ตอนที่ 55 การคาดการณ์

จ้าวจวนซ่งกำลังคาดเดาสถานการณ์ไปต่าง ๆ นานา - - - ลู่เสี่ยวเซียวและเจียงเหยามาที่นี่นานแค่ไหนแล้วนะ? พวกเขาเห็นอะไรบ้าง? ก่อนหน้านี้เขาทำอะไรออกนอกหน้าเกินไปจนทำให้เกิดความเข้าใจผิดหรือเปล่า?

จากนั้นเขาก็เหลือบมองพร้อมกับการคาดคะเนรอยยิ้มอันไร้เดียงสาของลู่เสี่ยวเซียว สาวน้อยคนนี้ยังคงสแกนสายตาไปรอบ ๆ ร้านอาหารอย่างสงสัยใคร่รู้ ในขณะนั้นเจียงจวนซ่งคิดว่าลู่เสี่ยวเซียวคงจะไม่ทันได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติหรืออะไรที่แปลก ๆ หรอก

ส่วนเจียงเหยานั้น...

จ้าวจวนซ่งเหล่มองและครุ่นคิด แม้ว่าเจียงเหยาจะเป็นน้องสะใภ้ของลู่อี้ชิง พวกเขาอาจจะมีปฏิสัมพันธ์กันหลายครั้งอย่างต่อเนื่องก็จริง ทว่าเจียงเหยาเป็นคนนิ่ง ๆ เงียบ ๆ อยู่เสมอ เขาไม่สามารถเข้าใจอารมณ์และนิสัยของเธอได้เลย เขาไม่แน่ใจว่าเธอสังเกตเห็นอะไรหรือเปล่า

ในความคิดของเขา เจียงเหยาไม่ใช่คนที่จะเผชิญหน้าด้วยได้อย่างง่าย ๆ ไม่เหมือนกับลู่เสี่ยวเซียว เธอไม่ได้ไร้เดียงสาเหมือนลู่เสี่ยวเซียว อีกทั้งเจียงเหยายังเป็นนักเรียนดีเด่นในโรงเรียน เธอฉลาดเป็นพิเศษ แม้ว่าเธอกับลู่ชิงสีจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่มาก ทว่าพวกเขาก็แต่งงาน อยู่ในฐานะสามีและภรรยากันแล้ว ลู่ชิงสียังรักใคร่และปกป้องเธอมากกว่า โดยรวม ๆ เจียงเหยาเป็นผู้หญิงที่ฉลาดปราดเปรื่อง เธอยังซ่อนคมไว้ไม่เผยให้ใครรู้เสียด้วย

เมื่อเขาคิดถึงนี้ จ้าวจวนซ่งเริ่มเป็นกังวล เจียงเหยาเห็นอะไรบ้างไหมนะ? เธอจะนึกอะไรออกหรือเปล่า?

จ้าวจวนซ่งไม่สามารถหาคำตอบสำหรับคำถามได้จากท่าทางภายนอกของเจียงเหยาได้เลย เจียงเหยาในตอนนี้ทำตัวปกติ เธอทักทายและยิ้มให้เขาอย่างสุภาพ จากนั้นเธอก็ยืนอยู่เงียบ ๆ โดยที่สีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลย

ในตอนนี้เองที่จ้าวจวนซ่งรู้สึกว่า เจียงเหยาและลู่ชิงสีเหมือนกันมาก

“พี่เขย ฉันกับเจียงเหยานั่งได้รึยัง” ลู่เสี่ยวเซียวโพล่งออกมาอย่างกระวนกระวายใจ กลัวว่าเขาจะไม่ให้นั่งด้วย “เราหิวมากแล้วนะ! นะนะ”

จากคำพูดของหญิงสาว จ้าวจวนซ่งพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า

“ได้ ได้ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง อยากกินอะไรก็สั่งเลย ทานให้อร่อยล่ะ”

จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและเดินที่ไปแคชเชียร์หน้าทางเข้าของร้าน

เจียงเหยาไม่ได้ยินว่าจ้าวจวนซ่งพูดอะไรกับแคชเชียร์ เพราะภายในร้านเสียงดังมาก แต่เธอมองเห็นว่าเขาและแคชเชียร์กำลังมองมาทางโต๊ะของพวกเธอ เขาคงจะบอกว่าเขาจะจ่ายค่าอาหารให้

ดูเหมือนว่าจ้าวจวนซ่งคงรู้จักกับเจ้าของร้าน หรืออาจจะเป็นขาประจำของที่นี่ เพราะดูเหมือนพนักงานจะรู้จักเขาด้วย จ้าวจวนซ่งทำการชำระค่าอาหารก่อนที่พวกเธอจะสั่งอาหารเสียด้วยซ้ำ

หลังจากพนักงานทำความสะอาดโต๊ะของพวกเธอแล้ว ลู่เสี่ยวเซียวก็ขอให้เจียงเหยานั่งลง เธอพูดด้วยรอยยิ้มอย่างภาคภูมิใจว่า “ฉันตัดสินใจถูกใช่ไหมล่ะ ที่พามาร้านนี้ พี่เขาจ่ายค่าอาหารให้เราด้วยล่ะ! ใจดีที่สุดเลย! พวกเราโชคดีจริง ๆ!”

“ใช่ เธอพูดถูก”

เจียงเหยาตอบรับด้วยรอยยิ้มลึกลับ ทุกสิ่งทุกอย่างหวนคิดอยู่ภายในใจของเธอ --- จ้าวจวนซ่งรับประทานอาหารร่วมกับหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ อีกอย่างเขาวางมือลงบนท้องของหญิงสาวคนนั้นอย่างนุ่มนวล ถ้าเธอไม่ได้มาที่นี่และเห็นสิ่งนี้ด้วยตาของตัวเอง เธอก็แทบจะจำเหตุการณ์นี้ไม่ได้เลยในช่วงก่อนที่จะกลับมาเกิดใหม่

เจียงเหยาคิดว่าคนเดียวในโลกที่จะเชื่อเรื่องไร้สาระของจ้าวจวนซ่ง เห็นจะเป็นเด็กสาวโง่ ๆ ไร้เดียงสา เช่นลู่เสี่ยวเซียว

ที่ยังคงเชื่อว่าจ้าวจวนซ่งมารับประทานอาหารตามลำพัง ทั้งที่มีภรรยาอยู่แล้ว หรือจะเชื่อว่าสตรีมีครรภ์จะมาทานข้าวที่ร้านนี้เพียงลำพัง?