ตอนที่ 44 ผู้ชายที่ปากไม่ตรงกับใจ

หลังซื้อรถเสร็จเย่เทียนก็บอกลาอู๋ตี๋และพาสวีเหว่ยเหว่ยไปที่บริษัทต้าเฟิง

เดิมทีเย่เทียนจะโทรหาหลิวหรูเยียนให้ระงับแผนการซื้อบริษัทเซียว เพราะสุดท้ายแล้วเซียวหรงก็ยอมมาขอโทษเขา แต่ทำไม่ได้เพราะโทรศัพท์ของเขาแบตหมดและเขาก็จำเลขโทรศัพท์ของเธอไม่ได้ เขาจึงต้องมาด้วยตัวเอง

ทันทีที่เลขาพาเขามาถึงหน้าห้องทำงานของหลิวหรูเยียน เขาก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันอย่างรุนแรงจากในห้อง

หลิวหรูเยียน “ซ่างหรง อย่าคิดว่าต้าเฟิงของพวกเราจะรังแกกันได้นะ คิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าหลายปีผ่านมานายทำอะไรไว้บ้าง? ฉันก็แค่ปิดตาข้างหนึ่งเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่านายอยากกลืนต้าเฟิงแบบนี้ ผู้ถือหุ้นคนอื่นต้องไม่เห็นด้วยแน่!”

ชายที่ชื่อซ่างหรงพูดตอบ “พูดแบบนั้นไม่ได้หรอกนะคุณหลิว พวกเราก็แค่แข่งขันทางธุรกิจกัน ไพ่ลับของต้าเฟิงคืออะไรฉันย่อมรู้ดีกว่าใคร แทนที่จะดิ้นรนอย่างไร้ความหมายทำไมเชื่อฟังซะล่ะ เงินหลายร้อยล้านนั่นน่าจะพอให้เธอสบายไปทั้งชีวิตเลยนะ”

หลิวหรูเยียน “ผายลมเถอะ! บริษัทต้าเฟิงมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะความพยายามของฉัน ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด! ไม่ใช่แค่บริษัทฮั่วเหยาเท่านั้น! ต่อให้เป็นคนอื่นก็จะไม่ได้หุ้นของฉันแม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียว!

“ทำไมอะไรอยู่เหรอหรูเยียน?”

เย่เทียนเปิดประตูเข้ามาและเหล่มองไปที่ซ่างหรง เขาเป็นชายวัยกลางคนที่หัวกำลังจะล้าน

“คุณเย่ คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”

ดวงตาของหลิวหรูเยียนเป็นประกายราวกับว่าเธอได้เห็นผู้ช่วยชีวิต

“คุณเย่?”

ซ่างหรงยืนขึ้นจับมือกับเย่เทียนตามมารยาทและยื่นนามบัตรให้เขา

ผู้จัดการสาขาไห่จิงของบริษัทฮั่วเหยา

เย่เทียนเรียกให้สวีเหว่ยเหว่ยนั่งได้ตามสบาย เขาไปนั่งที่เก้าอี้ของประธานหลิวหรูเยียน “เกิดอะไรขึ้น?”

“บริษัทฮั่วเหยาต้องการซื้อบริษัทต้าเฟิง แล้วเปลี่ยนให้เป็นฐานกลยุทธ์ในไห่จิง” หลิวหรูเยียนก้มกระซิบบอก

กลิ่นหอมลอยเข้าไปในจมูกของเย่เทียน เขาเงยหน้าโดยไม่รู้ตัว พระเจ้า...ที่ราบสูงทิเบต!

เป็นยอดเขาที่ยอดเยี่ยมอะไรแบบนี้!

“ทำไมเธอต้องกังวลเรื่องนี้ด้วย ไม่ต้องไปขายมันหรอก”

ถึงเย่เทียนจะรู้แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมัน เขาเริ่มจับเมาส์แล้วคลิกไปมาบนคอมของหลิวหรูเยียนแต่ปรากฎว่าบนคอมของเธอไม่มีเกมอยู่เลยสักเกม เขาอดไม่ได้ที่จะสงสารหญิงแกร่งคนนี้ ชีวิตน่าเบื่อแบบนี้เธอผ่านมาได้ยังไง ขนาดเกมกดระเบิดยังไม่มีด้วยซ้ำ...

ซ่างหรงพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณเย่ เงื่อนไขที่เราเสนอนั้นดีมาก เราจะซื้อบริษัทของคุณในราคาที่สูงกว่าราคาตลาด 10% ต้าเฟิงเป็นฐานกลยุทธ์ที่สำคัญมากสำหรับบริษัทฮั่วเหยาของเรา บริษัทฮ่วเหยาจำเป็นต้องได้บริษัทนี้ ในแง่ของความแข็งแกร่งต้าเฟิงไม่สามารถเทียบกับฮั่วเหยาได้เลย แทนที่จะมาเผชิญหน้ากัน ทำไมคุณไม่เก็บเกี่ยวผลประโยชน์ให้ได้มากที่สุดแทนล่ะ...”

เขายังพูดไม่ทันจบ ประธานหนุ่มก็โบกมือไล่เขาแล้ว “บอกแล้วไงว่าไม่ขาย คุณไปได้แล้ว”

สีหน้าของชางหรงเปลี่ยนไป “คุณเย่! คุณอย่าปฎิเสธดีกว่า! ถ้าสองบริษัทใหญ่ประทะกันจริงๆ ต้าเฟิงจะทนไม่ได้แม้แต่เดือนเดียว!”

เย่เทียนไม่เข้าใจเรื่องสงครามธุรกิจ เขามองหลิวหรูเยียนและเห็นว่าหน้าของประธานคนสวยนั้นมืดมน สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าที่อีกฝ่ายพูดนั้นเป็นเรื่องความจริง

เมื่อซ่างหรงเห็นแบบนี้เขาก็พูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะให้เวลาพวกคุณไปพิจารณา ฉันขอตัวก่อนคุณเย่ คุณหลิว”

หลังจากนั้นซ่างหรงก็ออกจากบริษัทไป

เย่เทียนถามหลิวหรูเยียนเรื่องของบริษัทฮั่วเหยา

หลิวหรูเยียนอธิบายให้เขาฟัง ฐานของบริษัทฮั่วเหยาอยู่ที่จัวโจว มีประวัติก่อตั้งมาแล้ว 100 ปี มีสาขาทั่วอยู่ประเทศและแข็งแกร่งมาก บริษัทต้าเฟิงมีมูลค่าทางตลาด 4,000 ล้าน ซึ่งเทียบกับบริษัทฮั่วเหยาที่มีมูลค่าตลาด 20,000 ล้านไม่ได้เลย

ถ้าฮั่วเหยาสู้กับต้าเฟิงจริงๆ ต้าเฟิงคงสู้ไม่ได้

เย่เทียนเคาะโต๊ะ “ถ้าการต่อสู้เริ่มขึ้น เราต้องทำยังไงถึงจะชนะการต่อสู้ครั้งนี้?”

“ให้พูดตามตรงก็คือเงิน!”

หลิวหรูเยียนกัดฟันของเธอและพูด “ไม่ว่าจะเป็นสนามรบแท้จริงหรือห้างสรรพสินค้า สุดท้ายมันก็เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจ! ถ้าบริษัทต้าเฟิงมีเงิน 1,000 ล้านไม่ใช่แค่ 500 ล้าน ฉันสามารถชนะบริษัทฮั่วเหยาและทำให้พวกเขาถอยกลับไปได้...”

หลิวหรูเยียนถอนหายใจ เธอรู้ว่านี่เป็นความปรารถนาของเธอเอง เงิน 500 ล้านไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ตอนนี้ เงินทุนหมุนเวียนของบริษัทแทบจะมีไม่พอ เงินจำนวนนี้มีไว้ใช้เพื่อรักษาการดำเนินงานของบริษัท และสามารถนำออกมาใช้ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“เรื่องเล็กแค่นี้เอง”

เย่เทียนหัวเราะออกมา “ฉันนึกว่ามันจะยากกว่านี้ซะอีก ทำไมฉันจะให้เธอไม่ได้ล่ะ?”

“หืม?”

หลิวหรูเยียนตะลึง “ว่าไงนะ?”

เย่เทียนพูดด้วยเสียงเบา “บัญชีของบริษัทมีอยู่เท่าไหร่ เดี๋ยวฉันโอนเพิ่มให้ 500 ล้าน...ไม่สิ 1,000 ล้านไปเลย เธอจะได้ชนะการต่อสู้ครั้งนี้”

หลิงหรูเยียนตกอยู่ในความสับสน ร่างกายของเธอสั่นไปมา

พี่ชาย!

เราพูดถึง 1,000 ล้านนะ ไม่ใช่ 10 หยวน!

ให้เงินตามที่บอก? คุณไม่กลัวว่าฉันหลอกคุณหรือไง?

“คุณเย่ เงินจำนวนนี้ไว้ใช้สำหรับการต่อสู้ มันคือวัสดุสิ้นเปลือง! มันคือกระสุน! คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าต้องการลงทุน 1,000 ล้าน?!” หลิวหรูเยียนแทบไม่เชื่อหูของตัวเอง

สวีเหว่ยเหว่ยยิ้มเล็กน้อย “เมื่อวานคุณเย่ก่อตั้งมูลนิธิคุ้มครองสิ่งแวดล้อมเพื่อการกุศล เขาลงทุน 1,000 ล้านกับมูลนิธินี้”

หลิวหรูเยียน : Σ(っ°Д°;)っ

ติ๊ด!

“เรียบร้อย ฉันโอนไปให้แล้ว”

เย่เทียนวางโทรศัพท์ที่กำลังชาร์จแบตอยู่ เขาตบไหล่ของหลิวหรูเยียน “จัดการให้เรียบร้อยล่ะ”

ตาของหลิวหรูเยีนเริ้มเปียกชื้น หญิงแกร่งอันดับหนึ่งเริ่มหลั่งน้ำตาออกมา เธอพูดด้วยความตื่นเต้น “ขอบคุณคุณเย่ที่ไว้ใจ ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน”

เย่เทียน “ฉันไม่ได้ไว้ใจเธอเป็นพิเศษ ฉันแค่ไม่อยากแพ้ เธอเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”

หลิวหรูเยียนเหม่อลอยและพยักหน้าอยู่สักพัก

เมื่อเย่เทียนเดินออกไปพร้อมสาวสวยคนนั้น

หลิวหรูเยียนก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้ มือและเท้าของเธอชาไปหมด

“ฉันไม่ได้ไว้ใจเธอเป็นพิเศษ ฉันก็แค่ไม่อยากแพ้ เธอเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”

คำพูดของเขาก้องอยู่ในหูของเธอ

หลิวหรูเยียนหยิบบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาสูบและพูดพึมพำ “คุณไม่ได้เชื่อใจฉัน แล้วทำไมคุณถึงยอมจ่าย 1,000 ล้านล่ะ...คุณเย่ คุณเป็นผู้ชายเจ้าชู้ที่น่ารักจริงๆ ยอมรับเลยว่าฉันโดนคุณล่อลวงซะแล้ว”

เย่เทียนที่นั่งในรถรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที

สวีเหว่ยเหว่ย “เย่เทียน นายไม่สบายรึเปล่า?”

“เปล่า แต่อยู่ดีๆฉันก็รู้สึกหนาวขึ้นมาน่ะ…แล้วเราจะไปไหนต่อกันดี?”

“ไม่รู้สิ แล้วแต่นายเลย”

“อ่า งั้นไป...”

ก่อนที่จะพูดจบ เขาก็ได้ยินเสียงดังปั้ง

ดูเหมือนแท็กซี่จะไปชนกับอะไรบางอย่างเข้า

เย่เทียนลูบหัวของเขาแล้วชะโงกหัวออกไปดู แย่แล้ว! รถชน!