HO บทที่ 181 เสร็จสิ้น
ซินหยาฟังเรื่องราวที่รีแอนน่อนเล่าซึ่งมันตรงกับเนื้อหาภารกิจที่เขาเพิ่งอ่านไปเมื่อกี้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่รังเกียจที่จะได้ยินรายละเอียดอีกครั้งเพราะการสรุปของภารกิจเป็นเพียงการสรุปของคร่าว ๆ มันจะไม่ทำให้เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในอาณาจักรแฟรี่
จากสิ่งที่รีแอนน่อนบอกเขา เขารู้ว่าก่อนที่อันซีลี่จะเริ่มขัดกับกฎแห่งธรรมชาติ ตอนนั้นได้มีวัตถุแปลก ๆ ก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ด้วยคำอธิบายที่รีแอนน่อนบอกกับเขา ซินหยาคาดเดาได้ว่ามันเป็นอุกกาบาต
ภายในอุกกาบาตมีสิ่งแปลกปลอมที่เริ่มซึมเข้าสู่พื้นดิน อันซีลี่ไม่สามารถชำระล้างได้และหลังจากนั้นอีกสองสามวัน พวกเขาก็เริ่มป่วย
รีแอนน่อนเล่าต่อไปว่าราชินีซีลี่พยายามส่งหมอซีลี่ที่ดีที่สุดของเธอไปช่วยอันซีลี่แต่พวกเขาไม่ยอมให้พวกซีลี่ข้ามชายแดนไป ทางทหารของอันซีลี่บอกว่าราชาอันซีลี่ไม่ต้องการให้เชื้อโรคแพร่ระบาด
พวกเขาจึงปิดชายแดนเป็นเวลาสิบปีและเมื่อผนึกถูกปลดออก อันซีลี่ทั้งหมดก็เปลี่ยนไป ไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายแต่มีการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจที่รุนแรง
พวกเขาก้าวร้าวมากขึ้น เลิกสนใจความสมดุลของธรรมชาติและคิดที่จะขยายอาณาเขต เมื่อถึงจุดนั้นความสัมพันธ์ระหว่างซีลี่อันซีลี่ได้พังทลายจนกลายเป็นฝุ่นผง
รีแอนน่อนเชื่อว่าสิ่งที่อยู่ในวัตถุนั้นที่ตกลงมาจากฟากฟ้าเป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด เธอบอกเขาว่าขณะที่เธอเดินทางไปรอบ ๆ เธอได้แอบเข้าไปในอาณาเขตอันซีลี่และเห็นจุดที่วัตถุนั้นตก
เธอเล่าว่าเห็นป่าต้นมาเดร์ที่เหี่ยวแห้งซึ่งดูราวกับว่าชีวิตถูกดูดออกมาจากต้นไม้และในใจกลางของป่าก็มีช่องเปิดที่เต็มไปด้วยสารทึบแสง
เธออยากจะเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อให้ดูชัดขึ้นแต่เมื่อเข้าไปใกล้ เธอรู้สึกเจ็บปวดที่ศีรษะของเธออย่างแรงราวกับมีใครกำลังเจาะกะโหลกศีรษะของเธอและเธอรู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนหรือบางสิ่งบางอย่างตะโกนว่า 'ไม่' มาที่เธอ เธอเชื่อว่าเป็นเลดี้เนเจอร์ที่หยุดเธอจากการเข้าใกล้สิ่งผิดปกติ
เธอเชื่อว่าเลดี้เนเจอร์กำลังต่อสู้กับสารที่ไม่รู้จักนี้ด้วยเวทมนตร์แห่งโลกนี้และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เกิดการสูญเสียเวทมนตร์ในอาณาจักรของเธอ
ส่วนเหตุผลที่เธอต้องการหาเมล็ดพันธุ์ต้นมาเดร์มากขึ้น เธอคิดว่าถ้าเธอปลูกมันได้มากกว่านี้ มันจะทำให้เกิดเวทมนตร์มากขึ้นและช่วยให้เลดี้เนเจอร์ต่อสู้กับสิ่งผิดปกตินี้ได้
ซินหยารู้สึกว่าวิธีคิดของรีแอนน่อนนั้นค่อนข้างไร้เดียงสาไปสักหน่อยและวิธีเดียวที่จะนำเวทย์มนตร์กลับคืนสู่สภาวะปกติคือการทำลายต้นตอของปัญหาแต่เขาก็รู้ว่าเธอเป็นเพียง NPC และการต่อสู้กับความผิดปกตินั้นอาจเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจอื่น เมื่อคิดแบบนั้น ซินหยารู้สึกว่าการเติบโตของต้นมาเดร์เป็นเพียงขั้นตอนเดียวและเมื่อเขากลับมาที่ดินแดนนี้ เขาจะได้รับภารกิจอื่นที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้กับต้นตอเหล่านั้น
“งั้นคุณจะช่วยฉันด้วยการนำต้นมาเดร์นี้ไปยังดินแดนของคุณและทำให้มันเติบโตจนกว่ามันจะบานเต็มที่ได้หรือไม่?” รีแอนน่อนถามหลังจากที่เธอบอกซินหยาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเสร็จแล้ว “ฉันรู้ว่าฉันขอเยอะไปหน่อยแต่มันจำเป็นจริง ๆ เนื่องต้นมาเดร์ไม่สามารถเติบโตได้ในอาณาจักรแฟรี่ในตอนนี้”
คุณยอมรับภารกิจของรีแอนน่อนหรือไม่?
ซินหยากดปุ่มตกลงพร้อมกับยิ้มให้กับรีแอนน่อน "ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อช่วยคุณในเรื่องนี้
“ขอบคุณมาก ขอบคุณคุณมาก” รีแอนน่อนดีใจขณะยื่นกระถางต้นไม้กลับเข้าไปในมือของซินหยา เธอทำได้เพียงยิ้มเมื่อมองดูต้นไม้ที่บานทันทีที่ชายหนุ่มสัมผัสมัน
ขณะเดียวกัน วอนเดอร์ริ่งซาวด์ที่กำลังใช้แขนพิงเคาน์เตอร์เพื่อรอให้ดริฟติ้งคลาวด์ทำภารกิจให้เสร็จ ศอกของเขาก็ลื่นทำให้เขาล้มลงกับเคาน์เตอร์ทำให้เกิดเสียงอึกทึกเล็กน้อย เขาเริ่มหน้าแดงด้วยความเขินอายกับอุบัติเหตุเล็กๆ น้อย ๆ ของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทุกคนหันมามองเขา แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เนื่องจากอุบัติเหตุของวอนเดอร์ริ่งซาวด์ ทำให้รีแอนน่อนเพิ่งรู้ตัวว่ามีคนกำลังรอซื้อของอยู่ หลังจากมองดูเพื่อนของเธอแล้ว เธอเดินกลับหลังเคาน์เตอร์และทำการซื้อขายกันต่อจากเมื่อกี้
...
ผ่านไปพักใหญ่ ซินหยาและเพื่อน ๆ ของเขาได้เซ็นชื่อและชำระค่าสินค้าทั้งหมดเสร็จ ทุกคนในกลุ่มดีใจมากที่ของที่พวกเขาหยิบออกมากลายเป็นของพวกเขาในตอนนี้
พวกเขามีความสุขมากขึ้นเมื่อใส่ไอเทมลงในช่องเก็บของของเขาแล้ว พวกเขาก็พบว่าว่ามันกลายเป็นสินค้าเฉพาะสำหรับพวกเขาเท่านั้น นี่หมายความว่าถ้ามอนสเตอร์หรือผู้เล่นฆ่าพวกเขา ไอเทมพวกนี้จะไม่สามารถดรอปหรือขโมยได้
เรื่องนี้ซินหยากับวอนเดอร์ริ่งซาวด์ไม่กังวลเท่าไหร่นักแต่สำหรับวอนเดอร์ริ่งซาวด์กับเว่ย เรื่องนี้มันสำคัญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากพวกเขาจะแยกตัวเดินทางในไม่ช้า
ทางด้านรีแอนน่อน หลังจากจัดการธุระของพวกซินหยาสำเร็จ เธอได้หันหลังไปหยิบการ์ดสีชมพู จากนั้นเธอเดินออกจากเคาน์เตอร์แล้วเดินไปหาซินหยา
“ฉันเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปเลย ฉันขอมอบสิ่งนี้ให้กับคุณ” รีแอนน่อนกล่าวพร้อมยื่นการ์ดไปทางเขา
ซินหยารับการ์ดโลหะสีชมพูแวววาวจากมือของผู้หญิงคนนั้น “นี่อะไร?”
“นี่คือกุญแจของมาริโปซา” รีแอนน่อนดีดนิ้วทำให้สินค้าทั้งหมดในร้านหายไป จากนั้นเธอก็ดีดนิ้วอีกครั้ง ทำให้ประตูที่ปกคลุมด้วยเถาวัลย์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่ผนัง "กุญแจนี้จะช่วยให้คุณสร้างประตูจากโลกของคุณมาสู่โลกของเรา เมื่อคุณดูแลต้นมาเดร์ให้แข็งแรงแล้ว กุญแจนั้นจะเปิดใช้งานเพื่อให้คุณสร้างประตูเพื่อกลับมายังอาณาจักรแห่งแฟรี่ได้
เมื่อมองลงมาที่การ์ดในมือ ซินหยาดีใจที่รู้ว่าเขามีวิธีการง่าย ๆ ในการกลับสู่โลกแฟรี่แทนที่จะเข้าไปในวงแหวนแฟรี่นั้นอีกครั้ง “เข้าใจแล้ว ฉันจะรักษามันไว้อย่างดี”
“ขอบคุณเพราะฉันรู้ว่าต้นไม้นั้นยากที่จะแบกกลับเองได้ ฉันจึงอนุญาตให้คุณพาคนที่คุณไว้ใจกลับมาที่นี่อีกมากถึง 20 คนเพื่อช่วยคุณ” รีแอนน่อนบอกเขาอย่างตรงไปตรงมา
ซินหยาเกือบจะหัวเราะกับสิ่งที่รีแอนน่อนบอกเขา ตอนนี้เขารู้แน่ว่าเขาคิดถูกและการดูแลต้นมาเดร์เป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น และไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องต่อสู้กับสสารที่ยึดร่างของอันซีลี่เมื่อเขากลับมา
รีแอนน่อนโบกมือของเธอ ประตูข้างหน้าพวกเขาเปิดออกเผยให้เห็นสีที่หมุนวน "นี่จะพาคุณกลับไปยังที่ที่คุณเข้ามา"
หลังจากขอบคุณรีแอนน่อนแล้ว ซินหยาและเพื่อน ๆ ของเขาก็เดินผ่านประตูโดยทิ้งอาณาจักรแฟรี่ไว้เบื้องหลัง เมื่อประตูปิดและหายไป
รีแอนน่อนสงสัยว่าเธอควรจะบอกพวกเขาว่าเวลาในอาณาจักรแฟรี่นั้นต่างจากพวกเขาพอสมควร พวกเขาจะกลับไปที่เดิมภายในไม่กี่นาทีก่อนหน้าที่พวกเขาจะมายังอาณาจักรของแฟรี่
เมื่อรู้ว่ามันสายเกินไปที่จะบอกพวกเขา รีแอนน่อนก็ส่ายหัวและทำให้ประตูหายไปด้วยการดีดนิ้วของเธอ