อสูรมังกรฟ้า เล้งซาน ตอนที่ 19 ความสง่างามที่ถูกลืมเลือน

ทุกคนโดยรอบลานประลองเบิกตาจนกลมกว้าง ตกตะลึงกับสิ่งที่บังเกิดเบี่ยงหน้า ผู้คนที่กล่าวดูถูกเหยียดหยามเล้งซานเมื่อครู่ ราวกับถูกแช่แข็งค้าง ร่างกายมิอาจขยับไปได้ชั่วขณะ

กรรมการ ทะยานร่างเข้าไปบนเวทีประลองทันที ตรวจสอบชีพจรของ จงเกียงฟาน ม่านตาของมันเบิกกว้าง ตกใจ

'หมดสติทันที เพียงหนึ่งฝ่ามือ ร้ายกาจนัก!!'

"จงเกียงฟาน มิอาจสู้ต่อได้ ผู้ชนะคือ เล้งซาน แห่งหมู่บ้านเมฆาล่อง!!"

รอบเวที นิ่งเงียบสงบราวกับมิมีผู้ใดอยู่ ทันทีที่กรรมการประกาศ ราวกับเรียกสติของพวกมันขึ้น

"หนะ..หนะ..หนึ่งฝ่ามือ เพียงหนึ่งฝ่ามือเท่านั้น!!"

"บัดซบ!! เจ้านี่มันปกปิดฝีมือมาตลอดการแข่งเมื่อวาน"

"ร้ายกาจมาก คู่ต่อสู้ลมปราณสูงกว่าถึง 3 ขั้นลมปราณ และอยู่คนละระดับชั้นพลังเสียด้วยซ้ำไป กลับพ่ายใน ฝ่ามือเดียว!!"

หากบอกว่าเมื่อครู่ มีแต่เสียงทับถม ดูถูกเล้งซาน อาจพูดได้ว่าเหมือนเรื่องโกหก เพราะตอนนี้เสียงที่ได้ยินกลับกลายเป็นเสียงแห่งความตื่นตระหนกของผู้ชมโดยรอบ

เล้งซาน ปัดเสื้อผ้าเล็กน้อย สะบัดมือทั้งสองข้างมาไขว้ด้านหลัง และเดินลงจากเวทีอย่างสง่างาม ก่อนหน้านี้ด้วยพลังลมปราณอันน้อยนิด บวกกับกิริยาการแสดงที่มันกระทำ ทำให้ผู้คนโดยรอบลืมเลือนไปว่า

'บุรุษผู้นี้หล่อเหลา มิเป็นรองผู้ใด' 

โครงสร้างร่างกายสมชายชาตรี รูปร่างสูงใหญ่ แต่สง่างาม แม้ผิวมิขาวมาก แต่ละเอียดเนียนดั่งอิสตรี ตอนนี้มันเป็นที่จับตามองของสาวงามทั่วทั้งเมือง เมฆคราม!!

'คนผู้นี้ แม้มีลมปราณชั้นสีม่วง แต่กระบวนท่าเฉียบคม ไม่มีการขยับท่วงท่าเกินความจำเป็นแม้แต่น้อย เรามั่นใจว่าเมื่อครู่มันยังเก็บซ่อนวรยุทธไว้อย่างแนบเนียน'

อี้หลงหวังคาดเดา และมองเล้งซานมิวางตา

"ฮ่าๆๆๆ ต้องอย่างนี้สิ" เซี่ยวหลินหลุน ยืนขึ้นพร้อมปรบมือด้วยความดีใจ

"เชิญคู่ที่สองเข้าประลองได้ ซูกวนเปียว แห่งพรรคป้อมอัคคี ปะทะ ตี้หลงกวน แห่งตระกูลตี้ " กรรมการประกาศบนเวที

เล้งซาน หลี่ตามองเล็กน้อย

'บุตรชายคนโตของผู้นำพรรคป้อมอัคคี ที่ชุนเกียงตู้เล่าให้ฟังเมื่อคราวก่อน ชื่อ ซูกวนหยู ส่วนเจ้า ซูกวนเปียว ผู้นี้เป็นน้องชายแท้ๆของมัน ดีล่ะ!! ข้าจะเอาใจช่วยให้เจ้าผ่านรอบนี้ไปให้ได้ และรอบต่อไปข้าจะขยี้เจ้าเพื่อเป็นของกำนัลไปสู่ ซูกวนหยู!!' 

เมื่อเริ่มการประลอง ก็เป็นไปตามคาด ซูกวนเปียว สมแล้วที่เป็นบุตรคนที่สองของผู้นำพรรคใหญ่ในเมืองนี้ มันเอาชนะ ตี้หลงหวนกวนอย่างง่ายดาย ในสิบกระบวนท่า จากนั้นการประลองก็ผ่านไปเรื่อยๆจบครบทั้ง 8 คู่

"ข้าขอประกาศ ผู้ผ่านเข้ารอบ ในรอบ 8 คนสุดท้าย

เล้งซาน แห่งหมู่บ้านเมฆาล่อง ปะทะ ซูกวนเปียว แห่งพรรคป้อมอัคคี

กวนซังเทียน แห่งพรรคพิรุณ ปะทะ เซี่ยวหลินเจิน แห่งตระกูลเซี่ยวหลิน

จางจี่เทียน แห่งพรรคกระบี่เหิน ปะทะ ลี้เอียง แห่งพรรคป้อมอัคคี

เซี่ยวหลินจาง แห่งตระกูลเซี่ยวหลิน ปะทะ อี้หลงหวัง แห่งพรรคกระบี่เหิน"

"เล้งซาน และ ซูกวนเปียว ขึ้นเวทีได้" กรรมการประกาศ

เล้งซานค่อยๆเดินขึ้นมาบนเวที มือทั้งสองยังคงไขว่หลังท่าทางสง่ามาก เมื่อขึ้นมามันพบสายตาที่ปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างท่วมท้นแน่นอนว่ามันคือ ซูกวนเปียว!! มันปล่อยออร่าพลังลมปราณสีครามขั้นที่ 5 กระจายออกมา เล้งซานขมวดคิ้วขึ้นทันที

'มันคิดสังหารข้า!!' เล้งซานหรี่ตาเล็กน้อย พร้อมแสยะยิ้มบางๆ

"เล้งซาน ข้าและเจ้ามิได้มีเรื่องบาดหมางกัน แต่ทว่า นับว่าเป็นคราวซวยของเจ้าที่มาเป็นตัวแทนของหมู่บ้านเมฆาล่อง!!"

"โอ๊ววววว นายน้อยพรรคป้อมอัคคีอันยิ่งใหญ่ ผิดสิ่งใดหรือที่ข้าเป็นตัวแทนหมู่บ้านเมฆาล่อง??"

"เจ้าสวะ!! อย่ามาแกล้งมิรู้มิชี้กับข้า รอบที่ผ่านมาอย่าได้ใจกับชัยชนะที่ได้จากหมู่บ้านเล็กๆพรรค์นั้น ข้าจะสั่งสอนให้เจ้ารู้ว่าแผ่นฟ้านั้นสูงเพียงใด!!"

"หืม? แผ่นฟ้าสูงเพียงใด? ข้ามิเห็นอยากรู้ แต่สิ่งที่ข้าอยากรู้คือ หากผู้ใดถูกสวะบดขยี้ ทุกคนจะเรียกมันว่าตัวอะไรกัน!!"

เล้งซานเปิดใช้วิชาตัวเบา วิญญาณมังกร และหายตัวไปจากสายตาผู้คนทันที!!

หมัดขวาที่อัดลมปราณม่วงขั้นที่ 9 พลังเต็มสิบส่วน กระแทกเข้าใส่ท้องน้อยของ ซูกวนเปียว อย่างจัง!! โดยที่มันยังมิได้โคจรปราณคุ้มกันใดๆได้ทันเสียด้วยซ้ำ!!

ตูม!!

"อ๊าก!!"

เสียงร้องของ ซูกวนเปียว ดังลั่นรอบเวทีประลอง พร้อมร่างที่ลอยขึ้นฟ้าสูงมิต่ำกว่า 5 เมตร แต่ทันทีที่ร่างกำลังจะโรยล่วงสู่พื้นเวที กลับมีมือที่เย็นยะเยือกราวกับมือมัจจุราช จับขว้าไว้ที่ลำคอของ ซูกวนเปียว อย่างแม่นยำ เล้งซานปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างเต็มเปี่ยม ร่างของซูกวนเปียว สั่นสะท้าน มิใช่เพราะอาการบาดเจ็บแต่อย่างใด แต่มันสั่นเพราะจิตคุมคามที่น่ากลัวถาโถมเข้าไปในจิตใจราวกับคลื่นสมุทร ม่านตาของซูกวนเปียวเบิกกว้าง กางเกงของมันเริ่มจะเปียกแฉะจากนั้นน้ำสีเหลือง ก็ไหลนองทั่วพื้นเวที!!

"โอ๊ว! นายน้อยแห่งพรรคป้อมอัคคีอันยิ่งใหญ่ ไฉนท่านปัจสาวะเรี่ยราดต่อหน้าชาวเมืองเช่นนี้เล่า?"

ผู้คนโดยรอบเวทีตกตะลึงกลับภาพที่ปรากฏบนเวทีประลอง พวกมันมิกล้ากระทั่งกลืนน้ำลายตัวเอง บริเวณผู้คนที่อยู่หน้าสุดของเวทีล้วนสัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันท่วมท้น แผ่นหลังของพวกมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ไหลมิต่างจากน้ำ

"ความจริงข้าเพียงคิดสั่งสอนเจ้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เจ้ากลับคิดสังหารข้า อย่าโทษว่าข้าเหี้ยมก็แล้วกัน!!"

เล้งซานมิได้กล่าวเสียงดัง มันพูดเบาๆเพื่อให้ได้ยินเพียง ซูกวนเปียวเท่านั้น

มือซ้ายที่ขว้าคอ ซูกวนเปียว ยกสูงขึ้นเล็กน้อย เล้งซานยกมือขวาขึ้นมาพร้อมโคจรพลัง

' 5 กระบวนตระกูลเล้ง กระบวนที่ 3 มังกรพิษ!!'

เล้งซานเคลื่อนมือขวา มาทาบลงไปที่ท้องของซูกวนเปียวเบาๆ

"อ๊าก!!" เสียงของซูกวนเปียวร้องอย่างโหยหวนอีกครั้ง ปลายนิ้วมือและเท้าต่างเหยียดเกร็ง ทั่วทั้งสรรพางค์กายสะทกสะท้านด้วยเคลื่อนพลังลมปราณสายหนึ่งที่แทรกซึมเข้าผ่านร่าง เสียงโหยหวยของซูกวนเปียวทำให้ผู้คนรอบเวที ถึงกับสั่นงันงก ปากฉีกเบิกกว้างตกตะลึงถึงขีดสุด

เล้งซานฉีกยิ้มอ่อนๆแต่แววตาของมันเปลี่ยนดังสัตว์ร้ายที่คร่าชีวิตเหยื่อไปเรียบร้อยแล้ว จากนั้นมันสะบัดแขนซ้ายเหวี่ยงร่างของ ซูกวนเปียว ลงไปด้านล่างเวที

เสวียนอู่จินฉาน ที่เป็นกรรมการชี้ขาดรีบทะยานร่างมาดูอาการของ ซูกวนเปียว ในทันที!!

หลังจากจับชีพจร เสวียนอู่จินฉาน ม่านตาเบิกกว้างกลมโตแทบถลนออกมา มันเหลือบหันไปมองเล้งซานในฉับพลัน!!

'ชีพจรและเส้นลมปราณ ถูกลมปราณอีกสายที่แหลมคมแทรกซึมเข้าไป ตัดขาดสะบั้นทั่วร่าง พิการโดยสมบูรณ์!! วิชานี้ร้ายกาจ และเหี้ยมโหดนัก เจ้าเด็กนี่มันเป็นคนจากสำนักใด ข้ามิเคยเห็นวิชาเช่นนี้เลยตลอดอายุข้า' 

"ซูกวนเปียว หมดสภาพมิอาจสู้ต่อได้ เล้งซานเป็นฝ่ายชนะ!!" เสวียนอู่จินฉานประกาศดังทั่วเวทีประลองด้วยตนเองแทนกรรมการบนเวที

ข้างเวทีประลองโดยรอบ เกิดเสียงดังกระหึ่มขึ้นพร้อมกัน!!

"จะ...จะ...เจ้านั่นมันเป็นใครกัน!! มันหยิบยื่นความพ่ายแพ้ให้นายน้อยพรรคป้อมอัคคี ในชั่วเวลามิถึง สิบลมหายใจ"

"มันขยี้ซูกวนเปียว โดยสมบูรณ์!!"

"จิตสังหาร มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!!"

เล้งซาน ยังคงเดินลงจากเวทีอย่างสง่างาม แต่ใบหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย

'ข้าทำนายน้อยพรรคป้อมอัคคีลงจากเตียงเองมิได้ตลอดชีวิต พวกมันย่อมมิปล่อยข้าไว้แน่หลังจบการประลอง เห็นทีข้าจำเป็นต้องชนะเลิศเพื่อให้ได้รับการคุ้มครองจากคนในเมืองเมฆความเสียแล้ว' 

.............................................