AC 499: การชดเชย ฟรี

AC 499: การชดเชย

สหพันธ์เริ่มออกเดินทางจากเมืองแบล็กวอเตอร์ตอนเที่ยงวันเล็กน้อย แม้ว่าทหารรับจ้างจะเหน็ดเหนื่อยจากการสู้รบเมื่อวันก่อน พวกเขาก็ตื่นเต้นกับชัยชนะ

ที่ริมฝั่งแม่น้ำแบล็กวอเตอร์ อันเฟย์ เป็นเจ้าภาพงานศพอันเคร่งขรึม ทหารรับจ้างกว่าพันคนและสมาชิก กองพันโล่แห่งแสง สี่พันคนถูกสังหารระหว่างการสู้รบที่ เมืองแบล็กวอเตอร์

แมนตูลี่ ภูมิใจและมีอำนาจและคนของเขาก็เหมือนกัน แม้ว่าดรูอิดหมาป่าจะกระจัดกระจายไปทั่วรอบเมือง ดรูอิดทั้งหมดก็ต่อสู้ ดรูอิดทั้งหมดยังคงต่อสู้ต่อไปจนกระทั่งพวกเขาไม่สามารถทำได้อีกต่อไป

ทหารรับจ้างเสือแห่งทาวู ไม่กลัวเหมือนพวกดรูอิด ทหารรับจ้างที่ได้รับคัดเลือกใหม่จำนวนมากยอมจำนนหลังจาก มูลี่ และ ฮอนบีนี่ ถูกสังหาร แต่ทหารรับจ้างที่มีอายุมากกว่าเกือบทั้งหมดยังคงต่อสู้กันเป็นเวลานานหลังจากที่ผู้นำของพวกเขาเสียชีวิต

พวกทหารรับจ้างและดรูอิดนั้นไม่กลัวเพราะพวกเขารู้ว่าถ้าพวกเขาแพ้ พวกเขายังคงต้องตาย การตายในสนามรบด้วยดาบในมือมีเกียรติมากกว่าการตายในฐานะเชลยและนักโทษ สิ่งนี้ทำให้พวกเขามีความแน่วแน่และแน่วแน่มากขึ้น

มีงานศพสองประเภทในโลก ตามเนื้อผ้า ผู้คนมักนิยมฝังศพ อย่างไรก็ตาม หลังจากทำสงครามกับผู้ตายครั้งแรก ผู้คนจำนวนมากเริ่มเผาคนตายเพื่อป้องกันไม่ให้เนโครแมนเซอร์ใช้ศพในสงครามในอนาคต ศาสนจักรแห่งแสงยังสนับสนุนให้ผู้ติดตามเผาศพด้วยเหตุนี้ พวกทหารรับจ้างไม่ชอบศาสนจักร แต่ตกลงกันเรื่องเผาศพ ทหารรับจ้างเคยชินกับความตายและมันง่ายกว่าสำหรับพวกเขาที่จะเผาศพมากกว่าการขุดหลุมฝังศพ

อันเฟย์ให้คนของเขาจัดเรียงศพทั้งหมดตามริมฝั่งแม่น้ำ จากนั้นสั่งให้นักเวทย์เผาศพ ริมฝั่งแม่น้ำร้อนยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ตอนเที่ยง ผ่านไปเกือบชั่วโมงครึ่ง ไฟก็ดับลงอย่างช้าๆ เมื่ออุณหภูมิเย็นลง ทหารรับจ้างก็เริ่มทำความสะอาดริมฝั่ง กระจายขี้เถ้าลงไปในแม่น้ำแบล็กวอเตอร์ มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกทหารรับจ้างจะนำขี้เถ้าติดตัวไปด้วยเพราะว่าสการ์เล็ตยังคงไล่ตามพวกเขาอยู่ การกระจายเถ้ายังดีกว่าในการจัดการมัน นั่นจะเป็นงานมากเกินไปและพวกทหารรับจ้างจะต้องเสี่ยงที่คนของ สการ์เล็ต อาจค้นพบพวกเขา

อันเฟย์ก็รู้ว่าเขาไม่มีเวลาให้เสียเปล่า นักเวทย์ที่อยู่กับสการ์เล็ต อยู่คือ เต๋าหมินเกะ เขาได้รับความสนใจจาก อันเฟย์ ถึงขีดสุด เขาถามซูซานนาว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อถูกสะกดด้วยเวทมนตร์ป้องกันสายฟ้า ตามที่ซูซานนาบอก สายฟ้าไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด มันเป็นผลที่ทำให้มึนงงจากเวทมนตร์ที่อันตรายถึงตาย ทันทีที่นางถูกมนต์สะกด นางก็สูญเสียความคล่องตัวทั้งหมด อันเฟย์ สามารถป้องกันตัวเองจากเวทมนตร์ได้ดีกว่า ซูซานนา แต่ก็ไม่มาก ก่อนที่เขาจะหาวิธีป้องกันตัวเองและคนของเขาจากเวทย์สายฟ้าของ เต๋าหมินเกะ ได้ เขาต้องหลีกเลี่ยง สการ์เล็ต และกองทัพของนาง เขาไม่ต้องการที่จะนำทหารรับจ้างเข้าสู่การต่อสู้เพียงเพื่อให้พวกเขาสูญเสียความสามารถในการต่อสู้

“เราต้องไปแล้ว” คริสเตียนมาที่ อันเฟย์ และกล่าว

“ข้ารู้” อันเฟย์กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว เขาเหลือบมองที่แม่น้ำและกล่าวว่า

“คริสเตียน นำทหารรับจ้างออกไป”

"อะไร?" คริสเตียนถามอย่างสับสน

“ข้าบอก แบร์รี่ ว่าข้าฆ่า สการ์เล็ต” อันเฟย์ กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้วลึก

“ข้ามั่นใจเกินไป สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นความผิดของข้า”

“เราไม่ได้กล่าวถึงเรื่องนี้แล้วหรือ? เจ้าฆ่านางแล้ว นางกลับมามีชีวิตอีกครั้ง” คริสเตียนกล่าวอย่างเร่งรีบ

“แต่ข้าไม่สามารถยอมรับได้” อันเฟย์ กล่าวพร้อมส่ายหัว “ข้าต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อแก้ไขปัญหานี้”

“เจ้าคงไม่คิดที่จะลอบสังหารนางอีกแล้วใช่ไหม” คริสเตียนกล่าวพลางเบิกตากว้าง

“ความพยายามครั้งสุดท้ายของเจ้าต้องยกระดับมาตรการรักษาความปลอดภัยรอบตัวนาง ไม่ต่างจากการฆ่าตัวตาย”

“ข้าไม่ได้โง่” อันเฟย์ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“แล้วเจ้าเป็นอะไร…”

“เอ็ดเวิร์ดที่แปดได้ส่งอัศวินผู้พิทักษ์ของเขาและอัศวินกริฟฟินหกกองออกมา เขาต้องการครอบครองเทือกเขาทรานเวิร์สและตัดเส้นทางหลบหนีของ แบร์รี่” อันเฟย์ กล่าว

“เราต้องตระหนักว่า สการ์เล็ต นั้นยอดเยี่ยมแค่ไหน นางได้เล็งเห็นถึงสิ่งนี้และวางแผนล่วงหน้าแล้ว นางทำนายว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ข้าแน่ใจว่าอัศวินผู้พิทักษ์จะมาถึงก่อน”

“เจ้าต้องการกำจัด อัศวินผู้พิทักษ์ และ อัศวินกริฟฟิน หรือ” คริสเตียนถามด้วยดวงตาเบิกกว้าง

“อย่าสับสน” อันเฟย์ กล่าวพร้อมส่ายหัว

“ข้ารู้ขีดจำกัดของตัวเอง ข้าแค่ต้องการทำให้พวกเขาช้าลง”

"ยังไง?"

“ข้ายังไม่มีแผน” อันเฟย์ กล่าวพร้อมกับยักไหล่

คริสเตียนถอนหายใจ เขารู้ว่า แบร์รี่ จะไม่โทษ อันเฟย์ แต่พวกขุนนางใน เมืองศักดิ์สิทธิ์ อาจทำได้ อันเฟย์ ต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อแก้ไขสิ่งที่ผิดเพื่อปกป้องชื่อเสียงของเขา

คริสเตียนรู้จัก อันเฟย์ เป็นอย่างดี และเขารู้ว่าเขาไม่สามารถหยุดเขาได้

“เจ้าไม่พาซูซานนาไปด้วยหรือ”

“ไม่” อันเฟย์กล่าวพร้อมส่ายหัว เขาต้องการปกป้องซูซานนาและปกป้องนางให้พ้นจากอันตราย แม้ว่านางจะมีพลังระดับสูงสุดเหมือนตัวเขาเองก็ตาม เขาไม่ต้องการลากนางไปสู่ปัญหามากขึ้น

“ไปคนเดียวงั้นหรือ”

“อย่ากล่าวอะไรกับนาง” อันเฟย์ กระซิบ

“เจ้ารู้จักนาง นางอยากจะตามข้ามา แก้ตัวแล้วพานางไปด้วย”