เฉียวเฉินมองไปที่ไปที่อาคารสีขาว ที่ใหญ่ราวกับพระราชวังที่ตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้าเขา เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “พี่สาว พี่เขย นี่บ้านของพี่เหรอ?”

เหมาเยซื่อดับเครื่องยนต์และยิ้ม “อืม”

เฉียวเฉินเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

จากนั้นเขาก็ถามเฉียวเมียนเมียนว่า “พี่สาว นี่บ้านของพี่เขยจริง ๆ เหรอ?”

เฉียวเมียนเมียนรู้ว่าเด็กหนุ่มรู้สึกเช่นไร

ครั้งแรกที่เธอตามเหมาเยซื่อกลับมาที่บ้านตระกูลเหมา เธอก็รู้สึกเช่นเดียวกับเฉียวเฉินในตอนนี้

เธอตกใจกับขนาดและความหรูหราของบ้านตระกูลเหมา

“ใช่ นี่บ้านของพี่เขย” เฉียวเมียนเมียนหันไปมองเขาและยิ้ม

“พี่เขยของเธอ เขาเป็นนักธุรกิจนะ ไม่ใช่ว่าเพิ่งรู้เรื่องนี้เสียหน่อย”

เฉียวเฉินพูดไม่ออก

แน่นอน เขารู้ว่าพี่เขยของเราร่ำรวย

ครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน เขาให้นาฬิกามูลค่าหลักล้านแก่เขาและให้บัตรธนาคารที่มีเงินอยู่ในบัตรมากกว่าสิบล้านหยวนแก่เขา เขาบอกว่าให้เป็นเงินค่าขนม

นอกจากนี้ โรงรถของพี่เขย ยังเต็มไปด้วยรถสปอร์ตหรูหรา มูลค่าอย่างน้อย ๆ ก็คันละสองสามล้านหยวน

เพียงแค่รถยนต์ที่อยู่ในโรงรถ ก็มีค่าใช้จ่ายหลายร้อยล้านหยวนแล้ว

ไม่เพียงแต่พี่เขยของเขาจะร่ำรวยธรรมดา เขายังร่ำรวยมากเสียด้วย

เขาเป็นมหาเศรษฐีเหรอเนี้ย

ดังนั้นตอนนี้ เฉียวเฉินจึงเดาถึงตัวตนของเหมาเยซื่อและรู้ว่าภูมิหลังทางครอบครัวของพี่เขยตนเองนั่นต้องโดดเด่นเป็นอย่างมาก

ที่ผ่านมา เขารู้สึกว่า ตัวเขาคงจะประเมินพี่เขยตัวเองต่ำเกินไป

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉียวเฉินได้รู้ว่าคฤหาสน์ของจริงมันเป็นอย่างไร

ก่อนที่ตระกูลเฉียวจะตกอับ พวกเขาต่างถูกใคร ๆ มองว่าร่ำรวย

พวกเขาอาศัยอยู่ในคฤหาสน์และมีรถหรูขับ

แต่คฤหาสน์ที่ตระกูลเฉียวเรียกขานนั้น ไม่มีอะไรเทียบได้กับคฤหาสน์ของบ้านพี่เขยของเขาเลย

พี่สาวของเขาไม่เพียงแต่แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยเท่านั้น

เธอยังแต่งงานกับครอบครัวมหาเศรษฐี

เฉียวเฉินรู้สึกประหม่ามากกว่าเดิม ตอนนี้เขายิ่งหวาดกลัวกับคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้ามากขึ้น

กระทั่งคิดจะวิ่งหนี

พระเจ้า พี่เขยของเขารวยเกินไปแล้ว

เขารวยจนกลัว

พี่สาวของเขาไปรู้จักกับพี่เขยและแต่งงานกับเขาได้อย่างไร

เขาอยากจะรู้จริง ๆ!

ที่หน้าบ้าน ลุงจางรอรับพวกเขาอยู่แล้ว

เหมาเยซื่อลงจากรถก่อน แล้วรอให้เฉียวเมียนเมียนลงจากรถ เขาโอบเอวของเธอ รอให้เฉียวเฉินลงจากรถด้วยเช่นกัน

ไม่กี่วินาทีต่อมา เฉียวเฉินเดินออกจากรถ

ลุงจางทักทายพวกเขาแล้ว หันไปมองเฉียวเฉินที่ยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา เขาอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบสนองอย่างรวดเร็ว

เขายิ้มและถามว่า “คุณคงเป็นน้องชายของคุณผู้หญิงรองสินะครับ? สวัสดีครับคุณเฉียว ผมเป็นพ่อบ้านของตระกูลเหมา เรียกผมว่าลุงจางก็ได้ครับ”

ขณะที่ลุงจางพูด เขาอดไม่ได้ที่จะลอบมองเฉียวเฉิน

เขามองไปที่เฉียวเฉิน จากนั้นก็มองดูเหมาเยซื่อ และคิดว่าเด็กหนุ่มดูคล้ายกับเหมาเยซื่อมากกว่า คุณผู้หญิงรองเสียอีก

คิ้วและจมูกก็ค่อนข้างเหมือนมาก

ในทางกลับกัน คุณผู้หญิงรองดูไม่คล้ายกับน้องชายของเธอเลย

แม้ว่าพี่น้องทั้งสองจะดูโดดเด่นมาก แต่ใบหน้าของพวกเขาก็ไม่ได้คล้ายกันมากนักเลย

คงจะเป็นแบบนี้มั้ง คนหนึ่งหน้าเหมือนพ่อ อีกคนหน้าเหมือนแม่

ไม่ว่าใครจะเหมือนใคร เขาก็บอกได้ว่ายีนส์ของพวกเขานั่นดีมาก พ่อแม่ของพวกเขาต้องเป็นชายรูปหล่อและผู้หญิงสวย

เพียงแต่ว่าน้องชายของคุณผู้หญิงรองคนนี้เกิดมาได้หน้าตาดีมาก รูปร่างหน้าตาของเขาดูโดดเด่น แต่สีผิวดูไม่ค่อยดีนัก

เขาดูเหมือนคนป่วย

เฉียวเฉินทักทายลุงจางกลับทันที

“สวัสดีครับลุงจาง ผมชื่อเฉียวเฉินครับ”

ลุงจางอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเขาอีกสองสามครั้ง เขายิ้มและพูดว่า “ในครัวกำลังเตรียมอาหารเย็น มีอะไรที่ทานไม่ได้บ้างหรือเปล่าครับคุณเฉียว? ผมจะได้เข้าไปแจ้งให้กับคนครัวรู้”

คุณเฉียวคนนี้หน้าตาละหม้ายคล้ายกับนายน้อยรองจริง ๆ

พวกเขาดูเหมือนพี่น้องกัน

ดู ๆ ไปแล้ว เขาคล้ายกับคุณผู้หญิงรองเพียง 30% แต่คล้ายกับนายน้อยรองถึง 70%

ถ้านายท่านรองเห็นเขา ก็คงจะตกใจมากอย่างแน่นอน

ดวงตาของเขาดูคล้ายกับนายท่านรอง

เฉียวเฉินรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อยกับคำพูดของลุงจาง เขาตอบทันทีว่า

“ผมทานได้ทุกอย่างเลยครับ”

“ดี ดี”

ลุงจางยิ้มและหันไปหาเหมาเยซื่อด้วยท่าทางนอบน้อม “นายน้องรอง นายหญิงทั้งสองกำลังรออยู่ข้างในครับ”

เหมาเยซื่อพยักหน้าและมองไปที่เฉียวเมียนเมียน “งั้นพวกเราเข้าไปกันเถอะ”

...

ทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้องโถง

เฉียวเฉินคิดว่าสิ่งที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ก็เพียงพอทำให้เขาตกใจได้แล้ว

แต่เมื่อเข้ามาข้างในมีหลายสิ่งหลายอย่างที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้น

เขามองไปที่ห้องนั่งเล่นที่หรูหราราวกับพระราชวัง อย่างที่ไม่เคยได้เจอมาก่อน

เขาเคยเห็นพวกคฤหาสน์ทางโทรทัศน์และในนิตยสารผ่านตามาบ้าง

จึงไม่แน่ใจว่าคฤหาสน์ที่แท้จริงจะเป็นอย่างไร

ตอนนี้เขาได้เห็นมันแล้ว

เป็นฉากที่น่าตกมากกว่าที่คิดไว้มาก

ตระกูลเฉียวถือเป็นตระกูลที่มั่งคั่งในสายตาของผู้อื่น

แต่เฉียวเฉินรู้สึกว่าครอบครัวของเขา แทบไม่ติดกับครอบครัวของพี่เขยเลย

อยู่กันคนละระดับอย่างสิ้นเชิง เมื่อเทียบกับครอบครัวของพี่เขย ครอบครัวเฉียวไม่ต่างอะไรกับสลัมเลย

ตอนนี้เขาอยากรู้มากเป็นพิเศษ

พี่เขยของเขาเป็นใครกันแน่?

เพื่อที่จะร่ำรวยถึงขนาดนี้ เขามีสถานะและอำนาจในเมืองหยุนเฉิงอย่างแน่นอน

แต่ทำไมพี่สาวถึงไม่เคยบอกเกี่ยวกับตัวตนของพี่เขยให้เขาได้รู้มาก่อนเลย?

หรือแม้แต่พี่สาวของเขา ก็ไม่รู้ว่าพี่เขยเป็นใคร?

เฉียวเฉินรู้สึกประหม่าอย่างมาก เมื่อเขาเจอกับคุณผู้หญิงเหมาอาวุโสและคุณผู้หญิงเหมาที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เขาประหม่าจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

เขาสูงกว่า 1.8 เมตร แต่กลับเอาแต่ซ่อนตัวอยู่หลังเฉียวเมียนเมียน ดูเหมือนเขาจะทำเรื่องน่าอับอายออกไปเสียแล้ว

“เมียนเมียน ในที่สุดก็กลับมาสักที”

ขณะที่เฉียวเมียนเมียนเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เธอได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากผู้อาวุโสเหมา แม่บ้านช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้นยืน

เธอค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเฉียวเมียนเมียนและเหมาเยซื่อ

เธอไม่แม้แต่จะมองดูหลานชายของเธอ เธอจับมือเฉียวเมียนเมียนและถามสารทุกข์สุกดิบทั่วไป

“ย่าได้ยินจากอาซื่อว่าเธอไปถ่ายทำที่ต่างเมือง เป็นยังไงบ้าง? คุ้นเคยหรือเปล่า? เข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ไหม? ไม่มีใครกลั่นแกล้งใช่ไหม?”

ผู้อาวุโสเหมาไม่ชอบอาชีพนักแสดงของเธอ แต่ก็ไม่คิดจะทำให้เธอเสียใจ

รูปลักษณ์ของเฉียวเมียนเมียนเป็นแบบที่ผู้อาวุโสเหมาชอบ ส่วนคุณผู้หญิงเหมาไม่ชอบเธอเพราะภูมิหลังทางครอบครัวและเพราะเซินโย่ว

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด