1045-1046

5/10

Ep.1045

“ไม่สำคัญว่าฉันเป็นใคร แต่แกต้องบอกฉันมา ว่าที่นี่คือเมืองหยานเจิ้นใช่ไหม?”

ซูเฉินถูจมูกเขา กล่าวเน้นทีละคำ

“ในเมื่อเจ้าไม่ยอมบอก งั้นก็ไปลงนรกซะ!”

สัตว์ร้ายมิติที่เอ่ยปาก สีหน้าเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง ร้องคำราม กระโจนเข้าสังหารซูเฉิน

ฐานฝึกตนของมันก้าวสู่ระดับเทวะขั้น 1 แล้ว อีกทั้งเห็นซูเฉินอายุยังน้อย และเป็นเผ่ามนุษย์ที่อ่อนแอ จึงไม่เห็นซูเฉินอยู่ในสายตา

“ทำไมแกต้องบีบให้ฉันลงมือด้วยนะ” ซูเฉินถอนหายใจ

ทันใดนั้นเอง หมัดหนึ่งซัดออกไปอย่างรุนแรง

ได้ยินเพียงเสียงแหวกอากาศดังกึกก้องไปทั่วห้องโถง

ตูม!

แทบจะในทันทีหลังจากนั้น ตามมาด้วยเสียงระเบิดดังกึกก้อง สัตว์ร้ายมิติตัวที่กระโจนเข้าหาซูเฉินระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“เขาเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทวะ!”

สัตว์ร้ายมิติอีกสองตัวตื่นตกใจ ยืนสั่นระริกอยู่ที่เดิม

ซูเฉินสังหารสัตว์ร้ายมิติ ระดับเทวะขั้น 1 ได้ในหมัดเดียว สร้างความตื่นตกใจแก่พวกมันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

บัดนี้ ในหัวใจเต็มไปด้วยระลอกคลื่นของความหวาดกลัว

“ที่นี่คือเมืองหยานเจิ้น ... ใช่ไหม?”

ซูเฉินเก็บชิ้นส่วน หันไปมองสัตว์ร้ายมิติทั้งสอง ถามแกมบังคับ

“ผู้อาวุโส ที่นี่คือเมืองหยานเจิ้น”

สัตว์ร้ายมิติกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้สนใจอีกต่อไป เดินนำฉีมู่เฟิงและสองสาวออกจากห้องโถงใหญ่

เมื่อทั้งสี่เดินออกมา ทันใดนั้นเสียงแหวกอากาศหลายสายแว่วเข้ามาในหู ตามมาติดๆด้วยร่างของเหล่าสัตว์ร้ายมิติหลายตัวปรากฏขึ้น

ห้องโถงเคลื่อนย้ายเป็นพื้นที่สำคัญของเมืองหยานเจิ้น

ซูเฉินบุกเข้ามาและสังหารสัตว์ร้ายมิติระดับเทวะที่นี่ ถือเป็นการสร้างความวุ่นวายใหญ่โต

เลยเป็นธรรมดาที่สัตว์ร้ายมิติในเมืองจะรีบเข้ามาตรวจสอบสถานการณ์

“ผู้ฝึกตนจากหมื่นเผ่าพันธุ์?”

หลังจากได้เห็นใบหน้าของซูเฉินและคนอื่นๆ สัตว์ร้ายมิติทั้งหมดตัวแข็งทื่อ

เมืองหยานเจิ้นคืออาณาเขตของสัตว์ร้ายมิติ แล้วผู้ฝึกตนแห่งหมื่นเผ่าพันธุ์มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ได้อย่างไร?

อีกอย่าง พวกเขาเข้ามาผ่านค่ายกลเคลื่อนย้ายของที่ไหนกัน?

สัตว์ร้ายมิติ ระดับเทวะขั้น 5 กวาดสายตามองซูเฉินและคนอื่นๆ  กล่าวเสียงเย็นว่า “เจ้ามาทำอะไรที่นี่? จงมอบคำอธิบายที่สมเหตุสมผลแก่ข้า มิฉะนั้นก็เตรียมถูกหั่นเป็นหมื่นๆชิ้นได้เลย!”

ซูเฉินก้าวออกมา กล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “พวกเรามาจากเมืองเฮยหยา แค่คนผ่านทางเท่านั้น อย่าเพิ่งตื่นเต้นจนเกินไป”

คนผ่านทาง?

เมืองเฮยหยาอนุญาตให้ผู้ฝึกตนจากหมื่นเผ่าพันธุ์ใช้งานค่ายกลเคลื่อนย้ายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

สัตว์ร้ายมิติ ระดับเทวะขั้น 5 ตะลึงงัน ก่อนกล่าวอย่างดุร้ายว่า “เจ้าหนู! คิดว่าข้าโง่หรือ? ถ้าเจ้ายังไม่ยอมบอกความจริง ก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือน!”

ซูเฉินถูจมูกเขา ผุดยิ้มดูแคลน “มันจะดีกว่านะถ้าก้มหัวลงแล้วอยู่เงียบๆต่อหน้าฉัน ไม่อย่างนั้น ที่แกทำ อาจชักนำหายนะมาสู่เมืองหยานเจิ้น!”

เขาเข้ามายังเมืองหยานเจิ้น เดิมแค่เป็นทางผ่านเท่านั้น หากอีกฝ่ายมีสมอง เขาจะจากไปแต่โดยดี แต่หากอีกฝ่ายพูดจาไม่รู้เรื่อง คิดสร้างปัญหา คงได้แต่ต้องเปิดฉากสังหารครั้งใหญ่เท่านั้น

“ฮะ ฮ่า ...”

สิ้นเสียงซูเฉิน เหล่าสัตว์ร้ายมิติทั้งกลุ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

“เจ้าหนู แสร้งทำเป็นเก่งแบบนี้ รู้รึเปล่าว่าที่นี่คือที่ไหน? สงสัยคงเบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม?”

สัตว์ร้ายมิติ ระดับเทวะขั้น 3 เยาะเย้ยซูเฉิน

สัตว์ร้ายมิติตัวอื่นๆ จ้องมองซูเฉินราวกับกำลังมองคนโง่

ดูเหมือนว่า ในสายตาพวกมัน ซูเฉินเป็นเพียงลูกแกะที่รอเวลาถูกเชือด  สามารถสังหารได้ทุกเมื่อ

“ท่านรองเจ้าเมือง! มนุษย์ผู้นี้สังหารระดับเทวะของพวกเราไปตนหนึ่ง!”

สัตว์ร้ายมิติสองตัวในตอนแรกรีบวิ่งออกจากห้องโถงเคลื่อนย้าย รายงานแก่สัตว์ร้ายมิติ ระดับเทวะขั้น 5 ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ก่อนหน้านี้ ความแข็งแกร่งของซูเฉินกดดันพวกเขาจนขวัญหนีดีฝ่อ แต่หลังจากรองเจ้าเมือง ระดับเทวะขั้น 5 ปรากฏกายขึ้นที่นี่ ก็กลับกลายเป็นคนกล้าขึ้นมาทันที

6/10

Ep.1046

“มนุษย์! กล้าดียังไงมาฆ่าคนของพวกเรา? สุนัขเช่นเจ้ากล้าดียังไง!!”

พอทราบข้อเท็จจริง สัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 5 โกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก จ้องซูเฉินเขม็ง แววตาของเขาเย็นเยียบแทงลึกไปถึงกระดูก

“เออ ฉันนี่แหละเป็นคนฆ่ามันเอง ยังมีเรื่องไร้สาระอะไรจะถามอีกไหม?” ซูเฉินเบ้ปาก ตอบกลับด้วยท่าทีดูถูกดูแคลน

“ฮี่ ฮี่” สัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 5 ไม่แสดงท่าทีเดือดดาล แต่กลับหัวเราะออกมา “เจ้าหนู ยินดีด้วย เจ้ายั่วโมโหข้าสำเร็จแล้ว ข้าจะทำให้เจ้าพบจุดจบที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!”

สิ้นเสียง เขาหันไปส่งสายตาให้ สัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 3 ฝ่ายหลังเข้าใจทันที สีหน้าท่าทีเปลี่ยนเป็นดุร้าย พุ่งเข้าหาซูเฉิน

“เจ้าหนู เบิ่งตาดูให้ดี นี่แหละคือจุดจบของพวกชอบอวดเก่ง!”

สัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 3 ว่องไวปานสายฟ้าฟาด เพียงเสี้ยวพริบตาปรากฏขึ้นเบื้องหน้าซูเฉิน ระหว่างนั้นกางกรบเล็บที่ทอประกายชั่วร้ายออกมา กวาดเล็งลงตรงใบหน้าของซูเฉิน

“ช่างไม่รู้จักที่ตาย!”

ซูเฉินแค่นเสียงเย็น หนึ่งหมัดซัดสวนออกไป

เมื่อหมัดกับกรงเล็บประสานกัน เกิดเสียงปะทะดังกึกก้องไปทั่วฟ้า

เห็นแค่เพียงเนื้อหนังของสัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 3 เริ่มปริร้าวโดยไล่ขึ้นมาจากตามนิ้วมือ  ขยับไปยังฝ่ามือ แขน ไม่ช้าก็กระจายไปทุกส่วนของร่างกาย สุดท้ายแหลกตูม!เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ซู๊ดดดดด!

เห็นภาพนี้ สัตว์ร้ายมิติที่กำลังรับชมอยู่ตื่นตกใจจนไม่อาจหาคำใดมาอธิบาย ทั้งหมดสูดหายใจเย็นเยียบ

หัวใจของสัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 5 เองก็เต้นแรงเช่นกัน สีหน้าของเขาเริ่มมืดมน ถูกปกคลุมไปด้วยความเคร่งเครียด

หากเป็นการสังหารสัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 1 จนแหลกในหมัดเดียว เขาสามารถเช่นกัน แต่หากศัตรูคือสัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 3 ถ้าให้เขาทำแบบเดียวกับซูเฉิน เขาทำไม่ได้แน่นอน

เนื่องจากร่างกายของสัตว์ร้ายมิติทนทานเป็นอย่างยิ่ง เว้นเสียแต่ว่าจะมีพละกำลังมหาศาล จึงจะทำได้

จากจุดนี้แสดงให้เห็นว่า พละกำลังของซูเฉินมันไปอยู่ในระดับที่มิอาจจินตนาการได้แล้ว

หรือให้พูดอีกอย่างก็คือ ด้านกำลังรบโดยรวมระหว่างซูเฉินกับเขา ไม่น่าจะด้อยไปกว่ากัน

“มนุษย์ เจ้าเป็นใครกันแน่?” สัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 5 เอ่ยถามเสียงเย็น

หลังจากรู้ว่าซูเฉินเป็นผู้ฝึกตนระดับเทวะที่ทรงพลัง เขาก็สลายความคิดดูแคลนออกไป

“ฉันเป็นใคร? ก็เป็นคนที่กำลังจะฆ่าแกไง!”

ซูเฉินไม่คิดตอบคำถาม ขยับเท้าก้าวเดียว พุ่งทะยานเข้าสังหารอีกฝ่าย

เนื่องจากฝั่งสัตว์ร้ายมิติเป็นคนลงมือก่อน ฉะนั้นซูเฉินก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าพวกมันอีกต่อไป

“ช่างอวดดี!”

สัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 5โกรธจัด กุมขวานยักษ์สีดำสนิทขึ้นในมือ ฟาดฟันลงใส่ซูเฉินจากกลางอากาศ

จากกลิ่นอายที่เล็ดลอดจากร่างซูเฉิน เขาพิจารณาว่าน่าจะเป็นผู้ฝึกตนระดับเทวะขั้น 4 --ถึงต่อให้มีพละกำลังเหนือกว่าแล้วอย่างไร? สุดท้ายจะสู้กับเขาซึ่งเป็นระดับเทวะขั้น 5 ได้หรือ?

ต้องเผชิญกับขวานยักษ์สีดำสนิทที่แค่มองก็ให้ความรู้สึกราวกับถูกสูบกลืนพลังชีวิต  ซูเฉินกลับไม่หวั่นไหว แสงสีทองจางๆปรากฏขึ้นบนฝ่ามือเขา ขณะเดียวกันนั้นเอื้อมมืออออกไปคว้ามัน

เห็นภาพนี้ สัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 5 ตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนปรากฏเค้าของความปิติบนใบหน้า

ขวานยักษ์ของเขาเป็นสิ่งประดิษฐ์เทวะขั้นสูง มันคมกริบชนิดยากหาอาวุธใดเทียบเทียม แต่ซูเฉินดันกล้าใช้ร่างกายเพียวๆเข้าทานรับมัน นี่ไม่ต่างจากนำไข่ไก่ทุบลงบนหิน

สัตว์ร้ายมิติตัวอื่นๆก็คิดเห็นเช่นเดียวกัน สายตาที่พวกมันมองซูเฉิน ให้ความรู้สึกราวกับกำลังมองคนทีตายไปแล้ว

ในความคิดของพวกมัน ตราบใดที่ขวานนี้สัมผัสโดน ซูเฉินจะต้องถูกผ่าแยกเป็นสองส่วนอย่างแน่นอน

ตรงกันข้ามกับคนฝั่งซูเฉิน ฉีมู่เฟิงและน้องสาวทั้งสองผุดยิ้ม ไม่ได้กังวลแทนซูเฉินเลยแม้แต่น้อย

ร่างกายของซูเฉินแข็งแกร่งทนทานเพียงใด พวกเขาได้เห็นมันกับตาตัวเองมาแล้ว กระทั่งอาวุธของปรมาจารย์ดาบจักรพรรดิก็ยังทานรับได้ แล้วขวานยักษ์เล่มหนึ่งจะนับเป็นสิ่งใด?

กึ้งงงงง!

ตามมาด้วยเสียงของแข็งปะทะกันดังสะท้อนก้อง  ขวานสีดำสนิทฟันลงบนฝ่ามือของซูเฉินอย่างแรง

แต่ก็เป็นไปตามคาด ภาพที่ซูเฉินถูกสับเป็นสองซีกมิได้ปรากฏขึ้น

ขวานยักษ์ดำสนิทคล้ายสับลงบนโลหะแข็ง ไม่เพียงแต่ไม่อาจสร้างความเสียหายใดๆแก่ซูเฉิน แต่ยังถูกกุมไว้อย่างแน่นหนา ไม่สามารถขยับเขยื้อนใดๆได้เลย

“นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”

ได้พบพานกับฉากอันน่าเหลือเชื่อนี้ สัตว์ร้ายมิติทั้งหมดตะลึงลาน