้หญิงทุกคนมากอารมณ์ฉุนเฉียวง่ายในช่วงวันนั้นของเดือน เขาเข้าใจ!
หลังจากที่นามิหมดความสนใจที่จะช็อปต่อแล้ว ในที่สุดวิลล์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อการช็อปปิ้งนี้จบลง จากนั้นจึงกลับไปที่ท่าเรือพร้อมกับนามิ
สำหรับของที่นามิซื้อมานั้น เจ้าของร้านก็จะนำมาส่งถึงที่อยู่แล้วดังนั้นจึงไม่ต้องกังวล
มีเพียงชุดชั้นในและชุดว่ายน้ำเท่านั้นที่นามิจะถือกลับเองเพราะของส่วนตัวเช่นนี้ หากฝากคนอื่นไว้เธอก็รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยนัก เพราะอาจเจอคนที่ทำอะไรน่าขยะแขยงกับชุดชั้นในของเธอก็ได้!
หลังจากที่นามิจ้องมองวิลล์อีกครั้ง เธอก็ปิดประตูให่เขาเสียงดัง!
เพื่อประโยชน์ในการเปิดตัวของพวกเรา ครั้งนี้ฉันจะปล่อยนายไปก็ได้!
เมื่อถูกจ้องมองแรงอีกครั้ง วิลล์ก็ทำได้แค่ปลอบใจตัวเอง
แต่เขาไม่รู้ว่าเขาพึ่งถูกนามิตั้งให้เขาอยู่ในหมวดคนโรคจิต
" โคบี้! เดี๋ยวอีกซักพักจะมีคนส่งของที่ซื้อมาที่นี่ ไปรอรับด้วย เดี๋ยวฉันจะเคลียร์กองส้มในห้องนี้ก่อน "
หลังจากได้ยินคำว่าส้ม โคบี้ก็รู้สึกว่าใบหน้าของเขาจะเปลี่ยนไปสีส้มแล้ว ในที่สุดส้มก็จะหายไปซักที!
ท่าทางของโคบี้ดูร่าเริงขึ้นมาก นี่เป็นเพียงช่วงเวลาที่ดีที่สุดในรอบหลาววันที่ผ่านมานี้เลย
ไม่มีทางเลือกอื่น ชาวบ้านเอาส้มมาให้พวกเขามากเกินไปจนพวกเขาสามคนกินไม่หมด!
โชคดีที่ภายในถุงมืออินฟินิตี้นั้นกว้างพอจะเก็บส้มทั้งหมดได้ พื้นที่100ลูกบาศก์เมตรนั้นมากเกินพอที่จะเก็บของได้ทั้งหมด!
ดังนั้นวิลล์จึงเก็บส้มทั้งหมดลงมุมหนึ่งในมิติเก็บของของถุงมืออินฟินิตี้รวมกับผลไม้ที่เขาเอามาจากเกาะสัตว์ร้าย
หลังจากกินผลไม้มาหลายวัน ผลไม่ที่เอามาจากเกาะสัตว์ร้ายก็ร่อยหรอ แต่ก็ไม่ใช่ผลไม่ทีหายากอะไร ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องแวะกลับไปที่เกาะสัตว์ร้ายอีกครั้งก่อนจะเข้าแกรนด์ไลน์
หลังจากที่เคลียร์ห้องเสร็จ จู่ๆนามิก็เปิดประตูออกมา
เธอยังคงสวมชุดที่เท่และดูสะดุดตาเช่นเคย แต่ท่อนบนถูกแปลี่ยนเป็นชุดใหม่ลายทางสีน้ำเงินและท่อนล่างก็สวมกระโปรงหญ้าชายหาดสั้นที่ดูน่าหลงไหล ซึ่งมันดูแปลกใหม่และสวยงาม!
วิลล์ผู้ช่ำชองนั้นยังรู้สึกแปลกใจและแอบคิดว่าเงินที่เสียไปไม่เสียเปล่าจริงๆ น่าเสียดายที่เธอไม่เลือกชุสีดำชุดนั้น...เสียดายจริงๆ!
" อากาศในทะเลวันนี้ค่อยข้างชื้น อย่าลืมดื่มน้ำอุ่นเยอะๆล่ะ " วิลล์ที่กำลังหลงเสน่ห์ก็ไม่อาจถอนสายตาออกมาจากภาพตรงหน้าได้ แต่ก็ยังขยับปากพูดเรื่องไร้สาระออกมา
" ทำไมฉันต้องดื่มน้ำอุ่นด้วย ฉันซื้อไวน์กับน้ำผลไม้มาตั้งเยอะ เดี๋ยวคืนนี้เราจะมีปาร์ตี้กัน! " นามิพูด
วิลล์อยากจะบอกเธอว่าเวลาที่ป้าเธอมาเยี่ยมนั้นเธอไม้ควรจะดื่มแอลกอฮอล์ แต่เมื่อคิดดูอีกที โลกนี้เหมือนจะไม่ค่อยมีคนที่ ปกติ ซะเท่าไหร่!
วิลล์จึงได้แต่พยักหน้าและอยากออกไปดูว่าข้างนอกเตรียมของเสร็จหรือยัง เพราะสโม๊คเกอร์อาจจะพาคนมาจับเขาได้ทุกเมื่อ แม้เขาจะไม่กลัว แต่ก็ไม่จะเป็นต้องอยู่รอนี่ เตรียมตัวไว้ก่อนย่อมดีกว่าอยู่แล้ว หากสถานการณ์เลวร้ายสุดก็แค่สู้กลับเท่านั้น แต่ถ้าไม่เจอปัญหาเลยก็จะดีมาก!
แต่นามิยืนกอดอกขวางหน้าเขาไว้ไม่ยอมให้เขาผ่านไป!
" เอ่อ..มีอะไรหรอ "
" เอาออกมา! "
จู่ๆนามิก็ยื่นมือออกมา!
" เอาอะไร " วิลรู้สึกสับสนเล็กน้อย
" อย่าทำเป็นไขสือ! เอาเงินมาให้ฉันในฐานะต้นหนเรือของนายซะ ฉันคิดว่าเก็บไว้กับฉันจะปลอดภัยกว่า เผื่อวันไหนหากนายตายฉันจะได้เอาเงินหนีไปได้ "
เอิ่มม.....
ดูเหมือนจะมีเหตุผลดีนะ..กีผีสิ!
ให้ตายเถอะ บอกว่าฉันจะตายเนี่ยนะ!
ทำไมเธอไม่หนีไปซะตอนนี้เลยล่ะ!
แล้วคำสัญญาเรื่องสายสัมพันธ์ที่ไม่มีวันแตกสลายระหว่างเพื่อนร่วมทางล่ะ?
ถ้าวันหนึ่งฉันตายจริงๆ เธอจะไม่ช่วยแก้แค้นให้ฉันบ้างหรอ?
แล้วใครเป็นคนตั้งตำแหน่งแม่ย้านให้เธอ? เธอไม่คิดว่ามันน่าเกียจไปหรือไง?
เธอควรจะปรึกษากันก่อนที่จะตั้งตำแหน่งอะไรขึ้นมาหรือเปล่า?
. . .
มีเรื่องให้พูดเยอะจนวิลล์ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดีเลย!
" ..อย่าบอกนะว่านายไม่ไว้ใจลูกเรือของนายน่ะกัปตัน? ฮึก ฮึก "
เมื่อเห็นสีหน้าที่นิ่งทื่อของวิลล์ นามิก็เปลี่ยนท่าทีของเธอทันทีและเริ่มแสดงท่าทางน่าสงสาร ทักษะการแสดงของเธอนั้นดีมาก!
วิลล์ไม่มีทางเลือกอื่นขอกจากเอาเงินส่วนที่เหลืออยู่กว่า10ล้านส่งให้นามิ
หลังจากได้เงินแล้ว นามิก็ยอกกล่องเงินขึ้น...และหลังจากนั้นเธอก็หลังหลังใส่และปิดประตูใส่หน้าเขาทันที!
