ตอนที่ 1 อินฟินีติ้กันเล็ท(Infinity Gauntlet)!!
ขณะวิลกำลังนั่นดูผืนทะเลอันกว้างใหญ่อยู่บนชายหาดตรงหน้าเขาซึ่งเขาหวังว่าเขาจะสามารถหาเรือที่เจอเกาะนี้แล้วพาเขาออกไปจากเกาะเฮงซวยนี้แล้วกลับสู่อารยธรรมนุษย์สักที!!
นี่ก็ผ่านไปตั้ง 7 วันแล้วตั้งแต่ที่เขามาที่นี่
ในขณะนึกถึงเมื่อ 7 วันก่อนที่เขายังคงเป็นมหาเศรษฐีรุ่นที่ 2 ผู้ร่ำรวยที่ยืนท่ามกลางผู้คนมากมาย
เอ่อ…เอาจริงๆแล้วมันก็แค่ตระกูลที่มีเงินอันน้อยนิดและทรัพย์สิน 100 ล้าน
เป้าหมายในการมีชีวิตอยู่ของเขาก็คือการใช้ชีวิตอยู่ต่ออีกหลายปีอย่างมีความสุขและราบรื่น จากนั้นเขาก็จะรอรับมรดกอันชั่วช้าของตาแก่ของเขา!!
ต่อมาเขาก็จะเอา ‘แหล่งชั่วร้าย’พวกนั้นมาใช้เพื่อผู้คนและส่วนใหญ่ก็จะเก็บไว้ส่งต่อให้ลูกหลานของเขา
ทุกครั้งที่วิลคิดถึงแผนการในอนาคตของเขา เขากลับรู้สึก ‘ตระหนักรู้’!!
เพื่อจะเปลี่ยนคำว่า ‘ขี้แพ้’ไปสู่คำที่สูงส่งขึ้นไป เขาก็จำเป็นสะกดจิตตัวเองให้เชื่อว่าเขานั้นเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง!!
ซึ่งในตอนที่เขากำลังดูอเวนเจอร์ อินฟินิตี้วอร์กับแฟนสาวที่เป็นพวกหวังกอบโกยเงินจากเขา ทมันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของสาวน่ารักที่มีน้ำเสียงอันอ่อนหวานพูดขายของดังขึ้น “คุณลูกค้าสนใจสั่งซื้ออินฟินีติ้กันเล็ท(Infinity Gauntlet)อย่างที่ทานอสใช้ใหมค่ะ?”
วิลที่ได้ยินเรื่องนี้ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาทันทีอย่างเร่งรีบต่อหน้าแฟนสาวตาร้อนและสาวสวยที่นั่งตรงหน้าเขา
จากนั้นวิลก็กดแสกน QR อย่างไม่ลังเลและใช้ลายนิ้วมือสแกนเพื่อจ่ายเงิน และจากนั้นเขาก็จัดการเก็บของใส่ถุงแล้วออกไป!!
อินฟินีติ้กันเล็ท(Infinity Gauntlet)แบบเดียวกันกับที่ขายในราคาไม่กี่ร้อยหยวนกลับถูกวิลซื้อไปในราคา 9,999หยวน!!
ส่วนแฟนสาวของวิลคนปัจจุบันนั้นเป็นนักศึกษาที่มีชื่อเสียงของมหาลัยหนึ่งซึ่งเธอนั้นไม่ได้มีความสัมพันธ์ในเชิงลึกซึ้งกับเขาเพราพวกเขานั้นแค่คบกันวันเดียวเท่านั้น
แต่เห็นได้ชัดว่า สาวสวยที่มีชื่อเสียงคนนี้เป็นพวกผู้หญิงเกาะกินซึ่งวิลนั้นก็ไม่ได้สนใจเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาคบกัวพวกผู้หญิงเกาะผู้ชายกิน
ดังนั้นเมื่อเห็นสายตาอันดุร้ายที่มองเขาซื้อ ‘ของเล่นไร้ค่า’ของเธอ วิลก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างดูถูก
สำหรับู้หญิงรอบตัวและรวมถึงเพื่อนผู้ชายที่เฝ้าดูเรื่องสนึกรอบตัวนั้น วิลนั้นก็เข้าใจดีว่าพวกเขานั้นก็แค่ตัวอิจฉา
หลังจากที่กลับมาโรงเรียน แฟนสาวผู้เกาะผู้ชายกินก็ได้ไปอาบน้ำ
ส่วนทางด้านวิลนั้นกลับรู้สึกสงสัยกับของเล่นใหม่ของเขา เขาจึงได้แกะถุงแล้วหยิบเอาอินฟินีติ้กันเล็ท(Infinity Gauntlet)ที่ดูเหมือนอันที่ทานอสใช้ออกมา จากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชนในผ็สร้างสิ่งนี้!!
ในตอนที่เขาหยิบออกมา มันก็มีเศษกระดาษหล่นลงไปที่พื้นด้วย
วิลจึงหยิบกระดาษนั้นขึ้นมาแล้วแกะเปิดอ่านดูและจากนั้นเขาก็พบว่ามันเป็นโค้ดอันลึกลับที่สาวที่ขายของชิ้นนี้ทิ้งไว้ให้เขา ซึ่งหากว่าเขายังมีแรงอยู่ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะพาเธอมาโรงแรม
แต่ในขณะที่เขากำลังให้ความสนใจกับของเล่นชิ้นใหญ่ที่มีค่าประมาณ 1 หมื่นหยวน เขากลับรู้สึกว่ามันดูเหมือนจะมีอะไรผิดปกติ
และในขณะที่วิลกำลังจะลองสวมมัน ทันใดนั้นวิลก็ตระหนักได้แล้วว่าอะไรมันผิดไป!!
อินฟินีติ้กันเล็ท(Infinity Gauntlet)ของทานอสนั้นอยู่มือข้างซ้าย!!
แต่ที่เขาได้นั้นมันมือข้างขวา
นี่มันช่างน่าอายชะมัด++
ลูกคุณหนูรุ่นสองผู้มีความสามารถ วิลกลับถูกโกงเป็นครั้งแรกแต่ใครใช้ให้ตาแก่ของเขารวยกันเล่า!!
แต่เรื่องที่โง่เง่าที่เกิดขึ้นก็ยังทำให้เขารู้สึกเศร้าอยู่ดี
“ไม่เป็นไร ไม่เปแนไรหรอก แม้ว่ามันจะเป็นมือขวา แต่บางทีมันอาจจะเป็นของโอดินก็ได้?”
วิลนั้นก็พยายามปลอบใจตัวเอง เพราดูเหมือนว่าเขาจะจำได้ว่าในธอร์ แร็กนาร็อค พี่สาวของธอร์ เฮล่าจะเจออินฟินีติ้กันเล็ท(Infinity Gauntlet)เวอร์ชั่นข้างขวาอยู่ในคลังสมบัติของพ่อเขาด้วย ดังนั้นบางทีมันอาจจะเป็นโมเดลนั้นก็ได้
เขาจึงยอมรับเรื่องแบบนี้แล้ว แล้วใช้ช่วงเวลาที่ก็อบลินที่จะออกมาดูน้ำขาวๆของเขากำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ยัดมือขวาลงไปข้างในเจ้าสิ่งนี้…
…
เมื่อวิลเลมตาขึ้นมาอีกเขา เขานั้นก็กำลังยืนอยู่บนโกะที่เต็มไปด้วยต้นไม้ไร้ชื่อและรวมไปถึงสัตว์กลายพันธุ์หลากหลายรูปแบบ
สิ่งที่น่าตกใจมากที่สุดคืออินฟินีติ้กันเล็ท(Infinity Gauntlet)เวอร์ชั่นมือขวานั้นยังคงอยู่บนมือขวาอย่างพร้อมเพรียง
ตอนแรก เขาสงสัยว่านี้เขาถูกลักพาตัวมาหรือว่ามันเป็นฝีมือการแกล้งของเพื่อนหรือแฟนสาวคนเก่าของเขาหรือเปล่ากัน
แต่เมื่อเขาได้พบเสือที่สูง 10 เมตร กอริล่าสูง 20เมตรและสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์มากมายที่เหมือนกับสิ่งที่เขาเคยเห็นในอดีต เขาก็พอจะเข้าใจได้ว่าเขานั้นไม่ได้อยู่ในโ,กที่เขาคุ้นเคยอีกแล้ว
วิลที่ตื่นตระหนกและมองโลกในแง่ดีก็กลับมาเป็นปกติเหมือนอย่างเคย
แต่แล้วเขาก็ตกตะลึงในความแตกต่างระหว่างสปีชี่(สัตว์)ที่เขาได้พบ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเข้าไปในป่าแล้ว!!
แล้วมีใครเคยเห็นงูยาว 100 เมตรใหมหล่ะ?
วิลที่เกือบถูกมันกลืนกินไปทั่งตัวนั้นก็ยังรู้สึกหวาดกลัวกลับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่และหากว่ามันไม่ใช่ความจริงแล้วที่เป้าหมายของเจ้างูนั่นไม่ใช่เขาแต่เป็นเสือชีต้าที่มีความยาว 5 เมตรซึ่งกำลังจะกระโดงับเขาหล่ะก็ ป่านนี้การเดินทางของเขาก็คงจะสิ้นสุดแต่ตรงนี้แล้ว!!
ดังนั้นหลังจากนั้น วิลที่ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ใหนจึงได้รบซ่อนอยู่ที่ชายหาดอันรกร้างเพราะพวกสัตว์ที่อยู่ในป่านั้นดูเหมือนจะไม่สนใจร่างอันเล็กระจ้อยร่อยของเขา
ดังนั้นคำถามก็คือชายที่ถูกเลี้ยงดูอย่างกับใข่ในหินมาตลอดชีวิตและมีชีวิตอยู่มามากกว่า 20 ปีที่ไม่มีความรู้ความสามารถในการเอาชีวิตรอดในป่าจะเอาชีวิตรอดจากเกาะนี้ที่เต็มไปด้วยสัตว์ตัวยักษ์ได้อย่างไร?
จับปลา?
ต้องถามว่าเขาจะจับได้ใหม เพราะปลาตัวเล็กที่สุดและดูน่ารักที่สุดที่เขาได้พบในช่วงที่เขาซ่อนอยู่ในชายหาดนั้นก็มีความยาวตั้ง 2-3เมตรแถมปากของพวกมันก็เต็มไปด้วยเคี้ยวอันแหลมคมด้วย
ดังนั้นมันไม่ใชว่าเขาจะกินปลาได้หรือไม่แต่มันจะเป็นปลามันจะกินเขาหรือไม่ต่างหาก
ดังนั้นเส้นทางแห่งการพึ่งพาทะเลเพื่กินสิ่งที่ทะเลยื่นให้นั้นก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
แต่สิ่งดีๆก็คือหลังจากที่เขาเฝ้าดูมาหลาสยวัน เขาก็พบว่าพวกสัตว์ที่อาศัยอยู่รอบนอกป่านั้นค่อนข้างอ่อนแอและดุร้ายน้อย
ดังนั้นกิจกรรมอันจำกัดของเขาก็คือการเขาไปเก็บผลไม้ที่ตกอยู่บนพื้นในป่าใกล้ๆประมาณ 20 เมตรเพราะเขาปีนต้นไม้ไม่เป็น
และอีกเรื่องหนึ่งก็คือดูเหมือนว่าจะมีพวกลิงอาศัยอยู่ที่นี่ด้วยและผลไม้ส่วนใหญ่ที่วิลเก็บมานั้นก็เป็นสิ่งีท่พวกมันทิ้ง
เยี่ยมมาก ไอ้ลูกพี่ลิง!!
ถ้าหากลิงกินได้ แล้วทำไมเขาจะกินไม่ได้เล่า ในผืนป่าโบราณแบบนี้ มันคงไม่มียาฆ่าแมลงหรอก
ดังนั้นหลังจากมั่นใจแล้วว่าไม่มีพิษ วิลก็สามารถกินมันเพื่อปะทังชีวิตได้
ในตอนเย็น เขาก็ได้เดินกลับไปที่รังชั่วคราวของเขาซึ่งพอจะช่วยเขากันลมกันฝนได้ แต่แค่นั้นก็ดีพอสำหรับเขาแล้วเพราะวิลนั้นไม่อยากถูกสัตว์เข้ามากินเขาในตอนกลางคืนเมื่อเขากำลังนอนหลับอยู่
#พรุ่งนี้ตอนต่อไปจ้าาเจิมไว้ก่อน
