WS บทที่ 304 การอัญเชิญของพ่อมดลีโอ PART 2
บนชายหาดที่เงียบสงบมีนกนางนวลสองสามตัวมารวมกันและกระโดดไปมาอย่างไร้กังวล
*หวู่ม!*
ลำแสงสีขาวปรากฏขึ้นจากตำแหน่งของอักษรรูนและร่างที่สวมชุดคลุมดำได้ก่อตัวขึ้นเมื่อแสงหายไป เมอร์ลินซึ่งสวมชุดคลุมดำของเขาได้กลับไปยังดินแดนมนต์ดำแล้ว
“ดินแดนมนต์ดำ ในที่สุดฉันก็กลับมาแล้ว!”
เมอร์ลินเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ พลางถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก เขาได้เก็บเสื้อคลุมของป้อมอูดอนเข้าไปในแหวนแล้ว ก่อนจะเข้ามาในดินแดนมนต์ดำเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น
ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนักในดินแดนมนต์ดำ อย่างไรก็ตาม เมื่อเมอร์ลินก้าวขึ้นไปที่แผ่นศิลา ไดอามอส แมวดำผู้สูงส่งและทรงพลังที่มักจะอยู่ตรงนั่นแต่มันกลับไม่ปรากฏออกมา
เมอร์ลินรออีกครู่หนึ่งแต่ก็ยังไม่มีวี่แววของไดอามอสเลย ดังนั้นเขาจึงโค้งคำนับเล็กน้อยและเดินต่อไปยังดินแดนมนต์ดำ
อักษรรูนผันผวนตามแสงริบหรี่ของแหวนมนต์ดำในมือของเขา โดยที่เมอร์ลินได้ผ่านเข้าไปในวงกลมรูนขนาดใหญ่ของดินแดนมนต์ดำ จากนั้นเขาได้เข้ามาด้านในและหอคอยของนักเวทย์ก็ปรากฏขึ้นให้เห็น
“พ่อมดเมอร์ลิน!”
นักเวทย์รุ่นเยาว์บางคนที่เดินผ่านไปมาโค้งคำนับเล็กน้อยเมื่อเห็นเมอร์ลินด้วยความเคารพอย่างสูง เมอร์ลินเพียงพยักหน้ารับเป็นพิธี บรรยากาศในดินแดนมนต์ดำกลมกลืนกันมากเช่นกัน แต่แตกต่างจากป้อมอูดอนมาก ที่ดินแดนมนต์ดำมีบรรยากาศแห่ง ‘การเรียนรู้’ ซะมากกว่า
เหล่านักเวทย์ในนี้หลายคนอยู่แต่ในหอคอยเพื่อวิจัยน้ำยา อักษรรูนหรือการเล่นแร่แปรธาตุทุกวัน พวกเขาไม่ค่อยได้สำรวจนอกดินแดนมนต์ดำเลย
สำหรับสถานะของเมอร์ลินในดินแดนมนต์ดำ อยู่ในระดับที่น่านับถือ นอกจากนี้ เขายังเป็นนักเวทย์หกธาตุและเขาได้ฆ่าอัจฉริยะสองคนของออซมู นี่เป็นข่าวที่ทุกคนในดินแดนมนต์ดำเคยได้ยินผ่านหูกันทุกคน นักเวทย์หลายคนมองว่าเมอร์ลินเป็นอัจฉริยะที่สามารถแทนที่หรืออาจเอาชนะไคลส์ได้!
เพื่อไม่ให้เสียเวลามากกว่านี้ เมอร์ลินรีบเดินไปที่หอคอยของพ่อมดลีโอทันที
ทันทีที่เขาเข้าไปในหอคอย เสียงอันดังสั่นของพ่อมดลีโอก็ดังขึ้นทันที
“เมอร์ลิน มาหาฉันเดี๋ยวนี้!!!”
เมอร์ลินรู้ดีว่าทำไมพ่อมดลีโอถึงเรียกเขามาอย่างเร่งรีบ มันคงเป็นปัญหาเกี่ยวกับสร้อยข้อมือที่ถูกผนึกด้วยพลังแห่งดวงตาแห่งความมืด
พ่อมดลีโอได้สร้างสร้อยข้อมือนี้ขึ้นมาเอง ดังนั้นจึงมีความเกี่ยวข้องกับเขาอย่างแน่นอน ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พ่อมดลีโอจะมีความกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ที่ชั้นหนึ่งของหอคอย พ่อมดฮาวล์ที่มักจะวิจัยศาสตร์ปรุงยาของเขาตามปกติ เมอร์ลินทักทายอย่างสุภาพว่า “สวัสดี พ่อมดฮาวล์ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
พ่อมดฮาวล์หยุดสิ่งที่เขาทำและมองขึ้นมาทันที เขาจ้องไปที่เมอร์ลิน อย่างไรก็ตาม วิธีที่พ่อมดฮาวล์มองไปในขณะนี้ทำให้เมอร์ลินตกใจอย่างมาก
พ่อมดฮาวล์มีสีหน้าซีดเซียว ร่างกายทั้งหมดของเขากระพริบด้วยความผันผวนขององค์ประกอบที่ไม่เสถียรอย่างยิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาของเขามีรัศมีแห่งความตายที่น่าประหลาดใจ
“พ่อมดฮาวล์ เกิดอะไรขึ้น!?” เมอร์ลินถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ฮิฮิ พ่อมดเมอร์ลิน ฉันกำลังจะออกจากดินแดนมนต์ดำแล้ว มันเป็นเวลาหลายปีแล้วที่โครงสร้างเวทมนต์ของฉันไม่เคยเสถียร ฉันปรุงยามามากมายแต่ไม่มีอันไหนสามารถรักษาได้ ฉันป่วยและเหนื่อยหน่ายกับการใช้ชีวิตแบบนี้…ไม่นานมานี้ ฉันได้พยายามสร้างเวทย์มนตร์ใหม่ทั้งหมดแต่ฉันล้มเหลว ดังนั้นจึงทำให้โครงสร้างคาถาก่อนหน้าของฉันไม่เสถียรยิ่งขึ้น…”
พ่อมดฮาวล์อธิบายทุกอย่างด้วยคำง่ายๆ แม้จะมีความไม่แน่นอนของโครงสร้างคาถาในจิตใต้สำนึกของเขา เขาก็พยายามสร้างคาถาใหม่ซึ่งเกือบจะเหมือนกับการฆ่าตัวตาย
อย่างไรก็ตาม พ่อมดฮาวล์อยู่กับหอคอยของพ่อมดลีโอมาหลายปีแล้ว เขาเบื่อชีวิตแบบนี้มานานแล้วและเขาไม่ใช่คนบ้าที่ชอบปรุงยาหรืออะไรแบบนั้นจริง ๆ เขาแค่มีปัญหาที่คนอื่นเข้าใจยาก
“พ่อมดฮาวล์ ฉันมียารักษาโครงสร้างคาถาให้คงที่ ถ้าคุณต้องการ…”
เมอร์ลินจำสูตรยารักษาโครงสร้างคาถาที่เขาได้รับเมื่ออยู่ในเมืองโฟลตติ้ง อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะจบประโยค พ่อมดฮาวล์ก็ขัดจังหวะเขา
“พ่อมดเมอร์ลิน โครงสร้างคาถาของฉันไม่สามารถทำให้เสถียรด้วยน้ำยาอีกต่อไป ฉันรู้ว่าฉันเหลือเวลาไม่มากแล้ว ในหอคอยของพ่อมดลีโอ ฉันไม่เคยเห็นนักเวทย์คนไหนที่เติบโตเร็วเท่ากับคุณมาก่อน หลังจากค้นคว้าน้ำยามาหลายปี พวกมันไม่ได้มีผลอะไรเลยกับฉันเลย…”
เมื่อพูดอย่างนั้น พ่อมดฮาวล์ก็หยิบขวดยาสีเขียวออกมาแล้วเขย่าเบา ๆ มีความมั่นใจบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาลดเสียงของเขา
“บางครั้งฉันได้รับสูตรยาที่ไม่สมบูรณ์มา หลังจากค้นคว้า ปรับปรุงเป็นเวลาหลายสิบปี ในที่สุดฉันก็ประสบความสำเร็จในการปรุงมัน ฮิฮิ พ่อมดเมอร์ลิน ถ้าคุณจะใช้มัน คุณต้องระวังผลเคียงที่ตามมาให้ดี!”
เมอร์ลินรู้สึกค่อนข้างสับสน ขณะที่เขากำลังค้นหาว่าพ่อมดฮาวล์หมายถึงอะไร พลังจิตใจที่แปรปรวนอย่างฉับพลันและน่ากลัวก็เล็ดลอดออกมาจากร่างของพ่อมดฮาวล์
เศษเสี้ยวของพลังจิตอันน่าสะพรึงกลัวนั้น มีพลังมากกว่าพลังจิตของเมอร์ลินอย่างน่าตกใจ มันมากถึงพลังของนักเวทย์ระดับหกและใกล้เคียงกับพลังเวทย์ระดับเจ็ดด้วยซ้ำ
เมอร์ลินตกใจมาก พ่อมดฮาวล์เป็นเพียงนักเวทย์ระดับหนึ่ง เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะมีพลังจิตที่น่ากลัวเช่นนี้?
เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าเมอร์ลิน พ่อมดฮาวล์ก็หัวเราะเบา ๆ เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า
“ฮิฮิ เดิมทีฉันคิดว่าถ้าพลังจิตของฉันแข็งแกร่งขึ้น มันจะสามารถทำให้โครงสร้างคาถาที่ฉันสร้างขึ้นในตอนนั้นมีความเสถียรได้ อย่างไรก็ตาม ฉันคิดผิด ไม่ว่าพลังจิตของฉันจะยิ่งใหญ่เพียงใด มันยากมากที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดพวกนั้น เมื่อมีการสร้างคาถาอย่างไม่ถูกต้องหรือเมื่อเกิดความไม่มั่นคงขึ้น ฮ่าฮ่า พลังจิตจะมีประโยชน์อะไรมากกว่ากัน? สุดท้ายแล้ว ฉันก็ยังเป็นนักเวทย์ระดับหนึ่ง!”
จากนั้น พ่อมดฮาวล์มองไปที่เมอร์ลินอย่างเงียบๆ “พ่อมดเมอร์ลิน ในฐานะนักเวทย์หกธาตุ แน่นอนว่าคุณต้องมีพลังจิตมากกว่าคนทั่วไปในการสนับสนุนก่อนที่คุณจะสามารถสร้างโครงสร้างคาถาได้ ตราบใดที่คุณสัญญากับฉันอย่างหนึ่ง ฉันจะให้น้ำยาโมครานี้แก่คุณซึ่งเป็นผลจากการวิจัยทั้งชีวิตของฉัน คุณสนใจหรือไม่?”
เมอร์ลินรู้สึกจริง ๆ ว่ามีบางอย่างที่แปลกมากเกี่ยวกับพ่อมดฮาวล์ในวันนี้ อย่างไรก็ตาม หากพลังจิตของพ่อมดฮาวล์สูงได้ขนาดนี้เป็นเพราะน้ำยาโมคราแล้วล่ะก็ สิ่งนี้มันดึงดูดความสนใจของเขาได้มากทีเดียว
ทุกวันนี้ เมอร์ลินอาศัยพลังจิตที่ทำซ้ำในพื้นที่มิติของเบลล์เพื่อฝึกฝนเทคนิคการทำสมาธิในนั้น เขารู้สึกว่าพลังจิตของเขานั้นไม่ได้เพิ่มขึ้นเร็วนัก ท้ายที่สุด พลังจิตของเขาอยู่ที่ระดับสี่แล้ว ถ้าเขาต้องการที่จะเลื่อนระดับอย่างรวดเร็ว เขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามปีหรืออาจจะหลายสิบปีเพื่อสะสมพลังจิตในนั้น
หากเขามีน้ำยาโมครา มันจะช่วยแก้ปัญหาข้างต้นได้มาก เท่านี้เขาก็โล่งใจไปเปราะหนึ่งแล้ว
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เมอร์ลินก็พูดออกมาดัง ๆ ว่า “พ่อมดฮาวล์ คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?”
“ฮิฮิ สิ่งที่ฉันต้องการนั้นง่ายมาก พ่อมดเมอร์ลินต้องฆ่าไคลส์ หลังจากกลายเป็นนักเวทย์ที่ทรงพลังในอนาคต! นั่นคือเงื่อนไขของฉัน!”
เมื่อพ่อมดฮาวล์พูดถึงไคลส์ใบหน้าของเขาแทบจะบิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความแค้น เขาดูน่ากลัวมาก
“อะไรนะ? ฆ่าไคลส์?”
เมอร์ลินมองไปที่พ่อมดฮาวล์ที่มีท่าทางบิดเบี้ยว เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าพ่อมดฮาวล์ผู้สงบนิ่งอยู่เสมอจะมีความเกลียดชังต่อไคลส์ แม้ว่าพวกเขาทั้งคู่จะเป็นนักเวทย์ในดินแดนมนต์ดำก็ตาม
อันที่จริงสำหรับเมอร์ลินแล้ว ไม่มีทางที่จะหลีกหนีจากโชคชะตานั้นได้ หลังจากฆ่าบลูเบิร์ดไปแล้ว เมอร์ลินก็รู้ว่าการต่อสู้ระหว่างเขากับไคลส์ในท้ายที่สุดก็ต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
ดังนั้น เมอร์ลินจึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะฆ่าไคลส์ มันไม่สำคัญหรอกว่าเขาให้สัญญากับพ่อมดฮาวล์หรือไม่ เขาจะต้องทำมันอย่างแน่นอน
“เอาล่ะ พ่อมดฮาวล์ ฉันสัญญา อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ฉันจะมีพลังมากพอ ฉันจะไม่จู่โจมเขาก่อนเด็ดขาด!” เมอร์ลินตอบอย่างระมัดระวัง
“ฮ่าฮ่า แค่ประโยคเดียวจากพ่อมดเมอร์ลินนี้ก็เพียงพอแล้ว แม้ว่าฉันจะฆ่าไคลส์ในช่วงชีวิตนี้ไม่ได้แต่ไม่ใช่กับพ่อมดเมอร์ลิน คุณทำได้อย่างแน่นอน! ถ้าวันนั้นมาถึงจริง ๆ พ่อมดเมอร์ลิน โปรดอย่าลืมบอกไคลส์ว่าตัวเขาได้ตายด้วยความช่วยเหลือของคนอ่อนแอและน่าสงสารอย่างฉัน ฮ่าฮ่า ชายผู้อ่อนแอและขี้ขลาดที่ไม่สามารถปกป้องลูกสาวของเขาได้…”
เมอร์ลินมองไปที่พ่อมดฮาวล์ที่ดูเจ็บแค้นมาก เขานึกภาพไม่ออกเลยว่าการที่พ่อมดฮาวล์ได้ระงับความเกลียดชังและความแค้นในใจของเขามาเป็นเวลานานแต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรออย่างเงียบ ๆ ในหอคอยพ่อมด มันเจ็บปวดทรมานมากขนาดไหน
“น้ำยาโมครา ตอนนี้เหลือแค่สามขวดและทั้งหมดเป็นของคุณ! นอกจากนี้ยังมีวัสดุปรุงยาที่จำเป็นบางอย่างในสูตรยาที่อาจซับซ้อนมากแต่ก็ไม่แพงมาก ที่จริงแล้ว คุณสามารถแลกเปลี่ยนพวกมันทั้งหมดได้ในหอสมุดในดินแดนมนต์ดำ
แล้วอีกอย่าง พ่อมดเมอร์ลิน ตอนนี้อาจารย์ลีโอยังรอคุณอยู่นะ คุณรีบขึ้นไปหาเขาเถอะ ฉันรบกวนเวลาคุณมาพักใหญ่แล้ว”
พ่อมดฮาวล์โบกมือก่อนจะก้มหน้าลงและไม่พูดอะไรอีก อย่างไรก็ตาม เมอร์ลินรู้สึกได้ชัดเจนว่ารัศมีแห่งความตายรอบ ๆ ตัวพ่อมดฮาวล์ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้น
เมอร์ลินเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเขาก็เก็บสูตรและน้ำยาโมคราไว้ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่มีค่ามาก แต่พ่อมดฮาวล์ได้ส่งต่อให้เมอร์ลินอย่างรวดเร็ว บางทีพ่อมดฮาวล์คงอยู่ได้อีกไม่นานและส่งต่อให้เขาเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“พ่อมดฮาวล์ วันที่คุณรอคอยจะต้องมาถึงแน่นอน!”
ความมุ่งมั่นฉายแววในดวงตาของเมอร์ลิน จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเข้าสู่วงแหวนเวทย์
*หวู่ม!*
ร่างของเมอร์ลินถูกปกคลุมด้วยแสงของวงแหวนเวทย์และหายไปจากชั้นล่างของหอคอย พ่อมดฮาวล์ที่ฝังหัวของเขาในที่ทำงาน ยกศีรษะขึ้นเล็กน้อย มีรอยยิ้มโล่งใจที่มุมริมฝีปากของเขา
“ใกล้จะถึงเวลาที่จะจบแล้วนี้แล้วไคลส์! แม้ว่าฉันจะฆ่าแกไม่ได้ แต่สุดท้ายก็มีคนอื่นมาฆ่าแกแทนฉันอยู่ดี ฮ่าฮ่า…”
พ่อมดฮาวล์หัวเราะคิกคักขณะที่เขายืนขึ้น จากนั้นร่างของเขาก็หายไปภายในหอคอยพ่อมด…
…
*แคร๊ก!*
เมอร์ลินเพิ่งมาถึงชั้นบนสุดของหอคอยเมื่อเขาเห็นประตูบานใหญ่ซึ่งปิดอย่างแน่นหนา เมื่อเมอร์ลินตรงไปที่ประตู มันได้เปิดออกทันที พ่อมดลีโอรู้ดีถึงการมาของเขา
เมอร์ลินไม่รีรอและเดินเข้าไปในประตูบานใหญ่ทันที
“อาจารย์ลีโอ!”
เมอร์ลินเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เบ้าตาเปล่าสองอันและดวงตาแนวตั้งที่น่าเกลียดและแดงก่ำบนหน้าผากของพ่อมดลีโอ อย่างไรก็ตาม ความสนใจของเมอร์ลินที่มีต่อดวงตาแห่งความมืดของพ่อมดลีโอนั้นเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับครั้งก่อน
เมอร์ลินเข้าใจดวงตาแห่งความมืดมากขึ้นแล้ว มันเป็นพลังปีศาจแพนโดร่าที่ทรงพลังซึ่งสร้างขึ้นโดยมหาจอมเวทย์แห่งความมืดโอลาส มันเป็นพลังปีศาจแพนโดร่าแบบพิเศษที่มีพลังมากกว่าพลังปีศาจแพนโดร่าที่สามารถหลอมรวมกับเวทมนตร์ได้
ดวงตาแห่งความมืดมีทั้งหมดเจ็ดรูปแบบ แม้ว่าพ่อมดลีโอจะได้วิธีการฝึกฝนมาแต่เขาก็ไม่สามารถฝึกฝนได้ทั้งเจ็ดรูปแบบได้ เขาฝึกฝนได้มากสุดแค่สามรูปแบบเท่านั้น
*พรึ่บ!!*
ทันใดนั้น ดวงตาแห่งความมืดบนหน้าผากของพ่อมดลีโอก็เปิดออก แรงกดดันมหาศาลได้ปกคลุมร่างกายของเมอร์ลินที่นั่นแล้ว
“เมอร์ลิน ในที่สุดเจ้าก็กลับมา คราวนี้เจ้าเจอปัญหาที่หมู่เกาะเคิร์ดมันสลาบ้างไหม?” พ่อมดลีโอค่อย ๆ เปิดปากพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า
