HO บทที่ 175 มาซื้อของกันเถอะ PART 1

รีแอนน่อนพาพวกเขาออกจากห้องทำงาน โดยนำกลุ่มทั้งเก้ากลับลงบันไดไปยังห้องที่พวกเขาเข้ามาครั้งแรกเมื่อเข้ามาในอาคาร เธอมองเห็นความสับสนในสายตาของทุกคน เมื่อพวกเขาพากันเข้าไปในห้องที่หรูหราแต่ว่างเปล่าเหมือนเมื่อก่อน โดยมีผู้หญิงคนเดียวยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์

รีแอนน่อนไม่สนใจคำถามที่เธอได้รับ เธอดีดนิ้วปล่อยเวทมนตร์ของเธอใส่เข้าไปภายในร้าน จากห้องที่เคยว่างเปล่านั้นเต็มไปด้วยสิ่งของต่าง ๆ มากมาย เมื่อเห็นหน้าตาที่ตื่นตะลึงของคนนอกและแฟรี่ตนอื่น ๆ เมื่อเธอทำอย่างนั้นทำให้เธอขบขันอย่างมาก

เมื่อหันไปมองพวกเขาที่กำลังถูกสิ่งของภายในดึงความสนใจไป ก่อนที่จะประกาศอย่างภาคภูมิใจว่า "ฉันขอต้อนรับทุกท่านอย่างเป็นทางการสู่ร้านทามาชูของฉัน โปรดเดินชมรอบ ๆ และหากคุณพบสิ่งที่คุณต้องการ กรุณานำขึ้นไปที่เคาน์เตอร์เพื่อซื้อ หวังว่าคุณจะพบของที่ถูกใจ"

เมื่อพูดจบ รีแอนน่อนก็เดินไปข้างหลังเคาน์เตอร์และยืนข้างอัลวาเรีย เธอจะปล่อยให้ลูกค้าของเธอใช้เวลาในขณะที่พวกเขากำลังดูสินค้าของเธอ 'ใครจะไปรู้ บางทีพวกเขาอาจจะเจอของที่น่าสนใจชิ้นหนึ่งของฉันก็ได้' เธอคิดก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อน

ซินหยาตกตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันที่เกิดขึ้นในห้องเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ตอนแรกมันว่างเปล่าอย่างสิ้นเชิงแต่ตอนนี้ดูเหมือนคลังสินค้าที่ล้นเกินทะลัก เขาแปลกใจจริง ๆ ที่มีที่ว่างยืนในร้านแห่งนี้

“โอ้ มีอะไรมากมายเหลือเกิน เราควรจะเริ่มจากตรงไหนดี?” เว่ยถามโดยยังคงใช้ช่องแชทด้วยเสียงของปาร์ตี้

วอนเดอร์ริ่งซาวด์ยักไหล่ให้เธอ เขาไม่สามารถตอบคำถามนั้นได้ สิ่งของมากมายในห้องนี้สำหรับเขาอย่างล้นหลาม เมื่อสิ่งของดึงดูดความสนใจของเขา เขาก็จะเห็นสิ่งอื่นที่ดูน่าสนใจยิ่งกว่าชิ้นก่อน ๆ

ในทางกลับกัน ในขณะที่คนอื่นๆ ถูกดึงดูดด้วยสิ่งของมากมายรอบตัวพวกเขา เมลติ้งสโนว์เริ่มที่จะสำรวจเข้าไปในกองสิ่งของที่กองอยู่ที่มุมซ้ายสุด เขารู้ว่าพวกเขาจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ทั้งวันในร้านนี้ ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะตีเหล็กในขณะที่ร้อน

“พวกพี่มัวยืนทำอะไรอยู่!” เมลติ้งสโนว์ตะโกนในขณะที่เขาหยิบวัตถุที่มีรูปร่างเป็นลูกกลมศึกษามันอยู่พักหนึ่งก่อนจะวางกลับลง “รีบไปดูของได้แล้ว พวกเราไม่มีเวลาทั้งวันนะ”

เมื่อรู้ว่าเด็กหนุ่มพูดถูก ซินหยาก็เลิกสงสัยและเริ่มมองดูกองสิ่งของที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด "ที่เมลติ้งสโนว์พูดมานั้นถูกต้อง เราไม่มีเวลามากขนาดนั้น เรามาเริ่มมองหาของที่ต้องการกันเถอะ"

"เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราสามารถซื้อของที่เราเลือกได้" เว่ยถาม ยังคงลังเลเล็กน้อยว่าเธอควรเริ่มมองหาที่ไหนก่อน

“คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้น” ซินหยาบอกกับเธอขณะดูหนังสือที่ดูโบราณ "ทันทีที่คุณหยิบสิ่งของ ราคาจะปรากฏขึ้นตรงหน้าคุณ"

วอนเดอร์ริ่งซาวด์ซึ่งถูกดึงดูดไปยังซอบันฮู[1]สีดำที่เปล่งประกายเขาพบว่าคำพูดของซินหยาเป็นความจริง ทันทีที่เขาสัมผัสเครื่องดนตรี ราคา และคำอธิบายของสิ่งที่แสดง

เมื่อเขาเริ่มอ่านคำอธิบายของซอบันฮู ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าการได้ซื้ออะไรบางอย่างจากร้านนี้ถือเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่

เนียร์เทียร์: มันเป็นซอที่ถูกแกะสลักจากต้นไม้ซึ่งถูกรดน้ำด้วยน้ำตาของราชินีผู้โศกเศร้าที่สูญเสียลูกสาวของเธอ ผู้ใดที่ฟังเพลงนี้ย่อมตกอยู่ในความเศร้าโศกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จนกว่าพวกเขาจะร้องขอความตาย โชคดีที่ไม่มีผลกระทบต่อนักดนตรีและพันธมิตรของเขาหรือเธอ

*เครื่องดนตรีนี้ไม่สามารถใช้กับทักษะได้ ราคา : 500 เหรียญทอง*

 

วอนเดอร์ริ่งซาวด์ทำได้เพียงสั่นศีรษะด้วยความผิดหวังเมื่อเขาเห็นราคาของมัน เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะมีเหรียญติดตัวมากกว่านี้ ถ้าเขาสามารถซื้อได้ เขาก็จะช่วยได้มากในการต่อสู้ทุกประเภท

ในขณะที่ วอนเดอร์ริ่งซาวด์เริ่มมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง เมลติ้งสโนว์พบของที่ไม่คาดคิด มันเป็นกองที่เป็นไปด้วยไข่ ตัวเขาเป็นผู้ฝึกสัตว์ เขารู้ว่าเขาต้องซื้อมันสักใบ

ดวงตาของเขาเป็นประกายเมื่อนึกถึงการมีคู่หูที่มาจากอาณาจักรแฟรี่ เขามั่นใจว่ามันจะมีความพิเศษอย่างเหลือเชื่อและเป็นสิ่งที่ผู้เล่นคนอื่นไม่เคยเห็นมาก่อน เขาหัวเราะคิกคักเหมือนคนบ้าและเริ่มตรวจสอบไข่แต่ละใบ

เมื่อเห็นว่าคนอื่น ๆ หมกมุ่นอยู่กับการหาซื้อของบางอย่าง เว่ยก็เริ่มเดินไปรอบ ๆ ร้านเพื่อพยายามหาสิ่งที่จะดึงดูดสายตาของเธอ เธอไม่รู้ว่าเธอเดินไปมานานแค่ไหนจนกระทั่งมีกองโลหะแวววาวดึงดูดความสนใจของเธอ

ด้วยความสงสัยว่ามันคืออะไร เธอจึงเดินไปที่มัน หลังจากดูอยู่ครู่หนึ่งเธอก็สามารถหยิบมันขึ้นมาและพบว่ามันเป็นเข็มทิศ

อย่างที่ซินหยาบอก ทันทีที่เธอแตะมัน ราคาและคำอธิบายก็ปรากฏขึ้นมา และหลังจากอ่านแล้ว เว่ยก็รู้ว่าเธอต้องมีมัน สิ่งที่น่าเศร้าเพียงอย่างเดียวคือ หลังจากที่เธอซื้อมัน เหรียญทองที่มีจะหมดไป เธอตรวจสอบรายละเอียดของเข็มทิศอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะวางลงและหยิบอันถัดไปขึ้นมา

เข็มทิศแห่งเออร์กอน: เจ้าชายเออร์กอนแห่งเอลเดอร์วูด ตั้งแต่วันที่เจ้าชายเกิดมาเขาก็มีอาการหลงทิศอย่างร้ายแรง เขามักจะหลงทางเวลาไปห้องน้ำ พระราชาทรงสงสารเด็กที่น่าสงสาร เขาจึงสร้างเข็มทิศวิเศษขึ้นมา อย่างไรก็ตาม มันไม่เคยได้ผล ว่ากันว่ามันจะใช้ได้เฉพาะในสถานที่พิเศษเท่านั้น

*เมื่อใช้ในดันเจี้ยนสมบัติ มันจะนำคุณไปสู่เส้นทางที่ถูกต้องเสมอ เมื่ออัพเกรดจะสามารถมองเห็นทางลับและกับดักได้ ราคา : 86 เหรียญทอง 25 เหรียญเงิน

 

“ฉันเจอของที่จะซื้อแล้ว” เว่ยบอกทุกคนอย่างตื่นเต้น

"ผมด้วย!" เมลติ้งสโนว์กล่าวพร้อมกับถือไข่สีน้ำเงินและสีเหลืองไว้ในอ้อมแขนอย่างระมัดระวังราวกับว่าเขากลัวที่จะทำมันตก "ผมแทบรอไม่ไหวที่จะแสดงให้พวกพี่เห็น!"

ขณะที่ซินหยากำลังเดินผ่านสินค้าภายในร้าน ซินหยากล่าวว่า "ถ้าเธอเจอของที่ต้องการ เธอสามารถไปที่เคาน์เตอร์และซื้อมันได้เลย ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องการอะไร ฉันขอดูรอบ ๆ ก่อน"

“ไม่เป็นไร ผมจะรอจนกว่าพี่จะได้ของที่ต้องการ” เมลติ้งสโนว์พูดขณะเดินไปที่ซินหยาอยู่

ส่วนเว่ยเดินไปหาวอนเดอร์ริ่งซาวด์ซึ่งกำลังมองดูสินค้าอยู่ใกล้ ๆ เธอ “ใช่ อย่างที่เจ้าหนูหิมะพูด เราจะรอพวกคุณสองคน”

 

[1]  ซอบันฮู (Bamhu) เครื่องดนตรีของจีนที่มีรูปร่างคล้ายซอ มักจะนิยมเล่นในทางภาคเหนือองจีน