977-978
5/10
Ep.977
กึ้ดดดดด
ฮั่วฮวนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน กล่าวเสียงเย็น “ซูเฉิน! จริงอยู่ว่าบนแผ่นดินใหญ่ไม่มีใครสู้เจ้าได้ แต่ในมิติภายนอก มันไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าจะอาละวาดได้ตามใจชอบ!”
แม้ซูเฉินจะมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ถึงอย่างไรก็อยู่แค่ระดับเทวะขั้น 2 เท่านั้น หากฮั่วฮวนรีดเร้นพลังทั้งหมดที่มี เขามั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าจะเอาชนะซูเฉินได้
“ก็แล้วถ้าฉันอยากอาละวาด แกจะทำอะไรฉันได้?” ซูเฉินยิ้มดูแคลน
ฮั่วฮวนคิดว่าแค่ตัวเองมีสองอาชีพระดับเทวะขั้น 4 แล้วจะทำเป็นอวดเก่งต่อหน้าเขาได้งั้นหรอ? ช่างน่าขันสิ้นดี!
“ในเมื่อเจ้ารนหาที่ตาย เช่นนั้นข้ายินดีเติมเต็มความปรารถนา!”
ใบหน้าของฮั่วฮวนเย็นเยียบ ในพริบตา ดาบสงครามที่ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงปรากฏขึ้นในมือเขา ชี้ปลายดาบจี้มายังทิศทางของซูเฉิน
“นั่นสุดยอดสิ่งประดิษฐ์เทวะ! ดาบเพลิงศักดิ์สิทธิ์!”
“เจ้าเมืองมู่กวงเอาจริงแล้ว พวกเราถอยกันเร็ว!”
วินาทีที่ดาบเพลิงถูกชักอออกมา ชาวต่างเผ่ารอบด้านต่างหวาดผวา พากันถอยห่างออกไป พริบตาเดียว ห่างออกไปเป็นกิโล
ซูเฉินกวาดสายตาสำรวจดาบเพลิงศักดิ์สิทธิ์ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาสัมผัสได้ ว่าดาบเพลิงศักดิ์สิทธิ์กำลังปลดปล่อยเวทมนต์ธาตุไฟออกมา
การที่สามารถหลอมรวมพลังเวทย์เข้ากับใบดาบได้ ความสามารถนี้ มันเหมือนกับ [ดาบเสริมมนตรา] เลย
เนื่องจากศึกนี้ศัตรูใช้ดาบ เช่นนั้นซูเฉินก็ขอใช้ดาบเช่นกัน [ดาบเสริมมนตรา] ถูกหยิบขึ้นมา
“นี่เจ้าคิดประลองวิชาดาบกับข้า?”
ฮั่วฮวนชะงักงันไปครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวเย้ยหยันว่า “แล้วเจ้าจะเสียใจที่ทำตัวบ้าบิ่นเช่นนี้!”
สิ้นเสียง ฮั่วฮวนชูดาบเพลิงขึ้นเหนือหัวด้วยสองมือ เล็งไปยังทิศทางของซูเฉิน และสับลงไปในคราเดียว
วินาทีถัดไป เห็นแค่เพียงมังกรเพลิงตัวใหญ่ เปิดปากอ้า พุ่งเข้าหาซูเฉิน
ทุกแห่งหนที่มันเคลื่อนผ่าน อุณหภูมิพุ่งสูงแผดเผาร้อนระอุ ราวกับว่าจะเผาไหม้อากาศทั้งหมดทั้งมวล
“ซูเฉิน จงตายซะ!”
ฮั่วฮวนปลดปล่อยกระบวนท่าสังหาร มุมปากเขาผุดรอยยิ้มเย็นชา คล้ายกับว่าซูเฉินคือคนที่ตายไปแล้ว
“ช่างเป็นเวทย์ธาตุไฟที่ทรงพลัง!”
ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ ชาวต่างเผ่าที่ถอยห่างออกมาต่างร้องอุทาน ทั้งหมดเบิกตากว้าง จับจ้องซูเฉินไม่วางตา
พวกเขาอยากจะรู้ ว่าซูเฉินจะทำลายกระบวนท่าอันน่าสะพรึงนี้ได้อย่างไร
ซูเฉินยังคงสงบ สีหน้าท่าทีไม่ตื่นตระหนกใดๆ ขณะที่มังกรไฟกำลังใกล้เข้ามา [ดาบเสริมมนตรา] ฟาดฟันออกไปอย่างรวดเร็ว
วินาทีต่อมา กระแสพลังงานสีฟ้ากระเพื่อมไหว ระเบิดคลื่นความผันผวนออกมา ปะทะเข้ากับมังกรไฟอย่างรุนแรง
ทั้งสองฝ่ายนิ่งงันไม่มีใครยอมใครอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ร่างใหญ่โตของมังกรไฟจะถูกกระแสสีฟ้าฉีกกระชากออกเป็นชิ้นๆ ท่วมทับต่อไปยังฮั่วฮวน
“เป็นไปได้อย่างไร?”
ฮั่วฮวนอุทานเสียงหลง เขาไม่คาดฝันเลย ว่ากระบวนท่าสังหารที่ทรงพลังที่สุดของตน เหตุใดจึงถูกซูเฉินทำลายได้อย่างง่ายเช่นนี้? ทั้งยังเหลือพลังงานมากพอที่จะซัดมาถึงเขาอีก
อย่าบอกนะว่าจะเป็นเช่นข่าวลือ ซูเฉินแข็งแกร่งมากซะจนไม่มีใครสามารถต่อกรได้?
ฮั่วฮวนไม่มีเวลาให้คิดเลยเถิดอีก
มองไปยังกระแสสีฟ้าที่กำลังถล่มทับ เขาหยิบโล่ออกมา ตั้งมันวางขวางหน้าไว้
ครืนนนนนนนนน!
กระแสสีฟ้าปะทะเข้ากับโล่ บังเกิดเสียงดังกึกก้อง
ตกอยู่ภายใต้แรงกระแทกมหาศาล ฮั่วฮวนจำต้องชักฝีเท้าถอยไปหลายก้าวเพื่อรักษาร่างให้มั่นคง
แม้จะไม่ได้รับอันตราย แต่ใบหน้าของเขากลับปั้นยากอย่างถึงที่สุด
ทั้งๆที่ใช้ไพ่ตายออกไป แต่ไม่เพียงไม่สามารถทำอะไรซูเฉินได้ ยังถูกบังคับให้ถอยร่นมาหลายก้าว นับเป็นความอัปยศยิ่ง!
“ซูเฉินคู่ควรแล้วกับสมญาเทพสังหาร ความแข็งแกร่งของเขาเป็นของจริง!”
ในเวลาเดียวกัน เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ ทั้งหมดล้วนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ว่าฮั่วฮวนได้ใช้กำลังทั้งหมดที่มี แต่กลับถูกซูเฉินสลายการโจมตีได้อย่างสบายๆ
นี่แสดงให้เห็นว่า กำลังรบของซูเฉิน อยู่เหนือกว่าฮั่วฮวนอย่างไม่ต้องสงสัย
6/10
Ep.978
“ทำไมเขาถึงได้แข็งแกร่งนัก?”
เมื่อเห็นว่าแม้แต่ฮั่วฮวนก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูเฉิน ใบหน้าของฮั่วฉินซีดเผือด ในหัวใจอดไม่ได้ที่จะกระสับกระส่าย
ซูเฉินประกาศว่าจะฆ่าเขา หากฮั่วฮวนไม่อาจหยุดยั้ง ไม่ใช่ว่าเขาต้องตายจริงๆหรอกหรือ?
ฮั่วฮวนได้สติกลับมา จับจ้องซูเฉินอย่างเหม่อลอย เอ่ยน้ำเสียงอู้อี้ “เจ้าเลื่อนขั้นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทวะขั้น 3 แล้ว!”
ก่อนหน้านี้ ฮั่วฉินยืนยันนัก ยืนยันหนากับเขา ว่าฐานฝึกตนของซูเฉินอยู่แค่เทวะขั้น 2 เท่านั้น
หากรู้อย่างนี้แต่แรก เขาคงไม่กล้าลงมือกับซูเฉิน ไม่ไปยั่วโมโหอย่างโง่เขลาเช่นนี้
แต่ตอนนี้คิดกลับใจมันก็สายเกินไปแล้ว
“ท่านเจ้าเมือง ก่อนหน้านี้เขาอยู่แค่เทวะขั้น 2 เท่านั้นจริงๆ!” ฮั่วฉินกล่าวด้วยสีหน้าขมขื่น
“หุบปาก!” ฮั่วฮวนตวาดเสียงเย็น แทบอดใจไม่ไหวอยากเดินไปตบฮั่วฉินให้ตายคามือ
เขาพยายามระงับความโกรธไว้ในใจ หันไปพูกับซูเฉินว่า “ซูเฉิน เจ้าแข็งแกร่งสมคำร่ำลือจริงๆ แต่คิดเอาชนะข้า มันไม่ง่ายขนาดนั้น … ทำไมพวกเราไม่เลิกรากันแต่เพียงเท่านี้เล่า?”
เนื่องจากเขาไม่สามารถเอาชนะซูเฉินได้ หากยังสู้ต่อไปก็รังแต่เกิดปัญหา ดังนั้นต้องการสมานฉันท์กับซูเฉิน
อย่างไรก็ตาม ในฐานะยอดฝีมือที่มีชื่อเสียง จะมากน้อยต้องคำนึงถึงหน้าตา แม้เขาจะยอมรับความพ่ายแพ้ แต่คำพูดที่เปล่งยังคงเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
ซูเฉินกวาดสายตามองฮั่วฮวนราวกับกำลังมองคนโง่ เอ่ยอย่างเฉยเมยว่า “ถ้าแกอยากหยุดก็ตามใจ แต่ต้องรับปากฉันข้อหนึ่ง”
“เจ้าว่ามา”
หัวใจของฮั่วฮวนเริ่มเต้นรัว ตราบใดที่เงื่อนไขของซูเฉินไม่มากเกินไป เขาไม่ลังเลเลยที่จะตอบตกลง
“จงคุกเข่าลงและโชกศีรษะให้ฉัน 300 ที แล้วมาเป็นทาสของฉัน แบบนี้ฉันถึงจะยอมไว้ชีวิตสุนัขของแก!” มุมปากของซูเฉินฉายแววหยอกล้อ
แม้เอ่ยออกมาแบบนั้น แต่เขาไม่มีทางปล่อยฮั่วฮวนไปแน่ๆ เพราะชายผู้นี้เลือกปฏิบัติต่อเผ่ามนุษย์ก่อน อีกทั้งพอเจอหน้ายังเป็นฝ่ายชิงโจมตี ไม่ว่าข้อใดล้วนเป็นความผิดบาปถึงตาย ไม่อาจให้อภัยได้โดยเด็ดขาด!
เมื่อคำนี้หลุดออกมา ชาวต่างเผ่าที่อยู่รอบๆมองไปที่ฮั่วฮวน เห็นได้ชัดว่าซูเฉินกำลังทำให้ฮั่วฮวนเสื่อมเสียเกียรติ คำขอนี้ยากจะยอมรับ มันอัปยศยิ่งกว่าถูกฆ่าตายเสียอีก ทีนี้มาดูกันว่าฮั่วฮวนจะยอมประนีระนอมหรือตอบโต้กลับ
“ซูเฉิน! จะรังแกกันมากไปแล้ว! เจ้าคิดจะสู้กับข้าจนตัวตายทั้งคู่จริงๆน่ะหรือ?” ฮั่วฮวนคำรามด้วยใบหน้าดุร้าย
สำหรับคำขอน่าอับอายของซูเฉิน เขาจะไม่มีทางยอมรับมัน
สู้กันจนตัวตายทั้งคู่?
ซูเฉินยิ้มดูแคลน ขยับก้าวเดียวหายวับไปจากจุดเดิมราวกับภูติผี ปรากฏตัวขึ้นอีกที ก็มาถึงเบื้องหน้าฮั่วฉินแล้ว
เขาเคยประกาศไว้ ว่าคนแรกที่จะฆ่าคือฮั่วฉิน
“เจ้า …”
ฮั่วฉินไม่คิดว่าซูเฉินจะบุกเข้ามาหาเขาตอนนี้ หวาดกลัวจนหน้าเขียว พยายามถอยหนีสุดชีวิต
กระนั้น ซูเฉินชิงปลดปล่อยพลังจิต พันธนาการอีกฝ่ายไว้ที่เดิม มิอาจขยับเขยื้อนได้
ฮั่วฉินหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ได้แต่มองซูเฉินยื่นมือข้างหนึ่งคว้าคอเขา
“ซูเฉิน หากเจ้าสังหารข้า อย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากที่นี่แบบมีชีวิต! ท่านฮั่วฮวนจะไม่ละเว้นเจ้า!”
ฮั่วฉินเป็นถึงระดับเทวะขั้น 3 การตายของเขาเท่ากับเป็นการสูญเสียอย่างใหญ่หลวงของเผ่าอสูรอัคคี ดังนั้นเจ้าตัวเชื่อว่าฮั่วฮวนต้องไม่ยินยอม
กริ๊ก!
ซูเฉินหักคออีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล จากนั้นมองไปทางฮั่วฮวน กล่าวหยอกเย้า
“จนกว่าจะฆ่าชาวอสูรอัคคีของแกจนหมดเผ่า ฉันจะไม่จากไป”
ภายใต้การจับจ้องของซูเฉิน ฮั่วฮวนสั่นสะท้าน ชักฝีเท้าถอยโดยไม่รู้ตัว
ซูเฉินเก็บชิ้นส่วนที่ดรอป ขณะกำลังคิดว่าจะลงมือฮั่วฮวนยังไงดี เสียงแผดลั่นก็ดังแว่วเข้ามาจากที่ไกลๆ
“ซูเฉิน! อย่าให้มันเกินไปนัก!”
ซูเฉินหันตามเสียง เห็นแค่เพียงเงาร่างหนึ่งดุจขุนเขากำลังตรงเข้ามา รอจนอีกฝ่ายเข้าใกล้ จึงระบุได้ว่าเป็นยักษ์ไททันสูงหลายสิบจั้ง
