ตอนที่ 40 ถอนพิษ

ไม่กี่วันต่อมา เซียวจิ้งเฟิงก็กลับมาจากวังชิงเฉิง พิษของเขาถูกรักษา จนทำให้เจ้าตัวร่าเริงมากขึ้น

"พี่รอง ท่านกลับมาแล้ว ถอนพิษจนหายแล้วรึ?" เซียวจิ่งถิงถาม

เซียวจิ้งเฟิงพยักหน้า แล้วพูดว่า "รักษาแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ครั้งนี้พี่รองคงตายไปแล้วจริงๆ" ความจริง การถอนพิษก็แค่ใช้เงินมากกว่าหนึ่งพันตำลึงเท่านั้น ปัญหาก็คือเขาเป็นทหารรับจ้าง ถูกไล่ออกจากกลุ่ม และไม่มีใครให้เงินเขาเลย ผู้คนในตระกูลแสร้งทำเป็นเดือดร้อนพยายามหาทางช่วยเขา แต่ก็ชะลออาการเขาบ่อยครั้ง

"พี่รองไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ข้ากำลังขาดแรงคนอยู่พอดี!" เซียวจิ่งถิงพูดด้วยความดีใจ

"มีอะไรให้ข้าช่วยหรือไม่?" เซียวจิ้งเฟิงถาม

"พืชวิญญาณในที่ดินหลายหมู่เริ่มเติบโตทีละส่วน ที่ดินบางหมู่อยู่ใกล้กับป่าติดภูเขา และยังดูดสัตว์อสูรในภูเขาอีกด้วย ก่อนหน้านี้ พืชวิญญาณที่ข้าปลูกนั้นยังมีต่ำ แต่ตอนนี้ พืชวิญญาณในที่ดินระดับกลางกำลังจะเติบโต ดึงดูสัตว์อสูรและสัตว์ป่ามากขึ้นเรื่อยๆ เดิมทีข้าจ้างผู้ปลูกพืชวิญญาณสองคนมาดูแล เมื่อเร็วๆ นี้มีสัตว์อสูรมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ทั้งสองคนนั้นหวาดกลัวไม่หยุด" เซียวจิ่งถิงกล่าวอย่างช่วยไม่ได้

"ข้าช่วยดูแลได้ข้าเองก็เป็นผู้ปลูกพืชวิญญาณ" มู่ซูอวี่ลังเล

เซียวจิ่งถิงพยักหน้าและพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ลำบากท่านแล้ว"

มู่ซูอวี่ยิ้มอย่างเขินอายเล็กน้อย และพูดว่า "ไม่ลำบากเลย" มู่ซูอวี่มองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยหางตา ก่อนจะถอนสายตาออกอย่างรวดเร็ว

เซียวจิ่งถิงกระทุ้งศอกใส่เซียวจิ้งเฟิงแล้วพูดหยอกล้อ "พี่รอง ท่านเป็นคนมีเสน่ห์มาก ท่านแอบพาตัวหมอหรือผู้ปลูกพืชวิญญาณกลับมาด้วยงั้นรึ?"

วิชาแพทย์ของมู่ซูอวี่ช่วยห้ามพิษของเซียวจิ้งเฟิง หากไม่ใช่เพราะการช่วยเหลือเร่งด่วนของมู่ซูอวี่ แม้เซียวจิ้งเฟิงจะใช้ยาอย่างระมัดระวังเพื่อชะลอพิษ แต่เขาก็ไม่อาจอยู่ได้นานขนาดนั้น

ใบหน้าของมู่ซูอวี่เปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อได้ยินเสียงกระซิบของเซียวจิ่งถิง และเซียวจิ้งเฟิง เขายืนก้มหน้าทำอะไรไม่ถูก

"เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่ต้องยืนอยู่ที่สวนต่อแล้ว ไปกินข้าวกันก่อน" มู่ซูอวี่โล่งใจที่ฉีมู่อานมาได้ทันเวลา

เซียวจิ่งถิงตอบเพียงว่า "ใช่ๆ ๆ ทุกคนกินข้าวก่อน กินให้มากจะได้มีแรงทำงาน"

เซียวจิ้งเฟิงเดินเข้าไปในบ้าน ก็เห็นว่าเซียวเสี่ยวตง และเซียวเสี่ยวฟ่านนั่งอยู่ก่อนแล้ว

เมื่อเห็นเซียวจิ้งเฟิงเดินเข้ามา เซียวเสี่ยวตงก็หันหน้าไปทางเซียวจิ้งเฟิง และทักทายอย่างสุภาพ "สวัสดีขอรับ ลุงรอง ท่านปลอดภัยแล้วหรือขอรับ"

เซียวจิ้งเฟิงยิ้ม "ข้าปลอดภัยแล้ว"

เซียวเสี่ยวฟ่านถือชามข้ามในมือ แล้วมองตรงไปที่อาหารบนโต๊ะ เด็กน้อยเลียริมฝีปากของตนเป็นครั้งคราว เซียวเสี่ยวตงแหย่เซียวเสี่ยวฟ่านที่กำลังน้ำลายไหล เซียวเสี่ยวฟ่านตื่นตระหนกทันที และพูดว่า "ข้าไม่ได้ขโมยนะ!"

เซียวจิ่งถิงได้ยินมาว่าลูกชายคนเล็กของเขาไปก่อเรื่องไว้จริงๆ...

"เอาล่ะ กินข้าว กินข้าวได้แล้ว" เซียวจิ่งถิงพูดอย่างช่วยไม่ได้

เซียวเสี่ยวฟ่านได้ยินดังนั้นก็มีความสุขทันที

เซียวเสี่ยวตงมองเซียวเสี่ยวฟ่านดูอย่างตำหนิ ส่วนเซียวเสี่ยวฟ่านจับชิ้นเนื้อยัดเข้าปาก แล้วมองเซียวเสี่ยวตงอย่างไร้เดียงสา

เซียวจิ้งเฟิงมองไปที่เซียวจิ่งถิงแล้วคิดในใจว่า น้องสามเปลี่ยนไปมาก ก่อนหน้านั้นเขาด่าเซียวเสี่ยวฟ่านเสมอว่าเป็นเด็กโง่ และเกิดจากชู้ของฉีมู่อาน เขาไม่มีลูกชายที่โง่เขลาเช่นนี้ ตอนที่เขาอยู่ที่ตระกูลเซียว แม้ว่าเด็กทั้งสองจะเป็นนายน้อยในนาม แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีช่วงเวลาที่ดี เวลาที่เซียวจิ้งเฟิงกลับมาสองสามครั้ง ก็จะเห็นเด็กทั้งตัวซีดและผอมแห้ง แต่ตอนนี้พวกเขากลับขาวผ่องและอวบอิ่มสมวัย

เซียวจิ้งเฟิง และคนอื่นๆ ต่างก็นั่งลงกินข้าว

"มู่อัน ฝีมือดีจริงๆ!" เซียวจิ้งเฟิงกล่าว

ฉีมู่อานยิ้มแล้วพูดว่า "จิ่งถิงสอนได้ดี" เซียวจิ่งถิงฝีมือดีมาก แต่เซียวจิ่งถิงก็ยุ่งมากเช่นกัน ดังนั้นเมื่อเซียวจิ่งถิงทำอาหาร ฉีมู่อานก็จะคอยเรียนรู้อยู่ข้างๆ แม้ว่าเขาจะทำได้ไม่ดีเท่าเซียวจิ่งถิง แต่มันก็ดีพอแล้ว

"น้องสามทำอาหารเป็นด้วย" เซียวจิ้งเฟิงพูดอย่างประหลาดใจ

เซียวจิ่งถิงพยักหน้า และพูดว่า "ข้าพอทำได้อยู่บ้าง หากข้ากินเยอะไป ข้าก็จะลงมือทำเอง"

เซียวจิ้งเฟิงยิ้ม เขากล่าวในใจตนเงียบๆ เขาได้กินของดีมากมาย แต่ถ้าพูดถึงการทำอาหาร เขาทำได้มากที่สุดก็แค่ย่างเนื้อเท่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินน้องชายต่ำเกินไปอีกแล้ว

"ลุงรองสบายดีหรือไม่?" เซียวเสี่ยวฟ่านถาม

mynovel.co เท่านั้นที่มีตอนใหม่ๆ ครับ

เซียวจิ้งเฟิงพยักหน้าและพูดว่า "ข้าสบายดี"

"เยี่ยมไปเลย ลุงรองสบายดี ลุงลองจะได้มีลูกมาเล่นกับข้า!" เซียวเสี่ยวฟ่านตื่นเต้นมาก

เซียวจิ่งถิง "…" เจ้าลูกชายซื่อบื้อของเขาคิดอะไรอยู่? "มีลูกมาเล่นกับข้า!" คืออะไร

เซียวจิ้งเฟิงยิ้มอย่างเขินอาย เขาเหลือบมองมู่ซูอวี่ที่อยู่ข้างๆ

มู่ซูอวี่ก้มหน้ากินข้าว ใบหน้าของเขาแดงราวกับมะเขือเทศสุก

เซียวจิ่งถิงคีบเนื้อหลายชิ้นให้เซียวเสี่ยวฟ่าน แล้วพูดว่า "เร็วเข้า รีบๆ กิน"

เซียวเสี่ยวฟ่านยิ้มอย่างสดใสให้เซียวจิ่งถิงแล้วพูดว่า "ขอบคุณขอรับ"

เซียวเสี่ยวตงหันหน้าไปมองเซียวเสี่ยวฟ่านโดยไม่พูดอะไร เซียวเสี่ยวฟ่านยิ้มอย่างพอใจแล้วพูดว่า "พ่อคีบเนื้อให้ข้า พ่อรักข้ามากที่สุด"

เซียวเสี่ยวตง "..."

……………………

แวะพูดคุยกับนักแปล

ถึงนักอ่านที่เคารพรักทุกท่าน ตอนนี้ปรมาจารย์พฤกษาวิญญาณก็ได้เดินทางมาถึงตอนที่ 40 แล้ว ทีมแปลของเรารู้สึกขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ให้ความสนใจในนิยายเรื่องนี้ นี่คือผลงานแรกของทีมที่ได้รับแรงสนับสนุนจากนักแปลรุ่นพี่ พวกเราพยายามอย่างยิ่งเพื่อจะถ่ายทอดผลงานมาสู่นักอ่าน หากในอนาคตอันยาวไกลไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ ทางทีมของเราก็คาดหวังที่จะแปลนิยายเรื่องนี้เพื่ออ่านบทสรุปสุดท้ายของจิ่งถิง

หากมีตรงไหนหรือจุดใดที่ทำให้นักอ่านไม่พอใจ ทีมแปลของเราต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ และจะปรับปรุงฝีมือให้ดียิ่งขึ้น

ขอขอบคุณแรงสนับสนุนจากทุกท่าน

สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้า ขอให้นักอ่านทุกคนจงมีแต่ความสุข

โปรดติดตามเรื่องราวต่อไปของเซียวจิ่งถิงได้ที่นี่

แล้วพบกันนะเจ้าคะ :)