ฟ้าส่งข้ามาเติมรัก บทที่12

และแล้วกลุ่มคนทั้งหมดตอนนี้ก็ปรากฏตัวขึ้นหน้าผืนป่าไผ่

"ท่านพี่เจ้าคะ ท่านลองขุดหน่อไม้ขึ้นมาให้พวกเขาดูว่า ต้องขุดแบบไหน และเลือกหน่อไม้แบบใด"

หานตงไม่รอช้า เดินไปที่กอไผ่ที่สมบูรณ์กอหนึ่ง จากนั้นก็สังเกตดู เขาเลือกขุดหน่อที่เพิ่งจะแทงขึ้นมาจากดินเพียงไม่กี่คืบ ไม่นานหน่อไม้อวบอ้วน ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคน

เมื่อทุกคนเข้าใจดีแล้ว ต่างก็แยกย้ายไปขุดโดยมีเว่ยเหนียนเหยาคอยกำกับให้ขุดไปแค่เพียงพอทำอาหารสัก 3-4วัน

หลังจากขุดหน่อไม้ได้พอสมควรแล้ว นางก็เดินนำทุกคนเข้าไปที่พุ่มมันฝรั่งที่ขึ้นกันหนาแน่น งานนี้นางต้องลงมือขุดให้ทุกคนดูเอง เนื่องจากสามีของนางไม่เคยเห็นตอนที่นางขุดขึ้นมาในครั้งก่อน

เมื่อนางทำเป็นตัวอย่างให้ดู เหล่านักเรียนทั้งหลายก็ทำตามกันอย่างสนุกสนาน เมื่อเห็นว่าทุกคนมุ่งความสนใจไปที่การขุดมันฝรั่ง นางจึงเริ่มสำรวจบริเวณผืนป่าอีกครั้ง

นางเดินหยิบนั้นดูนี่ไปเรื่อย สายตาก็พบกับสิ่งที่ตนตามหา นี่มันพริกกับต้นกุหลาบนี่ โอ๊ยสวรรค์ เป็นใจ หญิงสาวกางผ้าเช็ดหน้าของตนออก ก่อนจะเด็ดดอกกุหลาบใส่ไปจนเต็มและห่อไว้อย่างเรียบร้อย

แล้วพริกพวกนี้จะเอากลับยังไงดี นางมองไปโดยรอบก่อนจะตัดสินใจ ถ้ายังไงนางขุดกลับไปสักสองต้นน่าจะดี ตอนนี้ตะกร้าของนางก็วางเปล่า เพราะไม่ได้ขุดมันและหน่อไม้เหมือนคนอื่น

นางนำต้นพริกใส่ลงไปในตะกร้า ก่อนจะจัดดูไม่ให้ไปทับกับดอกไม้ที่นางเก็บไว้ จากนั้นจึงเดินกลับไปหากลุ่มของสามี

นางเห็นว่าขุดมันฝรั่งได้พอสมควรแล้ว นางจึงบอกให้ทุกคนหยุดมือ พร้อมทั้งอธิบายว่า มันฝรั่งหากเก็บไม่ดี จะเสียได้ง่าย หากเห็นว่ามีหน่อแยกขึ้นจากลูก หรือมีจุดสีดำเกิดขึ้น ให้ทิ้งทันทีห้ามนำมากินเด็ดขาด เพราะจะเกิดอันตรายมาก

"ข้าเดินผ่านป่าตรงนี้ตั้งหลายครั้ง แต่ไม่คิดเลยว่าต้นอันนี้จะมีผลที่กินได้ พี่สะใภ้ท่านฉลาดจริงๆ"

เซียนย้ง กล่าวยกย่องเว่ยเหนียนเหยาออกมาจากใจ

"พวกท่านเคยมาแถวนี้บ่อยๆหรือเจ้าคะ"

เมื่อเห็นสามีและเซียนย้งพยักหน้ารับ นางจึงนำไม้เขียนภาพลงในดินพร้อมทั้งอธิบายให้ทั้งสองฟัง หลังจากนั้นเซียนย้งก็บอกว่า ต้นตะไคร้ที่นางต้องการอยู่ทางทิศตะวันตก ไม่ไกลจากที่นี่ เดินไปแค่ไม่กี่อึดใจ

นางจึงรบกวนให้เซียนย้งไปขุดมาให้สักสิบกว่าต้น เซียนย้งรับคำ เนื่องจากป่าตรงนี้เป็นป่าชั้นนอกมีคนขึ้นมาหาของกินอยู่บ่อยครั้ง รวมทั้งพรานป่าก็ต้องอาศัยเป็นทางเข้าออก จึงไม่มีสัตว์ร้ายเข้ามาอยู่อาศัยเลย

ส่วนมันฝรั่งและหน่อไม้ที่มีอยู่มากมาย เนื่องจากชาวบ้านไม่ทราบว่าเป็นของที่กินได้ จึงละเลยไปเสีย นางจึงกำชับทุกคน รวมทั้งเด็กๆว่าห้ามนำเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาด

ใครจะคิดว่านางเห็นแก่ตัวก็ช่าง เพราะยามที่ตัวนางและครอบครัวหิวโหยก็ไม่เห็นมีใครจะมาหยิบยื่นอะไรให้ ครอบครัวของตนยังไม่ดี จะไปดูแลครอบครัวคนอื่นยังไง

เซียนย้งหายไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกับต้นตะไคร้กอใหญ่ หญิงสาวตัดส่วนที่ไม่ต้องการทิ้ง ก่อนจะนำของมาใส่ตะกร้า

เมื่อเห็นว่าวันนี้ได้ของเพียงพอแล้ว จึงชักชวนทุกคนไปล้างเนื้อล้างตัวกันที่ริมลำธาร

เด็กๆหลังจากที่เหนื่อยล้าจากการขุดมันฝรั่งแล้ว เมื่อได้ล้างเนื้อล้างตัว กลับเหมือนได้น้ำทิพย์มาต่อชีวิต ทั้งสามกลับมาวิ่งไล่กันอย่างร่าเริงอีกครั้ง

"พวกเจ้าหยุดเล่นกันก่อนเถิด หิวกันหรือยัง แม่เตรียมซาลาเปามาไว้ให้ มานั่งกินกันก่อน อย่าปล่อยให้ตัวเองหิว"

เด็กๆเมื่อได้ยินดังนั้นก็วิ่งกรู่เข้ามาหาหญิงสาว ก่อนจะหาที่นั่งข้างๆอย่างเรียบร้อย นางหยิบซาลาเปาให้เด็กๆคนละลูก พร้อมทั้งกระบอกไม้ไผ่ที่ใส่น้ำอยู่หนึ่งกระบอก

"ท่านแม่ท่านดีที่สุดเลย" "ข้ารักท่านแม่ที่สุด" "ท่านป้าท่านงามยิ่งนัก"

เสียงยกยอของเด็กๆดังขึ้นไม่ขาดสาย นี่แหละสิ่งที่นางต้องการ มันไม่ใช่แค่คำเยินยอ แต่มันคือสายใยความรักในครอบครัว ที่เธอขาดหายไปในชีวิตก่อน

หญิงสาวน้ำตารื้น ก่อนจะตัดใจนำห่อซาลาเปาไปแจกจ่ายให้กับผู้ใหญ่อีกสามคนที่นั่งพักอยู่ไม่ไกล

"ท่านพี่ เซียนย้ง ซินเซียง มากินซาลาเปากันก่อน"

"พี่สะใภ้ซาลาเปาของท่านอร่อยยิ่ง ข้าไม่เคยกินซาลาเปาแบบนี้มาก่อนเลยขอรับ"

"นั่นสิเจ้าคะ นอกจากเนื้อหมูแล้ว ข้าว่ามันมีอะไรใส่ลงไปอีกด้วยใช่ไหมเจ้าคะ "

นางยิ้มให้กับความช่างสังเกตของซินเซียง

"ถูกแล้ว ข้าสับมันฝรั่งเป็นชิ้นเล็กๆและใส่ลงไปด้วย"

"สิ่งนี้ทำอาหารได้หลากหลายแท้ พี่สะใภ้ท่านช่วยสอนข้าด้วยนะเจ้าคะ"

"เรื่องนี้แน่นอนอยู่แล้วน้องพี่"

ชายหนุ่มทั้งสองเห็นภรรยาเข้าขากันได้เป็นอย่างดีก็สบายใจ เมื่อก่อนนี้เซียนย้งไม่กล้าพาภรรยาหรือบุตรชายมาที่บ้านของหานตง เพราะเกรงว่าภรรยาของอีกฝ่ายจะไม่พอใจ

แต่ตอนนี้เหตุการณ์เปลี่ยนไปแล้ว เขารู้สึกขอบคุณสวรรค์แทนผู้เป็นพี่ชายซะเหลือเกิน หานตงเป็นคนดีมาก ตลอดเวลาที่ผ่านมา เงินทองทั้งหมดล้วนให้ผู้เป็นมารดา ชีวิตทั้งชีวิตมีแต่คำว่ากตัญญู แม้จะถูกเอารัดเอาเปรียบจากพี่น้องก็ไม่เคยปริปากบ่น

ส่วนหานตง ตอนนี้เขากำลังนึกขอบคุณสวรรค์ที่ส่งภรรยาคนนี้มาให้ เขาสัญญาว่าจะรักและดูแลนางให้ดีที่สุด ให้สมกับที่สวรรค์เมตตาเขา

เมื่อพักผ่อนกินข้าวปลากันแล้ว เว่ยเซียนเหยาก็พาทุกคนไปล้างหัวมันฝรั่งที่ริมลำธาร เด็กพากันลงเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน จนนางถือโอกาสให้อาบน้ำกันไปเสียเลย

เมื่อเสร็จสิ้นกระบวนการล้างทำความสะอาดมันฝรั่งแล้ว ทั้งหมดจึงพากันกลับบ้าน

หญิงสาวเดินนำทุกคนเข้ามาในบ้าน ก่อนที่นางจะบอกให้สามีและเซียนย้งพาเด็กทั้งหมดไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและสั่งให้เด็กทั้งสามนอนพักไม่ต้องออกมา

ส่วนพวกนางวางตะกร้ามันฝรั่งไว้บนโต๊ะ เว่ยเหนียนเหยาเดินเข้าไปหยิบเสื่อพร้อมผ้าเก่าออกมาจากในห้อง ตอนที่กำลังจะปูเสื่อ ชายหนุ่มทั้งสองก็เดินมาสมทบพร้อมกับบอกว่าเด็กๆหลับแล้ว

หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ แต่มือยังคงทำงานต่อเนื่อง เมื่อปูเสื่อลงไปแล้ว นางก็พับผ้าปูทับไปอีกรอบ

จากนั้นก็ให้คนทั้งสามยกตะกร้ามันฝรั่งมาวางไว้ใกล้ๆ ครั้งนี้พวกเขาทั้งหมดเก็บมันฝรั่งมาได้ค่อนข้างมาก เพราะมีส่วนของเด็กๆที่ไปช่วยขุดมาด้วย

เว่ยเหนียนเหยาเห็นว่าขั้นตอนนี้หานตงเคยทำแล้ว จึงส่งตะกร้าต้นพริกและตะไคร้ ให้สามีช่วยนำไปปลูกที่ข้างบ้านให้แทน ส่วนตัวนางก็สอนคนทั้งสองจัดเก็บมันฝรั่งต่อไป

รับสมัครแม่บ้านใจกล้า มาช่วยพ่อขุดหน่อไม้จ้า