ตอนที่ 39 สวีเหว่ยเหว่ยเป็นกังฟู

หลังจากนั้นไม่นาน

เมื่อจ้าวเถี่ยจู้อาบน้ำเสร็จเธอก็ได้ปรากฏตัวต่อหน้าคนตระกูลเย่ทั้งสาม เธอได้เกิดใหม่อย่างสมบูรณ์ ไม่ใช่แค่สวยแล้วมีเสน่ห์เท่านั้น แต่ยังมีกลิ่นหอมลอยออกมาด้วย ซึ่งต่างกับคนยากจนเนื้อตัวสกปรกอย่างคนงานในตอนเช้า

ตอนนี้เป็นเวลาอาหารเย็น พ่อกับแม่ของเย่เทียนยังคงคีบผักใส่ชามของเธอในขณะที่ถามเรื่องครอบครัวของจ้าวเถี่ยจู้ เมื่อเห็นว่าจ้าวเถี่ยจู้กินเก่งแม่จึงชมเธอ “เถี่ยจู้กินเก่งจริงๆ! พอเห็นเธอกินแบบนี้ ฉันชักอยากกินอีกซะแล้วสิ”

จ้าวเถี่ยจู้พูดอย่างมีความสุข “คุณลุงคุณป้าชอบผู้หญิงกินจุเหรอคะ?”

“ใช่แล้ว ยิ่งกินเยอะยิ่งดี” แม่พยักหน้าอย่างหนักแน่น ส่วนพ่อก็เห็นด้วย “กินเก่งถือได้ว่ามีความสุข!”

จ้าวเถี่ยจู้หน้าแดง ตึกตึกตึก เธอตักข้าวชามที่สาม

“ผู้หญิงคนนี้เก่งจริงๆ ลูกต้องดูแลเธอให้ดีนะ” พ่อแอบสกิดเย่เทียนลับๆ เย่เทียนหัวเราะแล้วไม่พูดอะไร “ได้เลยครับ ได้เลย”

เมื่อเวลาผ่านไป...

ในที่สุดพ่อและแม่ก็เห็นสิ่งผิดปกติ

ท้องของผู้หญิงคนนี้เป็นเหมือนหลุมลึก เธอกินข้าวหม้อใหญ่และอาหารบนโต๊ะไปหมดแล้วแต่ยังไม่มีท่าทีจะหยุดกิน เธอกินผลไม้เพียงครู่เดียว แอปเปิ้ลเจ็ดแปดลูกก็ถูกกินไปแล้ว...

บนหน้าของแม่มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด เธอเปลี่ยนจากชื่นชมเป็นตกใจทันที แม่แอบกระซิบกับเย่เทียน “เธอตัวเล็กนิดเดียวแต่ทำไมกินได้เยอะแบบนี้ล่ะ ตอนบ่ายแม่พึ่งซื้อแอปเปิ้ลมาห้าลูก...แต่ตอนนี้มันหายไปหมดแล้ว”

พ่อฉวยโอกาสจ้าวเถี่ยโดยลุกขึ้นไปล้างมือ แล้วพูดด้วยท่าทางจริงจัง “ลูกชาย ลูกต้องทำงานให้หนักในอนาคตแล้วล่ะ...เธอคนนี้กินได้มากเกินไป คนธรรมดาคงจ่ายไม่ไหวแน่ พ่อไม่เคยเห็นคนที่กินได้มากขนาดนี้มาก่อนเลย”

สุดท้ายเย่เทียนก็อดหัวเราะไม่ได้ จึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อแม่ฟัง

แน่นอนว่ามันเป็นแค่ข้ออ้าง

จ้าวเถี่ยจู้เป็นเพื่อนของ'หัวหน้าใหญ่'ที่เกิดมาพร้อมกับกระเพาะที่ใหญ่โต หัวหน้าใหญ่ขอให้จ้าวเถี่ยจู้มาอาศัยอยู่กับพวกเรา ดังนั้นพวกเราจึงไม่ต้องกังวลเรื่องการกินดื่มของเธอ

หลังจากได้ยินแบบนั้น พ่อและแม่ต่างมองหน้ากันด้วยแววตาสับสน พวกเขาไม่รู้ว่าจะยินดีหรือผิดหวังกันแน่ หรืออาจเป็นทั้งสองอย่าง

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ คู่สามีภรรยาก็ออกไปเดินเล่นในชุมชน

เย่เทียนนอนหลับตาอยู่ในห้องนั่งเล่นโดยกำลังคิดหาวิธีใช้เงิน 11,000 ล้านนี้ยังไงดี ไม่ต้องพูดถึงจ้าวเถี่ยจู้ที่อยู่ข้างๆเขาเลย เพราะเธอกำลังแทะผลไม้อยู่

“คุณเย่ครับ”

อากวงรับสายและรีบเข้ามากระซิบ “มีผู้หญิงชื่อสวีเหว่ยเหว่ยอยู่หน้าประตูชุมชนและต้องการเข้าพบคุณ”

“สวีเหว่ยเหว่ย?”

เย่เทียนพูดอย่างมีความสุข “ไปพาเธอเข้ามา”

“ได้ครับ!”

ไม่กี่นาทีต่อมา อากวงก็เดินมาพร้อมกับสาวผมสั้น

เย่เทียนตะลึงไปชั่วขณะ ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แต่พอได้มองใกล้ๆเขาก็หัวเราะออกมา “เหว่ยเหว่ย!”

ตอนนี้สวีเหว่ยเหว่ยไม่ได้เป็นสาวอ้วนที่คอยดูถูกตัวเองอีกต่อไป เธอสูง 1.65 เมตร หนัก 55 กิโลกรัม รวมกับรูปร่างที่ดูบริสุทธิ์ของเธอ ทำให้เธอไม่ได้ด้อยไปกว่าสมาชิกเกิร์ลกรุ๊ปของเอ็มเพอร์เรอร์เอ็นเตอร์เทนเม้นท์เลยหรือเธออาจจะดีกว่านั้นด้วยซ้ำ

สวีเหว่ยเหว่ยโค้งคำนับและพูดด้วยความขอบคุณ “เย่เทียน วันนี้ฉันมาเพื่อขอบคุณนายเป็นพิเศษ ถ้าไม่ใช่เพราะยาลดน้ำหนักของนาย น้ำหนักของฉันคงไม่ลดได้เร็วขนาดนี้ มันทำให้ฉันผอมลงเยอะเลย ช่วงนั้นน้ำหนักฉันลดสิบกิโลทุกวันมันทำให้ฉันกลัวไปสองสามวันแหนะ”

เย่เทียนประหลาดใจเหมือนกัน

ของจากระบบสุดยอดจริงๆ!

ที่สะดุดตาที่สุดคือผิวหนังของสวีเหว่ยเหว่ย มันไม่เหมือนของผู้เชี่ยวชาญด้านการลดน้ำหนักบางคน เพราะหลังจากลดน้ำหนักด้วยความเร็วแล้วมันจะทำให้ผิวหนังมีรอยแตกและมีหนังย่น

สวีเหว่ยเหว่ยไม่ได้ปล่อยให้เขาสงสัย เธอยกเสื้อกีฬาขึ้นและเปิดหน้าท้องให้เย่เทียนดู ซึ่งมันแบนและเรียบเนียนมาก

“ยอดเลย!”

เย่เทียนยกนิ้วให้และพูดด้วยอย่างมีความสุข “ตอนนี้เธอดูเหมือนเดิมกับตอนที่เรียนอยู่แล้ว”

“นายพูดเกินจริงไปแล้ว” แก้มของสวีเหว่ยเหว่ยเริ่มแดง ในดวงตาของเธอมีแต่ความรู้สึกขอบคุณ “เย่เทียน ฉันไม่รู้ว่าจะตอบแทนนายยังไงดี”

“เป็นเพื่อนกันจะพูดถึงเรื่องนั้นทำไมล่ะ!” เย่เทียนโบกมือและบอกให้เธออย่าได้ใส่ใจ

เมื่อเพื่อนร่วมชั้นเก่ามาเจอกัน ย่อมมีเรื่องคุยที่ไม่สิ้นสุด

พูดคุยเรื่องการทำงาน

“ก็นะ ไม่ง่ายเลยที่จะหางานทำช่วงนี้ ฉันส่งเรซูเม่ไปที่บริษัทรักษาความปลอดภัยแล้ว หวังว่าพวกเขาจะเห็นนะ”

“บริษัทรักษาความปลอดภัย?”

เย่เทียนถามด้วยความสงสัย “นั่นใช่หน่วยงานที่ฝึกบอดี้การ์ดหรือเปล่า?”

สวีเหว่ยเหว่ย “ใช่ ฉันอยากเป็นบอดี้การ์ด”

“ว่าไงนะ เธอจะเป็นบอดี้การ์ด?” ตาของเย่เทียนเบิกกว้าง เขาไม่ได้ดูถูกสวีเหว่ยเหว่ย แต่ปกติแล้วสาวสวยน่ารักมักจะไม่ปลอดภัยอยู่เสมอ อย่างนี้เธอจะไปเป็นบอดี้การ์ดได้ยังไง?

“ฉันมาจากตระกูลศิลปะการต่อสู้  ฉันไม่ได้ฝึกแค่ศิลปะการต่อสู้แต่ยังเป็นนักเรียนจากโรงเรียนกีฬาและยังเรียนหลักสูตรบอดี้การ์ดมืออาชีพมาแล้วด้วย แบบนี้จะไม่ให้ฉันเป็นบอดี้การ์ดได้ยังไง! นายประเมินฉันต่ำไปแล้วเย่เทียน!” ตาของสวีเหว่ยเหว่ยโค้งเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวซึ่งทำให้เธอดูน่ารักมาก

เมื่อเห็นว่าเย่เทียนไม่เชื่อ สวีเหว่ยเหว่ยจึงตัดสินใจยื่นมือลงไปที่พื้นแล้วตีลังกาหลายสิบรอบ วิลล่าหลังใหญ่นี้มีพื้นที่เพียงพอให้เธอได้ตีลังกาไปมา...

Ye: ┌ (.Д.) ┐

จ้าวเถี่ยจู้ (p-≧ w ≦ q)

“เธอ...เธอมาจากตระกูลศิลปะการต่อสู้ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเธอพูดเรื่องนี้เลยล่ะ?” ต้องใช้เวลาสักพักเย่เทียนจึงหายตะลึง

สวีเหว่ยเหว่ยกลับไปนั่งอยู่ข้างเย่เทียนตามเดิม ใบหน้าของเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลงและหัวใจของเธอเต้นอย่างสงบ “ตอนที่เรียนอยู่ ตระกูลสวีของพวกเราถูกศัตรูที่แข็งแกร่งล้อมรอบ เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะพวกเราจึงทำได้แค่ซ่อนตัวและไม่เปิดเผยให้คนภายนอกรู้”

“แล้วตอนนี้ล่ะ ...” เย่เทียนกลืนน้ำลาย

สวีเหว่ยเหว่ย “คนพวกนั้นตายแล้วและฉันก็ไปร่วมงานศพด้วย เขาเป็นชายชราผู้น่าสงสาร ไม่มีลูก ไม่มีญาติ และใช้เวลาทั้งชีวิตไปกับการฝึกฝน…”

“แค่กแค่กแค่ก...น่าสงสารจริงๆ”

เย่เทียนทั้งไอทั้งสำลัก จนในที่สุดเขาก็สงบลงได้ “เหว่ยเหว่ย เธอมาเป็นบอดี้การ์ดให้ฉันดีกว่า ส่วนเรื่องเงินเดือน ฉันจะให้เธอเท่านี้ก่อน”

สวีเหว่ยเหว่ยส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “500,000? ไม่ นั่นเยอะเกินไป!”

“ฉันให้ 5 ล้านต่างหาก” เย่เทียนพูดใหม่

สวีเหว่ยเหว่ยหัวหมุน

5...5ล้าน?

ฉันมาขอบคุณผู้มีพระคุณแต่แล้วก็บังเอิญถูกลอตเตอรี?

สวีเหว่ยเหว่ยยังช็อกอยู่ เย่เทียนพูดต่อ “นี่เป็นแค่เงินเดือนพื้นฐาน เมื่อเร็วๆนี้ฉันพึ่งสร้างเกิร์ลกรุ๊ปขึ้นมา ตอนนี้มีสมาชิกสองคนแล้ว เนื่องจากเธอกับจ้าวเถี่ยจู้มีความสามารถพิเศษจึงสามารถเข้าร่วมได้เช่นกัน แม้ว่าไอดอลจะเป็นงานเสริมแต่เงินที่หาได้ย่อมเป็นของพวกเธอ”

สวีเหว่ยเหว่ย “เกิร์ลกรุ๊ป...มันคืออะไร?”

จ้าวเถี่ยจู้ “เกิร์ลกรุ๊ป? มันมีไว้ทำอะไร?

“ปัง!” เย่เทียนตบโต๊ะ “ให้ฉันพาพวกเธอไปหาคนรับผิดชอบโครงการนี้ดีกว่า”

ในขณะเดียวกัน ที่ประตูอ่าวจักรพรรดิ

หน้าของเซียวหรงดูมืดมน

เย่เทียนอาศัยอยู่ในอ่าวอิมพีเรียล!

เขาทยานขึ้นฟ้าไปแล้วจริงๆ!

เซียวหรงไม่ได้สังเกตตัวเอง ตอนนี้เธอไม่กล้าเรียกเย่เทียนว่าขยะหน้าขาวไร้ประโยชน์อีกต่อไปแล้ว

“สวัสดีครับคุณผู้หญิง วิลล่าของเราเป็นแบบปิด คนนอกไม่สามารถเข้าไปได้หากไม่มีใบรับรองจากเจ้าของวิลล่า”

รปภ.หยุดเสี่ยวหรงที่สติกำลังหลุดลอยเอาไว้

หวงอิงที่อยู่ด้านข้างรีบพูดขึ้น “ฉันจะโทรหาคุณเย่”