ตอนที่ 54 สิ่งที่เขากำลังซ่อนไว้

เจียงเหยายังคิดเกี่ยวกับการโทรกลับบ้านของลู่ชิงสี แต่หญิงสาวคนนี้ไม่ได้ให้โอกาสเธอแสดงความคิดเห็นอะไรของเธอเลย

เจียงเหยาส่ายหน้าไปมา ขณะที่ถูกลากไปโรงหนังอย่างช่วยไม่ได้ ลู่เสี่ยวเซียวเลือกหนังตลกที่ค่อนข้างเก่า เธอซื้อน้ำอัดลมและข้าวโพดคั่ว และดึงเจียงเหยาเดินเข้าไปในโรงหนัง

เมื่อเทียบกับลู่ชิงสีที่ไม่ค่อยยิ้มเลยตลอดการดูหนังทั้งเรื่อง ท่าทางตลกขบขันของลู่เสี่ยวเซียวเป็นเรื่องที่น่ายินดี มีฉากตลก ๆ ที่ทำให้พวกเขาทั้งคู่หัวเราะไปด้วยกัน จับมือกอดกัน ลู่เสี่ยวเซียวยกขาของเธอขึ้นบนเบาะที่นั่ง ทำให้ข้าวโพดคั่วหล่นลงเกลื่อนพื้น!

หลังจากออกจากโรงหนัง พวกเขาต่างหิวด้วยกันทั้งคู่ ลู่เสี่ยวเซียวแนะนำร้านอาหารตะวันตกที่เพิ่งเปิดใหม่ แต่เพราะเธอไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอน จึงทำให้ใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการค้นหามัน เมื่อมาถึงร้านจึงหิวโซเหมือนหมาป่า

“พี่สะใภ้ เพื่อนของฉันเขาบอกว่า สเต็กของร้านนี้อร่อยที่สุดในเมือง ฉันไม่คิดว่าจะขายดีขนาดนี้ ชักไม่แน่ใจแล้วสิว่ายังจะพอมีโต๊ะเหลือไหม” ลู่เสี่ยวเซียวมองเข้าไปในร้านอาหารผ่านหน้าต่างกระจกใบใหญ่สูงจากพื้นจรดเพดานและจ้องไปที่อาหารบนโต๊ะของโต๊ะลูกค้าคนอื่น และกระซิบว่า “พี่สะใภ้ ดูสิ อาหารดูน่าอร่อยจัง”

เจียงเหยาอดไม่ได้ที่จะตามสายตาของลู่เสี่ยวเซียวมองเข้าไปในร้านอาหาร เธอมองไม่เห็นอาหารบนโต๊ะได้อย่างชัดเจนอย่างไม่คาดคิด แต่กลับบังเอิญไปเจอคนรู้จักที่อยู่ข้างในร้านแทน

“พี่สะใภ้ ดูนั่นสิ! พี่เขยนี่น่า!” ลู่เสี่ยวเซียวก็เห็นเขาเช่นกัน เธอกระโดดออกไปข้างนอกรถอย่างตื่นเต้น แต่คนที่อยู่ข้างในร้านไม่ได้ยินเสียงและมองเห็นเธอ เธอจึงดึงเจียงเหยาเข้าไปในร้านอาหารโดยตรง

เจียงเหยาถูกลากเข้าไปในร้านอาหาร แล้ววิ่งไปหาที่โต๊ะของจ้าวจวนซ่ง

หญิงสาวยืนอยู่ข้างหลังลู่เสี่ยวเซียวและเฝ้าดูเขาหดตัวด้วยความตกใจและตื่นตระหนก เมื่อเขาเห็นพวกเธอ เขารีบขยับมือออกจากท้องของผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขา

“พี่เขย บังเอิญเสียจริง! เป็นยังไงบ้างคะ? รีบบอกเลย สเต็กของที่นี่เป็นยังไงบ้าง? พวกเราน่ะ ดูหนังจบก็รีบมาที่นี่เลย ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้ นี่ฉันยังกังวลอยู่เลยว่าจะมีที่นั่งเหลือไหม” ลู่เสี่ยวเซียวโพล่งออกไปอย่างต่อเนื่องเมื่อเธอเห็นจ้างจวนซ่งและดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางแปลกประหลาดของพวกเขา

“อา..ครับ” จ้าวจวนซ่งสังเกตปฏิกิริยาของลู่เสี่ยวเซียว และเจียงเหยาอย่างรอบคอบ พร้อมกับพูดออกไป “ได้ยินคนเขาลือกันมาหนาหูทีเดียว ฉันเลยมาลองชิมดูสักหน่อย ฉันมากับเพื่อนสองคนน่ะ มานั่งด้วยกันสิ”

อย่างที่เคยคิดไว้ เขามีบางอย่างปิดบังอยู่จริง ๆ นั่นแหละ

ลู่เสี่ยวเซียวสังเกตเห็นหญิงสาวตั้งครรภ์ที่นั่งถัดจากจ้าวจวนซ่ง หลังจากที่ชายหนุ่มได้พูดถึง ลู่เสี่ยวเซียวยิ้มกว้างและทักทายเธอ “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นน้องสะใภ้ของพี่เขา!”

นี่ดูเหมือนจะเป็นเพียงคำทักทายที่มีบางอย่างแอบแฝง หากมันออกมาจากปากของลู่เสี่ยวเซียวก็กลับกลายเป็นคำทักทายที่แสนจะอบอุ่นและสุภาพตามตัวอักษร

เจียงเหยามองเห็นการเปลี่ยนแปลงแวบหนึ่งจากหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์และการแสดงออกที่เด่นชัดของจ้าวจวนซ่ง

“จวงซ่ง ฉันต้องไปแล้วล่ะ ขอโทษด้วยนะ” หญิงมีครรภ์คนดังกล่าวพูดขึ้นแล้วรีบเดินออกจากร้านไป

จ้าวจวงซ่งอยากจะตามเธอไปด้วย แต่ก็นึกถึงปัญหาใหญ่ที่เขาจะต้องเร่งจัดการ นั่นคือหญิงสาวสองคนนี้ เขาค่อย ๆ ก้าวถอยหลังกลับมาที่เดิม