ตอนที่ 1077-1078 ทำไม จู่ ๆ ถึงได้ถามเรื่องนี้?

“รู้สิ จู่ ๆ ทำไมถึงถามเรื่องนี้ล่ะ?” คุณผู้หญิงเซินถามด้วยความสงสัย

เซินโย่วเม้มริมฝีปากของเธอ แม้ว่าเธอจะรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้น้อย แต่เธอก็อดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้

“แม่คะ แล้วแม่รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวที่หายตัวไปของตระกูลไป่? หนูได้ยินว่าพวกเขาตามหาฌะมากกว่าสิบปีแล้ว แต่ก็ยังหาไม่พบ ตอนนี้เหมือนว่าพวกเขาได้เบาะแสบางอย่าง เห็นพวกเขาบอกว่าเธอยังอยู่ในเมืองหยุนเฉิง”

“แม่ได้คุยกับป้าไป่เรื่องนี้รึเปล่า? เธอบอกอะไรแม่บ้างคะ”

“วันนี้ป้าเขาก็พูดกับแม่แบบไม่ตั้งใจน่ะนะ” คุณผู้หญิงเซินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

“แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ป้าเขาบอกว่าอิจฉาแม่ที่มีลูกสาวถึงสองคน ก็ลูกกับซินซินนั่นแหละ ป้าเขาบอกแม่ว่าเธอสงสารลูกสาวของตนเองที่ตอนนี้ไม่รู้ไปตกระกำลำบากอยู่ที่ไหน คงจะอยากพบเธอและชดเชยกับเวลาที่ผ่านมาให้กับเธอนั่นแหละ”

“โย่วโย่ว ทำไมจู่ ๆ ถึงถามเรื่องนี้ล่ะ? มีอะไรหรือเปล่า? หรือลูกไปรู้อะไรมา?”

“เปล่าคะ” เซินโย่วหายใจเข้าลึก ๆ “จู่ ๆ ก็นึกเรือ่งนี้ขึ้นมา ก็เลยถามเฉย ๆ ค่ะ”

“อย่างนั้นเหรอ”

ดวงตาของคุณผู้หญิงเซินเต็มไปความสงสัย แต่เธอไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม เธอเปลี่ยนเรื่องและพูดขึ้น

“โย่วโย่ว วันนี้ลูกคุยกับไป่ซู๋แล้วเป็นยังไงบ้าง ทำไมถึงกลับเข้ามากันเร็วจังล่ะ ไม่โอเคเหรอ?”

สิ่งที่คุณผู้หญิงเซินกังวลมากก็คือการพาเซินโย่วและไป่ซู๋มาดูตัวกัน

จริง ๆ แล้วเธอไม่จำเป็นต้องรีบร้อนขนาดนี้

ยังไงซะ...

“แม่คะ แม่อยากให้หนูลองคบกับเขาเหรอ?” เซินโย่วพยายามคิดถึงข้อเสียของไป่ซู๋และพูดอย่างเย็นชา

“หนูไม่สนใจผู้ชายแบบเขาหรอกคะ แม่ไม่ต้องพยายามยุพวกเราเลย เสียเวลาเปล่า ๆ”

ท่าทางของคุณผู้หญิงเซินเปลี่ยนไป “ทำไมถึงไม่สนใจล่ะ? เขาทำอะไรที่ลูกไม่ชอบเหรอ?”

“แม่ไม่ต้องใส่ใจเรื่องนั้นหรอกค่ะ” เซินโย่วแสดงความไม่อดทนออกมา “ระหว่างพวกเรา มันเป็นไปไม่ได้”

เมื่อเห็นว่าเธอตัดสินใจมั่นแล้ว สีหน้าของคุณผู้หญิงเซินก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง

“ทำไมเป็นไปไม่ได้ล่ะ? ในบรรดาคนรุ่นราวคราวเดียวกัน เขาเป็นคนที่โดดเด่นและเหมาะสมกับลูกที่สุด อีกอย่าง ตระกูลไป่มีลูกชายเพียงคนเดียว ถ้าลูกแต่งงานกับเขา ลูกก็คือคุณผู้หญิงไป่เพียงคนเดียวนะ ชีวิตในวันข้างหน้าก็ต้องดีอย่างแน่นอน”

“โย่วโย่ว แม่รู้ว่าลูกยังคิดถึงเจ้าเด็กตระกูลเหมานั่น แต่ลูกจะมาเสียเวลาวัยสาวไปกับเขาทำไมกัน จริง ๆ แล้วแม่ก็อยากให้ลูกแต่งกับตระกูลเหมา แต่ลูกก็รู้นี่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แล้วลูกจะเสียเวลาไปทำไมกัน”

“จะพูดไป ตระกูลไป่อาจจะสู้ตระกูลเหมาไมได้ แต่ก็ถือว่าใกล้เคียงล่ะน่า อีกอย่างคุณบัติของไป่ซู๋ก็ดีมากในหมู่เพื่อนของเขา ลูกแต่งงานกับเขาถือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด”

“อีกอย่าง แม่ถามคุณผู้หญิงไป่แล้ว ป้าเขาก็ชอบลูกมาก ป้าเขาน่ะเป็นคนอ่อนโยน ไม่ใช่แม่สามีที่จะสร้างความลำบากให้กับลูกสะใภ้หรอก ถ้าลูกแต่งเข้าตระกูลไป่ แม่ก็สบายใจ”

เซินโย่วกล่าวอย่างเย็นชา

“แต่เรื่องระหว่างเรา มันเป็นไปไม่ได้คะแม่ ต่อไปแม่ก็อย่าพยายามจับคู่ให้กับพวกเราอีกเลย”

“โย่วโย่ว นี่ลูกยังคิดถึงเหมาเยซื่ออยู่รึเปล่า?” การแสดงออกของคุณผู้หญิงเซินมืดลง

“ลูกตั้งใจจะรอเขาไปอีกนานแค่ไหน ถ้าเขาไม่แต่งงาน ลูกก็จะไม่แต่งงานอย่างงั้นเหรอ? แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรที่ลูกจะรอเขา แต่นี่ลูกก็รอเขามาหลายปีแล้วนะ แล้วมันมีอะไรคืบหน้าบ้างละ?”

“วัยสาวของผู้หญิงเราจะอยู่อีกสักกี่ปี ถ้าลูกยังรอต่อไป สุดท้ายก็กลายเป็นผู้หญิงทึนทึก!”

“แล้วไงคะ” เซินโย่วกัดริมฝีปากของเธอ การแสดงออกของเธอไม่สวยเลย “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หนูก็จะไม่แต่งงานกับผู้ชายที่หนูไม่ชอบ หนูจะตัดสินใจเรื่องนี้เอง หนูไม่อยากให้ใครมาจัดการเรื่องนี้แทนหนู”

“แก...” คุณผู้หญิงเซินหน้าซีด

“แม่คะ อย่าทะเลาะกับพี่อีกเลยคะ” เซินซินที่นิ่งเงียบมาโดยตลอด จู่ ๆ ก็พูดขึ้น

“หนูก็คิดว่าพี่เขาพูดถูก การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตนะค แม่จะแต่งงานกับคนที่ไม่รัก ไม่ได้ชอบได้ยังไง”

“หุบปาก” คุณผู้หญิงเซินโกรธและไม่พอใจที่เซินซินไม่อยู่ข้างเธอ “ชอบอะไรกัน? มันกินได้ไหม ถ้าฉันคิดแบบเดียวกับพวกแก แกสองคนจะยังใช้ชีวิตได้ดีขนาดนี้ไหม?”

“เซินโย่ว ให้ฉันบอกแกอีกครั้งนะ ฉันไม่สนใจว่าแกจะชอบไป่ซู๋หรือไม่ชอบ แกต้องหาวิธีแต่งงานกับเขาให้ได” น้ำเสียงของคุณผู้หญิงเซินสั่งอย่างแข็งกร้าวขึ้นมาทันที

อารมณ์ของเซินโย่วก็คุกรุ่นขึ้นเช่นกัน “แม่คะ หนูจะบอกแม่ไว้ตรงนี้ ตอนนี้เลย ว่าหนูไม่แต่งงานกับเขา ชีวิตของหนูก็ต้องขึ้นอยู่กับหนู”

“มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับแก” คุณผู้หญิงเซินพูดอย่างโกรธเคือง

“แกได้รับการดูแลจากตระกูลเซินมาตั้งกี่ปีแล้ว ตอนนี้ครอบครัวกำลังลำบาก แกมีหน้าที่ต้องช่วยให้เราพ้นวิกฤตนี้ไปให้ได้ แกไม่ได้แต่งงานใช่ไหม? ได้ ถ้าไม่แต่งก็ไม่ต้องเป็นลูกสาวของตระกูลเซินอีกต่อไป”

เซินซินตกตะลึง จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย “แม่คะ หมายความว่ายังไง? เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของเรา”

เซินโย่วขมวดคิ้วและมองไปที่คุณผู้หญิงเซินด้วยความสับสน “แม่คะ ที่แม่พูดหมายความว่ายังไง”

คุณผู้หญิงเซินเงียบไปนานก่อนจะพูดออกมาในที่สุด “เรื่องก็มาถึงตอนนี้แล้ว ฉันคงปิดบังพวกแกไม่ได้อีกแล้วล่ะ บริษัทของครอบครัวเราเกิดปัญหา เราจำเป็นต้องหาเงินลงทุน การจะหาหุ้นส่วนที่น่าเชื่อถือเข้ามาช่วยก็มีแค่วิธีแต่งงาน”

“ถึงจะช่วยครอบครัวเรา ให้ผ่านวิกฤตินี้ไปได้”

“ไม่ต้องกังวลไป ในบรรดาตระกูลไฮโซในหยุนเฉิงที่เหมาะสมกับตระกูลเซินของเราได้ ก็มีเพียงลูกชายของตระกูลไป่นี้เท่านี้ที่เหมาะกับโย่วโย่ว นี่ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะบังคับแกหรอกนะ แต่แกเป็นลูกสาวของตระกูลเซิน ตอนนี้ครอบครัวเซินมีปัญหา แกก็ต้องช่วยเหลือครอบครัวให้ฝ่ายวิกฤตนี้ให้ได้”

“อีกอย่าง การแต่งงานกับตระกูลไป่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสำหรับแก แม้ว่าตระกูลเซินจะไม่ประสบปัญหาเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ แต่การแต่งงานกับตระกูลไป่ก็เป็นทางเลือกที่ดี”

เซินโย่วและเซินซินตกตะลึง

ทั้งสองคนไม่คิดว่าครอบครัวเซินจะประสบปัญหาอะไร

“ถ้าตระกูลเซินกูสถานะการณ์นี้ไม่ได้ พวกเราคงล้มละลาย และคงไม่สามารถใช้ชีวิตแบบเดียวกับที่พวกแกเป็นอยู่ในตอนนี้ได้หรอกนะ?”

“ถึงตอนนั้น คนอื่นจะยังมีใครอยากจะคบหาตระกูลเซินของเราอยู่อีกไหม?”

เมื่อคุณผู้หญิงเซินพูดเช่นนี้ เธอก็ถอนหายใจเบา ๆ เธอจับมือของเซินโย่วและกล่าวว่า

“โย่วโย่วเพื่อตระกูลเซิน ลูกต้องแต่งงานกับไป่วู๋ พ่อกับแม่รักลูกนะ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องของครอบครัว แม่จะไม่บังคับลูกเลย”

“แต่ตอนนี้ ลูกต้องเสียสละเพื่อครอบครัวของลูกเองนะ”

ใบหน้าของเซินโย่วซีดเผือดทันที

“แม่คะ แม่ไม่ได้โกหกหนูใช่ไหม? ครอบครัวเซินของเรา... จริง ๆ เหรอคะ?” น้ำเสียงของเธอสั่น

สิ่งเดียวที่สนับสนุนความภาคภูมิใจของเธอก็คือสถานะของเธอในฐานะลูกสาวคนโตของตระกูลเซิน

หากวันหนึ่ง แม้ตัวตนนี้ก็ไม่สำคัญอีกต่อแล้ว เธอนึกไม่ออกว่าจะเป็นอย่างไร

“โย่วโย่ว ครอบครัวของเราจะผ่านวิกฤตินี้ได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับลูกแล้วนะ”

คุณผู้หญิงเซินมองหน้าเธออย่างจริงจังและกล่าวว่า

“ลูกต้องหาวิธีที่จะแต่งงานกับไป่ซู๋ให้เร็วที่สุดและปล่อยข่าวออกไปว่า ตระกูลไป่และตระกูลเซินจะกลายเป็นทองแผ่นเดียวกัน”