ตอนที่ 36 ขอโทษ! ฉันไม่คู่ควร!
เมื่อเย่เทียนออกไป ประธานสาวทั้งสองคนในห้องประชุมก็มองหน้ากัน บรรยากาศก็เริ่มอึมครึมลง
เซียวหรงกัดริมฝีปากของเธอและพยายามควบคุมอารมณ์เอาไว้ “คุณหลิว คุณจะฟังคำพูดของไอ้สารเลวนั่นแล้วซื้อบริษัทเซียวของฉันจริงเหรอ? ถึงบริษัทเซียวจะไม่แข็งแกร่งเท่าบริษัทต้าเฟิง แต่ฉันจะไม่นั่งรออยู่เฉยๆแน่!”
หลิวหรูเยียนไม่พูดอะไรต่อ เธอนั่งลงข้างเซียวหรง “พักเรื่องซื้อกิจการของคุณเซียวไว้ก่อนเถอะ คุณกับคุณเย่เป็นสามีภรรยากันไม่ใช่หรือไง? พวกคุณมีปัญหาอะไรกันแน่ ทำไมถึงทำตัวแข็งกระด้างกันแบบนี้?
สมแล้วที่หลิวหรูเยียนเป็นผู้หญิง เลือดแห่งการนินทาอยู่ในสายเลือดของเธอจริงๆ
“ทำไมคุณถึงเรียกไอ้สารเลวนั่นว่าคุณเย่?”
ครั้งแรกที่ทั้งสามคนพบกัน ท่าทีของหลิวหรูเยียนต่อเย่เทียนคลุมเครือมาก มันเป็นเหมือนกับลูกน้องและผู้นำ เซียวหรงที่กำลังหัวหมุนอยู่ตอนนี้ไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดมากนัก และเมื่อเธอใจเย็นลงและนึกเรื่องเมื่อครู่เธอก็เริ่มรู้สึกผิดปกติอย่างมาก
หลิวหรูเยียนหยิบบุหรี่ไฟฟ้าออกมาสูบ ปากของเธอยิ้มราวกับดอกไม้ “ทำไมคุณเซียวต้องถามแบบนี้ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วล่ะ หรือคุณไม่รู้ว่าคุณเย่เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัทต้าเฟิงและเป็นผู้ควบคุมบริษัทแท้จริง?”
“คุณพูดว่าอะไรนะ?!”
เซียวหรงถูกฟ้าผ่าและสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป
“เย่เทียน! มันเป็น...ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทต้าเฟิง? เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?!”
“ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้!”
เซียวหรงเริ่มปวดหัวอย่างรุนแรง ไอ้ขยะแบบนั้น...กลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ได้ยังไง?!
หลิวหรูเยียนพูดด้วยเสียงเบา “คุณเซียว เรื่องเข้าซื้อกิจการตระกูลเซียวของบริษัทต้าเฟิงเป็นแค่ความคิดในตอนนี้และฉันไม่ต้องการให้เกิดขึ้นเช่นกัน การตัดสินใจอยู่ในมือของคุณแล้ว คุณควรกลับไปคิดดูให้ดีแล้วลองคุยกับคุณเย่ ดูแล้วคุณเย่ไม่ได้เป็นคนที่ใจร้ายขนาดนั้น”
หน้าของเซียวหรงซีดลง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอออกมาจากบริษัทต้าเฟิงตอนไหน
เลขาและเพื่อนสนิทอย่างหวงอิงช่วยเซียวหรงเปิดประตูรถและกระซิบข้างหูเธอ “หรงหรง ฉันพึ่งเห็นเย่เทียนออกมาจากที่นี่…เขามาที่นี่ทำไม?”
ปากของเซียวหรงเริ่มสั่นเทา “กลับไปที่บริษัทกันก่อน…”
รถได้ขับออกไป
หลิงหรูเยียนยืนอยู่ที่ชั้นบนสุดและมองลงไปที่รถของเซียวหรง รอยยิ้มจางๆปรากฏบนใบหน้าของเธอ
“คู่รักคู่นี้น่าสนใจจริงๆ ภรรยาไม่รู้ตัวตนแท้จริงของสามี เซียวหรงโง่เกินไปหรือเย่เทียนฉลาดกันแน่ หรือว่าเขาซ่อนตัวเองได้ดีเกินไป?”
“เย่เทียน...”
หลิวหรูเยียนพ่นควันออกมา “เป็นผู้ชายที่น่าสนใจจริงๆ”
.....
แต่กแต่กแต่ก
หลังจากนั้นไม่นาน เย่เทียนก็ขี่สามล้อกลับไปที่โรงแรมเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์
จ้าวเถี่ยจู้ยังคงกินอย่างดุเดือดและไม่มีวี่แววว่าจะหยุดแม้แต่น้อย
เหลียงกวนที่นั่งอยู่ข้างๆได้สั่งให้พนักงานเสิร์ฟอาหารอย่างต่อเนื่อง เมื่อเย่เทียนกลับมาเขาก็รีบลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว “คุณเย่”
“อืม”
เย่เทียนตอบอย่างกลับอย่างสบายๆ เขายิ้มแล้วเอามือลูบหัวของจ้าวเถี่ยจู้ “กินให้เยอะๆเลย กินจนกว่าจะอิ่มนั่นแหละ พออิ่มแล้วฉันจะพาเธอไปซื้อของแล้วไปอาบน้ำ ตัวเธอมีแต่คราบสกปรกทั้งนั้นเลย”
“อื้ม!!!”
จ้าวเถี่ยจู้ยิ้มแล้วกินต่อ
“ฉันบอกเรื่องของนายให้หรูเยียนแล้ว” เย่เทียนหันไปพูด
“หรูเยียน อ่า! ครับ! ขอบคุณคุณเย่ที่ขึ้นเงินเดือนให้ครับ! ผมจะทำงานให้ดีที่สุด!” ร่างกายของเหลียงกวนสั่นด้วยความตื่นเต้น
สุดยอด!
หลังทำงานที่บริษัทต้าเฟิงมา 10 กว่าปี นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินคนเรียกหลิวหรูเยียนว่า‘หรูเยียน’....ยอดเยี่ยมจริงๆ!!
เย่เทียน “เอาข้าวผัดให้ฉันชามหนึ่งด้วย ฉันเริ่มหิวแล้วเหมือนกัน”
เหลียงกวน “ได้ครับ!”
จ้าวเถี่ยจู้แอบเหลือบมองเย่เทียน จากนั้นเธอก็ก้มหัวแล้วตั้งใจกินต่อไป
...
ณ บริษัทเซียว
เซียวหรงหน้าซีดนอนเหยียดตัวอยู่บนเก้าอี้ ส่วนหวงอิงกำลังยุ่งอยู่กับการชงชา
ในฐานะผู้ช่วยและเพื่อนสนิทของเซียวหรง หวงอิงพึ่งเคยเห็นเซียวหรงอ่อนแรงแบบนี้เป็นครั้งแรก
“อิง เธอไม่ต้องห่วงนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทฉันก็จะรักษางานของเธอไว้ให้ดีที่สุด!”
“อย่าพูดแบบนั้นสิหรงหรง ต้องมีทางก่อนรถถึงจะขึ้นภูเขาได้! บริษัทของเราพึ่งเจอวิกฤตห่วงโซ่เงินทุนเมื่อสองสามวันก่อนไม่ใช่เหรอ? ตอนนั้นเราก็รอดไม่ได้ไม่ใช่หรือไง? อุปสรรคครั้งนี้เราก็ต้องผ่านมันไปได้เหมือนกัน!” หวงอิงรู้สึกเศร้าใจ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าหลิวหรูเยียนนักธุรกิจสาวต้องการซื้อบริษัทเซียว
“คราวนี้มันต่างออกไป…” เซียวหรงทรุดตัวลง “ฉินเยี่ยน ผางเหว่ย พวกเขาเป็นพวกเดียวกันกับเย่เทียน ฉันสงสัยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนั้นคือเย่เทียนด้วยซ้ำ”
หวงอิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดขึ้นว่า “หรงหรง ฉันมีบางอย่างจะบอกแต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือเปล่า...”
“เธอออยากให้ฉันไปขอโทษเย่เทียนใช่ไหม?”
“อืม...”
“ขอโทษนะ...” เซียวหรงรู้สึกขมขื่น
เพียงแค่สัปดาห์เดียว สถานะของทั้งสองฝ่ายเปลี่ยนไปอย่างมาก จากขยะที่ไม่มีใครสนใจกลายเป็นอภิมหาเศรษฐี การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ทำให้เธอยอมรับไม่ได้
มันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายไปทั้งกายและใจ
“ฉันเหนื่อยแล้วอยากนอนพักสักหน่อย เธอออกไปก่อนเถอะ...”
“ได้”
หวงอิงจากไปอย่างเงียบๆ แล้วปิดประตูเบาๆ
ในระหว่างเดิน หวงอิงรวบรวมความกล้าเพื่อส่งข้อความหาเย่เทียน “คุณเย่ คุณพอมีเวลาว่างไหม ฉันอยากคุยกับคุณสักหน่อย”
“โอ้ หวงอิงนี่เอง ฉันอยู่ที่โรงแรมเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ เธอเข้ามาได้เลย”
...
โรงแรมเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์
“คุณเย่”
หวงอิงวิ่งเข้ามาและโค้งคำนับให้เย่เทียน
เย่เทียนยิ้มตอบและให้หวงอิงนั่งลง เขายกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่จ้าวเถี่ยจู้ “หวงอิง วันนี้ฉันฉันเก็บสมบัติมาได้ด้วย เธอคือน้องจ้าวเถี่ยจู้ เธอเป็นคนกินเก่งมาก! กินตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ก็ยังกินไม่เสร็จเลย”
“เอ่อ...เก่งมากเลย”
“เถี่ยจู้ นี่คือพี่หวงอิง”
“สวัสดีค่ะพี่หวงอิง”
ขณะที่เธอพูดสวัสดีเธอก็กินอาหารไปด้วย
“เซียวหรงให้เธอมาเหรอ?” เย่เทียนถาม
“เปล่า ฉันอยากมาเอง” อวงอิงพูดกระซิบ “พอกลับมาจากบริษัทต้าเฟิงแล้วเซียวหรงก็ไม่สบายทันที ฉันรู้ว่าคุณเซียวเคยทำไม่ดีกับคุณมาก่อน แต่พวกคุณเป็นสามีภรรยากัน ตามคำที่กล่าวไว้ว่า : สร้างบุญร่วมกันร้อยปีร่วมลงนาวา สมบุญร่วมกันพันปีร่วมเรียงเคียงหมอน เป็นสามีภรรยากันหนึ่งคืนแล้วจะทำเหมือนคนแปลกหน้าได้ยังไง ทำไมคุณต้องทำตัวแข็งกระด้างแบบนี้ด้วย…”
เย่เทียนพูดตอบ “เธอจบภาควิชาภาษาจีนมาใช่ไหม? คำพูดของเธอช่างลื่นไหลจริงๆ แต่ฉันขอบอกเอาไว้เลยนะ ฉันกับประธานเซียวของเธอแต่งงานกันมาปีกว่าแล้ว อย่าพูดถึงคู่รักข้ามคืนเลย ขนาดมือของเธอฉันยังไม่ได้จับด้วยซ้ำ เธอเชื่อไหมล่ะ?”
“เอ่อ...เอ๋? ห๊ะ?”
หวงอิงเป็นตะลึง
มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?
เหลียงกวนเรีบดินออกไปอย่างชาญฉลาด เขารู้สึกกละอายใจแทน
ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น!
เย่เทียนกินข้าวผัดแสนอร่อยแล้วหัวเราะ “เธอเป็นคนฉลาดนะหวงอิง เธอฉลาดกว่าเซียวหรงเยอะเลย ตอนที่เซียวหรงได้ยินว่าฉันถูกเรียกว่าคุณเย่ เธอก็คิดแต่เรื่องในอดีตแล้ว คำแรกก็คือขยะส่วนคำที่สองก็ยังเป็นขยะเหมือนเดิม”
“ประธานเซียว…” หวงอิงอยากจะอธิบาย แต่เย่เทียนยกมือขึ้นเพื่อขัดจังหวะก่อน “กลับไปบอกเซียวหรงว่าวิธีเดียวที่จะรักษาบริษัทเซียวได้คือเข้ามาพูดขอโทษฉันสามครั้ง ฉันจะให้เวลาเธอคิดสามวัน ภายในสามวันนี้ถ้าเธอไม่มาฉันคงช่วยอะไรไม่ได้”
“เย่...ประธานเย่” หวงอิงรู้สึกังวลอย่างมาก “ฉันทำแทนเซียวหรงได้ไหม?”
“เธอคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติพอมาแทนเซียวหรงไหมล่ะ?” เย่เทียนถามโดยไม่ได้พูดเยาะเย้ยเธอ
“ฉันขอโทษ...”
หวงอิงก้มหน้าลงด้วยความละอาย
ฉันไม่คู่ควร
