ตอนที่ 50 บัญชีธนาคาร

เจียงเหยามองไปที่เขา เธอนิ่งเงียบด้วยความประหลาดใจ เขาจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้น

“นี่บัญชีเงินเดือนของผม คุณคิดว่าอะไรล่ะ? ผมจะเก็บไว้ในลิ้นชักนะ ตอนไปเรียนมหาวิทยาลัยก็อย่าลืมพกติดตัวไปด้วยล่ะ”

“อ้อ...” เจียงเหยาพยักหน้าอย่างสับสน ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ฉุกคิดอะไรขึ้นได้

“ถ้าฉันเอาไป แล้วคุณล่ะ”

“ผมเหรอ?” ลู่ชิงสีคิดและตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า

“ผมมีรายได้อื่น นอกระบบน่ะ”

เจียงเหยากลอกตาและหายใจอย่างกระวนกระวายใจ เธอนอนอยู่บนเตียง หันหลังไปอีกด้านออกจากลู่ชิงสี เธอตัดสินใจจะไม่สนใจเขา ปีศาจร้าย! เขากล้าย้อนคำพูดเรื่องรายได้นอกระบบนั่นกับเธอได้ยังไง!

เธอจะไม่สนใจเขาอีกต่อไปแล้ว ไหน ๆ เขาก็ให้เงินเดือนของเขากับเธอแล้ว เขาจะอดตายยังไงก็ไม่สนใจ หึ!!!

ลู่ชิงสียิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และปิดไฟ

ตั้งแต่ประสบการณ์การใกล้ชิดของพวกเขาเมื่อคืน ทำให้ลู่ชิงกล้าที่เข้าใกล้เธอ

เขายกผ้าห่มขึ้นแล้วเลื่อนตัวเข้าไป เขาขยับตัวเข้าไปใกล้ จนตัวติดกับเธอและกอดเอวของเธอไว้

ลู่ชิงสีเห็นด้วยกับคำพูดของแม่ของเขา เจียงเหยามีใบหน้าที่สวย รูปร่างก็ดี เธอสูง 165 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 40-41 กิโลกรัม ขณะที่เขาโอบแขนรอบเอวเล็ก ๆ ของเธอ ใจเขายังกังวลว่าจะเผลอทำให้เอวของเธอหัก เหนือเอวของเธอมีความนุ่มและอวบอิ่ม

เธอเป็นของขวัญจากพระเจ้า เป็นสมบัติล้ำค่าที่พระเจ้าสร้างมา

ลู่ชิงสีเชื่อเสมอมาว่าตัวเขามีรสนิยมในการเลือกผู้หญิงได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็น เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งท่ามกลางผู้หญิงจำนวนมาก ทว่าเธอสวยสะดุดตาและน่าหลงใหลมาก

“เจียงเหยา วันชาติมาที่เมืองจินจะได้ไหม” ลู่ชิงสีกระซิบถามข้างหูของเธอ

“ผมจะพาคุณไปเที่ยวรอบ ๆ จินโด”

เจียงเหยายิ้มให้กับความพยายามของเขา เธอรู้ว่าเขาพยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอไปเยี่ยมเขาในวันชาติ

ตั้งแต่ที่เขาถามเธอเมื่อทานอาหารมื้อกลางวัน เขาก็ไม่มีโอกาสเกลี้ยกล่อมเธออีกเลย

“ไม่ล่ะ ฉันจะกลับบ้าน” เจียงเหยาปฏิเสธ

ลู่ชิงสีกัดปลายหูของเธออย่างกัวล ขณะที่เขาตระหนักว่าร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย เขาดึงเธอให้นอนหงานและกอดเธอไว้ใต้ร่างของเขา

“แน่ใจเหรอ?” ลู่ชิงสีถามอีกครั้งด้วยความกระวนกระวายใจ

เจียงเหยาสัมผัสหูที่เพิ่งถูกกัดและส่ายหน้า เธอสะกิดหน้าอกที่กดทับร่างกายของเธอเบา ๆ ก่อนที่เธอจะร้องเตือนเขาให้ผลักตัวลงไปจากตัวเธอ ริมฝีปากของเธอก็ถูกจุมพิตเสียแล้ว

เธอเลือกสวมชุดนอนในคืนนี้ ให้ง่ายสำหรับลู่ชิงสีอย่างไม่ต้องสงสัย เขาถอดชุดนอนออกจากตัวเธอในชั่วพริบตาแล้วโยนไว้ข้างเตียง

คราวนี้ ลู่ชิงสีตั้งใจจะทรมานเธอด้วยกำลังทั้งหมดที่เขามี เป็นเพราะเขารู้สึกหดหู่ใจกับความดื้นรั้นของเธอที่ไม่ยอมไปเยี่ยมเขาในวันชาติ ก็ถ้าจะให้ต่อว่าเธอด้วยคำพูดเขาก็ทำไม่ลงนี่ งั้นก็ระบายความไม่พอใจทั้งหมดผ่านความสนิทสนมของพวกเขาก็แล้วกัน

หญิงสาวเกือบจะขยับตัวไม่ได้จากความปรารถนาที่ไม่สิ้นสุดของเขา เธอท้วงด้วยเสียงกระซิบแผ่วเบา ลู่ชิงสีไม่ได้ตั้งใจที่จะหยุดตามคำบอกของเธอเลย

เจียงเหยา ผมให้โอกาสคุณคิดอีกรอบ คุณแน่ใจนะว่าจะไม่มาเยี่ยมผมในวันชาติ...“ลู่ชิงสีกดริมฝีปากไปบนตัวเธอ เขาพูดขึ้นมาอีกครั้ง”เที่ยวบินของผมออกตอน 9 โมงเช้า ผมจะออกจากบ้านตอนเจ็ดโมงครึ่ง ผมใช้เวลาอาบน้ำ ทานข้าวประมาณครึ่งชั่วโมง เชื่อไหม ว่าผมสามารถเทความรักของผมตั้งแต่ตอนนี้จนถึงเจ็ดโมงเช้า”

“คุณ...” เจียงเหยาหอบ เธอสะกิดชายที่ขู่เธอและพยายามผลักเขาออกจากร่างกายของเธอ แต่ยิ่งดื้นก็ทำให้รู้สึกเจ็บปวดจนเธอร้องครางออกมา

“ถ้าคุณรับปากผม ว่าจะมาเยี่ยมผมในวันชาติ ผมจะปล่อยให้คุณพัก” ลู่ชิงสีจับมือเล็ก ๆ ที่กำลังทุบหน้าอกของเขาไว้ในฝ่ามือ

“อย่าคิดโกหกกับคำสัญญากับผมนะ พูดแล้วต้องไม่คืนคำ แม้ว่าคุณอยากจะหนี ผมก็จะพาคุณไป”