Dual Cultivation บทที่ 770 การเจรจาต่อรอง
“เจ้าจะไล่ข้าออกไปโดยไม่ถามถึงตัวตนและจุดประสงค์ของข้าที่มาที่นี่เลยงั้นรึ เจ้าเป็นคนที่ไม่อดทนเสียเลย” ซูหยางส่ายหน้าแล้วหันไปมองผู้หญิงสวยข้างๆเขาแล้วพูดต่อ“เขาชอบเป็นเช่นนั้นในห้องนอนด้วยงั้นรึ”
“เจ้าลูกสำส่อน เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกัน” ชายวัยกลางคนลุกขึ้นยืนในทันทีและคำรามออกมา “เจ้ากล้าพูดกับข้า หรวนจงเจอ แบบนี้ได้อย่างไรกัน”
ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขาก็ปิดหน้าด้วยสีหน้าตกใจ
ทั้งสถานที่ต่างก็เงียบลงอย่างรวดเร็ว และแม้แต่นักสู้สองคนบนเวทีก็หยุดต่อสู้เพื่อมองดูพวกเขาด้วยสีหน้าตกใจ
ซูหยางยังคงสงบและพูดขึ้นว่า "นามสกุลของข้าก็คือ ซู - ซูหยาง และข้าก็มาที่นี่ในเรื่องเกี่ยวกับน้ำค้างแห่งชีวิต"
"น้ำค้างแห่งชีวิต ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า" หรวนจงเจ๋อหัวเราะลั่นหลังจากได้ยินคำพูดของของซูหยาง ถึงกับเพิกเฉยชื่อที่ฟังดูคุ้นหูมากนั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง
"นี่เจ้ากลายเป็นคนงี่เง่าอีกคนที่พยายามจะมาเอาน้ำค้างแห่งชีวิตจากเรา หือ เอาล่ะ ขอให้โชคดี เพราะตอนนี้เจ้าจะมิมีวันได้รับน้ำค้างแห่งชีวิต ใช่ว่าเจ้าจะมีโอกาสต่อให้เจ้ามิได้ทำให้ข้าโกรธเมื่อกี้นี้"
“เจ้าแน่ใจรึ บางทีเราอาจจะต่อรองได้ ข้าอาจมีบางสิ่งที่ทำให้เจ้าสนใจ” ซูหยางยังคงสงบและพูดต่อไปราวกับว่ายังมีโอกาสสำหรับเขา
“เจรจางั้นรึ ส่วนไหนของ 'เจ้าจะมิวันได้รับมัน' ที่เจ้ายังมิเข้าใจ” หรวนจงเจ๋อ แค่นเสียงเย็นชาและพูดต่อไปว่า "ใครก็ได้เอาเจ้าคนงี่เง่านี้ออกไปให้พ้นหน้าข้าก่อนที่ข้าจะเสียจริตไป"
คนสองสามคนในห้องลุกขึ้นยืนและตรงเข้าหาซูหยางทันทีหลังจากได้ยินคำพูดของหรวนจงเจ๋อ แต่ซูหยางไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิ้วเดียวและพูดว่า "เจ้าแน่ใจนะ เจ้าอาจเสียโอกาสที่จะได้รับคัมภีร์ปราณระดับเซียน 5 ม้วน"
“เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ วิชาระดับเซียนงั้นรึ” หรวนจงเจ๋อเลิกคิ้วอย่างแปลกใจเมื่อได้ยินคำพูดของของซูหยางแต่เขาก็หัวเราะอีกครั้งหลังจากนั้น
“วะฮ่าฮ่า ยังกับว่าเจ้ามี วิชาระดับเซียนถึงห้าม้วน แม้แต่ตระกูลเหลียนก็ไม่มีมากมายขนาดนั้น”
“โอ้ ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า ข้าก็สามารถที่จะเสนออย่างอื่นให้ได้ อย่างเช่นความงามและความเยาว์วัยอันเป็นนิรันดร์แก่หญิงสาวสวยที่ตรงนั้น” ซูหยางหันความสนใจไปที่หญิงสาวสวยที่นั่งข้างหรวนจงเจ๋อ
"อะไรนะ" หรวนจงเจ๋อเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจกับข้อเสนอที่ไม่คาดคิดของซูหยาง
“ข้ามีสูตรยาที่สามารถมอบความอ่อนเยาว์และความงามนิรันดร์ให้กับผู้หญิงคนใดก็ได้โดยมิมีผลข้างเคียง และพวกมันสามารถใช้ได้แม้กับมนุษย์ที่ไม่เคยฝึกยุทธมาก่อน คิดอย่างไรท่านหญิง” ซูหยางไม่สนใจแม้แต่จะมองหยวนจงเจ๋อ และถามผู้หญิงคนนั้นโดยตรง
ผู้หญิงคนนั้นหรี่ตาลงก่อนจะถามว่า “ทำไมเจ้าถึงถามข้า หรือเห็นว่าข้าสามารถให้น้ำค้างแห่งชีวิตแก่เจ้าได้งั้นรึ เจ้ากำลังพูดผิดคน”
“ข้ามิรู้ว่าเจ้ามีความสามารถไม่ แต่ข้ารู้ว่าเจ้ามีอำนาจมากกว่าเจ้าคนเสียงดังที่นี่อย่างแน่นอน จากสง่ราศีของเจ้าเพียงลำพัง” ซูหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“โอ” หญิงสาวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “ข้าประทับใจ และเจ้าพูดถูกต้องแล้ว ข้ามีอำนาจมากกว่าสามีข้าที่นี่เพราะข้ามิใช่คนที่แต่งงานเข้าไปในตระกูลของเขา แต่เป็นในทางตรงกันข้าม ข้าเป็นหัวหน้าตระกูลหรวน หรวนเสี่ยวชิง”...
"เจ้าบอกว่าชื่อของเจ้าคือซูหยาง ใช่หรือไม่ เจ้ามีความเกี่ยวข้องกับธิดาเทพเซียนซูเยว่บ้างไหม" หรวนเซี่ยวชิงถามเขาทันที "หากตัดสินโดยกระแสพลังของเจ้าคนเดียว ข้าสามารถบอกได้ว่าเจ้ามีความเป็นมาที่ไม่ธรรมดา"
"อะไรนะ ธิดาเทพเซียนซูเยว่ เจ้าหัวถอกหื่นนี้เกี่ยวข้องกับคนที่สง่างามอย่างเธอได้อย่างไรกัน" หรวนหรงเซ่อุทานด้วยเสียงตกใจ เช่นเดียวกับตระกูลอื่นๆในห้อง
อย่างไรก็ตามซูหยางมิไม่ได้ตอบคำถามของหรวนเซี่ยวชิง เพียงแค่ยิ้มให้เธออย่างเงียบๆ
"ข้าเข้าใจ..." หรวนเซี่ยวชิงหรี่ตามองไปที่ซูหยาง
"ในเมื่อเจ้ามีความเกี่ยวข้องกับธิดาเทพเซียนซูเยว่ ข้ามิสามารถแค่ไล่เจ้าออกไปได้ เจ้าต้องการเจรจาใช่หรือไม่ ข้าสามารถทำเช่นนั้นได้ ส่วนสำหรับข้อเสนอของเจ้า แม้ว่ายาเม็ดของเจ้าจะเป็นข้อเสนอที่ดึงดูดใจมากสำหรับข้า แต่ข้าก็มิสามารถหาเหตุผลในการแลกเปลี่ยนกับน้ำค้างแห่งชีวิตได้จากเพียงเม็ดยา ไม่ว่าอย่างไร น้ำค้างแห่งชีวิตก็คือสมบัติล้ำค่าที่สุดของตระกูลหรวนของข้าที่อยู่กับพวกเรามานานกว่าพันปีแล้ว"
"แล้วถ้าข้าเพิ่มคัมภีร์ปราณระดับเซียนอีก 5 ม้วนเข้าไปในข้อเสนอนั้นล่ะ" ซูหยางถาม
“คัมภีร์ปราณระดับเซียน 5 มัวน… เจ้ามีพวกมันเยอะขนาดนั้นจริงๆเลยรึ” หรวนเซี่ยวชิงถามเขาด้วยสายตาสงสัย
"ข้ามีมากกว่า 5 ม้วน ทั้งข้ายังสามารถให้เจ้าเลือกวิชาที่เจ้าต้องการได้ด้วย"
"อืม..." หรวนเซี่ยวชิงเงียบไปทันทีเพื่อครุ่นคิด เนื่องจากคัมภีร์ปราณระดับเซียน 5 ม้วนนั้นเป็นข้อเสนอที่ไม่อาจเพิกเฉยได้ไม่ว่าสถานะของพวกเธอจะเป็นเช่นไร
“ข้ามิคิดว่าเราควรเชื่อใจเขา ที่รัก… แม้ว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับธิดาเทพเซียนซูเยว่ เราก็ยังไม่รู้ความเป็นมาของเขา และมิรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นจริงหรือไม่ ใครจะรู้บางทีแม้แต่วิชาระดับเซียนก็อาจเป็นของปลอม”
หรวนเซี่ยวชิงหันไปมองหรวนจงเจ๋อและพูดเสียงต่ำว่า "เจ้าจำชื่อเขามิได้จริงๆงั้นรึ ซูหยาง นั่นคือสามีของของธิดาเทพเซียนซูเยว่"
“อะไรนะ” หรวนจงเจ๋ออุทาน และเขาก็เงียบไปในทันที
หลังจากนั้นหรวนเซี่ยวชิงก็มองไปที่ซูหยางอีกครั้งและพูดต่อไปว่า "ถ้าเจ้ามิรังเกียจ เราขอดูคัมภีร์ปราณระดับเซียนเหล่านั้นก่อนที่เราจะตัดสินใจได้หรือไม่"
"ได้สิ" ซูหยางพยักหน้า และเขาก็พูดต่อไปว่า "ถ้ายาเม็ดและคัมภีร์ปราณระดับเซียนยังมิเพียงพอ ข้าสามารถเสนออีกอย่างหนึ่งให้เจ้าได้"
"โอ้ นั่นจะเป็นอะไรงั้นรึ" หรวนเซี่ยวชิงถามเขาด้วยความสนใจที่เพิ่มสูงขึ้น
ซูหยางยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่ช้าแต่ชัดเจน "ความพึงพอใจ"
## หากมีข้อผิดพลาดประการใดบนนิยาย แจ้งไว้ที่เว็บเพจด้วยนะครับ
